Και τώρα, επιτέλους, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος θα μπορέσει να επιστρέψει στην Ελλάδα, να πάει στο εξοχικό του στην Τήνο, να μιλήσει με τους καλοκαιρινούς... γείτονές του στο νησί και να τους ευχαριστήσει.
Όχι γιατί του πρόσεχαν το σπίτι όλα αυτά τα χρόνια της αυτοεξορίας, αλλά γιατί πρόσεχαν τον ίδιο, όπως τους πρόσεχε και αυτός στα χρόνια της παντοδυναμίας του… Έτσι πάνε αυτά τα πράγματα. Το ’να χέρι νίβει τ’ άλλο και τα δυο το πρόσωπο. Τηλεφωνικά κέντρα ο ένας. Αθώωση ο άλλος. Μια συναλλαγή είναι όλη η ζωή.
Την ίδια ώρα στα παγκόσμια δικαστικά χρονικά θα γραφτεί ότι στην Ελλάδα επί διακυβέρνησης Κυριάκου Μητσοτάκη -και όχι σε κάποια πόλη στην έρημο του Τέξας- αθωώθηκε κατηγορούμενος που είχε δηλώσει ένοχος και πως στην ίδια υπόθεση, όπου υπάρχει ομολογημένη ενοχή από εταιρεία, δεν καταδικάστηκε κανείς!
Η «λύπη» στη συμφωνία συμβιβασμού
Στο προοίμιο της συμφωνίας συμβιβασμού με το Ελληνικό Δημόσιο (που υπέγραψε το 2012 ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας…) υπογραμμίζεται ότι «πριν απ’ όλα, η Διοίκηση της Siemens επιθυμεί να εκφράσει τη βαθύτατη λύπη της προς τον Ελληνικό Λαό, τη Βουλή των Ελλήνων και την Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας για τη συμπεριφορά που είχε ως αποτέλεσμα τη διεξαγωγή δικαστικής και κοινοβουλευτικής έρευνας και ακολούθως την άσκηση ποινικών διώξεων από την Ελληνική Δικαιοσύνη». Μπορεί η εταιρεία να λυπήθηκε για τη συμπεριφορά των στελεχών της, όμως κανένα στέλεχός της δεν καταδικάστηκε.
Και φυσικά δεν καταδικάστηκε η εταιρεία, η οποία έκανε τον συμβιβασμό υποσχόμενη επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά έχει κλείσει σχεδόν τα πάντα και λειτουργεί υπό τον έλεγχο της ιταλικής Siemens. Βέβαια, σε αυτήν τη διαφυγή τη βοήθησε η (εσκεμμένη;) ασάφεια στη συμφωνία συμβιβασμού: η Siemens, γράφει, «θα εξετάσει την πραγματοποίηση επενδύσεων διαφόρων τύπων και μορφών στην Ελληνική Δημοκρατία. Μία τέτοια επένδυση, η οποία εξετάζεται, περιλαμβάνει την κατασκευή ενός νέου εργοστασίου παραγωγής στην Ελλάδα για ένα έργο αξίας άνω των 60 εκατομμυρίων ευρώ που θα οδηγήσει στην απασχόληση άνω των 700 ατόμων».
Αθωώθηκε με 400.000 στον λογαριασμό
Η κατά δήλωσή της ένοχος εταιρεία διέφυγε με μια έκφραση λύπης. Τα στελέχη της ούτε καν αυτό. Ο Θόδωρος Τσουκάτος, ο οποίος ομολόγησε ότι πήρε μίζα 1 εκατ. γερμανικά μάρκα από τη Siemens (και τα πήγε στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ, όπως λέει), έχει ήδη κηρυχθεί αθώος. Τώρα πια και τα στελέχη του ΟΤΕ. Στέλεχος του ΟΤΕ βρέθηκε με 400.000 ευρώ στην Αυστρία (την περίοδο που οι δυο γιοι του σπούδαζαν στις ΗΠΑ). Το στέλεχος του ΟΤΕ δικαιολογήθηκε ότι ήταν κάποιας θείας του που πέθανε και ίσως η θεία να είχε σχέση με κάποιον της Siemens και να της είχε βάλει 400.000 ευρώ. Αθώος, είπε το δικαστήριο!
Όμως η αθωότητα δεν έτυχε, πέτυχε! Ποιος ξεχνά τι έγινε τον Ιούλιο του 2016 με τη μετάφραση του βουλεύματος και του καταλόγου των αναγνωστέων εγγράφων στα γαλλικά και στα γερμανικά για τους αλλοδαπούς κατηγορούμενους οκτώ μήνες μετά την έκδοσή του; Πόσος καιρός χάθηκε και πόσες αναβολές δόθηκαν σε μία κατεξοχήν «πολιτική δίκη»; Υπενθυμίζεται ότι η δίκη αφορούσε τη σύμβαση 8002 του ΟΤΕ με τη Siemens και πως όταν αποκαλύφθηκε ότι δεν είχε μεταφραστεί το βούλευμα, είχαν ήδη περάσει οκτώ μήνες από την πρώτη εκφώνηση της υπόθεσης…
Απογοήτευση στην Καθημερινή
Ακόμα και η φιλοκυβερνητική Καθημερινή επισημαίνει την κοροϊδία στο κύριο άρθρο της υπό τον εύγλωττο τίτλο «Ατιμωρησία». «Η ελληνική κοινή γνώμη έμαθε πριν από πολλά χρόνια ότι μία γερμανική εταιρεία δωροδοκούσε συστηματικά κόμματα και στελέχη δημοσίων επιχειρήσεων, όλων των αποχρώσεων. Χθες (σ.σ. προχθές) έμαθε ότι, παρά τις πολλές αποδείξεις και την ομολογία ενοχής της εταιρείας, κανείς δεν πρόκειται να τιμωρηθεί. Κυρίως επειδή η εκδίκαση της υπόθεσης άργησε πολύ» αναφέρει και καταλήγει: «Άλλη μία “πολύκροτη” υπόθεση ξεκίνησε με πολύ θόρυβο και κατέληξε στη μη απονομή δικαιοσύνης».
Αυτό, πάντως, που δεν θίγει η συντηρητική Καθημερινή είναι ότι με τη «μη απονομή δικαιοσύνης» χάνεται η εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη. Και όταν οι πολίτες χάνουν την εμπιστοσύνη τους στους θεσμούς, τη χάνουν και στο πολιτικό σύστημα. «Δεν υπάρχει κάποιο κόμμα που να με εκφράζει» λένε και κοιτούν ακροδεξιά. Διότι η Ακροδεξιά αναγεννιέται όταν καταρρέουν οι θεσμοί και το πολιτικό σύστημα.
Κλείνουν δικαστικά τα σκάνδαλα
Μία άλλη παράμετρος είναι ότι όλα αυτά τα «πλυντήρια» συμβαίνουν επί Μητσοτάκη. Φαίνεται ότι έχουν δοθεί υποσχέσεις πως θα κλείσουν όλες οι ανοιχτές υποθέσεις που αποτελούν εμπόδιο στην ελληνική διαπλοκή. Υπενθυμίζεται ότι χρειάστηκε κυβέρνηση Μητσοτάκη για να δοθεί ασυλία στους τραπεζίτες που χρεοκόπησαν τις τράπεζες και τους δανειολήπτες. Έτσι, επί Ν.Δ. του Κ. Μητσοτάκη η Siemens έκλεισε, με την αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης δεν ασχολήθηκε κανείς, τα εξοπλιστικά τελείωσαν με τον θάνατο του Τσοχατζόπουλου (τον Παπαντωνίου δεν τον θυμάται κανείς;), το ΚΕΕΛΠΝΟ έχει παραγάγει κάποιες καταδίκες αλλά ήταν για «μαρίδες», τη Novartis προσπαθούν να τη στρέψουν εναντίον όσων αποκάλυψαν το σκάνδαλο και να τα φορτώσουν σε επίορκους γιατρούς που υπερσυνταγογραφούσαν. Σήμερα οι μόνοι που βρίσκονται στο εδώλιο για τη Novartis είναι η εισαγγελέας που έβγαλε το σκάνδαλο και ο πολιτικός της προϊστάμενος. Μοιάζει ως να υπάρχει μια υπόσχεση να κλείσουν όλα ως το τέλος της τετραετίας…
Το μοτίβο της συγκάλυψης είναι και επαναλαμβανόμενο. Στη Siemens δεν μετέφραζαν τα έγγραφα και στη Novartis μετέφραζαν λάθος τα έγγραφα που αφορούσαν τον Ανδρέα Λοβέρδο (για την ακρίβεια, απάλειφαν το όνομά του). Υπογραμμίζεται ότι ο Α. Λοβέρδος απαλλάχθηκε με βούλευμα από τη σκανδαλώδη υπόθεση.
Αυτά τα βλέπουν στην Ευρώπη και δεν θέλουν να βλέπουν τον Μητσοτάκη. Απλώς, δεν μπορούν να καταλάβουν πώς το ελληνικό πολιτικό σύστημα διεφθάρη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην θέλει την κάθαρσή του...
Κώστας Πουλακίδας
Η Αυγή
