Με τους Γερμανούς ηγέτες (Μέρκελ-Σολτς) να επισκέπτονται συστηματικά την Ελλάδα ημερομηνίες κοντινές στην επέτειο (τυχαίο; δεν νομίζω!) και εμείς να μη διεκδικούμε ούτε τις Γερμανικές αποζημιώσεις ούτε το κατοχικό δάνειο εν αντιθέσει με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.
Με την Κυβερνητική πολιτική να οδηγεί τα σχολεία στο να μη διδάσκουν επαρκώς το τι συνέβη και να λησμονούν τα ηρωικά τραγούδια της εποχής.
Με άρματα να φεύγουν από τα νησιά μας δια του Ουκρανικού προσχήματος και να μην αντικαθίστανται "λησμονώντας" το τι συνέβη στην Κύπρο το 1974 κατόπιν της απόσυρσης της Ελληνικής μεραρχίας.
Με το να ανεχόμαστε να υπερίπτανται ελληνικών εδαφών μη επανδρωμένα drones χωρίς έστω ηλεκτρονικά αντίμετρα.
Με τη Συμφωνία των Πρεσπών να οδηγεί σε μελλοντικές απειλές όπως έλεγε και η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά ενώ η Βουλγαρία εύλογα αντιδρά.
Με το να μην τολμάμε να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα ούτε καν νοτίως της Κρήτης.
Με το να φοβόμαστε να μιλήσουμε για την ελληνική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, στην Ίμβρο και στην Τένεδο ενώ η Τουρκία παραβιάζει προκλητικά τη συνθήκη της Λωζάνης.
Με το να "στρουθοκαμηλίζουμε" για το πυρηνικό εργοστάσιο στο Ακούγιου, για το Κυπριακό δράμα, για τους Πόντιους, τους Κούρδους, τους Αρμένιους, τους Αλεβίτες, τους Ζάζα, τους Ασσυροχαλδαίους και άλλους αδελφούς λαούς.
Με το να σβήνουμε από τον παγκόσμιο χάρτη τους Έλληνες της βορείας Ηπείρου και της νότιας Ιταλίας, τους Καλάς στο Πακιστάν, τους Πομάκους, τους ελληνορθόδοξους της Ασίας και αρκετούς άλλους.
Με το αποδεχόμαστε ξένες βάσεις στα εδάφη μας χωρίς ανταλλάγματα και να μη γνωρίζουμε εάν αυτές φιλοξενούν πυρηνικά όπλα.
Με το να ξεχνάμε τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Νικόλαο Πλαστήρα, τον Γεώργιο Παπανδρέου, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ακόμα και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, μετά το 1974.
Ως πότε;
