9 Σεπτέμβρη 1976... πεθαίνει ο Μάο Τσετούνγκ, σε ηλικία 82 χρόνων. Ο θάνατος του προκάλεσε... συγκίνηση σε ολόκληρο τον κόσμο, τον "Μεγάλο Τιμονιέρη" που άλλαξε την αχανή Κίνα.
Οι παρακαταθήκες του επίκαιρες όσο ποτέ και στη δική μας πατρίδα, όπου η "αριστερά" ηττήθηκε κι αρραβωνιάστηκε, ουσιαστικά παντρεύτηκε με τη δεξιά για να μας σώσουν από την "πανδημία" με "υγειονομικά διαβατήρια", υποχρεωτικούς εμβολιασμούς με το "πειραματικό γενετικό σκεύασμα", όπως βάπτισαν τα "φάρμακά" τους.
Η κυριαρχία του ενιαίου πολιτικού-θεραπευτικού κινήματος στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση της "πανδημίας" (ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ-μερα25-κιναλ-εκκλησία-νομικοί, πανεπιστημιακοί, εργατικά συνδικάτα...) και συνεπώς η απουσία του "Πρίγκιπα" του Γκράμσι δεν αφήνει περιθώρια έκφρασης του εργατικού, λαϊκού Κινήματος.
Το εγχώριο πολιτικό προσωπικό έχει στην Πατρίδα μας το... ρόλο Γκάουλαϊτερ του 4ου Ράιχ...
Απουσιάζει, λοιπόν, ο "Πρίγκιπας" του Αντόνιο Γκράμσι, όπως έγραφε στα "Τετράδια της φυλακής", φυλακισμένος στα κάτεργα του Μουσολίνι και με λογοκρισία ο μεγάλος διανοητής, για ν' ασκήσει κριτική στους ελεύθερους συντρόφους στο κόμμα, οι οποίοι ασκούσαν κριτική στο λαό γιατί δεν ξεσηκώνεται: Χωρίς κόμμα και ηγέτη ("Πρίγκιπα"), να μην αποδίδουμε ευθύνες στο λαό...
Απουσιάζει, λοιπόν, ο "Πρίγκιπας" του Αντόνιο Γκράμσι, όπως έγραφε στα "Τετράδια της φυλακής", φυλακισμένος στα κάτεργα του Μουσολίνι και με λογοκρισία ο μεγάλος διανοητής, για ν' ασκήσει κριτική στους ελεύθερους συντρόφους στο κόμμα, οι οποίοι ασκούσαν κριτική στο λαό γιατί δεν ξεσηκώνεται: Χωρίς κόμμα και ηγέτη ("Πρίγκιπα"), να μην αποδίδουμε ευθύνες στο λαό...
Όταν κι ο τελευταίος βουλευτής (ο γιατρός Πολάκης), που είχε τολμήσει να ψελλίσει τη μισή αλήθεια για τα πειραματικά σκευάσματα, "εμ βολιάζεται" και δίνει τις φωτογραφίες τους σε δημόσια θέα, ας μην αγανακτούμε που τίθενται σε εφαρμογή μέτρα απαρτχάιντ της εποχής του ναζισμού, γονείς εμβολιάζουν μαζικά τα παιδιά τους, τα σπλάχνα τους... ακολουθώντας το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα, τα αργυρώνητα ΜΜΕ, τους "ειδικούς" με ασυλία, ακαταδίωκτο και επισήμως χρηματοδοτούμενους από τις πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες.
Ο "Μεγάλος Τιμονιέρης" ήταν σαφής:
«Αν ένας άνθρωπος, που δεν έχει μέσα του κουλτούρα... πολιτική συνείδηση, παιδεία, εξεγερθεί, δεν θα γίνει ποτέ επαναστάτης.
Θα παραμείνει πάντα εξεγερμένος... αγανακτισμένος.
Μόνον όποιος διαθέτει κουλτούρα γνωρίζει που θέλει να φθάσει και τι σημαίνει επανάσταση.
Ο άνθρωπος που παραμένει στην κατάσταση του εξεγερμένου είναι όπως ένα άδειο σακί. Όταν στη διάρκεια της επανάστασης φυσάει ο άνεμος, αυτός φουσκώνει και εμφανίζεται επαναστάτης. Αλλά όταν βρέχει και βρέχει συχνά στην επανάσταση, εκείνο το άδειο σακί μουσκεύει, το βρίσκεις καταγής στα πόδια σου.
Δεν θα μπορέσετε ποτέ να κάνετε επανάσταση χωρίς επαναστάτες.
Όμως, προσοχή στους αγανακτισμένους. Σε κάνουν να σκοντάφτεις κι είναι οι πρώτοι που καταστρέφουν την επανάσταση»
Στις άλλες τέσσερις χώρες της Ε.Ε. που "δοκιμάζουν" οι πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες κι οι πολιτικοί ("αριστεροί" και δεξιοί) τις λαϊκές αντοχές, τα κινήματα, κόμματα, βουλευτές, ιατρικές ενώσεις δίνουν έναν μεγαλειώδη αγώνα εναντίον του νέου φασισμού. Ίσως... να σώσουν και το δικό μας λαό. Βέβαια, εκεί τουλάχιστον οι πολιτικοί-ιατρικοί επισκέπτες έχουν μια "ειλικρίνεια"... Για παράδειγμα, στη γειτονική Ιταλία ομολογούν πως το μέτρο εισόδου των φοιτητών και καθηγητών στα Πανεπιστήμια με "υγειονομικό πιστοποιητικό", γίνεται για να συνειδητοποιήσουν την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, ενώ στην Ελλάδα το μασκαρεύουν με "επιστημονισμό" για να σώσουν το λαό.
Σαν σήμερα έφυγε ο "Μεγάλος Τιμονιέρης" αφήνοντας μια τεράστια παρακαταθήκη.
1 Οκτώβρη 1949... στην ατελείωτη πλατεία Τιεν Αν Μεν, μεγαλύτερη πλατεία του κόσμου, ο Μάο Τσετούνγκ ανακοινώνει τη γέννηση του νέου κράτους στην καρδιά της Ασίας.
Τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα σ' ολόκληρο τον κόσμο βρίσκουν στην Κίνα του Μάο Τσετούνγκ τη συμπαράσταση που άλλαξε τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων σ' ολόκληρη τη γη.
Η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση σε ολόκληρη την Κίνα (1966) σηματοδότησε το οριστικό τέλος των ελπίδων της "δύσης" για επιστροφή στη φεουδαρχία, την αποικιοκρατία και χάραξε βαθιά τα κινήματα και κόμματα της αριστεράς στη δύση.
Οι πολιτικές παρακαταθήκες του "Μεγάλου Τιμονιέρη" είναι σήμερα επίκαιρες όσο ποτέ άλλοτε.
Ειδικότερα σε ότι αφορά την κοσμοπολίτικη, τη Νατοϊκή ευρωπαϊκή "αριστερά της εποχής μας", με "δικαιωματικό-φιλάνθωπο" προσωπείο [Βλέπε σε: «Ριζοσπαστική αριστερά»... “Radical chic” στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού].
-
«Η επανάσταση δεν είναι ένα γεύμα σε μια δεξίωση,
δεν είναι ένα λογοτεχνικό έργο, ένας πίνακας, ένα κέντημα.
Εξίσου δεν έχει σχέση με την κομψότητα, την ηρεμία και λιχουδιά,
ή εξίσου με την γλυκύτητα, την ευγένεια, το σεβασμό και την μεγαλοπρέπεια.
Η επανάσταση είναι μια εξέγερση, μια βίαια πράξη με την οποία μια τάξη ανατρέπει άλλη.
Μπορεί ένας κομμουνιστής, ο οποίος ως εκ τούτου είναι διεθνιστής,
να είναι ταυτόχρονα πατριώτης;
Εμείς υποστηρίζουμε ότι όχι μόνο μπορεί να είναι πατριώτης,
αλλά πρέπει να είναι αγώνας για την υπεράσπιση της πατρίδας.
Μόνον με την πάλη για την υπεράσπιση της πατρίδας μπορούμε
να συντρίψουμε τους επιτιθέμενους και
να κατακτήσουμε την εθνική απελευθέρωση.
Και μόνον με την εθνική απελευθέρωση, το προλεταριάτο
κι οι άλλοι εργαζόμενοι μπορούν να φτάσουν στη χειραφέτηση.
Στους πολέμους της εθνικής απελευθέρωσης,
ο πατριωτισμός είναι επομένως μια εφαρμογή του διεθνισμού»
Μάο Τσετούνγκ
[Βλέπε σε: Η επανάσταση δεν είναι ένα γεύμα σε μια δεξίωση]
απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η
παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα
ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»
Χέρμπερτ Μαρκούζε (1898 – 1979)
