ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ
- ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ-ΕΝΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ
- ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ/ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ ΤΩΡΑ
Στις αρχές Μαΐου, εκδόθηκε, από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η απόφαση 2812/2016 της αγωγής 8473/16-4-2016, που κατέθεσε η εργοδοσία του καταστήματος εστίασης με την επωνυμία Μυρσίνη, πρώην Καφεναί, εναντίον τεσσάρων εργαζομένων και τριών συνδικαλιστών (εκ των οποίων δύο μελών του Δ.Σ. και ενός μέλους) του Συνδικάτου Επισιτισμού - Τουρισμού Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Χαλκιδικής.
Η εργοδοσία με την αγωγή της, αρχικά ζητούσε:
α) Να καταβάλει ο καθένας το πόσο των 20.000€ για ηθική βλάβη.
β) Να επιβληθεί προσωπική κράτηση ενός έτους.
γ) Να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να παραλείπουν στο μέλλον την διάδοση ψευδών συκοφαντικών και μειωτικών της τιμής και της υπόληψής της, με απειλή χρηματικής ποινής 5.000€ για κάθε παραβίαση της απόφασης.
Τελικά το δικαστήριο καταδίκασε τους αγωνιστές στο να καταβάλουν 2.000€ ο καθένας (στο σύνολο 14.000€) και την πληρωμή μέρους των δικαστικών εξόδων ύψους 700€!!! Όσον αφόρα το ζήτημα των κινητοποιήσεων και της δημοσιοποίησης του αγώνα, δεν καταδικάζει τους αγωνιστές με την «λογική» ότι οι κινητοποιήσεις είχαν σταματήσει ένα χρόνο πριν την εκδίκαση της αγωγής και μονό γι’ αυτό τον λόγο δεν υφίσταται απειλή για την εργοδοσία. Η απόφαση του δικαστηρίου βασίστηκε στο ότι οι φράσεις «…εργοδοτική τρομοκρατία…», «…να μετατρέψει το μαγαζί σε κάτεργο…», «…να σταματήσουμε τους εργοδότες που δεν ασφαλίζουν…» και συνθήματα όπως «δώστε τώρα τα δεδουλευμένα σκλάβοι δεν θα γίνουμε ποτέ και για κανένα» συνιστούν συκοφαντία, ύβρεις, ψέματα και προκάλεσαν ηθική βλάβη στην εργοδοσία.
Ο αγώνας των εργαζομένων στον Καφεναί- Μυρσίνη ξεκίνησε τον Αύγουστο του 2013, όταν τρεις εργαζόμενοι διεκδίκησαν δεδουλευμένα και τελικά απολύθηκαν. Η τακτική αυτή είναι γνωστή για την συγκεκριμένη εργοδοσία αφού και το 2010 άλλοι 7 εργαζόμενοι διεκδίκησαν με κινητοποιήσεις δεδουλευμένα (στο σύνολο 38.000€ τα οποία πήραν) και συμβάσεις εργασίας που να ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Όσον αφορά την απόφαση του δικαστηρίου:
1) Δεν παίρνει υπόψη τις συνθήκες εργασίας που επικρατούσαν μέσα στο κατάστημα, σε αντίθεση με τις αποφάσεις της επιθεώρησης εργασίας, του δικαστηρίου για τα δεδουλευμένα των εργαζομένων και του Ι.Κ.Α, που δικαιώνουν τους εργαζομένους. Συν τοις άλλοις προσπέρασε το γεγονός ότι η εργοδοσία είχε παράδοση να παραβιάζει την εργατική νομοθεσία (όπως ο αγώνας των εργαζομένων το 2010 και η αγωγή εργαζομένου κατά της εργοδοσίας που τελικά δικαιώθηκε). Επίσης παραβλέπει το γεγονός ότι τα χρήματα που όφειλε στους εργαζόμενους, τα κατέβαλε μόνo ύστερα από κινητοποιήσεις.
2) Δεν παίρνει επίσης υπόψη καμία μαρτυρία για το χαρακτήρα των παραστάσεων διαμαρτυρίας, ότι δηλαδή ήταν ειρηνικές, δεν παρενοχλούσαν τους πελάτες κ.λ.π. Παραβλέπει επίσης το γεγονός ότι η εργοδοσία κατέθεσε ασφαλιστικά μέτρα κατά των κινητοποιήσεων, χωρίς όμως να τα κερδίσει.
3)Αναφέρει ότι οι εργαζόμενοι ξεκίνησαν τον αγώνα χωρίς να περιμένουν τις αποφάσεις των δικαστηρίων!!! Παραβλέπει τις πολλές προσπάθειες που έγιναν από την Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων, την δικηγόρο των εργαζομένων και συνδικαλιστών να βρεθεί λύση, ενώ η εργοδοσία απαντούσε με μηνύσεις, λάσπη και συκοφαντία ακόμα και με «ενημερώσεις» στους εργοδότες των αλληλεγγυών για το «ποιόν τους».
4) Ενώ το δικαστήριο θεωρεί τις δημόσιες συναθροίσεις συνταγματικά κατοχυρωμένες, εν τούτοις, παραπέμπει στον νόμο 794/1971(νόμος της χούντας) σύμφωνα με τον οποίο έπρεπε να γνωστοποιήσουν εγγράφως την προηγούμενη στην αστυνομία για την διεξαγωγή τους. Εφόσον δεν το έπραξαν έθιγαν το δικαίωμα της εργοδότριας στην ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματος και την επιχειρηματική της δραστηριότητα.
5) Το δικαστήριο θεωρεί ότι δεν αποδείχθηκε πως έγιναν παρεμβάσεις από την εργοδοσία προς τα Συνδικαλιστικά μας όργανα (Συνδικάτο, Εργατικό Κέντρο Θες/νίκης, Ομοσπονδία Επισιτισμού -Τουρισμού) παρά τις καταθέσεις που το επιβεβαιώνουν. Παίρνει ως δεδομένο ότι το Συνδικάτο μας δεν στηρίζει τον αγώνα, μετά από μία μαρτυρία εργαζομένου του καταστήματος, ο οποίος δεν είναι καν μέλος του Συνδικάτου. Έτσι συμπεραίνει ότι αφού δεν υπάρχει η στήριξη του αγώνα από ένα θεσμικό όργανο, νομικά κατοχυρωμένο συμφώνα με τον 1264/1982,(παραβλέποντας τα δεκάδες ψηφίσματα υποστήριξης της Ομοσπονδίας και του Ε.Κ.Θ.) θίγεται και πάλι το δικαίωμα της εργοδότριας στην ελεύθερη άσκηση του επαγγέλματός της.
Εδώ τίθενται τα εξής ερωτήματα: Αν η επιτροπή αγώνα γνωστοποιούσε εγγράφως στην αστυνομία τις δημόσιες συναθροίσεις, δεν θα έπλητταν την επιχειρηματική δραστηριότητα της εργοδότριας; Αν η επιτροπή αγώνα είχε την «στήριξη» του Συνδικάτου, δεν θα θιγόταν η ελευθερία άσκησης του επαγγέλματός της;
Από τις επιστρατεύσεις και τα ΜΑΤ του Σαμαρά-Βενιζέλου…
… στην εξόντωση και τις καταδίκες του Τσίπρα
Αυτή η απόφαση ουσιαστικά αποτελεί μια τομή αφού αφαιρεί κάθε δικαίωμα από τους εργαζομένους να αγωνίζονται και να διεκδικούν υιοθετώντας πολιτικές και πρακτικές ενός Μαχητικού Συνδικαλισμού. Υιοθετώντας δηλαδή μορφές πάλης και οργάνωσης που να εμπεριέχουν μέσα τους την λογική ενός ταξικού, μαχητικού, ανυποχώρητου αγώνα. Που έχουν κατακτηθεί και χρησιμοποιούνται από τους εργαζομένους δεκάδες χρόνια τώρα (απεργιακές επιτροπές, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, επιτροπές αγώνα κ.λπ.) Που στην εποχή των μνημονίων, είναι η μόνη πραγματική λύση στα προβλήματά τους.
Θεωρεί μόνο τα δικαστήρια αρμόδια να επιλύουν εργατικές διαφορές και απορεί με το θράσος των εργαζομένων να κινητοποιούνται πριν βγουν οι δικαστικές αποφάσεις. Το ίδιο το δικαστήριο κρίνει και αποφασίζει για τα εσωτερικά του Συνδικαλιστικού - Εργατικού Κινήματος και μάλιστα με μαρτυρίες δήθεν εργαζομένων. Αναγνωρίζει μόνο έναν «υπεύθυνο» και «νομότυπο» συνδικαλισμό που να εμπεριέχει τη λογική του συμβιβασμού και της ταξικής συνεργασίας, δηλαδή ενός γραφειοκρατικού, κίτρινου και εργοδοτικού συνδικαλισμού που θα εφαρμόζει ουσιαστικά τα μνημόνια!!!
Αναγάγει ως υπέρτατο αγαθό την «επιχειρηματικότητα και την απρόσκοπτη δραστηριότητα» των εργοδοτών κόντρα και ενάντια σε κάθε εργατικό δικαίωμα, στους αγώνες και στην αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Αποδεικνύει ακόμα μια φορά ότι τα αστικά δικαστήρια υπάρχουν για να υπερασπίζουν τους εργοδότες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να τα χρησιμοποιούν και όχι τους εργαζόμενους.
Παρόμοιες είναι και οι αποφάσεις όπως αυτή ενάντια στο Σωματείο Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (Σ.Μ.Ε.Θ.) για τον αγώνα στα φροντιστήρια Μπαχαράκη, του νεκρού οδηγού νταλίκας που ο Άρειος Πάγος του αναγνώρισε συνυπαιτιότητα στο ατύχημα, την απόφαση για την Κ.Κούνεβα κ.α.
Εμείς ως Αντεπίθεση των Εργαζομένων στον Επισιτισμό - Τουρισμό θεωρούμε την απόφαση απαράδεκτη, άδικη και εναρμονισμένη πλήρως με τα νέα δεδομένα. Μόνο με τις καταδίκες, με τα ΜΑΤ, με έναν «υπεύθυνο» συνδικαλισμό και με την φυσική εξόντωση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων θα μπορέσει ο Τσίπρας και ο άθλιος θίασος του να εφαρμόσουν το 3ο, το 4ο…. Μνημόνιο. Να πετύχουν τα αιματοβαμμένα πρωτογενή πλεονάσματα και να κοκορεύονται περί ανάπτυξης και επενδύσεων, σε μια χώρα 1.500.000 ανέργων, της τεράστιας μέχρι και 80% ανασφάλιστης ή μισοασφαλισμένης εργασίας στον κλάδο μας και των απείρων λουκέτων επιχειρήσεων. Τα χειρότερα είναι μπροστά μας. Αυτή η απόφαση μας αφορά όλους. Δεν μας φοβίζουν αλλά μας εξοργίζουν ακόμη περισσότερο!
Καλούμε κάθε εργαζόμενο-η, Συλλογικότητα, Σωματείο, κάθε έναν που βιώνει την αδικία στο πετσί του να συμπαρασταθεί με όποιον τρόπο μπορεί στους διωκόμενους αγωνιστές, γιατί αυτή η απόφαση δεν είναι μονό οικονομικά εξοντωτική. Κυρίως είναι ένα άσχημο δεδικασμένο που θα χρησιμοποιήσουν οι εργοδότες ανεξαρτήτου κλάδου, για να χτυπήσουν ακόμα περισσότερο το δικαίωμα όλων στον αγώνα και την διεκδίκηση.
ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
ΣΤΟΝ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟ - ΤΟΥΡΙΣΜΟ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΤΗΛ. 6982 268 508, antepithesistonepisitismo.blogspot.com
