Η έρευνα για το μυστικό δωμάτιο της Αγίας Σοφίας (video)

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <br /> <div class="post-body entry-content" style="border: 0px none; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 18px; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> <div dir="ltr" style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span><div class="separator" style="border: 0px none; clear: both; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglrTCfdhyphenhyphenIzWmxF89CzjTXEFx-90jQl0JPZJzsjynldbuaNfe_6kGcrDzXSqbpRquYHRgckZPJgzScBxDYBt5D-hfnl48z8eGBPL_Uie1zqKhy1S7EEw0ggkHW0U9Z382BjQmDN7BbZE/s1600/topeiraxtiri-news-gossip-sports-greece.jpg" imageanchor="1" style="border: 0px none; clear: left; color: #158fe3; float: left; font-weight: 900; margin: 0px 1em 1em 0px; outline: none; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhglrTCfdhyphenhyphenIzWmxF89CzjTXEFx-90jQl0JPZJzsjynldbuaNfe_6kGcrDzXSqbpRquYHRgckZPJgzScBxDYBt5D-hfnl48z8eGBPL_Uie1zqKhy1S7EEw0ggkHW0U9Z382BjQmDN7BbZE/s1600/topeiraxtiri-news-gossip-sports-greece.jpg" style="background-color: white; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border: 0px solid rgb(0, 0, 0); margin: 0px; outline: none 0px; padding: 3px; vertical-align: baseline;" width="320" /></span></a></div> <span style="font-size: large;">Οι έρευνες για το μυστικό δωμάτιο συνεχίζονται...<br /><a href="" name="more" style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"></a><br /><br />Δείτε το βίντεο του Έκτακτου Παραρτήματος με πλάνα από τα πλημμυρισμένα υπόγεια της Μεγάλης Εκκλησίας του Γένους μας.<br /><br />Αξίζει να το δείτε...<br /><br /><iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/Fcrr1kTwmH0?feature=player_embedded" style="border-style: none; border-width: 0px; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="600"></iframe></span></div> <div style="border: 0px none; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"> </div> <div dir="ltr" style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" trbidi="on"> <div style="border: 0px none; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; text-align: center; vertical-align: baseline;"> </div> </div> </div> </div> </div> <span style="border: 0px none; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; margin: 0px; outline: none 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;"><br /><br />Πηγή: http://topeiraxtiri.blogspot.com</span></span></div>

Η έρευνα για το μυστικό δωμάτιο της Αγίας Σοφίας (video)

Οι έρευνες για το μυστικό δωμάτιο συνεχίζονται... Δείτε το βίντεο του Έκτακτου Παραρτήματος με πλάνα από τα πλημμυρισμένα υπόγεια της...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Ο υπόγειος κόσμος της Κωνσταντινούπολης!(ΒΙΝΤΕΟ)

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <span style="font-size: large;"><br /></span> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A9a62CR5zRZWJw-EPIMCwRJL7LSBsFi4m7YgotwVmo7JO_EI_2XOTtBLL2WwGEm3R1VP-eRyIaRSMhnZB0l52-aq1lKtik0NOeUiWmS_oU-nds4Ihjj7jFswLE6uZ8SkY-316BcHJaUD/s1600/konstantinoupoli578.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5A9a62CR5zRZWJw-EPIMCwRJL7LSBsFi4m7YgotwVmo7JO_EI_2XOTtBLL2WwGEm3R1VP-eRyIaRSMhnZB0l52-aq1lKtik0NOeUiWmS_oU-nds4Ihjj7jFswLE6uZ8SkY-316BcHJaUD/s1600/konstantinoupoli578.jpg" /></span></a></div> <span style="font-size: large;"><br /></span> <span style="font-size: large;">Η εκπομπή cities of the underworld του History Channel διεισδύει στον υπόγειο κόσμο της Κωνσταντινούπολης, για να αποκαλύψει τα μυστικά της. </span><br /> <span style="font-size: large;">Παρακολουθούμε τις εντυπωσιακές υπόγειες δεξαμενές, τα ίχνη του αρχαίου ιπποδρόμου, σήραγγες, φυλακές, το αρχαίο λιμάνι, βυζαντινά ναυάγια και τα απομεινάρια του αυτοκρατορικού ανακτόρου.</span></div> <span style="font-size: large;"><iframe frameborder="0" height="300" src="http://www.dailymotion.com/embed/video/xl9vru" width="480"></iframe><br /></span> <span style="font-size: large;"><a href="http://www.dailymotion.com/video/xl9vru_yyyyyyyy-yyyyyy-yyyyyyyyyyyyyyyy_travel" target="_blank">Υπόγειες Πόλεις ~ Κωνσταντινούπολη</a> <i> από <a href="http://www.dailymotion.com/KRASODAD" target="_blank">KRASODAD</a></i></span><br /> <span style="font-size: large;">http://anoixti-matia.blogspot.gr</span></div>

Ο υπόγειος κόσμος της Κωνσταντινούπολης!(ΒΙΝΤΕΟ)

Η εκπομπή cities of the underworld του History Channel διεισδύει στον υπόγειο κόσμο της Κωνσταντινούπολης, για να αποκαλύψει τα μυστικ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Θρύλοι για την Άλωση της Πόλης

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px; text-align: center;"> <a href="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2012/05/1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><br class="Apple-interchange-newline" /><span style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="211" src="http://www.pemptousia.gr/wp-content/uploads/2012/05/1.jpg" style="border: none; position: relative;" width="320" /></span></a></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Οι Ρωμιοί δεν θεώρησαν ποτέ οριστικό το γεγονός της Άλωσης της Πόλης από τα «αγαρηνά σκυλιά». Γι’ αυτό αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της Βασιλεύουσας άρχισαν να δημιουργούνται θρύλοι και παραδόσεις που συντηρούσαν την ελπίδα του Γένους, όχι μόνο για την ανάκτηση τη Κωνσταντινούπολης αλλά όλης της παλιάς Αυτοκρατορίας από τον Τουρκικό ζυγό. Παραθέτουμε εδώ μερικούς.</span></span></div> <div align="center" style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <strong style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">ΤΑ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑΣ</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Την ώρα που ακούονται έξω από την Αγία Σοφία φωνές «οι Τούρκοι! – οι Τούρκοι!», ο πρωτόπαπας βγαίνει από την στοά της εξομολογήσεως. Αποβραδίς κοινώνησε τον Αυτοκράτορα κι ως το πρωί εξομολογούσε. Όπως βγήκε ψηλός, ηλιοκαμένος, μ’ άσπρα γένια και φρύδια παχιά, νόμιζες πως ένας άγιος ξεκόλλησε από τον τοίχο. Και για μια στιγμή, όταν είδε το πλήθος γονατιστό να τρέμει, κιτρίνισε σαν το φλουρί, σαν να τον κτύπησε βόλι. Κοντοστάθηκε,</span></span></div> <span style="font-size: large;"><a href="" name="more" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;"></a><span style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px;">σφόγγισε τα δάκρυα και προχώρησε στην εκκλησία. Ο ναός, ο άμβωνας, ο σωλέας και τα περιστύλια ήταν γεμάτα κόσμο. Τα φώτα, οι πολυέλαιοι, οι κανδήλες ήταν αναμμένα…</span></span><div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Για τελευταία φορά έλαμπε στην Ανατολή το μεγαλείο της Χριστιανοσύνης. Έλαμπε η θαυμάσια αρχιτεκτονική του Ανθέμιου και Ισιδώρου. Έλαμπε ο αφάνταστος πλούτος, που εσκόρπισεν ο Ιουστινιανός, για να νικήσει τον Σολομώντα. Κι από μακριά έφταναν του τρόμου οι φωνές:</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">«Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!»…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Οι πολυέλαιοι από κρύσταλλα ασημοδεμένα, τα πελώρια μανουάλια, σαν γίγαντες φωτοβόλοι, οι ποικιλόχρωμες κολόνες, τα χρυσά μωσαϊκά, όλα έλαμπαν για τελευταία φορά. Και ψηλά οι ελαφρύτατες γραμμές, γεμάτες ευγένεια, γεμάτες χάρη, αγκάλιαζαν, σαν σχέδιο ενάερης κολόνας, τον πελώριο τρούλο. Ω! όπως ήταν ο τρούλος θαυμάσιος στους γύρους, νόμιζες πως ζητούσε να πλανέψει σ’ έναν άλλο κόσμο τους χριστιανούς την ώρα της θυσίας!</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο πρωτόπαπας έκαμε τρεις σταυρούς και μπήκε στο ιερό. Επάνω στην Αγία Τράπεζα, σα να ήταν κρεμαστός ουράνιος θόλος, το Κιβώτιο. Στήριζε τα τέσσερα χρυσά του πόδια στις τέσσερις γωνίες και απ’ εμπρός πρόβαλε ένα ωραίο τόξο. Ένας σταυρός χρύσιζε στην κορυφή του και μέσα από τον θόλο του κατέβαινε άσπρο περιστέρι, η Περιστερά του Αγίου Πνεύματος. Ο πρωτόπαπας βγάζει από τα σπλάχνα της Περιστεράς τα Δισκοπότηρα, τα σκέπασε με μεταξωτό, που λέγεται Αέρας, τα πήρε κι έφυγε. «Μη δότε τα Άγια τοις κυσίν», σκέφτηκε…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Σαν αρχαίο ελληνικό αγγείο, όλο από χρυσάφι, λίγο κοντό, με δυο όμορφα χερούλια και με πλευρές καμπύλες, τέτοιο ήταν το Ιερόν Ποτήριον. Το στόμα του τριγύριζε διπλή γραμμή σε ρυθμό μαιάντρου. Και στην πρόσοψη είχε το Χριστό σε κολυμπήθρα, από παράσταση αρχαία.</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο ιερός Δίσκος ήταν από χρυσάφια καλοδουλεμένο. Στο κέντρο ο Μυστικός Δείπνος του Κυρίου. Και γύρω πολύτιμα πετράδια. Ο πρωτόπαπας έριξε μια ματιά στη θάλασσα, ανασκουμπώθηκε κι έσπρωξε με τέτοια δύναμη το καραβάκι, που γλίστρησε ως τον γιαλό. Μπήκε μέσα, άνοιξε πανί και κράτησε το τιμόνι γραμμή για την Βιθυνική παραλία. Ο αντίλαλος της Πόλης εξακολουθούσε…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">«Οι Τούρκοι! Οι Τούρκοι!… ».</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Μια τρικυμία σηκώθηκε τρανή. Το καραβάκι σαν τσόφλι χοροπηδούσε στα κύματα επάνω. Στην Πόλη φλόγες και καπνοί παντού. Στ’ αυτιά ο αέρας έφερνε μια άγρια αντήχηση από τρόμο, από δαρμούς, από παρακάλια, από ξεψυχημό, από βογκητά θανάτου…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ω! Πόλη, με τα βασιλικά σου, με τους ιπποδρόμους σου, με τις ακαδημίες των τεχνών σου! Χριστιανοσύνη που εδίδαξες στον κόσμο την αλήθεια. Χιλιόχρονη ιστορία του πολιτισμού που σβήνεις. Εργάτες του νου που γενήκατε φυγάδες και δούλοι.</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ανθρώπινα έργα, που ζηλέψατε αθανασία και γενήκατε ερείπια. Μεγαλεία περασμένα. Αρματα νίκης που περνούσατε την Χρυσόπορτα. Βασιλείς με τις χρυσές κορόνες. Γεννήσεις και θάνατοι σβησμένοι για την πρόοδο. Μνημεία, που μέσα στην καταστροφή εμείνατε χωρίς μορφή, χωρίς όνομα. Άπειρες μέρες εκμηδενισμένες. Να! παίρνει τη σκόνης σας ένας ανθρώπινος ανεμοστρόβιλος και την σκορπίζει στους τέσσερις ανέμους!</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Η Δύση του ηλίου χρωμάτισε τον ουρανό κόκκινο, σαν αίμα. Σημάδι της φρίκης. Ο άνεμος εξακολουθούσε να φυσά κι ο ανεμοστρόβιλος σάρωνε την Προποντίδα.</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Σκοτείνιασε. Το σκοτάδι σκέπασε τον ουρανό, την Πόλη. Κι από τη θάλασσα μακριά ανέβαινε αιμοσταγμένος του φεγγαριού ο δίσκος. Κόκκινος, σαν τα μάτια του φονιά.</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ολόρθος στο καράβι ο πρωτόπαπας κάρφωσε στον ουρανό τα μάτια του και είδε – ω φρίκη! – το φονικό φεγγάρι να στέκεται ακίνητο στον τρούλο της Αγίας Σοφίας. Και είδε να μαυρίζει, να μαυρίζει ο μισός δίσκος. Αρχαία προφητεία έλεγε: «θα είναι πανσέληνος. Έκλειψη θα γίνει. Και η Πόλη θα πέσει!»…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Ο πρωτόπαπας περιχύθηκε με κρύο ιδρώτα. Έβλεπε μια τον σταυρό στον τρούλο της Αγίας Σοφίας και μια το μισοφέγγαρο. Το καραβάκι χοροπηδούσε στα κύματα της θάλασσας. Χίλια κομμάτια έγινε το μικρό πανί του. Κι ο αέρας βούιζε σα θρήνος στο κατάρτι του. Ο πρωτόπαπας έβαλε τις τελευταίες του προσπάθειες. Στο στήθος του κρατούσε σφιχτά τα Δισκοπότηρα. Κι ενώ θωρούσε πέρα την Αγία Σοφία, δε βλέπει το σταυρό… Βλέπει μισοφέγγαρο…</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Αμέσως άνοιξαν τα μεσουράνια. Ένα φως γλυκύτατο απλώθηκε. Άγγελος Κυρίου φάνηκε κι άρπαξε τα Δισκοπότηρα.</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Μην ήταν θαύμα; Η θάλασσα άνοιξε στόμια και κατάπιε τον πρωτόπαπα. Γαλήνη! Το τρομερό στοιχείο ησύχασε. Και σαν να ήταν Φώτα κι άγιασε την θάλασσα σταυρός…</span></span></div> <div align="center" style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <strong style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΝΑ ΚΥΛΑΕΙ.</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Οι περισσότεροι τοπικοί θρύλοι για την άλωση της Κωνσταντινούπολης μοιάζουν σε ένα σημείο: όλοι δείχνουν ότι ο χρόνος σταμάτησε με την κατάληψη της ιερής πόλης της Ορθοδοξίας από τους άπιστους Τούρκους και ότι η τάξη στον κόσμο θα επανέλθει με την ανακατάληψη της Βασιλεύουσας από τους Έλληνες. Έτσι, και στην Ήπειρο υπάρχει μια αντίστοιχη λαϊκή δοξασία. Συγκεκριμένα, ένα πουλί φέρνει την αναγγελία της πτώσης της Πόλης σε μια ομάδα βοσκών που εκείνη τη στιγμή ποτίζουν τα κοπάδια τους σε ένα ποτάμι, Ο θρύλος λέει ότι στο άκουσμα της φοβερής είδησης τα νερά του ποταμίου σταμάτησαν να κυλάνε, αφού και το φυσικό στοιχείο θεώρησε ότι η πτώση της Κωνσταντινούπολης ήταν κάτι το ανήκουστο. Το ποτάμι θα συνεχίσει και πάλι να κυλάει, μόλις απελευθερωθεί η Πόλη, συνεχίζει ο λαϊκός θρύλος…</span></span></div> <div align="center" style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <strong style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Έναν από τους πύργους των τειχών της Πόλης τον υπεράσπιζαν τρία αδέρφια, άρχοντες Κρητικοί που πολεμούσαν με το μέρος των Βενετών (η Κρήτη τότε ήταν κάτω από την κυριαρχία των Βενετών). Μετά την πτώση της πόλης τα τρία αδέρφια και οι άντρες τους εξακολουθούσαν να πολεμούν και παρά τις λυσσώδεις προσπάθειες τους οι Τούρκοι δεν είχαν κατορθώσει να καταλάβουν τον πύργο. Για το περιστατικό αυτό ενημερώθηκε ο Σουλτάνος και εντυπωσιάστηκε από την παλικαριά τους. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους επιτρέψει να φύγουν με ασφάλεια από τον πύργο και να πάρουν ένα καράβι με τους άντρες τους και να γυρίσουν στην Κρήτη. Πραγματικά η πρόταση του έγινε δεκτή με τη σκέψη ότι έπρεπε να μείνουν ζωντανοί για να πολεμήσουν να ξαναπάρουν τη Βασιλεύουσα πίσω από τους απίστους. Έτσι οι Κρητικοί επιβιβάστηκαν στο πλοίο τους και ξεκίνησαν για το νησί τους. Το πλοίο δεν έφτασε ποτέ στην Κρήτη και ο θρύλος λέει ότι περιπλανιούνται αιώνια στο πέλαγος μέχρι τη στιγμή που θα ξεκινήσει η μάχη για την ανακατάληψη της Πόλης από τους Έλληνες. Τότε το πλοίο των Κρητικών θα τους ξαναφέρει στην Κωνσταντινούπολη για να πάρουν και αυτοί μέρος στη μάχη και να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και το ελληνικό έθνος να ξανακερδίσει την Πόλη.</span></span></div> <div align="center" style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <strong style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΝ</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη ξεκίνησαν να καταστρέφουν τις εκκλησίες και τα μοναστήρια. Στην Αγία Σοφιά είχε καταφύγει πολύ λαός, κυρίως γυναικόπαιδα, για να αποφύγουν τον θάνατο. Όμως η παρουσία τους εκεί δεν τους έσωσε, καθώς φανατισμένοι από τους δερβίσηδες μωαμεθανοί μπήκαν στην εκκλησία και άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όποιον έβρισκαν μπροστά τους. Ο σωρός των πτωμάτων έφτασε τα δέκα μέτρα. Όταν μάλιστα ο Σουλτάνος Μωάμεθ προσπάθησε να μπει στο ναό το άλογο του σκόνταψε πάνω στα πτώματα, Με την οπλή του το άλογο άφησε ένα σημάδι στην κορυφή ενός στύλου, το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα. Τις πιο πολλές εικόνες και τοιχογραφίες της Αγία Σοφιάς τις κατέστρεψαν οι Τούρκοι. Όταν, όμως, οι άπιστοι εισβολείς έφτασαν στον εξώστη – γυναικωνίτη και ένας τσαούσης (Τούρκος αξιωματικός) προσπάθησε με έναν πέλεκυ να καταστρέψει μια τοιχογραφία της Παναγίας που κρατά στα χέρια της τον Ιησού μωρό, έγινε το θαύμα ! Τη στιγμή που ο Τούρκος προσπάθησε να καταφέρει το πρώτο χτύπημα στην τοιχογραφία κεραυνοβολήθηκε κι έπεσε νεκρός. Τη θέση του πήρε ένας άλλος Τούρκος, αλλά την ίδια στιγμή κι εκείνος είχε την ίδια τύχη. Οι υπόλοιποι βάρβαροι πανικοβλήθηκαν απ’ το πρωτόγνωρο γι’ αυτούς θαύμα και γεμάτοι τρόμο, αλλά και σεβασμό εγκατέλειψαν την ανόσια προσπάθεια τους. Η συγκεκριμένη τοιχογραφία σώζεται μέχρι σήμερα στον δεξιό εξώστη της Αγία Σοφιάς.</span></span></div> <div align="center" style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <strong style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><span style="font-size: large;">Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ</span></strong></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white;"><span style="font-size: large;">Όταν οι Τούρκοι μπήκαν στη Βασιλική Εκκλησία, ένας ιερέας τελούσε τη θεία Λειτουργία. Βλέποντας τους άπιστους να μπαίνουν, δε σκεπτόταν παρά πώς να σώσει από τη βεβήλωση τον ιερό άρτο και το πολύτιμο Αίμα του Χριστού. Ανέβηκε, λοιπόν, βιαστικός στον Άμβωνα, κρατώντας τ’ Άγιο Δισκοπότηρο κι εξαφανίστηκε σε μια μικρή πόρτα. Την έκλεισε πίσω του, μα δυστυχώς οι Τούρκοι τον είχαν δει κι έτρεξαν να τον προφτάσουν. Όταν όμως έφθασαν στο σημείο που θα έπρεπε να βρίσκεται η πόρτα, ξαφνιάστηκαν γιατί δεν είδαν παρά μόνο μια γυμνή, λεία επιφάνεια χωρίς το παραμικρό σημάδι ανοίγματος. Αγριεμένοι, προσπάθησαν να γκρεμίσουν τον τοίχο, αλλά έσπασαν τα όπλα τους, χωρίς να καταφέρουν τίποτε! -Ας φέρουν τους χτίστες του στρατού μας, αποφάσισε ο Σουλτάνος. Έτσι θα δούμε τι είναι πίσω απ’ αυτόν τον τοίχο. Οι χτίστες ήρθαν με τα εργαλεία τους κι άρχισαν να χτυπούν τον τοίχο. Παρ’ όλες τους τις προσπάθειες όμως, δεν μπόρεσαν ούτε να τον τρυπήσουν κι ομολόγησαν πως σίγουρα υπήρχε κάποιο τεχνικό μέσο, που τους ήταν άγνωστο. -Είστε ανίκανοι, φώναξε καταθυμωμένος ο Σουλτάνος και θα τιμωρηθείτε! Να φέρουν βυζαντινούς χτίστες! Τότε έφεραν βιαστικά όσους μπόρεσαν και απειλώντας τους με θάνατο, τους πρόσταζαν να ρίξουν αυτόν τον τοίχο! Μα, ούτε κι αυτοί δεν τα κατάφεραν! Γιατί, το θέλημα του θεού, πιο δυνατό από κάθε ανθρώπινη δύναμη, κρατούσε αυτές τις πέτρες δεμένες γερά, για να προστατεύει τον ιερέα. Όλους αυτούς τους αιώνες, ο ιερέας αγρυπνεί, σφίγγοντας το δισκοπότηρο, που προστάτευσε από τους άπιστους! Μα, όταν θα ξαναπάρουμε την Πόλη, η πόρτα θα ξανανοίξει μόνη της, ο ιερέας θα βγει, θα ξαναμπεί στο ιερό και θα συνεχίσει τα λόγια της λειτουργίας, από κει ακριβώς που είχε σταματήσει!</span></span></div> <div style="border: 0px; font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 22px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="background-color: white; border: 0px; font-weight: bold; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a href="http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1206&catid=93&Itemid=150" style="background-color: white; border: 0px; margin: 0px; outline: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;" target="_blank"><span style="font-size: large;">πηγή</span></a></span></div> <div style="border: 0px; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 20px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif;"><span style="line-height: 22px;"><a href="http://kotsarikos.com/2012/06/25/%CE%B8%CF%81%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CE%B9-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AC%CE%BB%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CE%AF/" style="text-decoration: none;"><span style="font-size: large;">Από το kotsarikos</span></a></span></span></div> <div style="border: 0px; margin-bottom: 10px; outline: 0px; padding: 0px; text-shadow: rgb(251, 251, 251) 0px 1px 0px; vertical-align: baseline;"> <span style="font-size: large;"><span style="background-color: white; line-height: 20px;"><span style="font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif;">δείτε</span></span><span style="font-family: liberation-sans-1, liberation-sans-2, Helvetica, 'Helvetica Neue', Arial, sans-serif; line-height: 20px;"> και <a href="http://www.pireasnews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=213119:2012-06-26-17-58-04&catid=86:2010-12-28-18-25-10&Itemid=166">εδώ</a></span></span></div> </div>

Θρύλοι για την Άλωση της Πόλης

Οι Ρωμιοί δεν θεώρησαν ποτέ οριστικό το γεγονός της Άλωσης της Πόλης από τα «αγαρηνά σκυλιά». Γι’ αυτό αμέσως σχεδόν μετά την πτώση της...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

29 Μαϊου 1453: Η αποφράδα ημέρα μέσα από τη μοναδική ιστορική αφήγηση του Γ.Φραντζή

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br /> <div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"> </div> <br /> <span style="font-size: large;"><br /></span><br /> <table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" class="content_table" style="background-color: white; color: #333333; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; line-height: 14px; margin: 0px; padding: 0px; text-align: left; width: 790px;"><tbody> <tr><td colspan="2" style="margin: 0px; padding: 0px;" valign="top"><span style="font-size: large;"><br class="Apple-interchange-newline" /></span><br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI-CWAKV1jZk9uBBBk8l9LH71NMQpb9PfQAhdEyaGhMH0SfBq4ItIqndjVTgBAApKGHiGwE6ie_Jlzd4iVz19rL0gCQsq59CEsBglctBLWYZsGrab9bJ2s01xh0c4I4FXtNrfuiXFurMF6/s1600/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7+%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CF%89.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI-CWAKV1jZk9uBBBk8l9LH71NMQpb9PfQAhdEyaGhMH0SfBq4ItIqndjVTgBAApKGHiGwE6ie_Jlzd4iVz19rL0gCQsq59CEsBglctBLWYZsGrab9bJ2s01xh0c4I4FXtNrfuiXFurMF6/s320/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B7+%CE%B5%CE%B1%CE%BB%CF%89.jpg" width="320" /></span></a><span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">[...] Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα<span style="font-style: italic;"> [Κωνσταντίνου Παλαιολόγου]</span>έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκαν και έκλαιγαν όλοι μαζί. Κανένας δεν έφερνε πια στη μνήμη του τα αγαπημένα του παι­διά, τη γυναίκα και την περιουσία του, αλλά ήθε­λαν όλοι να πεθάνουν για τη σωτηρία της πατρίδας τους. Ύστερα γύρισαν στις θέσεις τους για να φυλάξουν τα τείχη της πόλης. <span style="font-weight: bold;">Ο αυτοκράτορας πήγε αμέσως στον ιερό ναό της Αγίας Σοφίας, προσευχήθηκε με δάκρυα στα μάτια και κοινώνη­σε των αχράντων μυστηρίων. Το ίδιο έκαναν και πολλοί άλλοι εκείνη τη νύχτα. Έπειτα γύρισε στα ανάκτορα και ζήτησε συγνώμη από όλους. </span>Ποιος μπορεί να<br />περιγράψει αυτήν τη στιγμή τους θρή­νους και τους οδυρμούς που ακούστηκαν τότε στο παλάτι; Κανένας άνθρωπος δε θα μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος, ακόμα κι αν ήταν από ξύλο ή από πέτρα.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">Ύστερα ανεβήκαμε στα άλογά μας, βγήκαμε από τα ανάκτορα και κάναμε επιθεώρηση στα τεί­χη για να ενθαρρύνουμε τους φρουρούς που κρα­τούσαν άγρυπνοι τις θέσεις τους. Εκείνη τη νύχτα όλοι βρίσκονταν στα τείχη και τους πύργους, ενώ είχαμε κλείσει προσεκτικά όλες τις πύλες ώστε να μην μπορεί να μπει ή να βγει κανένας. Όταν φτά­σαμε στην Καλιγαρία, την ώρα που λαλούσαν για πρώτη φορά τα κοκόρια, ξεπεζέψαμε και ανεβή­καμε στον πύργο. Από εκεί ακούγαμε φωνές και δυνατό θόρυβο έξω από την πόλη. <span style="font-weight: bold;">Οι φύλακες μας είπαν ότι αυτό γινόταν όλη τη νύχτα επειδή οι εχθροί έσερναν τις πολεμικές μηχανές τους κο­ντά στην τάφρο, προετοιμαζόμενοι για την επίθε­ση. Επίσης τα μεγάλα εχθρικά πλοία άρχισαν να κινούνται, προσπαθώντας να φέρουν στην ακτή τις γέφυρες που είχαν κατασκευάσει.</span></span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Οι Τούρκοι άρχισαν με μεγάλη σφοδρότητα και ορμή την επί­θεση τη στιγμή που λαλούσαν τα κοκόρια για δεύ­τερη φορά, χωρίς να δώσουν κανένα σύνθημα, όπως είχαν χάνει και τις προηγούμενες φορές. Ο σουλτάνος διέταξε να επιτεθούν πρώτοι οι λιγότε­ρο έμπειροι, μερικοί ηλικιωμένοι και αρκετοί νέοι, ώστε να μας κουράσουν, και στη συνέχεια να ρι­χτούν εναντίον μας οι πιο έμπειροι και γενναίοι με μεγαλύτερη τόλμη και δύναμη. Έτσι λοιπόν ο πό­λεμος άναψε σαν καμίνι. </span>Οι δικοί μας αντιστέκο­νταν με πείσμα, χτυπούσαν άγρια τους εχθρούς και τους γκρέμιζαν κάτω από τα τείχη, καταστρέ­φοντας συγχρόνως και πολλές από τις πολιορκη­τικές τους μηχανές. Οι νεκροί ήταν πολλοί και από τις δυο πλευρές, ιδίως όμως από το εχθρικό στρα­τόπεδο. Μόλις άρχισαν να σβήνουν τα άστρα του ουρανού καθώς προχωρούσε το φως της μέρας κι εμφανίστηκε στην ανατολή η ροδοδάχτυλη αυγή, όλο το πλήθος του εχθρού παρατάχθηκε σε μια σειρά που έφτανε από τη μια μέχρι την άλλη άκρη της πόλης.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Ακούστηκαν τότε τα τύμπανα, οι σάλ­πιγγες και τα υπόλοιπα πολεμικά όργανα με φω­νές και αλαλαγμούς, ενώ τα κανόνια άρχισαν να ρίχνουν όλα μαζί. Τότε όλοι οι Τούρκοι όρμησαν από ξηρά και από θάλασσα στα τείχη και άρχισαν τη συμπλοκή μαζί μας. </span>Οι πιο θαρραλέοι έστησαν σκάλες, ανέβηκαν πάνω σ' αυτές και έριχναν αδιά­κοπα τα βέλη τους εναντίον των δικών μας. Η φρικτή και αμφίρροπη μάχη κράτησε δύο ώρες και φαινόταν ότι οι χριστιανοί θα έπαιρναν πάλι τη νίκη. Τα πλοία που μετέφεραν τις σκάλες και τις κινητές γέφυρες αποκρούστηκαν από τα παρα­θαλάσσια τείχη και αναγκάστηκαν να γυρίσουν πίσω άπρακτα.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">Οι πολεμικές μηχανές, που έρι­χναν πέτρες από τα τείχη της πόλης, σκότωσαν πολλούς αγαρηνούς. Αλλά και εκείνοι που ήταν στην ξηρά έπαθαν τα ίδια και χειρότερα. Ήταν πολύ παράδοξο θέαμα να βλέπει κανείς τον ήλιο και τον ουρανό σκεπασμένους από ένα σύννεφο σκόνης και καπνού.<span style="font-weight: bold;"> Οι δικοί μας έκαιγαν τις ε­χθρικές πολεμικές μηχανές με το «υγρό πυρ», γκρέμιζαν τις σκάλες με όσους βρίσκονταν πάνω τους και σκότωναν αυτούς που επιχειρούσαν να ανεβούν στα τείχη με μεγάλες πέτρες, ακόντια, πυροβόλα και τόξα. Όπου έβλεπαν συγκεντρωμέ­νους Τούρκους, τους χτυπούσαν με μεγάλα τηλε­βόλα, σκοτώνοντας και πληγώνοντας πολλούς. </span>Οι εχθροί απηύδησαν τόσο πολύ από τη σθεναρή α­ντίσταση που συναντούσαν ώστε θέλησαν να κά­νουν λίγο πίσω για να ξεκουραστούν, αλλά οι τσαούσηδες και οι ραβδούχοι της τουρκικής Αυ­λής τους χτυπούσαν με σιδερένια ραβδιά και βούνευρα για να μην υποχωρήσουν.</span><br /> <div style="font-weight: bold;"> <span class="highlight" style="color: #111111; font-weight: normal; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; font-weight: bold;">Ποιος μπο­ρεί να περιγράψει τις κραυγές και τα βογκητά των τραυματιών και στα δύο στρατόπεδα; Ο θόρυβος και οι φωνές τους έφταναν μέχρι τον ουρανό. Με­ρικοί από τους δικούς μας, που έβλεπαν τους ε­χθρούς να υποφέρουν, τους φώναζαν: <span style="font-style: italic;">«Τι κάνετε συνεχώς επιθέσεις, αφού δεν μπορείτε να μας νι­κήσετε;»</span> Εκείνοι τότε, προσπαθώντας να δείξουν τη γενναιότητα τους, ανέβαιναν πάλι στις σκάλες. Οι πιο τολμηροί σκαρφάλωναν στους ώμους των άλλων και οι επόμενοι τους μιμούνταν, για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του τείχους.</span></span></div> <span style="font-size: large;"><img alt="Image" border="0" height="325" hspace="0" src="http://www.defencenet.gr/defence/images/stories/ALOSHlarge.jpg" title="Image" width="304" /></span><br /> <em><span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">[Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ ο Παλαιολόγος (1404 - 29 Μαΐου 1453) ή ο επονομαζόμενος Μαρμαρωμένος Βασιλιάς ήταν ο τελευταίος αυτοκράτορας του οποίου η ηρωική αντίσταση κατά των Οθωμανών σφράγισε τις ύστατες στιγμές της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας].</span></em><br /> <span style="font-size: large;"><br /></span><br /> <span style="font-size: large;"><br /></span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Οι σκληρότερες μάχες έγιναν στις πύλες, όπου οι αντίπαλοι συγκρούονταν με τα σπαθιά στα χέρια και οι νεκροί ήταν αμέτρητοι. </span>Όταν η παράταξη μας άρχισε να υποχωρεί, τότε πετάχτηκαν μπρο­στά ο Θεόφιλος Παλαιολόγος και ο Δημήτριος Καντακουζηνός, δύο γενναίοι άντρες που έτρε­ψαν τους αγαρηνούς σε φυγή, τους γκρέμισαν κά­τω από τα τείχη και τους σκόρπισαν. Συγχρόνως έτρεξαν σε βοήθεια κι άλλοι δικοί μας, ενώ ο αυ­τοκράτορας που βρέθηκε εκεί έφιππος τους ενε­θάρρυνε και τους παρακινούσε να πολεμάνε με σθένος, λέγοντας: <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">«Συμπολεμιστές και αδέρφια μου, σας παρακαλώ στο όνομα του Θεού να κρα­τάτε τη θέση σας με γενναιότητα. Βλέπω ότι το πλήθος των εχθρών άρχισε να κουράζεται και να διασκορπίζεται. Δε μας χτυπούν πλέον με τάξη και σύστημα. Ελπίζω στο Θεό ότι η νίκη είναι δική μας. Να νιώθετε λοιπόν χαρά επειδή το στε­φάνι της νίκης θα είναι δικό μας τόσο στη γη όσο και στον ουρανό. Ο Θεός βρίσκεται στο πλευρό μας και προκαλεί δειλία στους άπιστους».</span></span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">Τη στιγμή που μιλούσε ο αυτοκράτορας, ο Ιω­άννης Ιουστινιάνης πληγώθηκε από βέλος στο πά­νω μέρος του δεξιού του ποδιού. Αυτός ο τόσο έμπειρος πολεμιστής, στον πόλεμο, βλέποντας το αίμα να τρέχει από το σώμα του, έγινε κίτρινος από φόβο. Έχασε αμέσως το θάρρος του, σταμά­τησε να αγωνίζεται και έτρεξε να βρει γιατρό σιω­πηλός, χωρίς να σκέφτεται την ανδρεία και την καρτερικότητα που είχε δείξει μέχρι τότε. Δεν εί­πε όμως τίποτα στους συντρόφους του ούτε άφησε κανέναν αντικαταστάτη, για να μην προκληθεί σύγχυση που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία. Οι στρατιώτες του τον αναζήτησαν με το βλέμμα και, μαθαίνοντας ότι είχε φύγει, καταλήφθηκαν από ταραχή και φόβο. Ευτυχώς, ο αυτοκράτορας που βρέθηκε εκεί κατά τύχη, τους είδε ταραγμένους και φοβισμένους σαν τα κυνηγημένα πρόβατα και θέλησε να μάθει την αιτία. Όταν λοιπόν είδε το στρατηγό του Ιουστινιάνη να φεύγει, τον πλη­σίασε και του είπε: <span style="font-weight: bold;">«Γιατί το έκανες αυτό, αδερφέ μου; Γύρνα πίσω στη θέση σου. Η πληγή είναι ασήμαντη και η παρουσία σου απαραίτητη. Η πό­λη στηρίζεται σε σένα για να σωθεί». Του είπε και άλλα πολλά, αλλά εκείνος δεν έδωσε απάντηση. Αντίθετα, έφυγε και πήγε στο Πέραν, όπου πέθα­νε ντροπιασμένος από λύπη για την περιφρόνηση των άλλων.</span></span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Οι Τούρκοι όμως είδαν την ταραχή των δικών μας και πήραν θάρρος.</span> Ο Σογάν πασάς κέντρισε με κατάλληλα λόγια τη φιλοτιμία των γενιτσάρων και των άλλων στρατιωτών, ενώ ένας γιγαντόσωμος γενίτσαρος (που λεγόταν Χασάν και καταγόταν από το Λουπάδι της Κυζίκου) έβα­λε με το αριστερό χέρι την ασπίδα πάνω από το κεφάλι του, τράβηξε με το δεξί το σπαθί, ανέβηκε στο σημείο του τείχους όπου είχαν αρχίσει να υ­ποχωρούν οι δικοί μας και ρίχτηκε πάνω τους. Τον Χασάν ακολούθησαν περίπου άλλοι 30 Τούρ­κοι που θέλησαν να φανούν εξίσου γενναίοι. Όσοι από τους δικούς μας είχαν απομείνει εκεί έριξαν τεράστιες πέτρες και βέλη εναντίον τους, γκρεμί­ζοντας τους 18 κάτω από τα τείχη, αλλά ο Χασάν κατάφερε να ανεβεί και να τρέψει σε φυγή τους χριστιανούς.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">Μετά την επιτυχία του, πολλοί άλλοι Τούρκοι βρήκαν την ευκαιρία να τον ακολουθή­σουν και να σκαρφαλώσουν στα τείχη, αφού οι ελάχιστοι δικοί μας δεν κατάφεραν να τους εμπο­δίσουν. Πολέμησαν όμως με θάρρος και σκότωσαν πολλούς. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής ο Χα­σάν χτυπήθηκε από πέτρα και έπεσε κάτω. Μόλις τον είδαν οι δικοί μας πήραν θάρρος και τον λι­θοβολούσαν από όλες τις πλευρές. Εκείνος σηκώ­θηκε στα γόνατα και συνέχισε να πολεμά, αλλά το δεξί του χέρι δέχτηκε αμέτρητα τραύματα από βέλη και έπεσε παράλυτο<span style="font-weight: bold;">. Στη σύγκρουση αυτή σκοτώθηκαν και πληγώθηκαν πολλοί Τούρκοι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν πίσω στο στρατόπεδο. Το πλήθος όμως εκείνων που είχαν ανεβεί στα τείχη διασκόρπισε τους δικούς μας, που εγκατέλειψαν το εξωτερικό και έτρεξαν μέσα στην πόλη με τόση βία ώστε ο ένας πατούσε τον άλλο. Καθώς συνέ­βαιναν αυτά, ακούστηκαν φωνές από μέσα, από έξω και από το μέρος του λιμανιού: «Έπεσε το φρούριο. Στους πύργους στήθηκαν σημαίες και λάβαρα». Οι φωνές αυτές έτρεψαν σε φυγή τους δικούς μας, ενώ έδωσαν καινούριο θάρρος στους εχθρούς που άρχισαν να ανεβαίνουν στα τείχη άφοβα και με αλαλαγμούς χαράς.</span></span><br /> <div style="font-weight: bold;"> <span class="highlight" style="color: #111111; font-weight: normal; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-size: large; font-weight: bold;">Όταν ο δυστυχισμένος αυτοκράτορας και δε­σπότης μου είδε αυτό το θέαμα, παρακαλούσε το Θεό με δάκρυα στα μάτια και παρακινούσε τους στρατιώτες να φανούν γενναίοι. Δυστυχώς, όμως, δεν υπήρχε πλέον καμιά ελπίδα βοήθειας ή συ­μπαράστασης. Τότε τσίγκλησε το άλογό του, έφτα­σε στο σημείο από όπου οι εχθροί έμπαιναν στην πόλη και ρίχτηκε πάνω τους όπως ο Σαμψών κατά των αλλοφύλων. Στην πρώτη του επίθεση τους γκρέμισε όλους κάτω από τα τείχη, πράγμα που φάνηκε σαν θαύμα σε όσους το είδαν. Μουγκρί­ζοντας σαν λιοντάρι και κρατώντας το σπαθί στο δεξί του χέρι, έσφαξε τόσους πολλούς Τούρκους ώστε το αίμα έτρεχε σαν ποτάμι από τα χέρια και τα πόδια του.</span></span></div> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Ο Φραγκίσκος Τολέντο, φάνηκε ανώτερος ακόμα και από τον Αχιλλέα. Πολεμώντας στα δεξιά του αυτοκράτορα, κομμάτιαζε τους εχθρούς με δόντια και με νύχια. </span>Το ίδιο έκανε και ο Θεόφιλος Πα­λαιολόγος. Βλέποντας τον αυτοκράτορα να αγω­νίζεται για να σώσει την πόλη που κινδύνευε, φώ­ναξε κλαίγοντας: <span style="font-style: italic; font-weight: bold;">«Καλύτερα να πεθάνω παρά να ζήσω»</span>. Ύστερα όρμησε κραυγάζοντας πάνω στους εχθρούς και σκότωσε ή έτρεψε σε φυγή όσους βρέ­θηκαν μπροστά του. Ο Ιωάννης Δαλμάτης, που βρέθηκε κι αυτός στο ίδιο μέρος, πολεμούσε με ηρωισμό σαν γενναίος στρατιώτης που ήταν. Ό­σοι βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης θαύμασαν την τόλμη και την ανδρεία των εξαιρετικών εκείνων ανδρών. <span style="font-weight: bold;">Οι επιθέσεις επαναλήφθηκαν δύο και τρεις φορές, μέχρι που κατάφεραν να τρέψουν τους απίστους σε φυγή, να σκοτώσουν πολλούς και να γκρεμίσουν άλλους κάτω από τα τείχη. Οι στρατιώτες μας πολέμησαν με μεγάλη γενναιότητα και στο τέλος έπεσαν νεκροί, αφού προηγουμένως είχαν προξενήσει τεράστιες απώλειες στους ε­χθρούς. Πολλοί άλλοι σκοτώθηκαν επίσης κοντά στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, όπου οι εχθροί είχαν στήσει τη μεγάλη ελέπολη και το φοβερό κανόνι, με τα οποία γκρέμισαν τα τείχη και κατάφεραν να πρωτομπούν στην πόλη.</span> Τη στιγμή εκεί­νη εγώ δε βρισκόμουν κοντά στον αυτοκράτορα και δεσπότη μου, επειδή είχα πάει να επιθεωρήσω ένα άλλο σημείο της πόλης, σύμφωνα με τη διατα­γή του.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Όταν μπήκαν οι εχθροί στην Πόλη, έδιωξαν τους χριστιανούς που είχαν απομείνει στα τείχη με τηλεβόλα, βέλη, ακόντια και πέτρες. Έτσι έγι­ναν κύριοι ολόκληρης της Κωνσταντινούπολης, εκτός των πύργων του Βασιλείου, του Λέοντος και του Αλεξίου, τους οποίους κρατούσαν οι ναύ­τες από την Κρήτη που πολέμησαν από τις 6 μέχρι τις 8 το απόγευμα και σκότωσαν πολλούς Τούρ­κους</span>. <span style="font-weight: bold;">Βλέποντας το πλήθος των εχθρών που είχαν κυριεύσει την πόλη, δεν ήθελαν να παραδοθούν αλλά έλεγαν ότι προτιμούσαν να πεθάνουν παρά να ζήσουν. Κάποιος Τούρκος ειδοποίησε τότε το σουλτάνο για την ηρωική άμυνά τους κι εκείνος συμφώνησε να τους επιτρέψει να φύγουν με το πλοίο και όλα τα πράγματα που είχαν μαζί τους. </span>Παρά τις υποσχέσεις του όμως, ο σουλτάνος με πολύ κόπο κατάφερε να τους πείσει να αφήσουν τους πύργους και να φύγουν. Δύο αδέρφια, οι Ιταλοί Παύλος και Τρωίλος, πολέμησαν με γεν­ναιότητα μαζί με αρκετούς άλλους στη θέση που είχαν αναλάβει. Κατά τη διάρκεια του αγώνα τους σκοτώθηκαν πολλοί κι από τις δυο πλευρές. Σε μια στιγμή ο Παύλος είδε τους εχθρούς μέσα στην πόλη και είπε στον αδερφό του: «Χάθηκαν τα πά­ντα. Κρύψου ήλιε και θρήνησε γη. Η Πόλη έπεσε. Ανώφελο πια να πολεμάμε. Ας κοιτάξουμε τουλά­χιστον να σωθούμε εμείς οι ίδιοι».</span><br /> <span style="font-size: large;"><span style="font-weight: bold;"> </span><span class="highlight" style="color: #111111; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Έτσι οι Τούρκοι έγιναν κύριοι της Κωνσταντι­νούπολης την Τρίτη 29 Μαΐου 1453, στις δυόμισι το μεσημέρι. Άρπαζαν και αιχμαλώτιζαν όσους έβρισκαν μπροστά τους, έσφαζαν όσους επιχει­ρούσαν να αντισταθούν και σε ορισμένα μέρη δε διακρινόταν η γη από τα πολλά πτώματα που ήταν πεσμένα κάτω. Το θέαμα ήταν φρικτό. Παντού ακούγονταν θρήνοι και παντού γίνονταν αρπαγές γυναικών όλων των ηλικιών. Αρχόντισσες, νέες κοπέλες και καλόγριες σέρνονταν από τα μαλλιά έξω από τις εκκλησίες όπου είχαν καταφύγει, ενώ έκλαιγαν και οδύρονταν. Ποιος μπορούσε να πε­ριγράψει τα κλάματα και τις φωνές των παιδιών ή τη βεβήλωση των ιερών εκκλησιών; Το άγιο σώμα και αίμα του Χριστού χυνόταν στη γη. Οι Τούρκοι άρπαζαν τα ιερά σκεύη, τα έσπαζαν ή τα κρατού­σαν για λογαριασμό τους. Το ίδιο έκαναν και με τα ιερά αναθήματα. Ποδοπατούσαν τις άγιες εικό­νες, τους αφαιρούσαν το χρυσάφι, το ασήμι και τους πολύτιμους λίθους, και έφτιαχναν με αυτές κρεβάτια και τραπέζια. Άλλοι στόλιζαν τα άλογα τους με τα χρυσοΰφαντα μεταξωτά άμφια των ιε­ρέων και άλλοι τα έκαναν τραπεζομάντιλα. Άρπαζαν τα πολύτιμα μαργαριτάρια από τα άγια κει­μήλια, καταπατούσαν τα ιερά λείψανα των αγίων και, σαν πραγματικοί πρόδρομοι του διαβόλου, έκαναν αμέτρητα ανοσιουργήματα, που μόνο το θρήνο μπορούν να προκαλέσουν. Χριστέ, βασιλιά μου, οι αποφάσεις Σου ξεπερνάνε το μυαλό του ανθρώπου! </span></span><span style="font-weight: bold;"> </span></span><br /> <span style="font-size: large;"><span style="font-weight: bold;"> </span><span class="highlight" style="color: #111111; line-height: 16px; padding: 0px;"><span style="font-weight: bold;">Μέσα στην απέραντη εκκλησία της Α­γίας Σοφίας, τον επίγειο ουρανό, το θρόνο της δόξας του Θεού, το άρμα των Χερουβείμ, το θείο δημιούργημα, το αξιοθαύμαστο κατασκεύασμα, το στολίδι της γης, τον ωραιότερο από όλους τους ναούς, έβλεπε κανείς τους Τούρκους να τρώνε και να πίνουν στο Ιερό Βήμα και στην Αγία Τρά­πεζα ή να ασελγούν πάνω σε γυναίκες, νέες κοπέ­λες και μικρά παιδιά. Ποιος μπορούσε να μείνει ασυγκίνητος και να μη θρηνήσει για την άγια εκ­κλησία μας; Όλοι πονούσαν από το κακό που έβλε­παν. Στα σπίτια θρήνοι και κλάματα, στους δρό­μους οδυρμοί, στις εκκλησίες αντρικές κραυγές πόνου, γυναικεία μοιρολόγια, βαρβαρότητες, φό­νοι και βιασμοί. Οι ευγενείς ατιμάζονταν και οι πλούσιοι έχαναν τις περιουσίες τους. Σε όλες τις πλατείες και τις γωνιές της πόλης γίνονταν αμέ­τρητα κακουργήματα. Κανένα μέρος ή καταφύγιο δε γλίτωσε από την έρευνα και τη βεβήλωση. Οι άπιστοι έσκαψαν κήπους και γκρέμισαν σπίτια για να βρουν χρήματα ή κρυμμένους θησαυρούς. Όσα βρήκαν, τα πήραν για να χορτάσουν την απληστία τους. Χριστέ, βασιλιά μου, γλίτωσε από τη θλίψη και τον πόνο όλες τις πόλεις και τις χώρες όπου κατοικούν χριστιανοί. </span></span><span style="font-weight: bold;"> </span></span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">Την τρίτη μέρα μετά την άλωση ο σουλτάνος έδωσε εντολή να γίνουν γιορτές και πανηγύρια για τη μεγάλη νίκη, και διέταξε να βγουν έξω ελεύθερα και άφοβα όσοι ήταν κρυμμένοι σε διά­φορα μέρη της Πόλης, μικροί και μεγάλοι. Διέταξε επίσης να γυρίσουν στα σπίτια τους όσοι είχαν φύγει εξαιτίας του πολέμου και να ζήσουν εκεί όπως πριν, σύμφωνα με το δίκαιο και τη θρησκεία τους. Ακόμα, έδωσε διαταγή να εκλέξουν πα­τριάρχη σύμφωνα με τα έθιμα τους. αφού ο προη­γούμενος πατριάρχης είχε πεθάνει. Οι αρχιερείς και οι ελάχιστοι άλλοι κληρικοί και λαϊκοί που έτυχε να βρίσκονται στην πόλη διάλεξαν για το αξίωμα αυτό το Γεώργιο Σχολάριο, που ήταν έ­νας πολύ καλλιεργημένος πολίτης, τον οποίο χει­ροτόνησαν πατριάρχη και τον ονόμασαν Γεννά­διο [...]</span><br /> <div style="font-style: italic;"> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; line-height: 16px; padding: 0px;">[Απόσπασμα από το βιβλίο του Γεώργιου Φραντζή "Η Πόλις εάλω - Το χρονικό της πολιορκίας και η Άλωση της Κωνσταντινούπολης", Εκδόσεις Λιβάνη, 1993 - Αναδημοσίευση από egolpion.gr]</span></div> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; font-style: italic; font-weight: bold; line-height: 16px; padding: 0px;">Σημείωση: Ο πρωτοβεστιάριος, δηλαδή αρχιθαλαμηπόλος, Γεώργιος Φραντζής ή Σφραντζής (1401-1480) ήταν ο μοναδικός Βυζαντινός ιστορικός αυτόπτης μάρτυρας της κοσμοϊστορικής κατάληψης Πόλης από τους Τούρκους.</span><br /> <span class="highlight" style="color: #111111; font-size: large; font-weight: bold; line-height: 16px; padding: 0px;">Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr</span></td></tr> </tbody></table> </div>

29 Μαϊου 1453: Η αποφράδα ημέρα μέσα από τη μοναδική ιστορική αφήγηση του Γ.Φραντζή

[...] Οι δυστυχείς Ρωμαίοι, αφού άκουσαν τα λόγια του αυτοκράτορα  [Κωνσταντίνου Παλαιολόγου] έσφιξαν την καρδιά τους, αγκα­λιάστηκ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Γκρεμίζουν την ελληνική συνοικία της Κωνσταντινούπολης "Ταρλάμπασι"...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br /> <h3 class="post-title entry-title" style="background-color: white; color: #cc0000; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 22px; letter-spacing: -1px; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; text-align: -webkit-auto;"></h3><div class="post-header-line-1" style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-size: 13px; font-weight: bold; text-align: -webkit-auto;"></div><div class="post-body entry-content" style="background-color: white; font-family: Georgia, Times, serif; font-weight: bold; text-align: -webkit-auto;"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="MsoNormal" style="font-size: 13px;"></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: 13px; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTLWqMO7tLhY69UJY4CHN7edtLfzo3oub0eOvAv8iG8kvw2h2NlHXhFfgGyZjX1YVlCKaBlWo1iNZMH8d77byOjhyphenhyphenLkIiM4icajRYN2mws1Ij9PrcP7Q7BIDIUyLQladNTvvmgMg246map/s1600/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #de7008; display: inline !important; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTLWqMO7tLhY69UJY4CHN7edtLfzo3oub0eOvAv8iG8kvw2h2NlHXhFfgGyZjX1YVlCKaBlWo1iNZMH8d77byOjhyphenhyphenLkIiM4icajRYN2mws1Ij9PrcP7Q7BIDIUyLQladNTvvmgMg246map/s320/%CE%A7%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82+%CF%84%CE%AF%CF%84%CE%BB%CE%BF.jpg" style="border-bottom-width: 0px; border-left-width: 0px; border-right-width: 0px; border-top-width: 0px;" width="229" /></a></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Georgia;"><b>Η</b> Κωνσταντινούπολη βλέπει την ιστορία της να ισοπεδώνεται στο όνομα της Αναγέννησης, αναφέρει η Guardian. Το τελευταίο διάστημα, κοντά στην πολυσύχναστη </span><b>πλατεία Ταξίμ,</b> ο ήχος που κυριαρχεί είναι αυτός του κομπρεσέρ. Παρά τις ενστάσεις και..<a href="http://hassapis-peter.blogspot.com/2012/03/blog-post_9419.html" name="more" style="color: #de7008;"></a><span class="apple-converted-space"> </span>τις προσφυγές κατοίκων, αρχιτεκτόνων και οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, οι αρχές κατεδαφίζουν τη γειτονιά Ταρλάμπασι.<o:p></o:p></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-size: large;"><br /> </span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Georgia;"><span style="font-size: large;">Πολλά από τα κτίρια χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αιώνα και στέγασαν....</span></span></div><span style="font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=7810643315133836753&postID=2676990208963788758" name="more" style="color: #de7008;"></a>ένα μεγάλο μέρος των <b>Ελλήνων</b> της <b>Κωνσταντινούπολης</b>. Ήδη, αρκετά από αυτά έχουν μείνει άδεια, περ<a href="http://hassapis-peter.blogspot.com/" style="color: #de7008;"><span style="color: black;">ι</span></a>μένοντας τη σειρά τους. Σε κεντρικό δρόμο, δύο μαγαζιά μένουν ακόμη όρθια.<o:p></o:p></span><br /> <div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="font-size: large;"><br /> </span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Georgia;"><span style="font-size: large;">Κάτοικος της περιοχής δηλώνει στη Guardian ότι δεν είναι λίγοι αυτοί που<b> λεηλατούν</b> τα άδεια κτίρια, παίρνοντας τα παράθυρα, τις πόρτες, τα καλώδια. «Ο δήμος δεν κάνει τίποτα για να προστατεύσει τα ιστορικά αυτά κτίρια», αναφέρει, διευκρινίζοντας ότι ο ίδιος, όντας 70 ετών, δεν έχει πουθενά αλλού να πάει σε αυτήν την ηλικία.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="font-size: large;"><br /> </span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Georgia;"><span style="font-size: large;">Οι αρχές φιλοδοξούν να κατασκευάσουν ένα έργο που θα περιλαμβάνει κατοικίες, γραφεία, ξενοδοχεία κι ένα εμπορικό κέντρο. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να κατεδαφιστούν συνολικά 278 κτίρια.<o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="font-size: large;"><br /> </span></div><div class="MsoNormal" style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial;"><span style="font-size: large;"><span style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; font-family: Georgia;">Το συγκεκριμένο έργο είναι ένα από τα πολλά που προβλέπονται στην ξέφρενη αναμόρφωση της Κωνσταντινούπολης για το 2012.<br /> <br /> newsbomb.gr</span><span style="font-family: Georgia;"><o:p></o:p></span></span></div><div class="MsoNormal"><span style="font-family: Georgia;"><span style="font-size: large;">Από:  <a href="http://taxalia.blogspot.com/2012/03/blog-post_5483.html" style="color: #de7008;"><span style="color: windowtext;">taxalia</span></a></span></span></div></div></div></div>

Γκρεμίζουν την ελληνική συνοικία της Κωνσταντινούπολης "Ταρλάμπασι"...

Η  Κωνσταντινούπολη βλέπει την ιστορία της να ισοπεδώνεται στο όνομα της Αναγέννησης, αναφέρει η Guardian. Το τελευταίο διάστημα, κοντά στη...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Θεοφάνεια στην Κωνσταντινούπολη - ΒΙΝΤΕΟ

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif;"><br /> </span><br /> <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><br /> </span><br /> <h3 class="post-title entry-title" style="line-height: 1.1em; margin-bottom: 0px; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px; padding-bottom: 0px; padding-left: 0px; padding-right: 0px; padding-top: 0px;"><div style="clear: left; float: left; font-weight: normal; line-height: 1.3em; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; margin-top: 0px;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><img height="135" src="http://www.greekamericannewsagency.com/main/components/com_fpss/images/panoramiki_apopsi2.jpg" width="320" /> </span></div><div style="font-weight: normal; line-height: 1.3em; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Κωνσταντινούπολη, παρέστησαν στον εορτασμό των Θεοφανείων Μετά από την παραδοσιακή λειτουργία στην εκκλησία, το πλήθος περπάτησε προς το Χρυσό Κέρας με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.</span></div><div style="font-weight: normal; line-height: 1.3em; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Ως μέρος μιας παράδοση που χρονολογείται από βυζαντινούς χρόνους, ένας σταυρός</span></div><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;"><a href="http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=7810643315133836753" name="more" style="font-weight: normal; line-height: 19px;"></a></span><div style="font-weight: normal; line-height: 1.3em; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">ρίχνεται στα νερά από τον πατριάρχη και νέοι βουτάνε στην θάλασσα, ανταγωνιζόμενοι για το ποιος θα πιάσει τον Σταυρό. </span></div><div style="font-weight: normal; line-height: 1.3em; margin-bottom: 0.75em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><span style="background-color: white; font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Εκατοντάδες μέλη της ελληνικής ορθόδοξης κοινότητας της Κωνσταντινούπολης παρακολουθούν την τελετή κάθε χρόνο στις όχθες στο Χρυσό Κέρας, που διαιρεί την ευρωπαϊκή από την ασιατική πλευρά της πόλης.</span></div></h3></div></div><span style="font-size: large;">http://exomatiakaivlepo.blogspot.com</span><br /> <a href="http://www.pireasnews.gr/">http://www.pireasnews.gr/</a> </div><br /> <object data="http://www.reuters.com/resources_v2/flash/video_embed.swf?videoId=228067527&edition=IN" height="259" id="rcomVideo_228067527" type="application/x-shockwave-flash" width="460"> <param name='movie' value='http://www.reuters.com/resources_v2/flash/video_embed.swf?videoId=228067527&edition=IN'></param><param name='allowFullScreen' value='true'></param><param name='allowScriptAccess' value='always'></param><param name='wmode' value='transparent'></param><embed src='http://www.reuters.com/resources_v2/flash/video_embed.swf?videoId=228067527&edition=IN' type='application/x-shockwave-flash' allowfullscreen='true' allowScriptAccess='always' width='460' height='259' wmode='transparent'></embed> </object></div>

Θεοφάνεια στην Κωνσταντινούπολη - ΒΙΝΤΕΟ

Ορθόδοξοι Χριστιανοί στην Κωνσταντινούπολη, παρέστησαν στον εορτασμό των Θεοφανείων Μετά από την παραδοσιακή λειτουργία στην εκκλησία, ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Κωνσταντινούπολη. Η Πόλη που αγάπησα και έκλαψα. - - - Μην το χάσετε

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="text-align: -webkit-auto;"></div><div class="post-body entry-content" id="post-body-1313057685089705533" style="line-height: 25px; position: relative; text-align: -webkit-auto; width: 656px;"><div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'GFS Neohellenic'; font-size: large;"><b><br /> </b></span></span><div class="separator" style="clear: both; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9CZ4V0V9F43bd2xxFyfi8YInq3I18Ei6gNinzpzVel5k7rf1iU2K3kB3rf6BiqqXXD6uoAccL5O3Nj6NClMpvwpyEwXjH94iTcaewe1TIlR03jNfDmMMdjbDE69MRui-Nxw3_7ow9zg/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259C%25CE%2595+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259F.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="color: black; font-size: large;"><img border="0" height="150" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9CZ4V0V9F43bd2xxFyfi8YInq3I18Ei6gNinzpzVel5k7rf1iU2K3kB3rf6BiqqXXD6uoAccL5O3Nj6NClMpvwpyEwXjH94iTcaewe1TIlR03jNfDmMMdjbDE69MRui-Nxw3_7ow9zg/s200/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%25A3%25CE%259F%25CE%25A6%25CE%2599%25CE%2591+%25CE%259C%25CE%2595+%25CE%25A3%25CE%25A4%25CE%2591%25CE%25A5%25CE%25A1%25CE%259F.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.199219) 0px 0px 20px; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-image: initial; background-origin: initial; border-bottom-color: rgb(72, 41, 9); border-bottom-left-radius: 0px 0px; border-bottom-right-radius: 0px 0px; border-bottom-style: solid; border-bottom-width: 1px; border-color: initial; border-left-color: rgb(72, 41, 9); border-left-style: solid; border-left-width: 1px; border-right-color: rgb(72, 41, 9); border-right-style: solid; border-right-width: 1px; border-top-color: rgb(72, 41, 9); border-top-left-radius: 0px 0px; border-top-right-radius: 0px 0px; border-top-style: solid; border-top-width: 1px; border-width: initial; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.199219) 0px 0px 20px; padding-bottom: 8px; padding-left: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px; position: relative;" width="200" /></span></span></a></div><span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;">Κωσταντινούπολη... η Πόλη που ερωτεύτηκα.<br /> Ωραίες αναμνήσεις γλυκές νοσταλγικές, πόλη μου φέρνουν το χρόνο πίσω, άπειρα αισθήματα εικόνες μακρινές, στην σκέψη στην καρδιά μου δεν θα σβήσω.<br /> <br /> Κωσταντινούπολη, Πόλη αγαπημένη, νοσταλγία του νου, πόθος της καρδιάς.<br /> Όταν σ΄αντίκρυσα για πρώτη φορά δεν μου ήσουν άγνωστη. Η εικόνα σου για μένα χανόταν στα βάθη των αιώνων. Σ΄αγάπησα, σε ερωτεύτηκα, σε λάτρεψα. Μια μαγεία απλωμένη παντού, στα χρώματά σου, στον ουρανό που σε σκεπάζει, στον ήλιο που σε ζεσταίνει, στον αέρα που σε δροσίζει....</span></span></div><div dir="ltr" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> <iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="360" src="http://www.youtube.com/embed/fGBuf4ifs6g?feature=player_embedded" width="640"></iframe><a href="" name="more"></a></span></span></div><div dir="ltr" style="font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"> http://www.epirus-ellas.gr/</span></span></div></div></div>

Κωνσταντινούπολη. Η Πόλη που αγάπησα και έκλαψα. - - - Μην το χάσετε

Κωσταντινούπολη... η Πόλη που ερωτεύτηκα. Ωραίες αναμνήσεις γλυκές νοσταλγικές, πόλη μου φέρνουν το χρόνο πίσω, άπειρα αισθήματα εικόνες μ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

Συγκλονιστικές μαρτυρίες Ελλήνων που βίωσαν τα «Σεπτεμβριανά» και την αγριότητα των φανατικών Τούρκων

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br /> </span><br /> <span class="Apple-style-span" style="background-color: white; font-family: Arial, Tahoma, Helvetica, FreeSans, sans-serif; line-height: 18px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"></span></span><br /> <div class="post-header" style="color: #040461; line-height: 1.6; margin-bottom: 1em; margin-left: 0px; margin-right: 0px; margin-top: 0px;"><div class="post-header-line-1"></div></div><div class="post-body entry-content" style="line-height: 1.5; position: relative; width: 588px;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eU0UPdb-InnqSmBkxjgPm-0_plsYDYNSx0VIb8lo6mxfoXsNkyA-tOj4Zx396OtO-WKhJzgV4plGLNK6St9uwamoRhtNN6cTund_Ze3-VTuiLw6RExmmB_m-3WaTWxQIdvmWT5crCtl0/s1600/ContentSegment_3861391%2524W0_H0_R0_P0_S0_V1%2524Jpg.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; color: #0e0e9d; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-decoration: none;"><img border="0" height="95" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3eU0UPdb-InnqSmBkxjgPm-0_plsYDYNSx0VIb8lo6mxfoXsNkyA-tOj4Zx396OtO-WKhJzgV4plGLNK6St9uwamoRhtNN6cTund_Ze3-VTuiLw6RExmmB_m-3WaTWxQIdvmWT5crCtl0/s400/ContentSegment_3861391%2524W0_H0_R0_P0_S0_V1%2524Jpg.jpg" style="-webkit-box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.496094) 1px 1px 5px; background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: white; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial initial; background-repeat: initial initial; border-bottom-style: none; border-color: initial; border-left-style: none; border-right-style: none; border-top-style: none; border-width: initial; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.496094) 1px 1px 5px; padding-bottom: 8px; padding-left: 8px; padding-right: 8px; padding-top: 8px; position: relative;" width="400" /></a></span></div><div class="writer"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b>Του Αριστείδη Βικέτου </b></span></div><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br /> Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της σύγχρονης Τουρκίας είναι το «πογκρόμ» γνωστό ως «Σεπτεμβριανά», που εξαπέλυσε ο τουρκικός όχλος, υπό την καθοδήγηση της κυβέρνησης Μεντερές, εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου 1955, αλλά και στη Σμύρνη. Πογκρόμ (από τη ρωσική λέξη «πογκρόμ», από το ρήμα «γκρομίτ» που σημαίνει «συντρίβω») είναι μια μαζική, αυθόρμητη ή προμελετημένη και οργανωμένη βίαιη επίθεση εναντίον κάποιας συγκεκριμένης εθνικής, θρησκευτικής ή άλλης ομάδας, με ταυτόχρονη καταστροφή του περιβάλλοντός τους (σπίτια, επιχειρήσεις, θρησκευτικοί χώροι, κοκ).<br /> <a href="http://www.blogger.com/post-edit.g?blogID=221907493480279597&postID=2954715620011574466" name="more" style="color: #0e0e9d; text-decoration: none;"></a><br /> Ήταν η δεύτερη μικρασιατική καταστροφή 33 χρόνια μετά από την πρώτη με πρόσχημα το Κυπριακό. Αποτέλεσμα να αρχίσει τα επόμενα χρόνια με κορύφωση το 1964, με τις απελάσεις, «έξοδος» του ελληνικού στοιχείου (ήταν γύρω στις 100.000 άνθρωποι) και σήμερα έχει συρρικνωθεί δραματικά.<br /> Για τα «Σεπτεμβριανά» η Τουρκία δεν ζήτησε ποτέ συγγνώμη από τους Έλληνες της Πόλης. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια Τούρκοι διανοούμενοι, φοιτητές και άλλοι αναγνωρίζουν πλήρως την ενοχή της Τουρκίας. Η συνεισφορά μελετητών όπως των Ντιλέκ Γκιουβέν, Αϊχάν Ακτάρ, Ριντβάν Ακτάρ κ.λπ. είναι πολύ σπουδαία.<br /> <br /> Η αφορμή για το «πογκρόμ» κατά του Ελληνισμού της Πόλης δόθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου, με την έκρηξη ενός αυτοσχέδιου μηχανισμού στο Τουρκικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης, το οποίο στεγαζόταν και στεγάζεται μέχρι σήμερα στο σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ, ο ιδρυτής του σύγχρονου τουρκικού κράτους. Ως δράστης συνελήφθη από τις ελληνικές αρχές ο Οκτάι Εγκίν, ένας μουσουλμάνος σπουδαστής από την Κομοτηνή, που αργότερα περιεβλήθη το φωτοστέφανο του ήρωα.<br /> <br /> Τιμήθηκε στην Τουρκία και διορίστηκε κυβερνήτης σε επαρχία. Χρόνια αργότερα σε μία συνέντευξή του στην «Ελευθεροτυπία» αρνήθηκε οποιαδήποτε σχέση με το συμβάν και θεώρησε τον εαυτό του θύμα των ελληνικών Αρχών. Άνδρες και γυναίκες βιάστηκαν και σύμφωνα με τη μαρτυρία του γνωστού Τούρκου συγγραφέα Αζίζ Νεσίν, πολλοί ιερείς εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή.<br /> <br /> Στα τραγικά εκείνα γεγονότα καθοριστικό ρόλο έπαιξε η Βρετανία για να εμποδίσει την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Βρετανία, όπως φάνηκε στη συνέχεια, βοήθησε στη διασπορά ψευδών ειδήσεων το καλοκαίρι του 1955 δίνοντας χείρα βοηθείας στην Τουρκία η οποία έψαχνε αφορμή για να ξυπνήσει την εθνική συνείδηση των Τούρκων οι οποίοι είχαν βυθιστεί σε οικονομική κρίση.<br /> <br /> Η βρετανική διπλωματία, με μια μοναδική τέχνη, εξάπτει τον τουρκικό φανατισμό, διεγείρει τον μόνιμα υποβόσκοντα σοβινισμό και οδηγεί κυβέρνηση και αντιπολίτευση σε μια ανθελληνική υστερία.Η Τουρκία, πάντα με τη βρετανική καθοδήγηση, πλημμυρίζει με τις οργανώσεις «Η Κύπρος είναι τουρκική» και ο αρχηγός της οργάνωσης Χικμέτ Μπιλ, δημοσιογράφος της « Χουριέτ», αναδεικνύεται σε έναν καταπληκτικό έμπορο του φανατισμού και του κιτρινισμού.<br /> <br /> Η εφημερίδα από 11.000 φύλλα κυκλοφορία που είχε, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 1948, ξετινάχτηκε με μια πύρινη ανθελληνική αρθρογραφία, στις 600.000 φύλλα ημερησίως! Το παράδειγμα, όπως ήταν φυσικό, ακολούθησαν και οι υπόλοιπες τουρκικές εφημερίδες που ξεπερνούσαν η μια την άλλη σε παραπληροφόρηση και ανθελληνικές υπερβολές, με αποτέλεσμα να χτίζεται σταδιακά στις λαϊκές μάζες ένα έντονο ανθελληνικό μένος. Ο Έλληνας ομογενής βουλευτής Χατζόπουλος, στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, είχε καταγγείλει ανοιχτά τα γεγονότα κατηγορώντας ως ηθικούς αυτουργούς την κυβέρνηση, τις μυστικές υπηρεσίες καθώς και διάφορους παράγοντες της τότε πολιτικής (αλλά και οικονομικής) ζωής της Τουρκίας. Ο Πατριάρχης Αθηναγόρας, ο τραγικός πνευματικός ηγέτης που έσυρε τον βαρύ σταυρό του μαρτυρίου, προσπαθεί να εμψυχώσει όλους όσοι έχασαν το θάρρος και είναι έτοιμοι να φύγουν: «Είδατε τα κόκαλα; Ξεθάφτηκαν για να σας μιλήσουν, για να σας πουν το χρέος που έχετε να μείνετε σε τούτη τη γη που γεννήθηκαν οι πατέρες σας, οι πατέρες των πατέρων σας, εσείς, τα παιδιά σας». Μάταια όμως. Η μοίρα του Πολίτικου Ελληνισμού είναι πολύ σκληρή… Ο φωτογράφος των Σεπτεμβριανών Οι μαρτυρίες είναι πολλές, αλλά η πιο δυνατή είναι οι φωτογραφίες - μια φωτογραφία χίλιες λέξεις- του Κωνσταντινουπολίτη φωτορεπόρτερ , μακαρίτη σήμερα Δημήτρη Καλούμενου, ο οποίος αποτύπωσε με μια «Laika» όλη τη βαρβαρότητα και θηριωδία κατά των Ελλήνων της Πόλης.<br /> <br /> Ο Καλούμενος την εποχή εκείνη ήταν δημοσιογράφος, ανταποκριτής του «Έθνους» και της «Μακεδονίας» και φωτογράφος του Πατριαρχείου από το 1940. ¨Εφυγε από τη ζωή στα 94 χρόνια του στην Αθήνα παραμονές της μαύρης επετείου των Σεπτεμβριανών.Ένα χρόνο πριν έδωσε εκτενή συνέντευξη στον επίσης Κωνσταντινουπολίτη δημοσιογράφο και φωτορεπόρτερ Νίκο Μαγγίνα με τον οποίο συνδεόταν στενά.<br /> <br /> Ο Ν. Μαγγίνας επεσήμανε στον «Φ» ότι οι φωτογραφίες του Καλούμενου είναι μοναδικές και έχουν μεγάλη ιστορική σημασία και αξία γιατί από τουρκικής πλευράς δεν δόθηκαν ποτέ φωτογραφίες από τους βανδαλισμούς στις εκκλησίες και στα κοιμητήριά μας.<br /> <br /> Μας μίλησε, λέει ο Μαγγίνας, χωρίς όμως, δυστυχώς, να μας βλέπει, καθώς το οπτικό του νεύρο τον είχε «εγκαταλείψει».<br /> <br /> Παραθέτουμε ορισμένα σημεία από εκείνη τη συνέντευξη: «Η όλη ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη εναντίον των Ελλήνων, ότι κάτι θα συμβεί. Βρισκόμουν στις 5 το απόγευμα στον Τοπχανά, κοντά στην προκυμαία του Γαλατά. Εκεί, στον δρόμο που ανεβαίνει προς τα Ιταλικά Νοσοκομεία, βλέπω στρατιωτικά αυτοκίνητα και φορτηγά. Βλέπω να βγαίνουν άνθρωποι από μέσα, άλλοι με στρατιωτικά και άλλοι με πολιτικά. Ήταν στρατιώτες που βγάζαν τα στρατιωτικά και φορούσαν πολιτικά. Ένα άλλο καμιόνι (στρατιωτικό φορτηγό) ήταν γεμάτο λοστούς, σίδερα καταστροφής, διαρρήξεως κ.λπ. Και στον καθέναν έδιναν από ένα και τους έλεγαν: «Θα πάτε στο Ταξίμ και εκεί θα σας πουν τι θα κάνετε».<br /> <br /> Αμέσως μετά πηγαίνω στην εκκλησία της Αγίας Τριάδος στο Σταυροδρόμι. Την κατέστρεψαν την Αγία Τριάδα. Πιάσαν, βάλανε φωτιά, έβαλαν και δυναμίτιδα με σκοπό να την ανατινάξουν. Επειδή, όμως, είναι πολύ μεγάλη η εκκλησία, ο αέρας διαλύθηκε. Κατέστρεψαν ό,τι βρήκαν μέσα στο ναό. Τη φωτογράφισα την άλλη μέρα. Εκείνη την ώρα, την ώρα που καταστρέφανε, δεν μπόρεσα να μπω κι εγώ, παρά μόνο παρακολουθούσα απ’ έξω. Στη συνέχεια περνώ δίπλα και βλέπω το Ζάππειο κατεστραμμένο. Κατέβασαν το άγαλμα του Ζάππα και έστησαν τη φωτογραφία του Κεμάλ Ατατούρκ, ως σύμβολο νίκης....<br /> <br /> Πήγα στην Ευαγγελίστρια, ανέβηκα στα Ταταύλα, στον Άγιο Δημήτριο, από εκεί στο Σισλί, στο Κοιμητήριο, παντού συντρίμμια και καταστροφές. Έφθασα στα Θεραπειά, όπου είχαν κάψει τη Μητρόπολη. Κατόπιν πήγα στο Μπουγιούκδερε, πήρα τον πεθερό μου και τον κατέβασα στο Ταξίμ, στην κόρη του. Κι από εκεί πήρα την κατηφόρα από το Κεντρικό και κατέβηκα στο προξενείο, το οποίο ήταν περικυκλωμένο από τανκς και στρατιώτες, για να μην το χτυπήσουν.<br /> <br /> «Πήγα και στο Μοναστήρι του Βαλουκλή που το έκαψαν, πήγα και στα Νοσοκομεία του Βαλουκλή.<br /> Έβγαλα φωτογραφίες τον επίσκοπο Παμφίλου Γεράσιμο και τον ιερέα Επιφάνιο, που ’θελαν να του τρυπήσουν τα χέρια…Εκεί, στα Υψωμαθειά, κοντά στο Γιεντίκουλε, ρωτώ ένα στρατιώτη: «Τι γίνεται εδώ;» Κι αυτός μου είπε: «Τι να κάνω εφέντιμ, κάθομαι και περιμένω. Εχθές με είχανε με ρούχα (πολιτικά) και έσπαγα, σήμερα με βάλανε να περιμένω»…. Όλα ήταν προδιαγεγραμμένα στην εντέλεια. Τα γνώριζαν όλα οι Άγγλοι και οι Τούρκοι. Την άλλη μέρα, 8 Σεπτεμβρίου, ήρθε ο δημοσιογράφος Γ. Καράγιωργας από την Αθήνα, ως εκπρόσωπος του «Έθνους», του οποίου ήμουν ανταποκριτής.<br /> <br /> <br /> Πήγαμε μαζί στο Ζάππειο Λύκειο και στα Κοιμητήρια. Εκεί, στο νεκροταφείο του Σισλί, την ώρα που έβγαζα φωτογραφίες και τα φιλμ τα έδινα στον Γιώργο, με συνέλαβαν αστυνομικοί και στρατιωτικοί και έκαναν έλεγχο σε αυτά που φωτογράφισα (την άλλη μέρα οι Αρχές μάζεψαν όλες τις τουρκικές εφημερίδες, γιατί είχαν φωτογραφίες). Με πήγαν στο Στρατοδικείο, στο Ηarbiye. Με κράτησαν μία ώρα. Είπα ότι είμαι ανταποκριτής. Με έστειλαν στο 1ο Τμήμα της Διευθύνσεως Ασφαλείας. Εκεί με ανέκριναν για τις φωτογραφίες. Είπα ότι είμαι φωτογράφος του Πατριαρχείου. Ήθελαν να μου κρατήσουν τις μηχανές. Τελικά τις άφησαν. Στις 16 Ιουνίου 1957 που με συνέλαβε η Αστυνομία, με κακοποίησαν επί 56 ώρες».<br /> <br /> Μετά τη σύλληψή του Καλούμενου ακολούθησε η απέλασή του στην Ελλάδα.Οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο αθηναϊκό ΕΘΝΟΣ της εποχής και προκάλεσαν σάλο στο πανελλήνιο και στη διεθνή κοινή γνώμη. Αν δεν υπήρχε ο Καλούμενος και ο Καράγιωργας, η τραγική πραγματικότητα θα είχε θαφτεί μαζί με τους Έλληνες που έχασαν τη ζωή τους. Η αλήθεια θα είχε βιαστεί, όπως οι κοπέλες της Πόλης που βρέθηκαν στον δρόμο του καθοδηγούμενου όχλου.<br /> <b><br /> </b><br /> <b>«Η εικόνα που βλέπαμε ήταν μια ανείπωτη τραγωδία»</b><br /> Ο πατήρ Γεώργιος Τσέτσης, μέγας πρωτοπρεσβύτερος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ήταν το 1955 σπουδαστής στη Χάλκη. Το πατρικό του σπίτι βρίσκεται στο Πικρίδιον, σημερινό Χάσκιοϊ στον Κεράτιο Κόλπο απέναντι από το Φανάρι. Για τα «Σεπτεμβριανά» θυμάται: «Την ημέρα εκείνη μαζί με συμφοιτητές είχαμε πάει στην Ίμβρο. Στην επιστροφή με το πλοίο πήραμε μια πρόγευση των «γενομένων», μόλις άραξε το πλοίο στον Τοπχανά και αντικρίσαμε τα πρώτα κατεστραμμένα ρωμαίικα καταστήματα του Γαλατά και του Καρακϊοί. Η εικόνα που βλέπαμε ήταν μια ανείπωτη τραγωδία».<br /> <br /> «Η μόνη πραγματική βοήθεια καί παρηγοριά την οποία είχε λάβει το Οικουμενικό Πατριαρχείο μετά τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, ήταν εκείνη που προήλθε εκ μέρους του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών» (ΠΣΕ) σημειώνει και επισημαίνει: «Η φωνή την οποία ήγειρε το ΠΣΕ, ήταν η μόνη δυναμική διαμαρτυρία κατά των αδιανόητων και βάρβαρων εκείνων γεγονότων που σημειώθηκαν στην Πόλη. Είναι ευχής έργον που η στεντόρεια υποστήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου εκ μέρους του ΠΣΕ συνεχίσθηκε με ευτολμία. Διότι χωρίς τη θαρραλέα κινητοποίηση του οργανισμού αυτού, το Πατριαρχείο θα αναγκαζόταν ενδεχομένως να εγκαταλείψει την Πόλη, και τούτο παρά τις σαφείς ρήτρες της Συνθήκης της Λωζάννης».<br /> <br /> <b>Ο ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΓΚΡΟΜ</b><br /> <b>Το Πογκρόμ κατά του Ελληνισμού της Πόλης προκάλεσε:</b><br /> ?Τον θάνατο 16 Ελλήνων και τον τραυματισμό 32 ?Τον θάνατο ενός Αρμένιου ?Τον βιασμό 12 Ελληνίδων ?Τον βιασμό αδιευκρίνιστου αριθμού ανδρών (εξαναγκάστηκαν να υποστούν περιτομή)<br /> Την καταστροφή: ?4.348 εμπορικών καταστημάτων ?110 ξενοδοχείων ?27 φαρμακείων ?23 σχολείων ?21 εργοστασίων ?73 εκκλησιών ?Περίπου 1000 κατοικιών, όλα ελληνικής ιδιοκτησίας.<br /> Το οικονομικό κόστος των ζημιών ανήλθε σε 150 εκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, ενώ η ελληνική κυβέρνηση τις υπολόγισε σε 500.000.000 δολάρια.<br /> <b><br /> </b><br /> <b>Από την Κωνσταντινούπολη στη Λεμεσό</b><br /> Η ΚΥΡΙΑΙουλία Παπά Περικλέους από την Πόλη η οποία εδώ και δεκαετίες ζει στη Λεμεσό, αφηγείται στον «Φ»: «Θυμάμαι πολύ έντονα τη μέρα που ο τουρκικός όχλος μπήκε στο σπίτι μας στο Μακριχώρι (Μπακιρκϊοί). Κρατούσαν λοστούς και φαλτσέτες. Ήμουν στο κρεβάτι εκείνη την ώρα. Έσκιζαν με τις φαλτσέτες τα στρώματα και ροίμαζαν ό,τι υπήρχε στο σπίτι και το πετούσαν στους δρόμους. Δεν άφησαν τίποτε όρθιο στο σπίτι μας. Από μια άποψη ήμασταν τυχεροί , γιατί στο διπλανό σπίτι ήθελαν να βάλουν φωτιά. Επενέβησαν οι Τούρκοι γείτονες και τους σταμάτησαν. Μέρες πριν βλέπαμε διάφορες ύποπτες κινήσεις. Η γιαγιά μου, που είχε ζήσει τον πόλεμο του 1914 και τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, τα έβλεπε αυτά και έλεγε κάτι μας ετοιμάζουν οι Εγγλέζοι. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο. Με τους Τούρκους γείτονές μας είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Ένα γειτονόπουλο, που έκανε θητεία στον στρατό, έβαλε τη στολή του και ήρθε στο σπίτι και με πήρε για να με προστατεύσει».<br /> <br /> Η κυρία Ιουλία ήταν ορφανή από μάνα και πατέρα, ζούσε με τη γιαγιά και τη θεία της. Έφυγε από την Πόλη το 1962, όταν τελείωσε το γυμνάσιο. Επέστρεφε όμως συχνά για επίσκεψη στη γιαγιά της. Το ’71, όταν πέθανε η γιαγιά μου, ήμουν παντρεμένη με Κύπριο και πήγα στην Πόλη από την Κύπρο, όπου είχα εγκατασταθεί από το 1969, μας είπε και πρόσθεσε:<br /> <br /> «Το σπίτι μας υπάρχει και είναι διατηρητέο, αλλά το έχουν κάνει αποθήκη. Τα τελευταία χρόνια πηγαίνω στην Πόλη κάθε χρόνο. Πέρσι ήταν ανοικτό. Με είδε ο Τούρκος, στην αρχή με καλοδέχτηκε. Όταν του είπα ότι είναι το σπίτι μου, μούτρωσε».<br /> <br /> Τι αισθάνεστε μετά από τόσα χρόνια, τη ρωτήσαμε. «Πως θέλω να ζήσω στην Πόλη και πάλι», απάντησε και τα μάτια της γέμισαν δάκρυα.<br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> <br /> ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ<br /> infognomonpolitics.blogspot</span></div></div>

Συγκλονιστικές μαρτυρίες Ελλήνων που βίωσαν τα «Σεπτεμβριανά» και την αγριότητα των φανατικών Τούρκων

Του Αριστείδη Βικέτου  Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μια από τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της σύγχρονης Τουρκίας είναι το «πογκρόμ» γνωστ...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

29 Μαΐου 1453:Σαν σήμερα "Η Πόλις εάλω"

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span class="Apple-style-span" style="clear: left; float: left; font-family: 'Times New Roman'; font-size: small; font-weight: normal; line-height: normal; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="http://www.thermopilai.org/sites/www.thermopilai.org/files/images/Konstantinos_Palaiologos.jpg" src="http://www.thermopilai.org/sites/www.thermopilai.org/files/images/Konstantinos_Palaiologos.jpg" /></span><span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Verdana; line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><b>1404 μ.Χ</b>. Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον Μανουήλ Παλαιολόγο και την Ειρήνη Δράγαζη<br /> <a href="" name="more"></a><br /> <b>1430 μ.Χ. 29 Μαρτίου.</b> Άλωση της Θεσσαλονίκης από τους Τούρκους!<br /> <b>1437 μ.Χ. 27 Νοεμβρίου</b>. Ο βασιλιάς Ιωάννης Παλαιολόγος - αδερφός του Κωνσταντίνου - πηγαίνει στην Ιταλία για να ζητήσει βοήθεια για τον Τουρκικό Κίνδυνο. Στη θέση του στην Πόλη, μένει ο Κωνσταντίνος.<br /> <b>1439 μ.Χ. 6 Ιουλίου.</b> "Άλωση της Ορθοδοξίας" επιχειρείται στην Ιταλία, αφού "υπογράφεται" στη Φλωρεντία η "Ψευδοένωση των εκκλησιών", από τον αδελφό του Κωνσταντίνου, βασιλέα Ιωάννη Παλαιολόγο… Αρνήθηκε τότε να υπογράψει ο μέγας Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός Επίσκοπος Εφέσσου, έχων το αξίωμα του Εξάρχου της Συνόδου και Τοποτηρητού των Ανατολικών Πατριαρχών και ο αδερφός του Ιωάννης, Διάκονος και Αρχιφύλαξ της Μεγάλης Εκκλησίας, ο Επίσκοπος Σταυρουπόλεως Ησαΐας και ο Ιβηρίας που απείχε επίτηδες. Ο πιστός ορθόδοξος λαός εξοργίζεται δίκαια και χάνει κάθε εμπιστοσύνη στους βασιλείς του… Ο δε Πάπας μαθαίνοντας ότι ο Άγιος Μάρκος δεν υπέγραψε, είπε "λοιπόν τίποτα δεν εκάναμε"! Ο Πάπας θέλησε την καθαίρεση μάλιστα του Μάρκου, τον προστάτεψε όμως ο βασιλέας Ιωάννης, ο οποίος φαίνεται πως στο βάθος αναγνώριζε το πνευματικό και ηθικό ανάστημα του αγίου πατρός.<br /> Για να φανερωθεί όλο το μεγαλείο και η Αλήθεια της Ορθοδοξίας, σημειώνουμε ότι ο τότε Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως δεν υπέγραψε - αν και παρών - διότι καθώς πλησίαζε η στιγμή που ετοιμαζόταν να βάλει την βαρύνουσα υπογραφή του και ενώ έτρωγε, πέθανε αιφνιδίως στις 10 Ιουνίου 1439!!! Έτσι δεν μπήκε υπογραφή του Οικουμενικού Πατριάρχη…αλλά μόνο του βασιλιά…<br /> Σημειώνουμε επίσης, ότι ο άλλος αδελφός του βασιλιά Ιωάννη και του Κωνσταντίνου, ο Δημήτριος Παλαιολόγος, έφυγε από τη Φλωρεντία και πήγε στη Βενετία για να μην υπογράψει, έχοντας μαζί του τον Γεώργιο Σχολάριο, τον μετέπειτα Πατριάρχη δηλαδή Γεννάδιο, τον οποίο είχε επαναφέρει στην ευσέβεια ο Άγιος Μάρκος.<br /> <b>1443 μ.Χ.</b> Σύνοδος των Ορθοδόξων Πατριαρχών Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στα Ιεροσόλυμα, που καταδικάζει την Ψευδοένωση και τη σύνοδο της Φλωρεντίας, καθώς και όλους τους Λατινόφρονες (Γκραικολατίνους) συμπεριλαμβανομένου του Αυτοκράτορα Ιωάννη και του νεοορισθέντος Λατινόφρονα τότε Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Μητροφάνη τον οποίο καθαίρεσε.<br /> Επίσης και η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας αναθεμάτισε την εν Φλωρεντία Σύνοδο, τον δε Ρώσο Μητροπολίτη Ισίδωρο που συνυπέγραψε τη Ψευδοένωση έκλεισε στη φυλακή. Εκείνος όμως δραπέτευσε και έτρεξε στον Πάπα που τον έκανε Καρδινάλιο Πολωνίας.<br /> <b>1444 μ.Χ. 10 Νοεμβρίου</b>. Η μάχη της Βάρνας, υπό τον Ιωάννη Ουνυάδη (εθνικός ήρωας των Ούγγρων), καταλήγει σε ήττα των ενωμένων χριστιανικών δυνάμεων. Η τελευταία μεγάλη ελπίδα σβήνει μπροστά στη φανατισμένη επέλαση των Οθωμανών. Κυρίως λαμβάνουν μέρος Πολωνοί και Ούγγροι, ενώ εκεί σκοτώνεται και ο βασιλιάς της Ουγγαρίας Βλαδισλάβος Γ΄. Για να πάρει μέρος στη μάχη στέλνεται από το Μυστρά ο Χιλίαρχος Γεώργιος Λασκαρίδης - ο ίδιος δηλαδή ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ - αλλά δεν προλαβαίνει να φτάσει. Κάπου στις Σέρρες μαθαίνει την τρομερή ήττα (περισσότερα για τον Άγιο Ραφαήλ εδώ)<br /> <b>1448 μ.Χ. 30 Οκτωβρίου.</b> Πεθαίνει ο αυτοκράτορας Ιωάννης Παλαιολόγος, σε βαθιά θλίψη, εξ αιτίας της συνεχούς ήττας των χριστιανικών όπλων, εξ αιτίας επίσης της κοροϊδίας του Πάπα - που δεν του έστειλε καμία απολύτως βοήθεια, παρότι είχε υποσχεθεί στρατιωτική βοήθεια των ηγεμόνων της Δύσεως και είκοσι πολεμικά πλοία για έξι μήνες ή δέκα για ένα χρόνο - και εξ αιτίας ακόμη για τα όσα ο ίδιος ο Ιωάννης είχε κάνει σε βάρος της Αγίας του Θεού Εκκλησίας, της Ορθοδοξίας, για τα οποία και βαθιά μετανόησε.<br /> <b>1449 μ.Χ. 6 Ιανουαρίου.</b> Στέφεται νέος βασιλέας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, στην Εκκλησία του Αγίου Δημητρίου στο Μυστρά, όπου βρισκόταν. Στην Εκκλησία αυτή εργάστηκε, καθάρισε και στερέωσε τις αγιογραφίες -όπως σημειώνει στην "Πονεμένη Ρωμιοσύνη" του- ο ίδιος ο Φώτης Κόντογλου.<br /> <b>1452 μ.Χ. 12 Δεκεμβρίου</b>. Γίνεται στην Αγία Σοφία το απαράδεκτο "ενωτικό συλλείτουργο" με τον Καρδινάλιο Ισίδωρο ως απεσταλμένο του Πάπα, όπου και ακούγεται το αιρετικό "Φιλιόκβε", εξοργίζοντας και αναστατώνοντας ολόκληρη τη Βασιλεύουσα! Στη "λειτουργία" παρίσταται με σφιγμένα δόντια ο Κωνσταντίνος, που θεωρεί πως ήταν η εσχάτη, έστω απελπισμένη, ενέργεια να περισώσει την Πόλη, από τους Τούρκους που την κύκλωναν απειλητικά. Τις Πόλεις βέβαια και τους λαούς τους προστατεύει και τους σώζει όπως χιλιάδες φορές είδαμε ο Θεός. Η ευσέβεια και όχι η ασέβεια! Και η ασέβεια είχε γίνει! Στις 12 Δεκεμβρίου, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνα, στην Κωνσταντινούπολη.<br /> Αρνείται όμως να παραστεί στο φρικτό "συλλείτουργο" ο πιστός λαός και ο Μέγας Δούκας του Στόλου, ο Λουκάς Νοταράς που προφητικά σχεδόν φωνάζει "καλύτερα το τουρκικό σαρίκι, παρά η καλύπτρα του Καρδιναλίου" και η Ιστορία τον δικαιώνει, αφού κάτω από το βάρβαρο τουρκικό σαρίκι, με τη βοήθεια του Θεού, πιστοί στην Ορθοδοξία, κρατηθήκαμε, σταθήκαμε, ισχύσαμε και είμαστε σήμερα ελεύθεροι, όνειρο απλησίαστο για τα χρόνια εκείνα τα τρομερά και λάμπει σήμερα η Ορθοδοξία μας σαν ατόφιο ολοκάθαρο χρυσάφι στα μάτια του διψασμένου κόσμου.<br /> Είναι όμως και κάποιος άλλος που αρνείται να παραστεί εκείνη τη θλιβερή ημέρα στο "ενωτικό συλλείτουργο". Ο Πρωτοσύγκελος του Πατριαρχείου, ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ!!! Αν και προσωπικός φίλος του Αυτοκράτορα, λέει το ΜΕΓΑΛΟ "ΟΧΙ" και δεν παρίσταται, εξοργίζοντας τον Κωνσταντίνο που διατάσει την εξορία του, μαζί με τον Διάκονό του Άγιο Νικόλαο (βλέπε όλη τη σχετική ιστορία πατώντας εδώ).<br /> <b>1453 μ.Χ. 7 Απριλίου.</b> Ο Μωχάμετ (Μωάμεθ) Β΄ αρχίζει την πολιορκία της Πόλης με 250.000 στρατό, έναντι 7.000 μόλις υπερασπιστών (5.000 Έλληνες + 2.000 Γενουάτες, Βενετοί κ.α.). Η βοήθεια, την οποία προσδοκούσε - μετά το "συλλείτουργο" που είχε κάνει με το μαχαίρι στην καρδιά - ο Παλαιολόγος, δεν ήρθε. Μόνο ο Ιουστινιάνης έφτασε με 700 για να βοηθήσει. Ο Πάπας είχε πετύχει διπλή ΝΙΚΗ. Αφού πέτυχε το εξευτελιστικό "συλλείτουργο" ανοίγοντας δρόμο πολλών προς τη Ρώμη, τώρα θα πετύχαινε και την τέλεια υποταγή, αφού χωρίς Βασιλεύουσα, χωρίς Υπερασπιστή, η Ορθοδοξία θα ξεχνιόταν για πάντα… Έτσι νόμισαν πολλοί… Αλλά δεν ήταν αυτό το θέλημα του Θεού…<br /> <b>1453 μ.Χ. 18 Απριλίου.</b> Το ελληνικό Πυροβολικό χτυπά με εύστοχη βολή τα πυρομαχικά του τεράστιου κανονιού του Μωάμεθ, με αποτέλεσμα να σκάσει το κανόνι και να σκοτωθεί ο περίφημος κατασκευαστής του Ουρβανός! Ο Ουρβανός, Ούγγρος στην καταγωγή, εργαζόταν για λογαριασμό των Ελλήνων μέσα στην Πόλη αλλά εξαγοράστηκε από τον Μωάμεθ και έφυγε άτιμα για να υπηρετήσει τους αλλόπιστους, φτιάχνοντας το μέγα κανόνι, που χρειάστηκαν 70 ζευγάρια βόδια να το σύρουν και χίλιοι άντρες και που όταν χτυπούσε σείονταν σαν σε ισχυρό σεισμό ο τόπος ολόκληρος!<br /> <b>1453 μ.Χ. 20 Απριλίου.</b> Συγκλονιστική Ναυμαχία μπροστά στον Κεράτιο, όπου 4 μονάχα ελληνικοί Δρόμωνες ναυμαχούν με 130 τουρκικά πλοία που είχαν πλημμυρίσει το Βόσπορο!!! Επικεφαλής των δικών μας ο γενναιότατος Φλαντανελλάς, που δεν δείλιασε ούτε στιγμή μπροστά στα τουρκικά κατάρτια που είχαν γεμίσει απειλητικά τη θάλασσα και ούτε καν πισωγύρισε την πλώρη του! Πρόκειται για μια από τις συγκινητικότερες παλικαριές της Ιστορίας! Η Ναυμαχία που ακολουθεί είναι επική! Επικεφαλής των Τούρκων είναι ο Βούλγαρος εξωμότης πλοίαρχος Μπαλτόγλου Σουλεϊμάν Μπέης που με ορμή πετάγεται να τσακίσει τον Φλαντανελλά! Ο λαός σκαρφαλώνει στα θαλάσσια τείχη και παρακολουθεί με αδιάκοπη προσευχή στην Παναγία Βλαχερνών!!!<br /> "Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΝΙΚΑ" φωνάζουν τα πληρώματά μας και ορμούν με πρωτοφανή δύναμη απάνω στα τούρκικα που αρχίζουν να τα τσακίζουν ένα ένα και να τα καίνε! Τρεις ώρες κράτησε η θύελλα του Φλαντανελλά και διέλυσε κυριολεκτικά τον τουρκικό στόλο!!! Από τη λύσσα του ο ίδιος ο Μωχάμετ (Μεχμέτ - Μωάμεθ) σπιρούνισε το άλογό του και χώθηκε βαθιά στη θάλασσα ανήμπορος να σταματήσει την καταστροφή και τον διασυρμό του! "Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια…" ακουγόταν από τα θαλασσινά κάστρα και αντηχούσε η ψαλμωδία παντού καθώς χαλάρωνε η ανίκητη αλυσίδα του Κερατίου για να υποδεχθεί τους μεγάλους Ήρωες, αναριγώντας από χαρά και συγκίνηση!<br /> <b>1453 μ.Χ. 22 προς 23 Απριλίου.</b> Ο Μεχμέτ (Μωάμεθ) δεν το βάζει κάτω και απαντά σχεδόν αστραπιαία μετά από δύο ημέρες, κάνοντας κάτι απίστευτο. Σε μια νύχτα, 22 προς 23 Απριλίου, περνάει πίσω από το Γαλατά, από τη στεριά, 72 ολόκληρα πλοία, σέρνοντάς τα πάνω σε σανίδες αλειμμένες με λίπος και τα ρίχνει μέσα στον Κεράτιο Κόλπο!!! Ευτυχώς οι δικοί μας συνέρχονται γρήγορα και με πυρπολικά αναχαιτίζουν τον τουρκικό στόλο που μπήκε στον Κεράτιο. Τα τουρκικά πλοία έτσι μένουν στην άκρη, από το φόβο της πυρπόλησής τους…<br /> <b>1453 μ.Χ. 5 Μαΐου</b>. Ένα μικρό γρήγορο πλοιάριο γλιστρά νύχτα προς τον Ελλήσποντο. Ελπίδες ότι δήθεν έρχεται μεγάλη βοήθεια από τον Πάπα και στόλος της Βενετίας, σπρώχνει τον τελευταίο Αυτοκράτορα να στείλει την αποστολή, ώστε να απαντήσει τους Δυτικούς και τους πει να κάνουν φτερά, να βοηθήσουν!..<br /> <b>1453 μ.Χ. 18 Μαΐου.</b> Ένας τεράστιος τουρκικός πολιορκητικός Πύργος ξεφυτρώνει μπροστά στα ελληνικά κάστρα της Πόλης, ξεπερνώντας κατά πολύ το ύψος τους, μπαζώνοντας με πέτρες και χώματα την προστατευτική, αμυντική μας τάφρο, ώστε να φτάσει το τείχος και να κατεβάσει τότε την τεράστια πόρτα - καταπέλτη του τρίτου ορόφου, για να πηδήσουν απλά μέσα στην Βασιλεύουσα οι αμέτρητες χιλιάδες φανατισμένοι βάρβαροι της Ανατολής! Ευτυχώς και εδώ ο μέγας ηρωισμός των Ελλήνων καταφέρνει να κάψει με καταδρομική αποστολή μέσα στη νύχτα και αυτό το μεγαθήριο!<br /> <b>1453 μ.Χ. 22 Μαΐου.</b> Επιστρέφει το ανιχνευτικό πλοιάριο, φέρνοντας την απελπισία. Κάνενας! Πουθενά! Μήτε φλάμπουρο δυτικό, μήτε πουλί πετούμενο! ΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΒΟΗΘΕΙΑ!!! ΔΕΝ ΕΡΧΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ! Συννέφιασε το πρόσωπο του Παλαιολόγου και των άλλων αρχόντων. Σφίχτηκε από θυμό! Θυμό για τον εαυτό τους που άσκοπα λοιπόν, τόσο άσκοπα καταδέχτηκαν να μαγαριστεί η Ορθοδοξία με το "συλλείτουργο" που μόνο και η ανάμνηση του οποίου τους έφερνε αναστάτωση στο στομάχι! ΑΔΙΚΑ! Τώρα ένοιωθαν το απέραντο σφάλμα! Τώρα τα μάτια έβλεπαν ολοκάθαρα! Είδαν το δρόμο. Είδαν τη γενναιότητα! Πως κράτησαν μόνοι τους σχεδόν ίσα με τότε, τόσες λυσσασμένες επιθέσεις! Πενηνταριές, πενηνταριές χιλιάδες τους ρίχνονταν οι Τούρκοι και αυτοί ακόμα βαστούσαν, σαν από θαύμα τόσο καιρό!… Τώρα, σαν είδαν καθάρια και συλλογίστηκαν σωστά, τώρα δυνάμωσαν πιότερο! Ατσάλι έγιναν οι Ρωμιοί, οι Έλληνες! Στη μοναξιά τους δυνάμωσαν, σαν τα δέντρα που είναι σε καθάριο αέρα και όχι σε μολυσμένη πίστη… Γύρεψαν τη συγνώμη του Χριστού, τη συγνώμη του λαού, τη συγνώμη όλων των γενιών των Ελλήνων και αποφάσισαν εκείνο που αργότερα, θα αποφάσιζαν και 2.500.000 Νεομάρτυρες! Τη θυσία! Την τέλεια κάθαρση!<br /> Γέμισε η ψυχή τους, ηρέμησε. Χάθηκε η αναμονή και η ανυπομονησία. Βασίλεψε η ειρήνη στο μυαλό και την καρδιά τους. Η ειρήνη Εκείνου που νίκησε το θάνατο. Πέταξε ο νους τους στο ληστή και χωρίς να σταθεί έτρεξε στον Πέτρο. Έκλαιγε και η δική τους ψυχή και αναζητούσε τη συγνώμη του Βασιλέως των βασιλέων… Στο βάθος, κάπου, κάποιος αλέκτωρ ακουγόταν για τρίτη κιόλας φορά..<br /> Άστραψαν τα μονογράμματα των Παλαιολόγων στο φως των κεριών. Βασιλεύ Βασιλέων Βοήθει Βασιλεύ, καθώς ο Κωνσταντίνος γονάτιζε μυστικά, μοναχός του στην Κυρά της Θεοφύλακτης και της έλεγε σιωπηλά το δικό του αβάσταχτο πόνο. Το είχε αποφασισμένο μέσα του και τώρα ακόμα πιο πολύ. Δεν θα έφευγε, αν και μπορούσε, αν και του το πρότειναν πολλοί για να σωθεί το Στέμμα των Ελλήνων και μια μέρα πάλι να ελευθερώσει την Πόλη μας, όπως παλιά με τους Φράγκους. Όχι, αυτός θα έμενε! Ως το τέλος…Ως τρανό παράδειγμα στους αιώνες!<br /> <b>1453 μ.Χ. 23 Μαΐου.</b> Ο Μωάμεθ, στέλνει πρεσβεία στον Παλαιολόγο, για να πετύχει την παράδοση της Κωνσταντινούπολης που δεν έλεγε να πέσει με τίποτα, αλλά και για να παρατηρήσει την κατάσταση των πολιορκητών από μέσα και να σπείρει αν μπορούσε διχόνοια, αφού έταζε να φύγουν με τα πράγματά τους ανεμπόδιστα όσοι ήθελαν από την Κωνσταντινούπολη και αυτός ο βασιλιάς με τους δικούς του. Ο Πορθητής υποσχόταν πως δεν θα πείραζε απολύτως κανέναν! Αλλά αν έμεναν, με το που θα έμπαινε στην Πόλη, θα την κατέστρεφε, θα έσφαζε όλους τους άντρες και θα πουλούσε στα σκλαβοπάζαρα τα γυναικόπαιδα!!!<br /> Ο Κωνσταντίνος, ήταν έτοιμος από καιρό, από αιώνες, από χιλιετίες! Ορμηνεμένος από το Λεωνίδα, ατσαλωμένος από το χρέος, από την μεγάλη κληρονομιά του Ελληνισμού, που με τα ΟΧΙ μεγάλωσε και με τα ΟΧΙ σκάλισε και σκαλίζει ως τώρα, ως την Κύπρο, ανεξίτηλα τις γρανιτένιες πλάκες της Ιστορίας.<br /> Γύρισε ο Αυτοκράτορας το βλέμμα του ένα γύρω στο θρόνο του. Και είδε να τον βαστά από η μια ο Μέγας και Άγιος Κωνσταντίνος και από την άλλη η Αγία Ελένη, η Ελληνίδα, πρώτη Χριστιανή Βασίλισσα, από το Δρέπανο της Βιθυνίας μας, που βρήκε και ύψωσε τον ΤΙΜΙΟ ΣΤΑΥΡΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ!<br /> Κεραυνός χτύπησε τον απεσταλμένο του Μωάμεθ, σαν αντίκρισε την αποφασιστικότητα και την παλικαριά, στη ματιά του βασιλέα μας που με τη φωνή ολάκερης της Ρωμιοσύνης έδινε την ιστορική απάντησή του, μνημείο ανδρείας & τιμής αιώνιο:<br /> "Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ουτ΄ εμόν εστίν ουτ΄ άλλου των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών"!!!<br /> Σφίχτηκε η ψυχή του απεσταλμένου των Τούρκων. Τέτοιοι λαοί σκέφτηκε, τέτοιοι άντρες, είναι στ΄ αλήθεια ανίκητοι! Ακόμα κι αν ηττηθούν, αυτοί είναι τελικά οι μεγάλοι νικητές της Ιστορίας!...<br /> <b>1453 μ.Χ. 24 Μαΐου.</b> Ξεκινά μεγάλη λιτανεία με την Εικόνα της Παναγίας των Βλαχερνών, που ξαφνικά καταμεσής των δεήσεων πέφτει κάτω η Εικόνα και δεν σηκώνεται, όσο κι αν πασχίζουν Ιερείς και λαϊκοί, με τις χοντρέ στάλες ίδρωτα αγωνίας στα μέτωπα.! Είναι βαριά η Εικόνα, βαριά…εκείνη που μέχρι πριν την μετέφεραν με άνεση. Με χίλιες προσπάθειες και προσευχές, η Εικόνα σηκώθηκε στο τέλος, όπως θα σηκωνόταν κι ο λαός μας, με μύριους κόπους μετά τόσα χρόνια μαύρης σκλαβιάς…<br /> <b>1453 μ.Χ. 26 Μαΐου.</b> Απελπισμένος στέκεται ο Μωάμεθ απέναντι. Είχε κάνει τα πάντα! Τα αδύνατα, έκανε δυνατά! Για πρώτη φορά στα χίλια και πλέον χρόνια της Ιστορίας της Πόλης, έσφιξε με τέτοια μαστοριά το λουρί γύρω από την άπαρτη Χριστιανική Πολιτεία. Είχε ξεριζώσει κάθε τι γύρω, είχε ζώσει στεριά και θάλασσα, είχε φτιάξει τα καλύτερα και μεγαλύτερα κανόνια που είδε ο κόσμος, είχε κάνει ως και τη στεριά θάλασσα και πέρασε τα πολεμικά του! Αμέτρητες επιθέσεις! Αμέτρητοι νεκροί! Άπαρτη ήταν η Πόλη. Αυτά πάνω κάτω του έλεγαν και οι στρατηγοί του και κυρίως ο Χαλήλ που ήταν …δικός μας… Να λύσει την πολιορκία, γιατί στο τέλος θα έχανε όλο το στρατό, όλη τη δύναμή του…<br /> Έτοιμος ήταν και εκείνος να το αποφασίσει. Μάταια ήταν όλα. Τρία χρόνια μιας τεράστιας, μελετημένης προετοιμασίας, πενήντα ημέρες σκληρής πολιορκίας και ο Κωνσταντίνος του μηνούσε λέει, πως δεν παρέδιδε την Πόλη και πως ήταν έτοιμος να πεθάνει εκείνος και όλοι οι Ρωμιοί ανά πάσα στιγμή! Τα μάτια των πρεσβευτών του, του είπαν όμως κι άλλα. Πως είναι αλύγιστοι οι Έλληνες. Μέσα στα τείχη στεκόταν ακόμα και αδιάφορα και περιφρονητικά στη θέα της τουρκικής πρεσβείας. Και εκείνος, ο Κωνσταντίνος και όλοι γύρω του, απολύτως άκαμπτοι… Δεν θα έπεφτε η Πόλη, λοιπόν…<br /> Σκοτείνιασε το πρόσωπό του από τη στεναχώρια. Και χωρίς να το θέλει, συλλογίστηκε τη μάνα του, τη Μάρω, τη χριστιανή Πριγκίπισσα της Σερβίας, που του έλεγε για το Χριστό κρυφά και για τη μεγάλη Πόλη Του, που τη φύλαγε η ίδια η Παναγιά και γι΄ αυτό ήταν άπαρτη… Τίναξε αμέσως το κεφάλι του, οργισμένος. Μα πάλι ήρθε η σκέψη. Η μορφή ενός εικονίσματος ερχόταν από τα παιδικά του χρόνια και έπιασε τον εαυτό του να γεμίζει σέβας… Ό,τι και να έκανε λοιπόν ήταν μάταιο! Θα την έλυνε την πολιορκία! Το πήρε απόφαση! Όσο η…, φοβήθηκε να προφέρει το όνομά της, φυλούσε την Πόλη, ήταν αδύνατο να την πάρει άνθρωπος…<br /> Ξαφνικά, μια δυνατή φωνή διέκοψε τις αποφάσεις του! Ήταν ένας από τους Στρατηγούς του, που τον καλούσε να βγει από τη πολυτελή σκηνή του.<br /> "Πολυχρονεμένε μου Σουλτάνε, φώναξε λαχανιασμένος, κοίτα τον κουμπέ της Μεγάλης Εκκλησιάς των Ρωμιών! Κοίτα!"!<br /> Εκείνος είχε κιόλας βγει και στύλωνε τα μάτια του στον τρούλο της Αγια- Σοφιάς κι ύστερα κράτησε την ανάσα του για ώρα. Ολόκληρος ο τεράστιος τρούλος, το θαύμα εκείνο της τεχνικής, έκαιγε από αόρατη φωτιά, φλογιζόταν σαν σε καμίνι και η λάμψη του τύφλωνε! Έπειτα, έπειτα το φως ανέβηκε στα ουράνια και ο κουμπές αχνόσβησε σαν το σίδερο που βγαίνει από τη πυροστιά…<br /> "Είδες αφέντη, έκανε με φανερό καμάρι ο Τούρκος. Ο Θεός τους, εγκαταλείπει τους Ρωμιούς"!!!<br /> "Καλέστε το Πολεμικό μου Συμβούλιο, πρόσταξε όλο χαρά, ανάμικτη με δέος ο Πορθητής. Η πολιορκία θα συνεχιστεί! Η Πόλη θα πέσει! Να ετοιμαστεί Γενική Επίθεση από όλο το ασκέρι"…<br /> <b>1453 μ.Χ. 28 Μαΐου, Δευτέρα.</b> Μεγάλη λιτανεία πραγματοποιείται στη Βασιλεύουσα με κεφαλή τον Αυτοκράτορα. Όλος ο λαός και ο κλήρος, με δάκρυα στα μάτια, περιδιαβαίνει τα μισογκρεμισμένα τείχη και στο τέλος ο Κωνσταντίνος απευθύνει ψυχωμένο λόγο σε όλους, τους τελευταίους Έλληνες και Φιλέλληνες υπερασπιστές, τονώνοντας το ηθικό τους, στεριώνοντας την απόφαση θανάτου μέσα τους, κάνοντας όλα τα μάτια να δακρύσουν, ανάμεσα στις λαμπάδες και τα θυμιάματα που τύλιγαν τη Θεοσκέπαστη εκείνη τη νύχτα.. Την τελευταία νύχτα της Πόλης μας…<br /> Ύστερα, για πρώτη φορά μετά από τόσους μήνες, για πρώτη φορά μετά από την ασέβεια της 12ης Δεκεμβρίου, με το παπικό συλλείτουργο, πήγαν να Λειτουργήσουν στην Αγιά Σοφιά, που έμενε αλειτούργητη από τότε… Ορθόδοξη, γνήσια, ευπρόσδεκτη και πραγματική θα ήταν η Λειτουργία αυτή τη φορά, την τελευταία φορά… Μια Λειτουργία Συγνώμης και Εξιλέωσης, μια Λειτουργία Ειρήνης με το Θεό της απέραντης Υπομονής και Αγαθότητος… Με Εκείνον που θυσιάστηκε ο ίδιος, που οδηγήθηκε ως πρόβατο στη σφαγή, όπως θα οδηγούνταν σε λίγο, Θεέ μου, ο λαός της Βασιλεύουσας και όλη η Ορθόδοξη Ρωμιοσύνη… Για να έρθει πάλι κάποτε η ολόλαμπρη, γλυκιά και βεβαία Ανάσταση…<br /> "Σώσον Κύριε τον λαόν σου…" έβγαινε με θέρμη και πίστη από χιλιάδες στόματα Ελλήνων και Φιλελλήνων<br /> Δάκρυσε ο λαός, γονάτισαν όλοι, προσευχήθηκαν οι Ιερείς, έλαμψαν τα καντήλια μπροστά στις χρυσοντυμένες άγιες εικόνες, άστραψε το άγιο Δισκοπότηρο, ένας κόμπος ανέβηκε στο λαιμό όλων, η Πόλη όλη έκλαιγε, η Πόλη όλη ήταν στο Γολγοθά, ένοιωθε τη θυσία του Χριστού, πλημμύρισε τις καρδιές η αγάπη για τον Πλάστη, έπεσε στις ψυχές κάθε εμπόδιο, έλιωσε κάθε απιστία, κάηκε από τον ποταμό των καυτών δακρύων κάθε ασέβεια!<br /> "Συγχώρεσέ με Κύριε", ψιθύρισε με φόβο και δέος ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο Κωνσταντίνος ΙΑ'… "Συγχώρεσέ με… και δώσε μου ανδρείο τέλος"…<br /> Δύο σταγόνες κύλησαν στο μάγουλό του καθώς έκλεινε μέσα του τον ίδιο τον Βασιλέα των βασιλέων… Και από πίσω του όλοι οι αξιωματικοί και οι αξιωματούχοι, όλος ο λαός, ένα αμέτρητο πλήθος, με άπειρη συγκίνηση και περισσή ευλάβεια, Μεταλάμβανε των Αχράντων Μυστηρίων, λαμβάνοντας αληθώς Σώμα και αληθώς Αίμα του εσφαγμένου Αρνίου, του Σωτήρα Χριστού. Στην τελευταία Μεταλαβιά… Στο ύστατο "Μετά Φόβου"… Τη νύχτα της 28ης Μαΐου, στην Αγία του Θεού Σοφία… Καθώς έξω, πέρα, στο τουρκικό στρατόπεδο, γινόταν οι τελευταίες προετοιμασίες για την τελική επίθεση, ο τελευταίος φανατισμός για ελεύθερη λεηλασία της σπουδαιότερης, λαμπρότερης και ανίκητης πόλης του κόσμου. Της Πρωτεύουσας του Ελληνισμού και της Χριστιανοσύνης!<br /> <b>1453 μ.Χ. 29 Μαΐου, Τρίτη.</b> Δεν είχε ακόμα ξημερώσει, όταν οι άπιστοι ουρλιάζοντας σα δαιμονισμένοι, ρίχτηκαν και πάλι στους ελάχιστους υπερασπιστές, που αναγκάζονταν να είναι διασπαρμένοι σε όλο το μήκος των τειχών, γιατί οι επιθέσεις εκδηλωνόταν ή μπορούσαν να εκδηλωθούν οπουδήποτε.<br /> Καθώς οι Τούρκοι ορμούσαν, έβγαιναν ξοπίσω οι τρομεροί γενίτσαροι, τα καημένα αρπαγμένα παιδάκια που τα είχαν μεγαλώσει ως θηρία απάνθρωπα οι Τούρκοι… Οι γενίτσαροι παρακολουθούσαν ποιος Τούρκος στρατιώτης θα πισωγυρίσει και ορμούσαν και τον έσφαζαν μπροστά στους άλλους, ώστε περισσότερο φόβο να έχουν οι Τούρκοι πίσω, παρά εμπρός!…<br /> Όμως οι λίγοι γενναίοι Έλληνες και Φιλέλληνες, με τον Ιουστινιάνη πρωτοστράτoρα και μπροστάρη τον ίδιο τον Παλαιολόγο, αμύνονταν με ηρωισμό τέτοιο, που δεν έχει όμοιό του στην Ιστορία των λαών… Δεν παλεύανε οι Έλληνες με στρατό, αλλά με θηρία φανατισμένα. Και η αντιστοιχία ήταν 1 δικός μας με 35 Τούρκους και Γενίτσαρους! Και βαστούσαμε 58 ημέρες τώρα, θαύμα στ΄ αλήθεια, θαύμα!<br /> Πανηγύρισαν οι πολιορκημένοι! Είχαν αποκρούσει την πρώτη επίθεση με επιτυχία! Μα ήδη ξεκινούσε δεύτερο κύμα με αλαλαγμούς φοβερούς και σκληράδα θανάτου! Μα ενίσχυση μεγάλη για τους υπερασπιστές σε αυτές τις στιγμές ήταν οι δυναμικοί και φιλικοί ήχοι από τις καμπάνες των Εκκλησιών μας, που δεν έπαυαν να ηχούν και να ενισχύουν τους υπερασπιστές, τους γίγαντες αυτούς που κανείς δεν έχει τιμήσει ίσα με σήμερα όπως τους πρέπει! Ένα μνημείο (=μνήμη) δεν έχει στηθεί για τη θυσία τους!..<br /> Πλατάγισαν στο αμυδρό φως οι χρυσοκίτρινες σημαίες με το Δικέφαλο αετό στα κάστρα και τους πύργους της Αυτοκρατορίας! Είχαμε πάρει πάλι τη νίκη!<br /> Αλλά ήταν ασταμάτητοι οι εχθροί. Και ρίχνονταν τρίτη φορά τώρα με την κύρια δύναμή τους στο πιο αδύνατο όπως πάντα σημείο των τειχών. Την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, δίπλα στην κοιλάδα του ποταμού Λύκου!<br /> Τώρα ο Μεχμέτης έστελνε ξεκούραστους, τις ειδικές του δυνάμεις, τον επίλεκτο στρατό με συνοδεία δέκα χιλιάδων Γενιτσάρων. Δεν σταμάτησαν τούτη τη φορά. Σύννεφο σκέπασε με τις σαγίτες τα κάστρα, για να μη ξεμυτίσει κεφάλι ρωμέικο, ώστε να στηρίξουν οι άπιστοι σκάλες στα τειχιά και να φτάσουν απάνω. Και τόσο ούρλιαζαν και φώναζαν το όνομα του Αντιχρίστου Αλλάχ και του προφήτη του θηρίου, του Μωάμεθ, που είχαν ξεκουφάνει τελείως τους υπερασπιστές, οι οποίοι είχαν όμως βάλσαμο στην καρδιά τους το γλυκύ όνομα του Χριστού.<br /> Με τόση ορμή ανέβαινε τούτη το επίλεκτο κύμα που έσπαζαν οι σκάλες από τη μανία τους! Με ορμή άφταστη αμύνονταν όμως και οι πολιορκημένοι! Κι όλοι, γυναίκες, παιδιά, βοηθούσαν με κάθε τρόπο να χρησιμεύουν στους στρατιώτες των επάλξεων!<br /> "Κρατάτε αδερφοί μου! Υποχωρούν", φώναξε γεμάτος χαρά ο βασιλιάς μας και είδαν όλοι ότι ξεψύχησε η δύναμη και η φωνή των Αγαρηνών και γέμισε δύναμη η ψυχή τους. Μα δεν πρόλαβαν να χαρούν πολύ.<br /> "Τον Ιουστινιάνη! Χτυπήσαν τον Ιουστινιάνη" φώναξε κάποιος καθώς ο αρχηγός της άμυνας, ο μόνος ξένος που φιλοτιμήθηκε να έρθει να βοηθήσει την Πόλη των Χριστιανών, διπλωνόταν στα δύο, κάνοντας μεγάλη προσπάθεια να μη φωνάξει από τον πόνο, να σταθεί όσο μπορούσε, αλλά δεν μπορούσε!<br /> "Βασιλέα, γρήγορα το κλειδί της πόρτας" ψιθύρισε στον Κωνσταντίνο που έτρεξε σιμά του. "Πεθαίνω"<br /> "Όχι, τώρα γενναίε Ιουστινιάνη. Σε παρακαλώ, μείνε εδώ, αν φύγεις"<br /> "Πεθαίνω"<br /> Λιγοψύχησαν οι δικοί του, οι ηρωικοί πολεμιστές του Ιουστινιάνη, βλέποντας τον αρχηγό τους βαριά λαβωμένο και πήγαν να τον ακολουθήσουν…<br /> Αυτό ήταν. Χαλάρωσε η άμυνα, στην οποία κάθε πέτρα, κάθε κεραμίδι βυζαντινό, κάθε στρατιώτης, έπαιζε σημαντικότατο ρόλο! Και Θεέ μου! Θεέ μου! Από μια πόρτα, από την Κερκόπορτα είχαν μπει λίγοι Τούρκοι και σήκωσαν μία και μοναδική σημαία απάνω στα τειχιά μας!<br /> Ουρλιαχτά ακούστηκαν, ενός πανικού, που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε, αν έμενε στη θέση του ο Ιουστινιάνη, αν δε λαβωνόταν, αν, αν…<br /> Με τη δύναμη όλων των γενεών των Ελλήνων ρίχτηκε στη μάχη τώρα ο ίδιος ο τελευταίος βασιλέας μας. Σήκωνε το σπαθί του και όταν το κατέβαζε απλώνονταν σωρός οι Τούρκοι, που βλέποντας πως κάτι συνέβαινε ξανατρέξαν με καινούργια ορμή στην Πύλη του Αγίου Ρωμανού, εκεί που πολεμούσε σαν το λιοντάρι ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος! Στο πιο αδύναμο μέρος της άμυνας!<br /> Ο πανικός απλωνόταν, οι στρατιώτες του Ιουστινιάνη έφευγαν αν και απολύτως ζωτικοί για την άμυνα! "Οι Τούρκοι, οι Τούρκοι" ακούγονταν ακόμα πιο πολλές φωνές πανικού, βλέποντας το λυσσασμένο κύμα των Γενιτσάρων να σπάει τις αφύλακτες πια θέσεις των ανδρών του Ιουστινιάνι και να περικυκλώνει τον Αυτοκράτορα, που πολεμούσε με όλη τη δύναμη της ψυχής του, με όλη την πνοή της ανδρείας του!<br /> "Εάλωωω! Η Πόλις εάλωωωω"!<br /> Δάκρυα σπαραγμού βγήκαν από τα σωθικά του σαν άκουσε εκείνο το "εάλω"… Η Πόλη του, ό,τι αγάπησε, αυτό για το οποίο τόσο πάλεψε και ξαγρύπνησε, αυτή για την οποία διέπραξε τη μεγάλη ασέβεια, η Πόλη του Θεέ μου "εάλω"!<br /> Γύρισε κατάκοπος το κεφάλι του ο Κωνσταντίνος… Ήταν πια ολομόναχος! Όλοι σχεδόν γύρω του είχαν πέσει σαν ήρωες! Ως Έλληνες!<br /> "Δεν υπάρχει κανείς Χριστιανός να μου πάρει το κεφάλι;" φώναξε με όλη τη δύναμή του καθώς το σπαθί του κατέβαινε με ορμή σε ένα Γενίτσαρο που ούρλιαξε από το πόνο, φοβούμενος μην πέσει ζωντανός στα χέρια των σκυλιών! Αστραπή πέρασε από το νου του το αίτημα που είχε ζητήσει από το Χριστό, το βράδυ όταν Μεταλάμβανε και γύρεψε συγχώρηση.<br /> Και σαν απάντηση ήρθε τότε ένα δυνατό χτύπημα που του έκοψε την ανάσα! Ένας Γενίτσαρος τον είχε λαβώσει πισώπλατα! "Εάλω η Πόλιςςςς" ακούστηκε μακάβρια η σπαραχτική φωνή. Και όπλισε με τέτοια δύναμη τον βασιλέα, που γύρισε τραυματισμένος και με μια σπαθιά πήρε το κεφάλι του άτιμου που τον χτύπησε!<br /> Καινούριο κύμα Τούρκων χίμηξε από τα χαλάσματα μέσα! Όσοι είχαν απομείνει πάλευαν τώρα 1 με 20!<br /> Μακάρι να μπορούσε εκεί να είναι όλη η Ελλάδα, όλες οι γενιές, να δουν τι θα πει πατρίδα, να δουν τι θα πει Πίστη, να δουν τι θα πει ΕΛΛΗΝΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ!!! Μακάρι να ήταν εκεί όλα τα Έθνη, για να ξέρουν, για να τρέμουν από δέος, για να βουρκώνουν τα μάτια τους όταν θα λένε Ελλάδα και Ρωμιοσύνη, όταν θα μιλούν για Κωνσταντινούπολη και για Ιστορία της Ανθρωπότητος! Μακάρι να ήταν εκεί όλοι οι Δάσκαλοι, όλοι οι Εκπαιδευτικοί της Ελλάδας και του Κόσμου, για να διδάσκουν στα παιδιά της γης, τον τιτάνιο αγώνα που έδωσε μόνος του ο Ελληνισμός, αιώνες, για να κρατήσει τον Ισλαμισμό και τον Τουρκισμό έξω από την Ευρώπη, μακριά από τη Δύση, για να μπορούν εκείνοι, να είναι σήμερα εφευρέτες και καλλιτέχνες και χορευτές και διανοούμενοι και εύποροι και έμποροι και αφέντες.<br /> Πάλι σήκωσε το σπαθί ο Κωνσταντίνος! Πάλι πολεμούσε για την Πίστη, όπως είχε πει στον τελευταίο λόγο του και για την Πατρίδα! Ζωτικές αξίες που θα επαναλάμβανε 400 χρόνια αργότερα ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! Γιατί αυτό και το ίδιο είναι τούτο το Γένος στους αιώνες! Μακριά από το Χριστό χάνεται και κοντά Του ξαναγεννιέται!<br /> Γέμισε ο τόπος τούρκικα σαρίκια! Ένα δόρυ σφενδονίστηκε καταπάνω του και τον ήβρε τον ΗΡΩΑ στο στήθος! Χαλάρωσε η λαβή του! Λύγισαν τα γόνατα! Τα μάτια του έγιναν βαριά! Οι φωνές έπαψαν να ακούγονται! Τα ουρλιαχτά πια δεν τον άγγιζαν! Ο Αετός φτερούγιζε για τα ουράνια! Να βάλει μετάνοια πια μπροστά στον ολόλαμπρο θρόνο του Υψίστου Βασιλέως, να σμίξει με τους παλιούς ήρωες, που τον περίμεναν δακρυσμένοι στα ουράνια, κάτω από το Θρόνο του Κυρίου της Ζωής και της Ανάστασης! Είχαν προλάβει με απανωτές τους Πρεσβείες, με μπροστάρισα την ίδια τη Βασίλισσα των Αγγέλων και είχαν αποσπάσει τη μεγάλη και βεβαία υπόσχεσή Του:<br /> "Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλε δικά σας θα 'ναι"!!!<br /> Αιωνία η μνήμη, αιωνία η μνήμη, αιωνία αυτών η μνήμη</span></span><br /> <span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Verdana; line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><br /> </span></span><br /> <span class="Apple-style-span" style="font-family: Arial, Verdana; line-height: 20px;"><span class="Apple-style-span" style="font-size: large;"><a href="http://www.eglimatikotita.gr/2011/05/29-1453.html">http://www.eglimatikotita.gr</a></span></span></div>

29 Μαΐου 1453:Σαν σήμερα "Η Πόλις εάλω"

1404 μ.Χ . Γεννιέται στην Κωνσταντινούπολη ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος από τον Μανουήλ Παλαιολόγο και την Ειρήνη Δράγαζη 1430 μ.Χ. 29 Μαρτί...

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...