«Δεν είναι απαραίτητο να είμαστε πολλοί.
Τριάντα χιλιάδες μέλη του Ρωσικού ΚΚ ήταν...
για να οδηγήσουν την επανάσταση στη νίκη,
επειδή αυτό το κόμμα ήταν ομοιογενές, ήξερε τι ήθελε»
Αντόνιο Γκράμσι, 27 Νοέμβρη 1920, εφημερίδα "L'Avanti"
Όταν ο Τζων Ντιούι, ίσως ο σημαντικότερος προοδευτικός διανοούμενος των ΗΠΑ, υποστήριζε το 1927 ότι «οι ασθένειες της δημοκρατίας μπορούν να θεραπευτούν μόνον με περισσότερη δημοκρατία», θα έμενε έκθαμβος από το πως οι ελίτ, το κεφάλαιο θα εφεύρε την λεγόμενη “άμεση εκλογή από το λαό” αρχηγών πολιτικών κομμάτων και μάλιστα με προοδευτικό, αριστερό παρελθόν και πορεία.
Έχουμε το παράδοξο της “άμεσης εκλογής ηγέτη” ενός πολιτικού κόμματος με δική του ιδεολογία κι οργανωτική δομή από το φάσμα ψηφοφόρων όλων των κομμάτων, αριστερών και δεξιών κι όχι από την οργάνωση του κόμματος, τα μέλη και τα στελέχη που έχουν στρατευτεί ιδεολογικά σ' αυτό το κόμμα.
Έχουμε το παράδοξο, ακόμη και στις συνθήκες αστικής δημοκρατίας, να εκλέγονται οι αρχηγοί κομμάτων με διαφορετικό πρόγραμμα από το ίδιο “εκλογικό” σώμα και να έχουν πλέον θεατρικό ρόλο άσκησης πολιτικής: πρωθυπουργός ενός κόμματος κι αρχηγοί κομμάτων αντιπολίτευσης.
Το παράδοξο με την εκλογή αρχηγού κόμματος από το λαό συνίσταται στη νίκη του κεφαλαίου με σαφή άμεση παρέμβαση στη φύση ενός κόμματος. Δηλαδή, το κόμμα πλανάται και η ασθένεια θεωρείται λανθασμένα ως θεραπεία.
Αυτό δεν σημαίνει ότι η άμεση εκλογή των αρχηγών πολιτικών κομμάτων με διαφορετικές ιδεολογίες και προγράμματα προέρχεται από το πουθενά: αναμφίβολα προέρχεται και συμβάλει από την κρίση εκπροσώπησης στις αστικές δημοκρατίες. Όμως, απορρίπτοντας τον ενεργό ρόλο των κομματικών μελών, την υπέρβαση της εκπροσώπησης κι έκφρασης πολιτικής στα μέλη ενός κόμματος, συνθλίβεται η δημοκρατία αντί να ενισχυθεί.
Γιατί ένας πολίτης να επιλέξει την είσοδό του σε ένα κόμμα που ενώ υποτίθεται έχει διαφορετική ιδεολογία και πρόγραμμα από τα άλλα κόμματα, του στερείται το θεμελιώδες δικαίωμα άσκησης πολιτικής στο κόμμα του. Οι οργανώσεις κι η οργανωτική διάρθρωση του κόμματος εξουδετερώνεται και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα επιτρέπεται να συμβουλεύει πολιτικές στον αρχηγό, που όμως δεν είναι δεσμευμένος να ακολουθεί τις πολιτικές του κόμματός του.
Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ύπουλη αλλά και πολύ μεταδοτική ασθένεια, χειρότερη από τα λεγόμενα εμβόλια κατά του κορωνοϊού: Δεν είναι γνωστά πολλά για αυτό, και λίγα είναι γνωστά για τους κινδύνους του. Φυσικά, δεν υπάρχει επαρκές εμβόλιο για την καταπολέμηση αυτής της πολιτικής ασθένειας, που κατασκευάστηκε σε “εργαστήρια” πέραν του Ατλαντικού.
Αλλά τώρα είναι πολύ αργά ν' αντιμετωπιστεί αυτή η μολυσματική ασθένεια της αριστεράς. Η μόλυνση κι η σκηνοθεσία έχουν ήδη μια μακρά φάση επώασης πίσω της, αλλά έγινε μια πραγματική επιδημία. Έτσι, η επιστροφή στη στιγμή που ξεκίνησε η μόλυνση της “άμεσης εκλογής από το λαό αρχηγών πολιτικών κομμάτων” και η συλλογή ενός πρωτότυπου δείγματος του αμερικάνικου ιού, δύσκολα μπορεί ν' αντιμετωπιστεί με ένα πολιτικό “εμβόλιο” επιστροφής στους δημοκρατικούς κανόνες. Άλλωστε αυτό ούτε καν έχει τεθεί σε συζήτηση κι όλοι έχουν υποταχθεί στους κανόνες των ελίτ, που μάλιστα βαπτίζουν “προοδευτικότητα”, “δημοκρατική αναβάθμιση”.
Αν και δεν απουσιάζουν μεμονωμένες φωνές αντίστασης σ' αυτή την ιστορική διαστρέβλωση της πολιτικής και οι προσπάθειες αμφισβήτησης δεν μπορεί να ειπωθεί ότι προσελκύουν μεγάλη συμμετοχή για την πολιτική. Όπως ακριβώς συμβαίνει σήμερα με τον πόλεμο εξόντωσης της Ιπποκράτειας ιατρικής από τις πολυεθνικές Big Pharma και τα όργανά τους (κόμματα, ιεραρχία εκκλησίας, ΜΜΕ).
Σήμερα αυτού τους είδους οι “εκλογές” τείνουν να γίνουν θεσμός, αλλά είναι ένας “θεσμός” για τον οποίο μόνον οι Αμερικανοί του βαθέως κράτους είναι υπερήφανοι, γιατί όπως ο “δικαιωματισμός”, τα “ανοιχτά σύνορα”, η "πράσινη ανάπτυξη" και τα πράσινα άλογα, ο “κίνδυνος της κλιματικής αλλαγής”... έγιναν το σωστό όχημα για τη Νατοϊκή αριστερά στην Ευρώπη.
Τα μέλη του κόμματος θα έχουν ως "κομματικό καθήκον" να κινητοποιήσουν φίλους τους της δεξιάς, ή άλλων κομμάτων της "αριστεράς", ώστε να ψηφίσουν τον εκλεκτό τους. Οι υποψήφιοι αρχηγοί ουδόλως δυσανασχετούν με αυτές τις "διαδικασίες"... όλοι τις θεωρούν ένα ακόμη "σοσιαλιστικό βήμα", παρότι ευνουχίζουν το κόμμα τους, την οργάνωσή του, τα μέλη των οργανώσεων του, αλλά ανάλογα με τις επιταγές του Διευθυντηρίου θα διασώζουν την προσωπική τους βόλεψη.
Ο όποιος "αρχηγός" θα λογοδοτεί σε ένα ανύπαρκτο σώμα εκλεκτόρων εικονικής πραγματικότητας. Δεν θα έχει εκλεγεί από ένα όργανο του κόμματός του, ώστε να λογοδοτεί σ' αυτό, να μπορεί να τον ανακαλέσει, να έχει τη δυνατότητα να εκφράσει πολιτική, ή οργανωτική άποψη για το κόμμα, τη στρατηγική και την τακτική του κόμματος που θεωρητικά, φαντασιακά θα είναι μέλος.
Κι αυτό θεωρείται, πλέον, "δημοκρατική κατάκτηση"...
Ουσιαστικά, τον όποιο αρχηγό θα αναδείξουν τα άλλα κόμματα του "συστήματος", που θέλουν να έχουν μια ιδιαίτερη "σχέση" με το κόμμα του εκλεκτού τους ηγέτη κι αυτό βαπτίστηκε "δημοκρατία".
Να το πούμε "ωμά", χωρίς "αναστολές"; Ο Τσίπρας κι ο Μητσοτάκης, αλλά κι επιχειρηματίες που μπορούν να κινήσουν δένδρα-φυτά στις όποιες κάλπες, οι έχοντες στη δούλεψή τους μετανάστες εργάτες, οι κλινικάρχες, οι βαρόνοι των σουπερμάρκετ και πάει λέγοντας... θα είναι αυτοί οι αποφασιστικοί παράγοντες ανάδειξης αρχηγού ενός άλλου κόμματος. Τα μέλη του κόμματος θα είναι θεατές ενός "ποδοσφαιρικού" παιχνιδιού, που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική του κόμματος, την όποια ιδεολογία, την όποια απόφαση του κόμματος.
«Ο… κερατάς τα μαθαίνει πάντα τελευταίος»... Αλλά, τουλάχιστον τα μαθαίνει. Τα μέλη του κόμματος δεν θα τα μάθουν ποτέ, γιατί δεν είναι πλέον... ούτε κομπάρσοι στη θεατρική παράσταση!
Ενδεικτικά "στιγμιότυπα" από για την "πολιτική μέθοδο made in USA" της ανάδειξης αρχηγού κόμματος στην Ελλάδα του 2021:
Στα πλαίσια αυτής της παράδοξης (;) προεκλογικής αντιπαράθεσης για το ποιος θα είναι ο αρχηγός του κόμματος Κιναλ, μια επίσκεψη στο λεγόμενο "Φόρουμ Μεταναστών", τους κάλεσε να πάνε στις κάλπες -δεν χρειάζεται να είναι μέλη του κόμματος, ούτε καν Έλληνες πολίτες-, για να ψηφίσουν τον αρχηγό του Κιναλ: "Ο κ. Παπανδρέου άφησε αιχμές για τον νέο νόμο, τον οποίο δεν ψήφισε το ΚΙΝΑΛ, με τον οποίο είναι αδύνατη η πολιτογράφηση όσων ζουν και εργάζονται χρόνια στην Ελλάδα. Επίσης, σημείωσε πως δεν υπάρχει πρόβλεψη για μαθήματα ελληνικής γλώσσας, δεν υπάρχει αποτελεσματική πολιτική κοινωνικής ένταξης, ενώ αντίθετα, υπάρχει πολλές φορές ρατσισμός και ξενοφοβία στα ΜΜΕ και τον πολιτικό λόγο, στην καθημερινότητά τους. Δεσμεύτηκε ότι θα πάρει πρωτοβουλίες για να επιλυθούν τα προβλήματά τους".
Έτσι, ο αρχηγός του κόμματος "Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών" (δηλαδή, υπάρχουν σοσιαλιστές που δεν είναι δημοκράτες), στην κούρσα διεκδίκησης της αρχηγίας του κόμματος "Κίνημα Αλλαγής"...
Πως το έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου;
Οι "τεχνοκράτες" στη μάχη ανάδειξης αρχηγού κόμματος του τέως συντρόφου του Θεοδωρικάκου, χωρίς να είναι μέλη του κόμματος: Εκατό πανεπιστημιακοί στηρίζουν την υποψηφιότητα Λοβέρδου
Πως το έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου;
«Ο τεχνοκράτης δεν έχει συνείδηση, δεν έχει τοποθέτηση μέσα στην κοινωνική δομή. Είναι πληρωμένο χέρι. Είναι όπως πληρώνεις κάποιον για να κάνει μια δολοφονία, πληρώνεις τον τεχνοκράτη να σου βγάλει τη δουλειά. Λοιπόν ‘τεχνοκράτης’ δεν είναι ουδέτερη λέξη.»
Aνδρέας Παπανδρέου
Λοβέρδος: «Ο Άδωνις είναι ο μικρός μου αδελφός... Είναι ένα παιδί που έχει παλέψει στην ζωή του»
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τους άλλους υποψήφιους μπαλαντέρ στην κούρσα διαδοχής, που θα λάβουν το χρίσμα ρόλου βαρώνου, αλλά για συντόμευση χρόνου, να σημειώσουμε πως το Διευθυντήριο πέραν του Ατλαντικού που επέβαλε και παγίωσε αυτή τη "μέθοδο" ανάδειξης αρχηγών πολιτικών κομμάτων στην Ευρώπη, έχει ήδη επισήμως διαγράψει μέσα από τα "θεσμικά" όργανα του (Μπίλντεμπεργκ, Κόμο, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ κ.α.), την πορεία του πολιτικού συστήματος στις χώρες μέλη της ΕΕ.
* "πράσινη ανάπτυξη", "κλιματική αλλαγή", "ανοιχτά σύνορα", προστασία του είδους ΛΟΑΤΚΙ+ -Λεσβίες, Ομοφυλόφιλοι, Αμφιφυλόφιλοι, Τρανς, άτομα διαφυλικά & χωρίς φύλο, τεκνοθεσίες ομόφυλων ζευγαριών, ενοικίαση μήτρας για τεκνοποιήσεις με αμοιβή, υιοθεσίες κ.α.π.-, "δικαιωματισμός", "πολύχρωμες επαναστάσεις", "αραβική άνοιξη made in USA", Ρωσοφοβία και Σινοφοβία) και φυσικά με προσωπείο τον "αντιφασισμό", αλλά και τα κόμματα με ανέξοδες "αντιιμπεριαλιστικές κραυγές" πλήρως ενταγμένα στο "Κόμμα 3η Δόση" με το θεϊκό "γενετικό σκεύασμα" των Big Pharma., που βάπτισαν €μVόλια και "πιστοποιητικά εμβολιασμένων" για την καθημερινότητα του πολίτη, το δικαίωμα στην εργασία... που ξεπέρασαν όλοι πίστευαν πως είχαν τελειώσει με την ήττα του ναζιστικού κτήνους και τη Νυρεμβέργη.
Όπως δίχασε το λαό το "Κόμμα 3η Δόση" με το διαχωρισμό των πολιτών σε Α' και Β' κατηγορίες, έτσι σε μια σκηνοθετημένη παράσταση ανάδειξης αρχηγού κόμματος θα χαλάσουν προσωπικές σχέσεις, φιλίες, κοινοί αγώνες δεκαετιών χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο και καθόλου πολιτικό, όταν είναι προαποφασισμένο και πραγματικότητα στις χώρες της ΕΕ, ένα τμήμα του πάλαι ποτέ "σοσιαλιστικού" χώρου θα πρέπει να μεταβεί στην "κεντροαριστερά" κι ένα άλλο στην "κεντροδεξιά". Απολύτως φυσιολογικό, την πρωτοκαθεδρία στην "κεντροαριστερά" έχει το μεγαλύτερο σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της κάθε χώρας... 4 Οκτώβρη 2020: Ο αρραβώνας Γεννηματά-Τσίπρα, περνάει μέσα από τις "ανθρωπιστικές" οργανώσεις Σόρος
“Εκεί, που κρεμούσαν οι καπετάνιοι τ' άρματα, κρεμάν οι γύφτοι τα νταούλια!”...
«Όποιος επιλέγει το λιγότερο κακό,
αναπόφευκτα καταλήγει να έχει το χειρότερο»
Αντόνιο Γκράμσι, "Quaderni del carcere" (Τετράδια της φυλακή
Αντόνιο Γκράμσι
