Ένα ακόμη θλιβερό αποτέλεσμα της εθνικής μας υποτέλειας
Από τη Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη
Η απόφαση του ρωσικού ΥΠΕΞ να κλείσει οριστικά το ελληνικό προξενείο στη Μόσχα, καταστρέφει τις φιλικές σχέσεις, που διατηρούσαν οι δύο χώρες για αιώνες. Το συμβάν είναι προφανώς το αποτέλεσμα της αδικαιολόγητα εχθρικής συμπεριφοράς της χώρας μας, εναντίον της Ρωσίας, που υπερέβη κατά πολύ το σύνολο των ανειλημμένων υποχρεώσεών της, ως χώρας «ανήκουσας εις την Δύση».
Εκτός του ότι πρόκειται για άκρως επικίνδυνη, από κάθε οπτική γωνία, εξέλιξη, επιπλέον εθελοτυφλούν όσοι αρνούνται να διακρίνουν τις εμφανείς συνέπειες που αυτή περιέχει για το εθνικό μας μέλλον. Διότι, τι ακριβώς, μπορεί να αναμένει η Ελλάδα, ως αντάλλαγμα, στο χώρο των διεθνών σχέσεων, όταν εμφανίζεται «βασιλικότερη του Βασιλέως», αποστέλλοντας πολεμικό υλικό στην Ουκρανία, για το οποίο ουδεμία υποχρέωση είχε, και όταν χωρίς να της ζητηθεί, καταφέρεται με κάθε ευκαιρία, με λόγια και πράξεις, εναντίον τής, μέχρι προ τινός, φίλης Ρωσίας.
Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχει χώρος για άστοχες κινήσεις, που δεν είναι απαραίτητες, αλλά που μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά επικίνδυνες. Αντιθέτως, στις διεθνείς σχέσεις εφαρμόζεται η αρχή του δούναι και λαβείν
Η Ρωσία, όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο της Δύσης, αλλά η οικονομία της μεγεθύνεται με 2.5% έναντι της Ευρώπης, που βρίσκεται σε ύφεση. Και, ακόμη, ο Πούτιν, που τόσες φορές εμφανίστηκε ως ετοιμοθάνατος, μοιάζει να είναι άκρας υγείας. Όσο για την έκβαση αυτού του τόσο καταστρεπτικού και εν πολλοίς αναίτιου πολέμου, που κατάπιε ήδη δισεκατομμύρια δολαρίων, ενώ ταυτόχρονα αφήνονται να πεθαίνουν από πείνα εκατομμύρια παιδιών στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι πέριξ αυτού αρχικοί ενθουσιασμοί υποχωρούν, υπό το βάρος ενός δεύτερου πολέμου.
Και στο μεταξύ, κάτι που θα έπρεπε να έχει ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από την Ελλάδα, οι χώρες της Ανατολής (ή του Νότου) αποκτούν υπόσταση, με στόχο να υποκαταστήσουν τη Δύση, σταδιακά αλλά αποφασιστικά, στη διακυβέρνηση του κόσμου. Οι Brics (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότιος Αφρική) θα υποδεχτούν την 1η Ιανουαρίου 2024 έξη νέα μέλη: την Αργεντινή, τη Σαουδική Αραβία, την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Κράτη, την Αιθιοπία και το Ιράν, ενώ και άλλες χώρες έχουν εκφράσει την επιθυμία τους να ενταχθούν στις BRICS (όπως και η Αλγερία).
Η διαπίστωση που έχει ιδιαίτερη σημασία για τις εξελίξεις που προετοιμάζονται, είναι ότι οι BRICS αποκτούν συνείδηση της ισχύος τους, όπως προκύπτει και από την απόφασή τους να προχωρήσουν σε ανασύνταξη του διεθνούς συστήματος, με πρωτεργάτες τις ίδιες. Οι 11 των Brics ελέγχουν το 54% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου, αλλά και τα δύο τρίτα της παραγωγής σπάνιων εδαφών, καθώς και σημαντικές ποσότητες κρέατος, σίτου κ.ά. Πρόκειται, ήδη, για διόλου αμελητέα ομάδα.
Έτσι, λοιπόν, το 1995 οι επτά ισχυρότερες οικονομίες του κόσμου ήταν οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία, η Ιαπωνία, ο Καναδάς η Ιταλία και η Μ. Βρετανία. Το σκηνικό, όμως, ανατρέπεται ολοκληρωτικά, καθώς από τώρα ως το 2040 καμία οικονομία της Δύσης θα ανήκει πια στις ισχυρότερες του κόσμου. Αντιθέτως, αυτές θα έχουν αντικατασταθεί από την Κίνα, την Ινδία, την Ινδονησία, τη Βραζιλία, τη Ρωσία, το Μεξικό και την Τουρκία.
Εύλογο, συνεπώς, προκύπτει το ερώτημα, με ποιο σκεπτικό καταστρέφουμε, ελαφρά τη καρδία, φιλίες και συμμαχίες, που αναγγέλλονται ως πολύτιμες, σε μερικά μόνο χρόνια από σήμερα; Με τι ανταλλάγματα, και με τι υποσχέσεις κατεδαφίζουμε με τέτοια ασύγγνωστη επιπολαιότητα το μέλλον της χώρας μας;
Θέλω να ελπίζω, ότι οι παραπάνω διαπιστώσεις είναι ουδέτερες και εντελώς ανεξάρτητες από κατηγορίες του ποιοι είναι φίλοι των Ρώσων ή φίλοι των Ουκρανών, ποιοι είναι δεξιοί και ποιοι αριστεροί, ποιοι ασπάζονται τη νεοφιλελεύθερη δημοκρατία και ποιοι όχι, και άλλες εξίσου ρηχές και επιπόλαιες ιδεοληψίες που λησμονούν ότι το μέλλον της πατρίδας μας, τα χρόνια που έρχονται, οφείλει να απαγκιστρωθεί από ανάλογου τύπου ανεγκέφαλες κρίσεις και να τεθεί υπεράνω όλων.
Να τελειώσω για πολλοστή φορά με την οδυνηρή διαπίστωση ότι στη ρίζα της κακοδαιμονίας και των συχνών καταστρεπτικών αποφάσεων και ενεργειών της χώρας μας βρίσκεται το κυρίαρχο εθνικό μας πρόβλημα, που είναι η υποτέλεια. Για το πρόβλημα αυτό θα μιλήσουμε, κατά την παρουσίαση του νέου μου βιβλίου με τίτλο «Για την Ελλάδα που ματώνει», στις 11 Δεκεμβρίου και ώρα 5μμ. στο ΑΠΘ, στην παλαιά αίθουσα τελετών της Φιλοσοφικής Σχολής, και όπου όλες και όλοι είστε καλεσμένοι.
