Οι εικόνες του σαρωτικού Λάζαρου από το «Είσαι το ταίρι μου», αλλά και του ρομαντικού Φώτη των SIngles παραμένουν ανεξίτηλες στο μυαλό μας, θέλοντας και μη λόγω τηλεοπτικών επαναλήψεων.
Ο Άρης Σερβετάλης, έκτοτε έχει καταπιαστεί περισσότερο με το θέατρο, ενσαρκώνοντας λιγότερο «εξωστρεφείς» χαρακτήρες που όμως αποδεικνύουν ότι η υποκριτική του «παλέτα» δεν έχει περιορισμούς στις αποχρώσεις, αρκεί να τον ιντριγκάρει ο ρόλος.
Μιλώντας λοιπόν, στο τηλέφωνο για να κλείσουμε τη συνάντησή μας λίγο πριν την επιστροφή του Δον Κιχώτη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά μετά τα καλοκαιρινά sold out, κατευθείαν εισέπραξα μία φυσική ευγένεια, ένα σπάνιο είδος συστολής που είναι ευδιάκριτη και στην κουβέντα μας που ακολουθεί....
