Η «Journal du Dimanche» (JDD) είναι εβδομαδιαία εφημερίδα και είναι η μόνη που –όπως λέει και το όνομά της– κυκλοφορεί τις Κυριακές στη Γαλλία. Πρωτοεμφανίστηκε το 1948, σήμερα πουλάει περί τα 130.000 φύλλα και λίγο-πολύ φημίζεται για τα αποκλειστικά ρεπορτάζ της. Εδώ και σχεδόν έναν μήνα οι περίπου 150 δημοσιογράφοι της εφημερίδας απεργούν, αντιδρώντας στην απόφαση των νέων ιδιοκτητών (της οικογένειας των Μπολορέ που πρόσκεινται στη γαλλική Ακροδεξιά) να διορίσουν διευθυντή τους τον Ζεφρουά Λεζέν, έναν τριαντατετράχρονο δημοσιογράφο-πολιτικό σύμβουλο, γνωστό για τις υπερσυντηρητικές αντιλήψεις του και για τα ρατσιστικά σχόλιά του, τα οποία συχνά τον έχουν φέρει αντιμέτωπο με τη γαλλική Δικαιοσύνη.
Εκφράζοντας την αλληλεγγύη τους προς τη συντακτική ομάδα της JDD, 650 προσωπικότητες από τους χώρους της πολιτικής και του πολιτισμού συνυπέγραψαν προ ημερών ένα κείμενο, υπογραμμίζοντας ότι θα είναι η πρώτη φορά μετά τη γερμανική κατοχή που μια μεγάλη γαλλική εφημερίδα θα έχει διευθυντή της κάποιον που προέρχεται από τον ακροδεξιό χώρο.
Ταυτόχρονα βουλευτές από όλο το γαλλικό πολιτικό φάσμα, πλην της Δεξιάς, δηλώνουν έτοιμοι να προωθήσουν σχέδιο νόμου που θα υποχρεώνει τα μέσα ενημέρωσης τα οποία ενισχύονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο με δημόσιο χρήμα να έχουν και να σέβονται έναν κώδικα δεοντολογίας, που θα προβλέπει μεταξύ άλλων και την έγκριση από την ολομέλεια των δημοσιογράφων του εκάστοτε διοριζόμενου από την ιδιοκτησία διευθυντή.
Ευήκοον ους στις εκκλήσεις των δημοσιογράφων της εφημερίδας για συμπαράσταση έτεινε και ο Παπ Ντιαγιέ, υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Μακρόν και καθηγητής Πανεπιστημίου, με καταγωγή από τη Σενεγάλη. Μιλώντας σε τηλεοπτική εκπομπή ανέφερε πως συμμερίζεται την ανησυχία των δημοσιογράφων της JDD, υπενθυμίζοντας πως η οικογένεια Μπολορέ αγόρασε προ ετών τους τηλεοπτικούς σταθμούς Europe1 και CNews και ότι σταδιακά αυτοί μεταβλήθηκαν σε όργανα ακροδεξιάς και ρατσιστικής προπαγάνδας.
Εκτοτε ο Γάλλος υπουργός Παιδείας μπήκε στο στόχαστρο των μέσων ενημέρωσης που ελέγχει η οικογένεια Μπολορέ. Κατηγορήθηκε πως «το μυστικό του σχέδιο είναι να επιβάλει τον ισλαμισμό στα σχολεία», ότι είναι «πεμπτοφαλαγγίτης» και ότι το μόνο πράγμα που έχει κάνει στη ζωή του είναι «να προσπαθεί να καταστρέψει το γαλλικό έθνος». Δημοσιογράφοι των τηλεοπτικών σταθμών ιδιοκτησίας Μπολορέ του καταλόγισαν προσπάθεια λογοκρισίας.
Ωστόσο το μεγάλο πρόβλημα του Παπ Ντιαγιέ δεν είναι οι κατηγορίες που εκτοξεύονται εις βάρος του από τα ακροδεξιά μέσα ενημέρωσης και οι οποίες ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενες, αλλά το γεγονός ότι διαπιστώνει πως είναι μόνος του. Ακόμη και ο αριστερός ηγέτης Ζαν-Λικ Μελανσόν αρνήθηκε να πει έναν καλό λόγο υπέρ του. Πολλοί βουλευτές εξάλλου, τόσο από τον χώρο της Δεξιάς όσο και από την κυβερνώσα παράταξη, κατέκριναν τις δηλώσεις του, εκτιμώντας πως δεν είναι δουλειά του να εμπλέκεται στα εσωτερικά ζητήματα των μέσων ενημέρωσης.
«Τι γνωρίζουν αυτοί από ρατσισμό;» ήταν η άμεση αντίδραση του υπουργού Παιδείας, ο οποίος διαισθάνεται ωστόσο ότι η καρέκλα του έχει αρχίσει να τρίζει. Και μάλλον θα τη χάσει κατά τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης που θα προχωρήσει με την έγκριση του Μακρόν η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν. Προς μεγάλη φυσικά ικανοποίηση της Ακροδεξιάς, που σταδιακά αυξάνει τις προσβάσεις της σε σημαντικά γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Αλλά και προς μεγάλη απογοήτευση των δημοσιογράφων της εφημερίδας, που προς το παρόν δείχνουν να προτιμούν να βουλιάξουν το έργο τους, παρά να το παραδώσουν αμαχητί.
Μανώλης Σπινθουράκης
Εφημερίδα των Συντακτών (21.7.2023)
