Βασίλειος Τσάμης
Στην Ελλάδα ο θεσμός της βασιλευομένης δημοκρατίας εμμέσως ήταν Συνταγματική Μοναρχία καθώς το παλάτι είχε ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν υπαγόρευε την κατεύθυνση τής εκτελεστικής εξουσίας κ επίσης έχει συνδεθεί, με δική του κ μόνο ευθύνη ,με άσχημες σελίδες τής ελληνικής ιστορίας.
Εγώ προσωπικά δεν είμαι υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας. Η Ελλάδα μετά την απελευθέρωση δεν είχε δικό της βασιλιά κ γενικότερα δεν πιστεύω ότι μπορεί να ταιριάξει με την Ελληνική νοοτροπία ο Θεσμός τής βασιλείας. Όπως δεν θα μπορούσε να «σταθεί » εύκολα κ στις ΗΠΑ ο θεσμός της Βασιλείας, έτσι πιστεύω ότι δεν μπορεί να ταιριάξει κ στην Ελλάδα.
Αν όμως θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτο πού έγινε το 1974 ήταν μια μορφή «πραξικοπήματος» σε βάρος τού θεσμού τής βασιλείας.
Όταν έπεσε η χούντα, μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στην Ελλάδα έπρεπε να γυρίσει ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για να αποκατασταθεί η Συνταγματική τάξη.
Από την στιγμή πού έμεινε πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά την πτώση της χούντας ο πρόεδρος τής Χούντας Φαίδων Γκιζίκης, πρακτικά δεν υπάρχει αποκατάσταση τής Δημοκρατίας κ επίσης το δημοψήφισμα που έγινε για την κατάργηση ή όχι τής Βασιλείας, ήταν κ αυτό σχεδόν παράνομο γιατί ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν ήταν στην Ελλάδα για να υπερασπιστεί τίς θέσεις τού.
Βέβαια, μεγάλη ευθύνη για ότι έγινε έχει κ ο ίδιος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Μετά την πτώση της χούντας έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα κ όχι να περιμένει να τον καλέσουν, γιατί αυτός ήταν ο ανώτατος άρχων.
Αυτά βέβαια είναι ιστορία.
Σήμερα , με τό έλλειμμα δημοκρατίας να βαθαίνει, η επανεκκίνηση της δημοκρατίας είναι όρος επιβίωσης για την χώρα κ την κοινωνία.
Στην Ελλάδα ο θεσμός της βασιλευομένης δημοκρατίας εμμέσως ήταν Συνταγματική Μοναρχία καθώς το παλάτι είχε ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή. Σε πολλές περιπτώσεις σχεδόν υπαγόρευε την κατεύθυνση τής εκτελεστικής εξουσίας κ επίσης έχει συνδεθεί, με δική του κ μόνο ευθύνη ,με άσχημες σελίδες τής ελληνικής ιστορίας.
Εγώ προσωπικά δεν είμαι υπέρ της βασιλευομένης δημοκρατίας. Η Ελλάδα μετά την απελευθέρωση δεν είχε δικό της βασιλιά κ γενικότερα δεν πιστεύω ότι μπορεί να ταιριάξει με την Ελληνική νοοτροπία ο Θεσμός τής βασιλείας. Όπως δεν θα μπορούσε να «σταθεί » εύκολα κ στις ΗΠΑ ο θεσμός της Βασιλείας, έτσι πιστεύω ότι δεν μπορεί να ταιριάξει κ στην Ελλάδα.
Αν όμως θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, αυτο πού έγινε το 1974 ήταν μια μορφή «πραξικοπήματος» σε βάρος τού θεσμού τής βασιλείας.
Όταν έπεσε η χούντα, μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο, στην Ελλάδα έπρεπε να γυρίσει ο βασιλιάς Κωνσταντίνος για να αποκατασταθεί η Συνταγματική τάξη.
Από την στιγμή πού έμεινε πρόεδρος της Δημοκρατίας μετά την πτώση της χούντας ο πρόεδρος τής Χούντας Φαίδων Γκιζίκης, πρακτικά δεν υπάρχει αποκατάσταση τής Δημοκρατίας κ επίσης το δημοψήφισμα που έγινε για την κατάργηση ή όχι τής Βασιλείας, ήταν κ αυτό σχεδόν παράνομο γιατί ο Βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν ήταν στην Ελλάδα για να υπερασπιστεί τίς θέσεις τού.
Βέβαια, μεγάλη ευθύνη για ότι έγινε έχει κ ο ίδιος ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Μετά την πτώση της χούντας έπρεπε να γυρίσει στην Ελλάδα κ όχι να περιμένει να τον καλέσουν, γιατί αυτός ήταν ο ανώτατος άρχων.
Αυτά βέβαια είναι ιστορία.
Σήμερα , με τό έλλειμμα δημοκρατίας να βαθαίνει, η επανεκκίνηση της δημοκρατίας είναι όρος επιβίωσης για την χώρα κ την κοινωνία.
