Από την πρώτη στιγμή που πάτησαν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος, οι εκπρόσωποι των δανειστών μας, βουλιάζουν τους πολίτες στην εξαθλίωση, ζητώντας συνεχώς νέα δημοσιονομικά μέτρα
προκειμένου να μας χορηγήσουν άλλη μία "δόση" από το πακέτο στήριξης της Ελλάδας. Από τις 23 Απριλίου του 2010, ημέρα που ο Γιώργος Παπανδρέου από το Καστελόριζο ανακοίνωσε την προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης μέχρι και σήμερα, οι τροϊκανοί επιμένουν στο μαρτύριο της σταγόνας, διαλύοντας κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, αλλά κυρίως αξιοπρέπειας σ' αυτό τον τόπο...
Αν προσπαθήσει να αριθμήσει κανείς τις σοβαρές εμπλοκές στις διαπραγματεύσεις που οδήγησαν στον εκβιασμό του ελληνικού λαού, θα ανοίξει πληγές που ακόμα δεν έχουν κλείσει. Δύο μνημόνια, Μεσοπρόσθεσμα, PSI αλλά και πριν τη χορήγηση των δύο μεγαλύτερων δόσεων του δανείου που έλαβε η χώρα, είναι μόνο μερικές από τις περιπτώσεις που οι τροϊκανοί λήστεψαν τα εισοδήματα των Ελλήνων, γυρίζοντας την κοινωνία πολλά χρόνια πίσω. Η περιβόητη "δημοσιονομική προσαρμογή", έχει εξελιχθεί στη μεγαλύτερη θηλιά του ελληνικού λαού, την οποία κάθε φορά σφίγγουν οι εκπρόσωποι των δανειστών μας προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους.
Ήταν 2 Μαΐου 2010, όταν ανακοινώθηκε το πρώτο πακέτο μέτρων στο πλαίσιο του Μνημονίου και έληξε το πρώτο μεγάλο σίριαλ στις πλάτες των Ελλήνων, με τους δανειστές μας να ζητούν σκληρά μέτρα, εκβιάζοντας ακόμα και με στάση πληρωμών και "άτακτη χρεοκοπία". Στις αρχές Ιουνίου 2011, ο εφιάλτης επέστρεψε με την απειλή να γίνεται πλέον ξεκάθαρη, "είτε παίρνετε μέτρα, είτε δεν ερχόμαστε καθόλου στην Αθήνα" και κάπως έτσι, στις 29 Ιουνίου 2011 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το "Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012-2015".
Ο εμπαιγμός όμως δεν έχει τελειωμό. 1.5 μήνα μόλις μετά, στο τέλος Αυγούστου, η τρόικα ανακοίνωσε πως η ελληνική οικονομία ήταν εκτός στόχων μιας και παρουσιάζονταν αύξηση δαπανών με ταυτόχρονη υστέρηση εσόδων, γεγονός που ανάγκασε την κυβέρνηση να προωθήσει άρον άρον πολυνομοσχέδιο με νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, πως στις 2 Σεπτεμβρίου 2011, έπειτα από μία αδιέξοδη σύσκεψη στο Υπ.Οικονομικών και με αφορμή μία κόντρα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, οι τροϊκανοί έφτασαν στο σημείο να φύγουν από τη χώρα, απειλώντας πως δε θα επιστρέψουν αν δεν λάβουμε σκληρότερα μέτρα.
Το πιστόλι πάντως παρέμεινε στον κρόταφο, καθώς με πρόσχημα το κούρεμα του ελληνικού χρέους και το PSI, η Ελλάδα οδηγήθηκε το Μάρτιο του 2012 σε νέο μνημόνιο και κατά συνέπεια σε νέα μέτρα αφαίμαξης του οικογενειακού εισοδήματος, ενώ το Μεσοπρόσθεσμο Πρόγραμμα 2013-2016 έστειλε τα εισοδήματα σε επίπεδα προ εικοσαετίας. Οι εκβιασμοί πάντως δεν λείπουν και από τη διακυβέρνηση Σαμαρά, καθώς μόλις τον περασμένο Ιούνη και με αφορμή την κινητικότητα σημειώθηκε σοβαρή εμπλοκή στις διαπραγματεύσεις. Το ίδιο παιχνίδι μάλιστα επαναλαμβάνεται κάθε φορά, ενώ το τελευταίο επεισόδιο το παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες, με την Αθήνα να επιμένει στο "όχι νέα μέτρα" και τους τεχνοκράτες - εκπροσώπους των δανειστών μας να αδιαφορούν για την κοινωνική διάλυση που έχει επέλθει.
