Ούτε όταν δήλωνε, όσο καιγόταν ο αρχαιολογικός χώρος των Μυκηνών, ότι «το πολύ πολύ αυτό που θα βλέπουν οι επισκέπτες τις επόμενες μέρες είναι λίγο μαύρο στο χώμα». Ούτε όταν επέβαλε να καταστραφεί το βυζαντινό μνημείο στον σταθμό Βενιζέλου, στη Θες/νίκη, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των εργολάβων και των εμπόρων της περιοχής.
Τα αρχαία για τη Δεξιά είχαν ανέκαθεν δύο λειτουργίες, μια ιδεολογική και μια οικονομική. Αφενός, με τη βοήθειά τους μπορεί να επικαλείται ένα ηρωικό παρελθόν για να ντοπάρει εθνικά τους πληβείους και να διασκεδάσει το καχεκτικό τους παρόν. Ένα παρόν βέβαια που η ίδια δημιούργησε. Όσο μάλιστα, μεγαλύτερη είναι η άγνοια του κόσμου για αυτά τα μνημεία, τόσο ισχυρότερη η επίδρασή τους στο εθνικό φαντασιακό.
Αφετέρου, τα αρχαία πουλάνε και αφού πουλάνε, δεν έχουμε παρά να τα παραχωρήσουμε σε όποιον είναι πρόθυμος να πληρώσει. Θέλει η Mercedes να διαφημίσει το νέο της μοντέλο στο Ηρώδειο; Γιατί όχι; Πόσο μάλλον όταν θα το κάνει ο Σάκης που είναι και φίλος της κυβέρνησης.
Επειδή όμως το κέρδος και δη το βραχυπρόθεσμο είναι πάνω από όλα, όταν τα αρχαία δημιουργούν προσκόμματα, όπως στη Θες/νίκη ή το Ελληνικό, τότε μπορούν εύκολα να θυσιαστούν.
Οι δύο λειτουργίες μοιάζουν ανταγωνιστικές, αλλά δεν είναι. Ιδεολογικά για τους δεξιούς, τα αρχαία είναι ένα φετίχ, ένα φαντασιακό αντικείμενο που μικρή έως ανύπαρκτη σχέση έχει με τα πραγματικά, υλικά μνημεία. Η αξία του εξαντλείται στη φαντασιακή υπεραναπλήρωση που προσφέρει στους Νεοέλληνες, αναμορφώνοντάς τους ως (δήθεν) κληρονόμους και συνεχιστές ενός κορυφαίου πολιτισμού.
Από τη στιγμή λοιπόν που τα αρχαία έχουν «εκκενωθεί» από την υλικότητά τους, και έχει διασφαλιστεί η άγνοια για την αληθινή ιστορία και την αισθητική τους ποιότητα, δεν μένει παρά η ανταλλακτική τους αξία.
Τα πραγματικά αρχαία, αυτά δηλαδή, τα διάσπαρτα γκρεμίδια, στα μάτια των δεξιών, δεν είναι παρά ένα ακόμη τοπικό εμπόρευμα, όπως το τζατζίκι, που έχει αξία όσο κάποιοι θέλουν να το αγοράσουν και φυσικά, δεν εμποδίζει, άλλες πιο επικερδείς δραστηριότητες, όπως οι πολυκατοικίες γύρω από την Ακρόπολη ή το καζίνο στο Ελληνικό.
Ενώ οι ακροδεξιοί τύπου Άδωνι Γεωργιάδη είναι επιφορτισμένοι με την ιδεολογική αξιοποίηση των αρχαίων, η υπουργός ξεπεσμού φροντίζει για την οικονομική τους εκμετάλλευση, στη λογική: τόσα δίνω, πόσα θες, στης Μενδώνη πουλάνε αυτό που θες.
