Τα πέτρινα χρόνια του ψηφιακού σχολείου
Από το Μαρικάκι
«Δεν πάω με άδεια χέρια στο σχολείο, φέρνω τα βιβλία της προηγούμενης χρονιάς». Οι μαθητές που αλλάζουν τάξη, σύμφωνα με το υπουργείο Παιδείας που έριξε την ιδέα για το παραπάνω «σύνθημα», καλό είναι να μην εμφανιστούν με άδεια χέρια στο σχολείο αλλά να «τρατάρουν» τους συμμαθητές τους των χαμηλότερων τάξεων με τα βιβλία της περσινής χρονιάς. Το υπουργείο από τις αρχές του καλοκαιριού είχε εξαγγείλει την επαναχρησιμοποίηση των βιβλίων αλλά τότε είχαμε σκοτάδι για το τι θα...
ακολουθούσε. Το υπουργείο προφανώς ήξερε. Τώρα, αν οδηγούσε τα πράγματα προς τα εκεί ηθελημένα η ακούσια, ο καθένας έχει βγάλει ήδη τα συμπεράσματά του.
Η δημόσια εκπαίδευση ως υλική υπόσταση (υποδομές, καθημερινή λειτουργία, βιβλία και εποπτικά μέσα, κ.λπ.) αλλά και ως περιεχόμενο και διαδικασία φτωχαίνει ακολουθώντας την πορεία της χώρας και των πολιτών της. Τι σημαίνει άλλωστε η δήλωση του γ.γ. του υπουργείου «θα είναι η πιο δύσκολη χρονιά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο». Τα λένε κι από μόνοι τους τα λένε κι οι εκπαιδευτικοί.
Οι μαθητές γρήγορα θα διαπιστώσουν αυτή τη «φτώχεια»: στην απουσία των βιβλίων και την προχειρότητα των ασπρόμαυρων φωτοτυπιών, που ενίοτε χάνονται ή τσαλακώνονται και πρέπει να τις ξανατυπώσεις, στις ελλείψεις δασκάλων και καθηγητών, στην αλλαγή σχολικού κτιρίου μετά τις συγχωνεύσεις, στο στρίμωγμα με περισσότερους συμμαθητές τους μέσα σε μια αίθουσα, στη φθορά των κτιρίων, στις περικοπές των μεταφορών για μαθητές που ζουν σε απόσταση από το σχολείο τους, στη βαριά διάθεση του διδάσκοντα, που θα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στο εσωτερικό σιχτίρισμα για το μνημονιακό γενικό εισοδηματικό τσεκούρωμα και χαράτσωμα και την τήρηση, από την άλλη, παιδαγωγικής ατμόσφαιρας στην αίθουσα και διάθεσης προσφοράς, στην γενική αποσύνθεση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Επιπλέον, μετά τα όσα ληστρικά, απειλητικά κι εκφοβιστικά «εξήγγειλε» χθες ο πρωθυπουργός το «δεν πάμε σχολείο με άδεια χέρια» δύσκολο φαίνεται να περιοριστεί στα βιβλία - ήδη υπάρχει αβεβαιότητα για το ποιος θα πληρώσει για τις εκατομμύρια φωτοτυπίες που πρέπει να τυπωθούν ακόμη κι αν αυτές αντιστοιχούν στα πρώτα κεφάλαια των βιβλίων και όχι σε ολόκληρα τα βιβλία. Στο μεταξύ κοστίζουν και περισσότρο: σύμφωνα με τους εργαζόμενους του ΟΕΔΒ ένα βιβλίο κοστίζει 0,80 λεπτά ενώ 40 φωτοτυπίες 4 ευρώ. Βέβαια αν πάρεις το Dvd από κυριακάτικη το ίδιο σου έρχεται κι έχεις πακέτο και το all time classic «φτάνει πια με τις καθυστερήσεις, κάντε τη δουλειά σας, πότε επιτέλους θα προχωρήσουν οι ιδιωτικοποιήσεις»!
Όταν θα αρχίσουν να φαίνονται οι ανάγκες για τη λειτουργία των σχολείων, με τις σχολικές επιτροπές να ζορίζονται, τι θα γίνει;
Θα δούμε δράσεις του ΣΚΑΙ του στυλ «σήμερα βάζουμε όλοι ένα χεράκι και βάφουμε το βρωμερό Γ2»(τα βαφτικά των γονιών βεβαίως βεβαίως); Ή, «σήμερα ξεψειρίζουμε το Α3» – αμάν αδερφάκι μου τριανταδύο «πρωτάκια» έχει εκεί μέσα, δεν σώνεται η κατάσταση με «χειροτεχνία» παρά με γενικό ψεκασμό...
Θα επικαιροποιήσει το ΥΠΔΒΜ το παραπάνω σύνθημα σε «δεν πάμε σχολείο με άδεια χέρια, φέρνουμε και κανά μπιτονάκι πετρέλαιο για τον καυστήρα»;
Θα αναλάβουν οι ατενίστας να καθαρίζουν τις σχολικές τουαλέτες, να ξεκολλάνε τις τσίχλες από τα θρανία και να μαζεύουν τα σκουπίδια απ’ τα καλαθάκια;
Τώρα αν είναι να επισκεφθεί η υπουργός την εκάστοτε σχολική μονάδα μπορεί να βγαίνει και κανάς οβολός από τον κρατικό κορβανά. Στην Ικαρία και τους Φούρνους κάποιες πληροφορίες ότι η υπουργός θα παραβρεθεί για τον αγιασμό της σημερινής έναρξης της σχολικής χρονιάς, προκάλεσαν συναγερμό κι έπεσε βαρβάτη κινητοποίηση, ανεξαρτήτως του τι θα παραστεί ή όχι. Σύμφωνα με την ΕΛΜΕ και το Σύλλογο ΠΕ Φούρνων – Ικαρίας « το Γυμνάσιο βάφτηκε σε δυο μέρες, βιβλία αναζητήθηκαν (από τις διευθύνσεις Π.Ε. και Δ.Ε. Σάμου) παντού προκειμένου να σταλούν στους Φούρνους μήπως και καλυφθούν οι ανάγκες των εκεί σχολείων, ενώ για πρώτη φορά, με προσλήψεις αναπληρωτών, η χρονιά ξεκινάει χωρίς να υπάρχουν στους Φούρνους κενά σε εκπαιδευτικούς». Αλλά «και να θέλαμε» σημειώνουν οι δυο σύλλογοι «δεν μπορούμε να ξεχάσουμε ότι την ίδια ακριβώς στιγμή που θα παίζουν το θέατρό τους στους Φούρνους, στην Ικαρία, όπως και αλλού, οι μαθητές (και με αυτή τη λέξη δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για όλους τους μαθητές) δε θα μπορούν να φτάσουν στο σχολείο τους γιατί δεν θα υπάρχουν μεταφορές, όπως άλλωστε συνέβη και πέρσι για ενάμιση μήνα, και ότι ακόμη και να φτάσουν δε θα βρουν βιβλία, όπως και σε όλη την Ελλάδα, αλλά ούτε και δάσκαλο για το ολοήμερο αν το δημοτικό σχολειό τους είναι ολιγοθέσιο».
Σε όποιο σχολείο και να παραστεί τελικώς σήμερα η Διαμαντοπούλου (και ειδικά στα σχολεία του Πειριά) ελπίζουμε να αρκεστεί σε τυπικά χαμόγελα και όχι σε ψευδείς εξαγγελίες και υποσχέσεις γιατί σύμφωνα με εγκύκλιο της Δευτεροβάθμιας Διεύθυνσης Πειραιά με ημερομηνία 8/9/2011 «απαγορεύεται κάθε ομιλία πολιτικού περιεχομένου σε μαθητές ή εκπαιδευτικούς μέσα στον χώρο του σχολείου από εκπροσώπους κομμάτων, φορείς συλλογικών οργάνων ή άλλα πρόσωπα».
Ή μήπως η εγκύκλιος ισχύει μόνο για την Παπαρήγα και τον Τσίπρα;
