Μια αλληγορική ιστορία που πηγαίνει γάντι στην σημερινή κατάσταση στο Κερατσίνι...
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι απλώς τυχαία...
Στη βυζαντινή εποχή, αυτός που κρατούσε τα κλειδιά του παλατιού(ή ας πούμε στην σημερινή εποχή του δημαρχείου) -ο κλειδοκράτορας δηλαδή- ονομάζονταν Παπίας.
«Ο Παπίας με τα του Εταιριάρχου(ας πούμε κάτι σαν τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου ή τον συμπαραστάτη) αυτοπροσώπως ήνοιγον και έκλειον απάσας τάς εις το παλάτιον εισόδους».
Τώρα για ποιο λόγο τον έλεγαν έτσι(Παπία), παραμένει άγνωστο... ....
Ωστόσο με τον καιρό, το όνομα αυτό έγινε τιμητικός τίτλος, που δινόταν σε διάφορους έμπιστους αυλικούς( ας πούμε κολλητήρια και συγγενείς που διορίστηκαν σε έμμισθες θέσεις).
Ο Πάπιας είχε το δικαίωμα να παρακάθεται στο ίδιο τραπέζι με τον αυτοκράτορα(ας πούμε και δήμαρχο), να κουβεντιάζει μαζί του και να διασκεδάζει στα συμπόσια του.
Κάποτε -όταν αυτοκράτορας ήταν ο Βασίλειος Β’- Παπίας του παλατιού έγινε ο Ιωάννης Χανδρι-νός, άνθρωπος με σκληρά αισθήματα, ύπουλος και ψεύτης(ρε ποιον μας θυμίζει...).
Από τη στιγμή που ανέλαβε καθήκοντα κλειδοκράτορα, άρχισε να διαβάλει τους πάντες -ακόμη και τον αδελφό του Συμεώνα- στον αυτοκράτορα.
Έτσι, κατάντησε να γίνει το φόβητρο(εδώ ΓΕΛΑΜΕ) όλων.
Όταν κανείς του παραπονιόταν πως τον αδίκησε, ο Χανδρινός προσποιούταν τον έκπληκτο και τα μάτια του …βούρκωναν υποκριτικά(ρε ποιον μας θυμίζει..).
«Είσαι ο καλύτερος μου φίλος,(και εδώ ΓΕΛΑΜΕ) του έλεγε.
Πώς μπορούσα να πω εναντίον σου στον αυτοκράτορα( Κουμπάρο)».
Η διπροσωπία του αυτή έμεινε κλασική στο Βυζάντιο(στο Κερατσίνι να δεις!).
Γι’ αυτό, από τότε, όταν κανείς πιανόταν να λέει κανένα(να ήταν μόνο ένα..) ψέμα στη συντροφιά του(ή στους δημότες) ή να προσποιείται τον ανήξερο(τα ακούς κουμπάρε;;;), οι φίλοι του του έλεγαν ειρωνικά:
«Ποιείς τον Παπίαν»…
Φράση που έμεινε ως τα χρόνια μας με μια μικρή παραλλαγή...
Δια την αντιγραφήν
"Ο Κερατσινιώτης"
