Του Χρήστου Κώνστα
Άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στο Ελληνικό επιχειρείν. Ξεκίνησε να δουλεύει ως ασφαλιστής που τριγυρνούσε τα γραφεία με μια τσάντα.Αγαπούσε τις πωλήσεις, ήξερε να πουλά αλλά και να εκτιμά σωστά τα ωραία πράγματα, τις ωραίες γυναίκες, τις όμορφες καταστάσεις..
Τώρα πια πέρασαν τα ένδοξα χρόνια.
Τα χρόνια εκείνα που τα φώτα στην Αττική Οδό δεν έσβηναν ποτέ.
Τότε που ο Alpha από τη φτωχογειτονιά στου Ρέντη μεταφέρθηκε στο πανέμορφο γυάλινο κτίριο της Κάντζας.
Τότε που ο πανίσχυρος Δημήτρης Κοντομηνάς αγόραζε και πουλούσε τις εταιρείες τη μία εταιρεία μετά την άλλη.
Τότε που πετούσε τα εκατομμύρια για άδεια μιας ραδιοσυχνότητας που δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ.
Τότε που οι “μαικήνες της ηθικής” …ανακάλυπταν και αποκάλυπταν το Βατοπέδι.
Τότε που όταν κάποιος μιλούσε για επιχειρήσεις Κοντομηνά αναφερόταν σε όλα: Από κινηματογράφους, το Ζάππειο, τα ΜΜΕ και φυσικά την τηλεφωνία. Αλλά και πιστωτικές κάρτες που έγιναν κατάρες.
Πολλοί εκμεταλλεύθηκαν τον αγαθό γίγαντα του επιχειρείν, πολλοί πλούτισαν στην πλάτη του, ζούσαν σαν παράσιτα στην πλούσια αυλή του.
Δεν τον ενοχλούσε αυτό, γιατί πάντα εκείνος αξιοποιούσε το ταλέντο του, να αγοράζει κάτι σε μια αξία α και να το πουλά σε τριπλάσια τιμή.
Είναι ο ένας και μοναδικός επιχειρηματίας που ξεκίνησε από Ασφάλειες, έκανε τράπεζα, έκανε εταιρεία τηλεφωνίας και δορυφορικών συνδέσεων αλλά και εταιρεία με κέντρα αναψυχής …
Τώρα…
Τώρα σε μια δύσκολη στιγμή για εκείνον, είναι μόνος του πάλι και μετρά τις πληγές του.
Οι τραπεζίτες που κάποτε τον έτρεμαν, τώρα εκδικούνται και του αφαιρούν με επίπονο τρόπο τις επενδύσεις και την περιουσία του…
