Το Υπουργείο Πολιτισμού, ακολουθώντας την γραμμή των δύο τακτικών, από τη μία πλευρά ισχυρίζεται δια των υπηρεσιακών του οργάνων ότι η παρουσία των ναυπηγείων στην περιοχή της Κυνόσουρας και του όρμου των Αμπελακίων είναι παράνομη κι από την άλλη, επικαλείται "συμβατικές υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου μέχρι (δήθεν) το 2052". Το ερώτημα που αναφύεται αμέσως, και σε αυτό δύναται να απαντήσει ακόμη και μη νομομαθής, συνίσταται στο πώς είναι δυνατόν να θεμελιώνονται "συμβατικές υποχρεώσεις" (ακόμη και αν είχαν θεμελιωθεί με συμφωνίες) σε έναν χώρο όπου η ανέγερση κατασκευών και δραστηριοτήτων αντίκειται στην Αρχαιολογική Νομοθεσία;
Ακόμη χειρότερα όταν η αναφορά του Υπουργείου Πολιτισμού σε κάποιες συμβατικές υποχρεώσεις του Ελληνικού Δημοσίου που απορρέουν από το Νόμο 4404/2016, καθώς και από το άρθρο 5 του Π.Δ., διάταγμα κυρώσεως του διαβόητου "αναπτυξιακού σχεδίου" του ΟΛΠ, είναι αόριστη, παραπλανητική και άνευ συγκεκριμένου περιεχομένου, άρα συνιστά μία ακόμη εξαπάτηση.
Κι αυτό, διότι:
- Σε κανένα απολύτως σημείο του νόμου 4404/2016, καθώς και στο Π.Δ. κυρώσεως του "αναπτυξιακού σχεδίου" του ΟΛΠ, δεν διαλαμβάνεται μεταβολή ως προς τους όρους δομήσεως και χρήσεως της γης, σε ό,τι αφορά στους αρχαιολογικούς χώρους της Σαλαμίνας,
- Αμεβάβλητες παραμένουν επίσης οι απαγορευτικές διατάξεις των Νόμων 3028 και 4858 που σχετίζεται με την ίδρυση και λειτουργία ναυπηγικών μονάδων, καθώς και οι υπουργικές εκείνες αποφάσεις που αναφέρονται στην θεσμοθέτηση ζωνών αρχαιολογικής προστασίας α΄ και β΄ στη Σαλαμίνα.
- δεν νομιμοποιούνται τα παρανόμως λειτουργούντα ναυπηγεία, ούτε οι κατασκευασθείσες παρανόμως και αυθαιρέτως μηχανολογικές και λιμενικές εγκαστάσεις στον χώρο της Κυνόσουρας και του όρμου των Αμπελακίων.
- Επιπροσθέτως, δεν νομιμοποιούνται οι άδειες λειτουργίας, ούτε οι περιβαλλοντικοί όροι λειτουργίας των ναυπηγείων οι οποίες εκδόθηκαν χωρίς την αναγκαία απόφανση του Υπουργείου Πολιτισμού, έγκριση η οποία αποτελεί προαπαιτούμενο, επί αρχαιολογικού ενδιαφέροντος τοποθεσία, για την λειτουργία μίας οιασδήποτε επιχειρήσεως ή την πραγματοποίηση της οιασδήποτε κατασκευής.
- Πρωτίστως και κυρίως όμως, δεν νομιμοποιούνται οι παράνομες ή άκυρες συμβάσεις του ΟΛΠ με υποπαραχωρησιούχους, ούτε αυτές αναγορεύονται σε συμβάσεις του Ελληνικού Δημοσίου.
- δεν θεμελιώνονται συμβάσεις εκ του μηδενός σε ναυπηγεία στερούμενα συμβάσεων, καταστρατηγώντας νόμους, διατάξεις και διαδικασίες, όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα...
- δεν νομιμοποιείται η επέκταση των ναυπηγείων σε δημόσια κτήματα και λιμενική ζώνη άνευ αδείας, γιατί τότε αυτό συνεπάγεται και ισοδυναμεί με αυθαίρετη καταπάτηση.
- δεν αναγνωρίζονται στον ΟΛΠ ΑΕ δικαιώματα χρήσεως γης και εκμεταλλεύσεως σε περιοχές οι οποίες τελούν υπό δικαστική διερεύνηση και αμφισβητούνται διαχρονικά από τον Δήμο Σαλαμίνας,
- δεν νομιμοποιούν την απόθεση σαπιοκάραβων στον Αρχαίο Λιμένα τα οποία βυθίζονται ή διαλύονται σε παρακείμενα παράνομα διαλυτήρια,
Είναι πλέον πρόδηλο, ότι ο ιστορικός - αρχαιολογικός χώρος της Σαλαμίνας, ο σχετιζόμενος προς την θρυλική ναυμαχία, από λίκνο του πολιτισμού έχει μετατραπεί απροκάλυπτα και προκλητικά σε έναν απέραντο χώρο ανομίας, αυθαιρεσίας και καταστροφής, υπό την προκλητική ανοχή του Υπουργείου Πολιτισμού.
Η αδικαιολόγητη ανοχή και εσκεμμένη παράλειψη προς ενέργεια του Υπουργείου Πολιτισμού, ουδόλως συνάδει με τις διατάξεις του Αρχαιολογικού Νόμου, τις απαγορεύσεις των Υπουργικών Αποφάσεων θεσμοθετώντας ζώνες προστασίας Α΄ και Β΄, τις διατάξεις του άρθρου 24 (παράγραφος 1 εδάφιο α’ του Συντάγματος σύμφωνα με την οποία «Η προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος αποτελεί υποχρέωση του Κράτους και δικαίωμα του καθενός» καθώς και με το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 6 του ιδίου άρθρου σύμφωνα με το οποίο «Τα μνημεία, οι παραδοσιακές περιοχές και τα παραδοσιακά στοιχεία προστατεύονται από το Κράτος»)
Συνεπεία τούτων, το Υπουργείο Πολιτισμού προβαίνει σε μία διαρκή παραβίαση των υποχρεώσεων περί προστασίας του πολιτιστικού περιβάλλοντος της Κυνόσουρας, του Αρχαίου Λιμένα και της Αρχαίας Πόλεως των κλασικών και ελληνιστικών χρόνων, μη λαμβάνοντας τα προβλεπόμενα και ενδεδειγμένα μέτρα για την προάσπιση της ανωτέρω ιστορικής περιοχής
Με γνώμονα τα ανωτέρω, καθώς και με το δεδομένο της ιδιωτικοποιήσεως της Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία «Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς», στην εκμετάλλευση της οποίας έχει παρανόμως παραχωρηθεί η εκμετάλλευση του εν λόγω χώρου μεγάλης αρχαιολογικής αξίας, το Υπουργείο Πολιτισμού, η Δικαιοσύνη και τα θεσμικά όργανα του κράτους, οφείλουν εμπράκτως να διασφαλίσουν την αυξημένη προστασία που αποδίδει η ελληνική έννομη τάξη στους ιστορικούς χώρους. Όταν μάλιστα η Υπουργός Πολιτισμού Μ. Μερκούρη με απόφασή της έχει χαρακτηρίσει την ναυμαχία της Σαλαμίνος ως "το σημαντικότερο γεγονός της αρχαίας ελληνικής ιστορίας", ευνόητο είναι ότι αναλόγου προστασίας και σεβασμού θα πρέπει να τύχουν τα μνημεία που σχετίζονται με το γεγονός αυτό...
Οι ιστορικοί και αρχαιολογικοί χώροι γενικώς και ο χώρος των μνημείων της ναυμαχίας ειδικώς (τύμβος, τρόπαιο νίκης στο ακρωτήριο της Κυνόσουρας, όρμος Αμπελακίων, Ψυττάλεια), συνιστούν θεμελιώδη προϋπόθεση για τη διατήρηση της ιστορικής μνήμης για τη διασφάλιση, χάριν και των επόμενων γενεών της ιστορικής συνέχειας και παραδόσεως, ενώ η προστασία τους αποτελεί ζωτική υποχρέωση της Πολιτείας, αλλά και ευθύνη και δικαίωμα ενός εκάστου συνειδητού πολίτη.
Παράλειψη εμπράκτου εκδηλώσεως της οφειλόμενης αυτής νόμιμης ενέργειας, επίδειξη ολιγωρίας ή σκοπούμενης αδράνειας, συνιστά σοβαρό ποινικό αδίκημα για οποιονδήποτε συμβάλλει, καθ΄ οιονδήποτε τρόπο, στη διαιώνιση αυτής της καταστάσεως, θεμελιώνοντας το αδίκημα της παραβάσεως καθήκοντος, μεταξύ πολλών άλλων...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
