Βαθιά σιωπή επικρατεί στην πλευρά των νικητών αντί των παραδοσιακών πανηγυρισμών, μια μόλις μέρα μετά τις εκλογές στη Βουλγαρία.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Euractiv αυτή τη φορά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Η πολιτική κρίση στη χώρα είναι τόσο βαθιά και οι κόκκινες γραμμές μεταξύ των μεγαλύτερων κομμάτων είναι τόσο έντονες που δεν υπάρχει διάθεση για πανηγυρισμούς, αλλά ούτε και για δημόσιες δηλώσεις αφού κανείς δεν ξέρει τι να πει στους πολίτες της χώρας.
Ο συνασπισμός GERB-SDS του επί μακρόν πρώην πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ κέρδισε αναπάντεχα τις εκλογές με διαφορά μόλις 2% από τον συντηρητικό φιλοευρωπαϊκό συνασπισμό PP-DB (Συνεχίζουμε την Αλλαγή - Δημοκρατική Βουλγαρία). Οι δύο πολιτικοί σχηματισμοί φαίνεται να έχουν πολλά κοινά. Είναι ευρω-ατλαντιστές, υποστηρίζουν την είσοδο στην ευρωζώνη και την παροχή οπλικής βοήθειας στην Ουκρανία. Η μόνη επιλογή για μια σταθερή κυβέρνηση στη Βουλγαρία είναι ένας πολιτικός γάμος μεταξύ τους.
Ωστόσο, στο σημείο αυτό τελειώνουν οι ομοιότητες, οι καλές προοπτικές συνεργασίας και το παρελθόν αρχίζει να μιλάει από μόνο του.
Το Εuractiv κάνει λόγο για το παρατεταμένο πολιτικό αδιέξοδο στη χώρα και το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στους ηγέτες των δύο μεγάλων πολιτικών σχηματισμών.
Ο Μπορίσοφ δεν θα συγχωρήσει ποτέ τον πρώην πρωθυπουργό Κιρίλ Πέτκοφ από το κόμμα «Συνεχίζουμε την Αλλαγή» για τη σύλληψή του ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Βεβαίως, ο Μπορίσοφ αφέθηκε ελεύθερος μόλις λίγες ώρες αργότερα με εντολή εισαγγελέα. Μία ή δύο ημέρες αργότερα, τον υπερασπίστηκε σθεναρά το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ την προσωπική ταπείνωση που υπέστη.
Στο παρελθόν κατά την ταραγμένη δεκαετία του '90, όταν η ζωή στη Βουλγαρία δεν άξιζε πολλά, ο Μπορίσοφ ήταν επικεφαλής μιας εταιρείας σεκιούριτι. Εκείνη την εποχή φρουρούσε τον βούλγαρο δικτάτορα Τοντόρ Ζίβκοφ τις τελευταίες ημέρες της ζωής του, όταν τέθηκε σε κατ' οίκον περιορισμό στη βίλα του στην πόλη Πράβετς.
Ο Μπορίσοφ μεγάλωσε σε μια ατμόσφαιρα που δεν έχει καμία σχέση με τη φούσκα των Βρυξελλών, αλλά μοιάζει πολύ περισσότερο με σκηνή από την ταινία «Ο Νονός».
Είναι, λοιπόν, πολύ πιθανό, η εικόνα του συλληφθέντος Ζίβκοφ να εμφανιζόταν συχνά στις σκέψεις του πρώην φρουρού ασφαλείας όταν έγινε πρωθυπουργός. Ειδικά τη νύχτα που ο ίδιος συνελήφθη. Κράτα τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς σου ακόμα κοντύτερα , έλεγε ο Μάικλ Κορλεόνε.
Μετά από δύο χρόνια πολιτικής κρίσης και πέντε εκλογικές αναμετρήσεις, οι Βούλγαροι έχουν κουραστεί και εμπιστεύονται όλο και λιγότερο τους θεσμούς, αναφέρει το δημοσίευμα του Euractiv. Το κυρίαρχο συναίσθημα στην κοινωνία είναι ότι οι πολιτικοί πρέπει επιτέλους να πράξουν αυτό που πρέπει, δηλαδή να σχηματίσουν μια σταθερή κυβέρνηση. Μάλιστα, το σύνθημα «Κυβέρνηση με κάθε κόστος» ακούγεται ακόμη συχνότερα, από τη στιγμή που η αντιευρωπαϊκή ψήφος έφερε την άνοδο του φιλορωσικού κόμματος «Βαζραζντανε» (Αναγέννηση). Στο σημείο αυτό ο Μπορίσοφ μπορεί να αδράξει την ευκαιρία για την εκδίκησή του.
Όμως, το «με κάθε κόστος» δεν σημαίνει το ίδιο για τον Μπορίσοφ και τον Κιρίλ Πέτκοφ. Σύμφωνα με το Euractiv oι περισσότεροι από τους ψηφοφόρους του Μπορίσοφ θα του συγχωρούσαν ακόμη και μια συμμαχία με τον διάβολο, αρκεί να τούς παρείχε τη σταθερότητα που απολάμβαναν από το 2010 έως το 2021.
Οι ψηφοφόροι του συνασπισμού «Συνεχίζουμε την Αλλαγή -Δημοκρατική Βουλγαρία» δεν είναι έτοιμοι να συγχωρήσουν μια τέτοια συμμαχία. Για αυτούς, ο Μπορίσοφ είναι ο διάβολος μεταμορφωμένος. Η διαφθορά που κληροδότησε το GERB είναι ο κύριος λόγος ύπαρξης του κόμματος «Συνεχίζουμε την Αλλαγή» και της ανάδειξης του Κιρίλ Πέτκοφ.
Η πίεση εκ μέρους της Δύσης και η κόπωση των Βούλγαρων από την πολιτική κρίση θα μπορούσαν άνετα να προσφέρουν στον Μπορίσοφ κάτι που δεν θα μπορούσε να αρνηθεί - τη δυνατότητα ενός κυβερνητικού συνασπισμού που θα κατέληγε στον πολιτικό θάνατο του σχηματισμού «Συνεχίζουμε την Αλλαγή -Δημοκρατική Βουλγαρία».
Όμως, «η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο». Ο Μπορίσοφ μπορεί να περιμένει. Αν δεν γίνει τώρα, μπορεί να γίνει το φθινόπωρο, στην περίπτωση που διεξαχθούν και πάλι βουλευτικές εκλογές μαζί με τις αυτοδιοικητικές. Σήμερα, ο Μπορίσοφ σιωπά γιατί είναι προτιμότερο να μη φαίνεται ότι μπορεί να είναι και ικανοποιημένος. Οι άλλοι σιωπούν γιατί μάλλον δεν έχουν τίποτα να πουν καταλήγει το Euractiv.
