Το πολιτειακό έχει κλείσει για τη χώρα μας με το δημοψήφισμα του 1974 το αποτέλεσμα του οποίου αποδέχθηκαν όλες οι πλευρές. Αυτό σημαίνει άραγε ότι επειδή καταργήθηκε η βασιλευομένη δημοκρατία και ο Κωνσταντίνος κηρύχθηκε έκπτωτος, θα πρέπει να διαγραφεί (ή να ...ξαναγραφεί κατά το δοκούν) και όλη η προηγούμενη ιστορία του τόπου; Με αφορμή το θάνατό του, η διαπάλη αυτή αναβιώνει μεν αλλά γίνεται ολοένα και περισσότερο ρετρό...
Αυτοί που φωνασκούν λοιπόν γιατί παραγνωρίζουν για παράδειγμα ότι τα περισσότερα από τα 200 και πλέον έτη ελεύθερου βίου της η Ελλάδα είχε βασιλιά; Από το 1830 έως το 1924 ανελλιπώς. Κι από το 1935 έως το 1967 τουλάχιστον. Στην πραγματικότητα αβασίλευτη δημοκρατία είχε η χώρα, αρχικά, μόνο κατά το διάστημα 1924 – 1935. Η μοναρχία καταργήθηκε το 1924 οπότε εγκαθιδρύθηκε η Δεύτερη Ελληνική Δημοκρατία αλλά, μόλις 11 χρόνια μετά, επανήλθε η βασιλεία με νέο δημοψήφισμα, με ποσοστό 97,88%. Η δεύτερη περίοδος προεδρευομένης δημοκρατίας ξεκίνησε το 1974. Άρα, σχεδόν μόνο τα 60 από αυτά τα χρόνια είμαστε χωρίς βασιλιά. Όλα τα υπόλοιπα τα ...σβήνουμε;
Επίσης όσοι τουλάχιστον έχουν μελετήσει την ιστορία του τόπου γνωρίζουν καλά ότι όλες σχεδόν οι φάσεις της (και όχι μόνο της συγκεκριμένης βασιλείας) έχουν σημαδευτεί από μελανά σημεία, συγκρούσεις, πραξικοπήματα, διχασμούς, δολοφονίες αντιπάλων κλπ. Κομμάτια της ιστορίας μας δεν είναι και όλα αυτά; Διανοηθήκαμε να “διαγράψουμε” τους πρωταγωνιστές τους σε όποια πλευρά κι αν ανήκαν;
Όσοι έχουν καταληφθεί τώρα από υπέρμετρες ευαισθησίες γνωρίζουν ότι πολλοί και από τους πολιτικούς που σήμερα δοξάζονται ως “δημοκρατικοί ηγέτες” υπήρξαν σε καθοριστικές περιόδους της διαδρομής τους φανατικοί υποστηρικτές της μοναρχίας;
Ακόμη και ο Ελευθέριος Βενιζέλος μπορεί να θεωρηθεί -εκτός από τις κατά καιρούς φιλοδικτατορικές του τάσεις- βασικός θεμελιωτής του στέμματος. Το 1911, που ήταν πανίσχυρος, όρθιος στο βήμα της Βουλής, στο σύνθημα «συ-ντα–κτι-κή» που φώναζαν ρυθμικά σχεδόν όλοι οι βουλευτές, απαντούσε μόνος του επίσης ρυθμικά «α–να–θε–ω –ρη–τι– κή». Και επέβαλε την άποψή του σε ένα κοινοβούλιο έκδηλα αντιβασιλικό.
Γιατί άραγε να “ξεχνάμε” ότι και ο Γεώργιος Παπανδρέου, πριν από τα γεγονότα του 1965, υπήρξε στυλοβάτης της βασιλευομένης δημοκρατίας έχοντας μάλιστα την εύνοια του Παύλου και εν συνεχεία του Κωνσταντίνου για ένα μεγάλο διάστημα; Να τα ....διαγράψουμε κι αυτά;
Για να πάμε και στο σήμερα: 129 δρόμοι φέρουν ονόματα βασιλέων, βασιλισσών και διάδοχων που εν συνεχεία βασίλευσαν χωρίς μάλιστα οι απόπειρες μετονομασίας τους να έχουν ευδοκιμήσει, επί δεκαετίες, στην πράξη. Κάτι λέει κι αυτό...
Ο Κοριός
