Η σημερινή έκτακτη συνέντευξη του Πάνου Καμμένου ήρθε να επιβεβαιώσει ότι η ηγεσία των ΑΝΕΛ είναι σε κατάσταση πανικού. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι έχει σκοπό να εγκαταλείψει την υπουργική καρέκλα
Η σημερινή συνέντευξη του Πάνου Καμμένου, στις 8.30 πμ για να μπορέσει να εισέλθει στον ημερήσιο κύκλο της ενημέρωσης πριν από τη στάση εργασίας της ΕΣΗΕΑ, ήρθε να επιβεβαιώσει τις εκτιμήσεις ότι η ηγεσία των Ανεξάρτητων Ελλήνων βρίσκεται σε μια ιδιότυπη κατάσταση πανικού και προσπαθεί να βρει έναν τρόπο να παραμείνει μέσα στο πολιτικό παιχνίδι.
Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η μετατόπιση της θέσης των ΑΝΕΛ από το «δεν θα ψηφίσουμε τη συμφωνία αλλά θα στηρίξουμε την κυβέρνηση» που ήταν λίγο πολύ η θέση που διατύπωσαν κατά την συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, θέση που ήταν και η αφετηρία της έκρηξης της κομματικής βάσης των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, ειδικά στη Βόρεια Ελλάδα, στη σημερινή θέση περί όχι απλώς μη επικύρωσης αλλά και επιλογής να άρουν την εμπιστοσύνη τους από την κυβέρνηση, εάν πρόκειται να έρθει η συμφωνία για κύρωση στη Βουλή.
Βέβαια, ως προς το τελευταίο ενδεχόμενο ο Πάνος Καμμένος κατάφερε μέσα στην ίδια συνέντευξη να προτείνει δύο μεθοδολογίες ως προς αυτό το ζήτημα. Εισηγητικά φάνηκε να υποστηρίζει ότι θα προσπαθήσει να μπλοκάρει τη συμφωνία αίροντας την εμπιστοσύνη, εφόσον μόνο έτσι μπορούμε να οδηγηθούμε στις εκλογές, όμως, στη συνέχεια υποστήριξε ότι εάν ψηφιστεί με 151, τότε αυτός θα πάει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας προφανώς για να δηλώσει ότι αίρει την εμπιστοσύνη. Αλλά και στο επίσης οξύμωρο: Από τη μια να επικαλείται τη βούληση του ελληνικού λαού ως τη μόνη νομιμοποιητική δύναμη για να κυρωθεί η συμφωνία και από την άλλη να λέει ότι αν βρεθούν 180 βουλευτές αυτός δεν θα μπορεί να κάνει κάτι. Ομως, έτσι, ακυρώνεται το δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών να αποφασίσουν για το Μακεδονικό, είτε με εκλογές είτε με δημοψήφισμα. Για το δεύτερο βεβαίως υπάρχει η κατηγορηματική άρνηση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα…
Γιατί τα θυμήθηκε τώρα;
Βέβαια όλα αυτά συνοδεύτηκαν από διάφορες αναφορές ιδιαίτερα απαξιωτικές ως προς τη συμφωνία, που αναρωτιέται κανείς γιατί δεν ακούστηκαν όλο αυτό το διάστημα, αλλά και προσπάθεια επίκλησης διάφορων διαδικαστικών ζητημάτων που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν, είτε αυτά αφορούν την πλευρά της πΓΔΜ είτε αφορούν την ελληνική πλευρά.
Δεν είναι τυχαίο ότι επί της ουσίας η ανακοίνωση του Μεγάρου Μαξίμου άδειασε τον υπουργό Εθνικής Άμυνας. Μπορεί να μη του «έδειξε την πόρτα», εφόσον αναφέρει ότι η «η ελληνική κυβέρνηση είναι κυβέρνηση συνασπισμού δυο κομμάτων και λειτουργεί συλλογικά πάντοτε στα πλαίσια που ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι» καθώς και ότι «επιθυμία της κυβέρνησης είναι η Συμφωνία για την επίλυση ενός προβλήματος που για χρόνια βαραίνει την εξωτερική μας πολιτική να έχει τη μέγιστη δυνατή πλειοψηφία στη Βουλή». Όμως, την ίδια στιγμή η αναφορά ότι θα ακολουθηθούν τα βήματα που συμφωνήθηκαν όπως και η επίκληση κανονικών κοινοβουλευτικών διαδικασιών, σημαίνει ότι η πλευρά Τσίπρα δεν έχει σκοπό να αλλάξει βηματισμό επειδή το ζητά ο Πάνος Καμμένος. Αντίθετα, θα προχωρήσει, όταν έρθει η ώρα, κανονικά στη διαδικασία κύρωσης, εάν υπάρξει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είτε αυτή περιλαμβάνει τους ΑΝΕΛ είτε όχι.
Όμως, η πολιτική δεν είναι υπόθεση ανακοινώσεων αλλά πραγματικών βηματισμών και διεργασιών. Εδώ βρίσκεται η πραγματική αιτία του πανικού του Πάνου Καμμένου. Αυτή τη στιγμή τόσο η πλευρά ΣΥΡΙΖΑ όσο και αρκετά στελέχη των ΑΝΕΛ προετοιμάζονται για μια επόμενη πολιτική μέρα που απλώς δεν θα περιλαμβάνει τον Πάνο Καμμένο.
Αλλαγή συμμάχου;
Χρειάζεται ιδιαίτερα μεγάλος βαθμός εθελοτυφλίας για υποτιμήσει κανείς το γεγονός ότι είχαμε τις τελευταίες μέρες την απόφαση του Ποταμιού να αποφασίσει την έξοδο από το Κίνημα Αλλαγής. Είναι προφανές ότι τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να πάει σε αλλαγή κυβερνητικού εταίρου εντός της τρέχουσας κοινοβουλευτικής θητείας (και όχι απλώς συνεργασίας στην ψηφοφορία για τη συμφωνία με την πΓΔΜ), όσο όμως και τέτοιες σκέψεις υπάρχουν και στην πλευρά του Ποταμιού, έστω και εάν υπάρχουν ταλαντεύσεις.
Όμως, ακόμη πιο ανησυχητικό είναι για τον Πάνο Καμμένο το ενδεχόμενο να δει όλο το κόμμα του να μην τον ακολουθεί σε μια διαδρομή που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί εκτός κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης στην επόμενη Βουλή. Το γεγονός ότι ουδέποτε διαψεύστηκε επί της ουσίας η θετική αντιμετώπιση της συμφωνίας από την υπουργό Ε. Κουντουρά αλλά και τον Θ. Παπαχριστόπουλο, είναι ενδεικτικό. Επιπλέον, μόλις σήμερα ήταν η σειρά του Κώστα Ζουράρι να δηλώσει ότι όχι μόνο θεωρεί «καλή» τη συμφωνία, παρότι «δεν θα την ψηφισει», αλλά και να τονίσει ότι «εγώ, που είμαι αριστερός, δεν πρόκειται να ρίξω την κυβέρνηση».
Άλλωστε, δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να γίνει αντιληπτό ότι βουλευτές με ιδιαίτερη αναγνωρισιμότητα και δυνατότητα επανεκλογής ακόμη και εάν βρεθούν σε λίστες άλλων κομμάτων, δεν έχουν και ιδιαίτερο λόγο να συνεχίζουν να στηρίζουν την αδιέξοδη πορεία του Πάνου Καμμένου.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο ιδιαίτερα επιρρεπής σε σκληρές καταγγελίες Πάνος Καμμένος για όσους σήμερα αποχωρούν από το κόμμα του, μένει απλώς στο να αναφερθεί σε απειλές που δέχονται, στοιχείο που αποτελεί αναγνώριση ότι το πρόβλημα του σχηματισμού που ηγείται είναι πραγματικά υπαρξιακό.
Απεγνωσμένη προσπάθεια
Και για αυτό το λόγο δοκιμάζει να ανεβάσει τη ρητορική του, να προαναγγείλει εκλογές ή ακόμη και να δώσει την εικόνα ότι θα ρίξει την κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει ένα μέρος της εκλογικής του επιρροής. Μόνο που είναι λιγότερο πειστικός παρά ποτέ, καθώς δεν παίρνει κάποια πρωτοβουλία τώρα αλλά αντίθετα εμμέσως πλην σαφώς δήλωσε ότι θα συνεχίσει να συγκυβερνά σαν να μην έχει γίνει τίποτε τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που θα έρθει η συμφωνία με την πΓΔΜ για κύρωση στη Βουλή.
Μόνο που εδώ υπάρχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα. Ο Πάνος Καμμένος σήμερα έκανε επίσης σαφές και για ποιο λόγο θα στηρίξει την κυβέρνηση τουλάχιστον μέχρι την κήρυξη της συμφωνίας. Γιατί δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι στην ίδια συνέντευξη στην οποία τόνισε ότι μπορεί και να ρίξει την κυβέρνηση άμα χρειαστεί, ο Πάνος Καμμένος ανακοίνωσε ένα ολόκληρο εξοπλιστικό πρόγραμμα με όχι ευκαταφρόνητο κόστος.
Το εξοπλιστικό
Ειδικότερα, ανάφερε ότι μέχρι το τέλος της ΔΕΘ θα έχουν ολοκληρωθεί η οι λεπτομέρειες για τη συμφωνία αναβάθμισης των F16, ότι προχωρούν τα προγράμματα υποστήριξης για τα Mirage και για τα C27 καθώς και ότι δρομολογείται συμφωνία για τις γαλλικές φρεγάτες. Σε αυτά πρόσθεσε ότι θα αντιμετωπιστούν και τα ζητήματα που αφορούν τα μισθολογικά του προσωπικού των Ενόπλων Δυνάμεων.
Δηλαδή, ένας υπουργός που μόλις δήλωσε ότι είναι έτοιμος να ρίξει μια κυβέρνηση, όχι μόνο δεν παραιτείται αλλά προχωρά σε πολιτικές αποφάσεις που δεσμεύουν το ελληνικό δημόσιο σε καταβολή σημαντικών ποσών και μάλιστα σε μια περίοδο λιτότητας, για να μην αναφερθούμε ότι σε μια χώρα που είναι ακόμη στον απόηχο της υπόθεσης Τσοχατζόπουλου, πάντα προκαλεί ανησυχία η οποιαδήποτε σπουδή να υπογραφούν εξοπλιστικά προγράμματα.
Ο Πάνος Καμμένος είναι προφανές ότι βλέπει ήδη το τέλος του δρόμου και αυτός, σε αυτή τη φάση τουλάχιστον, δεν περιλαμβάνει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση για το κόμμα του. Παρ’ όλα αυτά δεν δείχνει καμία διάθεση στο μεταξύ να απολέσει τα όποια προνόμια ή δυνατότητες προσφέρει η συμμετοχή στη διακυβέρνηση. Ενδεικτικό και αυτό του ιδιότυπου «αξιακού» περιεχομένου της συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ.
