Το σωματείο με την επωνυμία «ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ» προέβη με τον δικηγόρο Κωνσταντίνο Κατερινόπουλο σε δήλωση πολιτικής αγωγής στην δίκη, κατά Του Μιχάλη Πρωτοπαπαδάκη και ζητά να απορριφθεί η αίτηση επανάληψη της διαδικασίας της δίκης και να μην αναθεωρηθεί η από 15 Νοεμβρίου 1922 απόφαση του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών.
Ως σωματείο πληροφορηθήκαμε για τη δίκη τη Δευτέρα 10/5 και δεν υπήρχε καθόλου χρονικό περιθώριο, ούτε πρόσβαση στη δικογραφία.
Μάλιστα, η παράσταση έγινε υπό δύσκολες συνθήκες καθώς το πρωί επί 20 λεπτά ο Εισαγγελέας Έδρας, κ. Τσάγγας δεν παραλάμβανε τη δήλωση πολιτικής αγωγής με διάφορα δικονομικά προσχήματα και τελικά αναγκάστηκα να προσφύγω στον Εισαγγελέα του Άρειου Πάγου κ. Τέντε όπου κατόπιν εντολής του η γραμματεία της Εισαγγελίας παρέλαβε το δικόγραφο.
Από τον συνήγορο της Ομοσπονδίας Κωνσταντίνο Κατερινόπουλο, έγινε εκτεταμένη προφορική ανάπτυξη στο ακροατήριο και η προθεσμία για το υπόμνημα είναι για τη Δευτέρα 17/5. Ζητήθηκαν τα έγγραφα της δικογραφίας για να γραφεί το υπόμνημα και δεν δόθηκαν αυθημερόν αλλά υποβλήθηκε γραπτή αίτηση και χορηγήθηκαν σήμερα.
ΤΑ ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΙΝΑΙ :
Ο κατηγορούμενος για τον οποίο ζητείται η ακύρωση της απόφασης καταδικάστηκε για τα εγκλήματα «της εσχάτης προδοσίας και της ηθικής αυτουργίας στην πράξη άλλου συγκατηγορουμένου του [Χατζηανέστης] για την πράξη της παράδοσης στον εχθρό μεγάλων τμημάτων του στρατού και για την παρεμπόδιση συνάθροισης αυτού και συνακόλουθα τη σφαγή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας».
Τα εγκλήματα για τα οποία αυτοί κατηγορήθηκαν ήταν :
Α) ότι με τις πράξεις και παραλείψεις τους σχετικά με τον πόλεμο ήταν ότι ενήργησαν παράνομα και εν γνώσει τους με τρόπο που μπορούσε να ενισχύσει τις πολεμικές δυνάμεις του εχθρού και να βλάψει τις πολεμικές δυνάμεις της ελληνικής Πολιτείας, καθόσον η κύρια κατηγορία αφορούσε την απόσυρση του στρατού από όλο το δυτικό μέτωπο την κρίσιμη περίοδο του Ιουλίου Αυγούστου 1922, όπως ιδίως την απόσυρση μεταξύ Μπέλ Τεπέ και υψωμάτων Κιοπουρλού, και την αποστολή 22.000 στρατιωτών στην Θράκη την περίοδο 13/8- 2/9/1922 με αποτέλεσμα να μείνουν ακάλυπτα χιλιάδες χιλιόμετρα του μικρασιατικού μετώπου, β)την άτακτη και βεβιασμένη υποχώρηση αντί της ανασύνταξης και συντεταγμένης κάλυψης του μικρασιατικού ελληνισμού και η παράδοση οπλισμού και εφοδίων στον εχθρό και ως εκ τούτου να επέλθει η ήττα του Ελληνικού Στρατού και η καταστροφή του μικρασιατικού Ελληνισμού,
Β) Ότι με τις πράξεις και παραλείψεις εγκατέλειψαν τους άμαχους Έλληνες με αποτέλεσμα αυτοί να σφαγιαστούν από τους Τούρκους και οι υπόλοιποι να μετατραπούν σε πρόσφυγες και έτσι ευνόησαν τις πολιτικές βλέψεις του εχθρού πάνω στο έδαφος που παραχωρούσε η συνθήκη των Σεβρών στην Ελλάδα (ο οποίος εχθρός σκοπούσε στη γενοκτονία και ξεριζωμό των Ελλήνων) και ενήργησαν εν γνώσει με τρόπο που μπορούσε να μειώσει την πίστη των πολιτών στο Ελληνικό κράτος, κάτι που συντελέστηκε αφού αυτοί έμειναν μόνοι και αβοήθητοι στο μένος των τουρκικών στρατευμάτων που έκαψαν τη Σμύρνη και λεηλάτησαν σκότωσαν και έδιωξαν το σύνολο του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας.
Κατά συνέπεια δεν μπορεί να αποκλεισθεί από τους κατοίκους και τους απόγονους των τμημάτων εκείνων της Ελληνικής Επικράτειας που ενώ με βάση τη συνθήκη των Σεβρών ανήκαν στο Ελληνικό Κράτος, Μικρά Ασία και Ανατολική Θράκη, έπεσαν οριστικά στα χέρια του εχθρού [Οθωμανικό και στη συνέχεια Τουρκικό Κράτος], από τις πράξεις και παραλείψεις των τότε κατηγορούμενων και καταδικασθέντων, να παραστούν διά των συλλόγων και σωματείων τους ως πολιτικώς ενάγοντες.
Αυτό διότι ναι μεν οι συγκεκριμένες διατάξεις προστατεύουν το έννομο αγαθό της κρατικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας του κράτους, αλλά ταυτόχρονα αποσκοπούν και στην προστασία των εννόμων αγαθών της περιουσίας και της ιδιοκτησίας των πολιτών του κράτους που κατοικούν στις εν λόγω περιοχές του κράτους που αποσπάστηκαν τελικά από την Ελληνική Κυριαρχία και περιήλθαν στο Τουρκικό Κράτος. Το αποτέλεσμα ήταν 2.100.000 Έλληνες μικρασιάτες, να ξεριζωθούν από τα πανάρχαια πατρογονικά τους εδάφη, πολλοί από αυτούς να θανατωθούν και αυτοί που σώθηκαν να καταφύγουν πρόσφυγες στην υπόλοιπη Ελλάδα και στις πόλεις αυτής χάνοντας εν τω μεταξύ την ακίνητη ιδιοκτησία τους γη και σπίτια καθώς και το σύνολο σχεδόν της κινητής περιουσίας τους καθώς και τις εμπορικές και βιοτεχνικές επιχειρήσεις τους, αλλά κυρίως της βιοτικής σχέσης κάθε Έλληνα με την εστία του, καθώς και του ηθικού και κοινωνικού δεσμού του με τη γη των προγόνων του πέρα και έξω από κάθε υλική αξία. Τα έννομα αυτά αγαθά της ιδιοκτησίας και της περιουσίας των προσφύγων καθώς και της ζωής όσων σκοτώθηκαν, αλλά κυρίως της βιοτικής σχέσης με την εστία τους και του ηθικού και κοινωνικού δεσμού του κάθε Έλληνα με τη γη των προγόνων του πέρα και έξω από κάθε υλική αξία, προστατεύουν εξίσου με σαφήνεια οι σχετικές ποινικές διατάξεις.
Η Ομοσπονδία μας αποτελείται από 185 σωματεία Ελλήνων μικρασιατών προσφύγων, μέλη των οποίων, είναι περισσότεροι από (300.000) τριακόσιες χιλιάδες απόγονοι [παιδιά, έγγονοι και δισέγγονοι] των προσφύγων του 1922.
Σύμφωνα με το καταστατικό μας, σκοπός της ομοσπονδίας είναι η διατήρηση και η συνέχιση στο μέλλον της μνήμης των πατρογονικών εδαφών και των χαμένων πατρίδων όλων των μικρασιατών προσφύγων και η προβολή και διεκδίκηση των ιστορικών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του προσφυγικού ελληνισμού και των θυμάτων του διωγμού των ετών 1922-1924, καθώς επίσης και η διατήρηση της μνήμης και της σύνδεσης των απογόνων των προσφύγων με την προγονική κληρονομιά.
Κατά συνέπεια η ομοσπονδία μας ως καθολικός και αντιπροσωπευτικός φορέας των (3.500.000) τριών εκατομμυρίων πεντακοσίων χιλιάδων απογόνων των μικρασιατών προσφύγων στην Ελλάδα εκφράζει τη συλλογική συνείδηση και μνήμη του προσφυγικού ελληνισμού.
Είναι σαφές ότι οι πράξεις και οι παραλείψεις των κατηγορούμενων για τις οποίες αυτοί καταδικάστηκαν προκάλεσαν την μικρασιατική καταστροφή και την έξοδο-ξεριζωμό του ελληνισμού της Μικράς Ασίας, από τις πατρογονικές ρίζες του, μετά από 3.000 χρόνια παρουσίας στην Μικρά Ασία.
Οι πράξεις και οι παραλείψεις των κατηγορουμένων προκάλεσαν την καταστροφή της ιδιοκτησίας και της περιουσίας αλλά κυρίως προκάλεσαν την ολοσχερή καταστροφή της βιοτικής σχέσης με την εστία τους και του ηθικού και κοινωνικού δεσμού των μικρασιατών Ελλήνων με τη γη των προγόνων τους και έτσι η καταστροφή αυτού του ιστορικού δεσμού των προγόνων των μελών των σωματείων μας συνιστά στο διηνεκές ηθική βλάβη σε βάρος των προγόνων μας και ημών όχι μόνο ή κυρίως ως άτομα, αλλά ως η εκφρασμένη συλλογική οντότητα του μικρασιατικού ελληνισμού που ενσαρκώνεται στην συλλογική μνήμη και στην ιστορική συνέχεια των απογόνων των αρχικών προσφύγων, όπως αυτή πλέον εκφράζεται μέσα από τις συλλογικές οργανώσεις του προσφυγικού ελληνισμού, συλλογικός φορέας και εκφραστής των οποίων είναι η δική μας Ομοσπονδία.
Αυτή η στο διηνεκές ηθική βλάβη που έχουν υποστεί όλοι οι απόγονοι των μικρασιατών προσφύγων και η ανάγκη διατήρησης της ιστορικής μνήμης των πατρίδων καθώς και της αίσθησης απόδοσης δικαίου και δικαιοσύνης όπως εκφράστηκε με την απόφαση του Έκτακτου Επαναστατικού Στρατοδικείου Αθηνών, είναι εκείνη που νομιμοποιεί τη σημερινή μας παράσταση ως πολιτική αγωγή, στη δίκη που έχει ανοίξει με την αίτηση επανάληψης της δίκης.
Τυχόν αθώωση των καταδικασθέντων με αποδοχή της αίτησης συνιστά ευθεία προσβολή της συλλογικής μνήμης όλων των απογόνων των μικρασιατών προσφύγων και προσβάλλει βάναυσα την ιστορική τους μνήμη και βέβαια συνιστά βάναυση προσβολή των σκοπών των σωματείων μελών μας και της Ομοσπονδίας μας.
Για το λόγο αυτό έχουμε έννομο συμφέρον στην παρούσα δήλωση παράστασης πολιτικής αγωγής και ζητούμε να καταδικαστεί ο αιτών στην αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του σωματείου μας, από τις πράξεις του κατηγορούμενου, καθόσον η σχετική προσβολή εξακολουθεί και παράγει τα έννομα αποτελέσματα της στο διηνεκές σε συνδυασμό με την κρινόμενη ενέργεια του απογόνου του αιτούντος να ακυρώσει σήμερα σε ενεστώτα πλέον χρόνο, την ιστορική εκείνη απόφαση που αποτέλεσε την δικαίωση για τους πρόσφυγες και να επιδιώξει την εκ των υστέρων και μετά 86 έτη την αθώωση των καταδικασθέντων με σκοπό και επιδιωκόμενο αποτέλεσμα να μείνει ιστορικά αδικαίωτη η μεγαλύτερη σύγχρονη εθνική καταστροφή και βέβαια να προσβληθεί με μόνη την υποβολή της κρινόμενης αίτησης, βάναυσα η ιστορική συλλογική μνήμη των μελών μας όπως αυτή εκφράζεται και επιδιώκεται να διατηρείται στο διηνεκές, από τους σκοπούς του Σωματείου μας.
