Στην πιο κρίσιμη φάση τους εισέρχονται οι πολιτικές εξελίξεις καθώς οι επόμενες 100 ημέρες αναμένεται να είναι καυτές σε όλα τα μέτωπα, εσωτερικά και εξωτερικά. Με φόντο και τις διαδικασίες για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας, έχουν αρχίσει να φουντώνουν οι διεργασίες και να εντείνεται η κινητικότητα όχι μόνο στο προσκήνιο αλλά και στο παρασκήνιο με βασικό αντικείμενο την αναζήτηση λύσεων απέναντι στα πολλαπλά αδιέξοδα που συσσωρεύονται καθημερινά και τη συνεχιζόμενη κυβερνητική κατάρρευση.
Αυτή τη στιγμή ο Κ. Μητσοτάκης έχει απομείνει ίσως ο μόνος, με μερικούς από τους αυλοκόλακές του, που τα βλέπει όλα καλά. Ακόμη και εντός της κυβέρνησης, πολλαπλασιάζονται τα στελέχη της που παρακολουθούν μουδιασμένα τα δρώμενα ενώ ολοένα και περισσότεροι -υπουργοί και γαλάζιοι βουλευτές- παίρνουν τις αποστάσεις τους θέλοντας να μείνουν έξω από την περίμετρο της αύξουσας φθοράς και να διασωθούν προσωπικά. Στο εσωκομματικό σκηνικό ρίχνει άλλωστε βαριά τη σκιά της η στάση των δύο πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά οι οποίοι μάλιστα με τον ψυχρό και απαξιωτικό τρόπο που αντιμετώπισαν δημοσίως τον κ. Μητσοτάκη στην εκδήλωση του Ιδρύματος Καραμανλή την Πέμπτη δεν άφησαν καμία αμφιβολία ότι τον έχουν “διαγράψει” στέλνοντας και τα ανάλογα μηνύματα προς πάσα κατεύθυνση. Η συγκυρία άλλωστε έχει κι ένα άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Καταλυτικό ρόλο θα παίξουν και οι προεδρικές εκλογές την Τρίτη στις ΗΠΑ καθώς σε περίπτωση νίκης του Ντ. Τραμπ (που δείχνει φαβορί) ο κ. Μητσοτάκης από τη ... “σωστή πλευρά της Ιστορίας” θα βρεθεί στο στρατόπεδο των μεγάλων ηττημένων με ό,τι αυτό συνεπάγεται και για τη θέση της χώρας στο υπό διαμόρφωση νέο διεθνές γεωπολιτικό σκηνικό.Η παρατεταμένη αποσύνθεση της αντιπολίτευσης από την άλλη πλευρά δεν αποδεικνύεται σταθερό σωσίβιο για την κυβέρνηση η οποία βρίσκεται σε ένα γενικευμένο τέλμα. Η περίοδος κατά την οποία τα προβλήματα κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζονταν ως μάνα εξ ουρανού για τον κ. Μητσοτάκη έχει κλείσει και αυτή αφού η καταβύθιση της ΝΔ συνεχίζεται ούτως ή αλλιώς. Μολονότι μάλιστα ορισμένες δημοσκοπήσεις επιχειρούν με έωλες αναγωγές να σώσουν τα επικοινωνιακά προσχήματα και να τη «διατηρήσουν» στα επίπεδα των ευρωεκλογών, οι ίδιοι δημοσκόποι εκμυστηρεύονται σε κλειστές συναντήσεις, σύμφωνα με πληροφορίες, ότι η πραγματική της δύναμη κινείται πλέον στην περιοχή του 25% με τάσεις περαιτέρω υποχώρησης και αξιοσημείωτες συνεχιζόμενες διαρροές τόσο προς τα δεξιά όσο και προς τα κεντροαριστερά της. Ασχέτως των πολιτικών επαρκειών του Ν. Ανδρουλάκη μάλιστα αυτή τη στιγμή το ΠΑΣΟΚ εισπράττει κατά κύριο λόγο, ελλείψει άλλου, την «κεντρώα» φθορά του κ. Μητσοτάκη σε βαθμό που δεν θα θεωρηθεί έκπληξη εάν σε λίγο καιρό η ψαλίδα αρχίσει να κλείνει πολύ επικίνδυνα για την ΝΔ όταν πριν από ελάχιστους μήνες πανηγύριζε ότι «παραμένει διψήφια». Ήδη τα σημάδια της προϊούσας ψυχολογικής αποσταθεροποίησης στο γαλάζιο στρατόπεδο, σε όλες τις βαθμίδες του, όπου άπαντες “ψάχνονται” είναι εμφανή.
Όλα τα επιμέρους και τα ποιοτικά στοιχεία δείχνουν άλλωστε ότι η ανοχή των πολιτών έχει εξαντληθεί και ο σκληρός εκλογικός πυρήνας της ΝΔ περί τον κ. Μητσοτάκη διαρκώς συρρικνώνεται. Αυτό επιβεβαιώνεται άλλωστε και από την ίδια την κοινωνική πραγματικότητα που γίνεται ολοένα και πιο βαριά. Ο Νοέμβριος μάλιστα αναμένεται να είναι ο πρώτος ουσιαστικά μήνας -επί της διακυβέρνησης Μητσοτάκη- μεγάλων συγκρούσεων στους δρόμους και τις πλατείες. Από αύριο Δευτέρα ξεκινά ένα μπαράζ κινητοποιήσεων σε όλους τους τομείς τόσο του ιδιωτικού όσο και του δημόσιου τομέα ενώ στο χορό μπαίνουν επίσης οι φοιτητές όπως και οι υγειονομικοί. Ορισμένοι εκτιμούν ότι ήρθε η ώρα που η λεγόμενη κοινωνική αντιπολίτευση θα καλύψει το έλλειμμα πολιτικής αντιπολίτευσης, υποχρεώνοντας παράλληλα τα κόμματα να ανασυνταχθούν προς αυτή την κατεύθυνση ξεπερνώντας τη μοιραία εσωστρέφειά τους. Από την άλλη πλευρά, η άγρια καταστολή με την οποία επέλεξε την Πέμπτη η κυβέρνηση να διαλύσει -ανεξάρτητα από τις όποιες αφορμές- την μαζική κινητοποίηση των εποχικών πυροσβεστών στο υπουργείο Πολιτικής Προστασίας δεν θεωρείται ασύνδετη με τον τρόπο που ετοιμάζεται να αντιμετωπίσει το κύμα της κοινωνικής οργής, δημιουργώντας ανησυχίες για εκτός ελέγχου καταστάσεις.
Αυτό το εκρηκτικό σκηνικό αφήνει τον κ. Μητσοτάκη και χωρίς τους περισσότερους από τους υποστηρικτές ή και συμμάχους που διέθετε μέχρι πρότινος στα ισχυρά επιχειρηματικά και οικονομικά κέντρα της χώρας, με τον ανάλογο απόηχο να φτάνει και στο εξωτερικό. Κι αν δυνάμεις της διαπλοκής ήταν εκείνες που τον βοήθησαν αποφασιστικά να μπει στο Μέγαρο Μαξίμου και στη συνέχεια ύφαναν το πέπλο προστασίας του, τώρα και σε εκείνο το μέτωπο έχει σημάνει το τέλος της ανοχής. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν ότι ορισμένοι από τους πιο ισχυρούς παράγοντές της έχουν ήδη διαβεί τον Ρουβίκωνα και παρά τις επιμέρους κινήσεις τακτικής και ελιγμούς έχουν «άρει» την εμπιστοσύνη τους από το πρόσωπο του κ. Μητσοτάκη, τραβώντας του το χαλί.
Πέρα από τον πόλεμο που έως τώρα σιγόβραζε για διάφορους λόγους σε αυτό το μέτωπο, υπάρχει και το ανάλογο υπόστρωμα που ευνοεί την ρήξη κορυφής στην κυβερνητική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας. Κι αυτό έχει σχέση με την άσχημη πορεία της οικονομίας που, παρά τα παχιά λόγια του κ. Μητσοτάκη και των υπουργών του, προοιωνίζεται νέα αδιέξοδα και αναταράξεις οι οποίες πλήττουν αναπόφευκτα -εκτός από την πραγματική οικονομία και τις έτσι κι αλλιώς εύθραυστες κοινωνικές ισορροπίες- και τους σχεδιασμούς της ανώτερης οικονομικής τάξης της χώρας. Αν μάλιστα ληφθεί υπόψη και η αυξανόμενη δυσφορία για την επιλεκτική κατανομή του πακτωλού των δις ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, προς όφελος των εκλεκτών κατά κύριο λόγο του Μεγάρου Μαξίμου, τότε το παζλ συμπληρώνεται πιο εύκολα.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, ο ίδιος ο πρωθυπουργός φέρεται να βιώνει συνθήκες αυξημένης πίεσης και σε προσωπικό επίπεδο το τελευταίο διάστημα καθώς θα πρέπει να πάρει αποφάσεις για το πώς θα αντιδράσει απέναντι στο γενικευμένο σκηνικό που του «δείχνει» το δρόμο της εξόδου. Στο πλαίσιο αυτό υπάρχουν εκείνοι που θεωρούν ότι οι επικείμενες διαδικασίες της προεδρικής εκλογής μπορεί να αποτελέσουν και την ευκαιρία για την δρομολόγηση μιας «βελούδινης» αποχώρησής του έναντι και κάποιων εγγυήσεων για τον ίδιο κατά την επόμενη ημέρα. Από την άλλη πλευρά, φαίνεται ότι κυριαρχούν μέχρι στιγμής οι σκέψεις για «σκληρή» γραμμή έναντι όλων, με την υιοθέτηση αφενός μιας μετωπικής στάσης -και υποψηφιότητας- για την προεδρία της Δημοκρατίας και αφετέρου στην προσφυγή στην διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης μέσα στην Βουλή, εκβιάζοντας έτσι το κόμμα και τους βουλευτές του με ανανέωση της δεδηλωμένης προς το πρόσωπό του. Δεν αγνοείται ωστόσο ότι η υιοθέτηση μιας τέτοιας ακραίας τακτικής έχει υψηλά ρίσκα και μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε δίκοπο μαχαίρι. Και πολύ περισσότερο αυτό δεν αποκλείεται να επισυμβεί εάν ο εκβιασμός συνδυαστεί με τις δρομολογούμενες συζητήσεις και συμφωνίες, τώρα και τον Ιανουάριο, για τα ελληνοτουρκικά οπότε θα δοκιμαστούν και οι κόκκινες γραμμές και οι προθέσεις για όλους στη ΝΔ. Ούτως ή αλλιώς η προσεχής άνοιξη θεωρείται ως το κατεξοχήν κομβικό σημείο για τις εξελίξεις οι οποίες στο μεταξύ θα συνεχίσουν να επωάζονται με δραματικό τρόπο και με γεωμετρική πρόοδο. Από αυτή την άποψη κυλά και αντίστροφα ο χρόνος για τον κ. Μητσοτάκη για τον οποίο φαίνεται ότι η έσχατη επιλογή πλέον είναι να προσπαθήσει να παρατείνει, συρόμενος όμως, την παραμονή του στην εξουσία μέχρι του πλήρους σαπίσματος και ενός -ακόμη πιο οδυνηρού- πολιτικού τέλους.
Ανδρέας Καψαμπέλης
