Εκείνη την ημέρα που ο Γιώργος Δακτυλίδης οδήγησε ένα Caterpillar 920-έναν μεταχειρισμένο εκσκαφέα-που είχε αγοράσει στην περιοχή πάνω από την Αλευκάντρα, πιθανόν να μη φανταζόταν ότι με το πρώτο σκάψιμο θα έγραφε την αρχή σε ένα success story, από αυτά που δύσκολα γίνονται πραγματικότητα.
Ήταν το 1979 όταν ο φιλοδοξος και νέος ακόμη Μυκονιάτης αποφάσισε να χτίσει το πρώτο του ξενοδοχείο, το «Kohili» σε μια περιοχή με εκπληκτική θέα στους ανεμόμυλους της Χώρας.
Άνθρωπος που έβλεπε μπροστά, διαπίστωσε ότι το νησί που ήταν ήδη διάσημος προορισμός, χρειαζόταν ξενοδοχεία και όπως λένε οι γιοι του έσκαψε μόνος του τα θεμέλια για το πρώτο από αυτά.
Ήταν ήδη επιτυχημένος επιχειρηματίας ξεκινώντας με ένα λεωφορείο που μετέφερε καθημερινά εργάτες στο ορυχείο βορίτη και έχοντας ήδη επιλέξει την γυναίκα της ζωής του.
Ήταν μια γοητευτική κοπέλα, η Ελευθερία, την οποία ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε, διψώντας ταυτόχρονα για δημιουργία ενώ η οικογένεια μεγάλωνε σταδιακά.
Ήταν το 1979 όταν ο φιλοδοξος και νέος ακόμη Μυκονιάτης αποφάσισε να χτίσει το πρώτο του ξενοδοχείο, το «Kohili» σε μια περιοχή με εκπληκτική θέα στους ανεμόμυλους της Χώρας.
Άνθρωπος που έβλεπε μπροστά, διαπίστωσε ότι το νησί που ήταν ήδη διάσημος προορισμός, χρειαζόταν ξενοδοχεία και όπως λένε οι γιοι του έσκαψε μόνος του τα θεμέλια για το πρώτο από αυτά.
Ήταν ήδη επιτυχημένος επιχειρηματίας ξεκινώντας με ένα λεωφορείο που μετέφερε καθημερινά εργάτες στο ορυχείο βορίτη και έχοντας ήδη επιλέξει την γυναίκα της ζωής του.
Ήταν μια γοητευτική κοπέλα, η Ελευθερία, την οποία ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε, διψώντας ταυτόχρονα για δημιουργία ενώ η οικογένεια μεγάλωνε σταδιακά.
Το πρώτο λεωφορείο έφερε το δεύτερο, αυτό το τρίτο και μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν είκοσι πέντε, συνιστώντας το μοναδικό δημόσιο δίκτυο συγκοινωνιών του νησιού.
Σε αυτά δουλεύουν ως πιτσιρικάδες οι τέσσερις γιοι του ζευγαριού ο Παναγιώτης, ο Μάρκος, ο Μάριος και ο Βαγγέλης που κόβουν εισιτήρια απολαμβάνοντας σαν παιδιά την συγκεκριμένη εργασία.
Όμως το μπάσιμο του Γιώργου Δακτυλίδη στον ξενοδοχειακό τομέα με εκείνον τον μεταχειρισμένο εκσκαφέα έμελλε να οδηγήσει τους Δακτυλίδηδες σε νέα επιχειρηματικά μονοπάτια.
Το χτίσιμο μιας αυτοκρατορίας
Μετά το «Kohili» με τα 25 δωμάτια ακολούθησε το «Korali» με άλλα τόσα και σκληρή δουλειά από όλη την οικογένεια για να λειτουργούν τα πάντα σωστά στα δύο πρώτα ξενοδοχεία.
Η κυρία Ελευθερία δεν μεγαλώνει μόνο τέσσερις γιους, αλλα δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ στηρίζοντας τον σύζυγό της. Καθαρίζει τα δωμάτια, βάζει πλυντήρια, φτιάχνει πρωινά, ενώ τα παιδιά που μεγαλώνουν βοηθάνε και αυτά, στρώνοντας τραπέζια και σερβίροντας τους πελάτες.
Όπως έχει πει παλιότερα ο Βαγγέλης Δακτυλίδης «μπορώ ακόμη να μυρίσω το κέικ που έψηνε η μητέρα μας στην κουζίνα» τονίζοντας παράλληλα: «Οι γονείς μας θυσίασαν τα πάντα για να δημιουργήσουν ευκαιρίες για εμάς. Ο μπαμπάς δούλευε από το πρωί έως το βράδυ και επένδυε όλα τα κέρδη στην επιχείρηση και η μητέρα μας είχε ένα καλό ζευγάρι παπούτσια, τα οποία φορούσε την Κυριακή για να πάει στην εκκλησία».
Ο Γιώργος Δακτυλίδης εξακολουθεί να σκάβει με το Caterpillar και το 1986 προσθέτει άλλα δύο ξενοδοχεία, το «Κύμα» και το «Καλυψώ» έχοντας το μυαλό του να έχει το κάθε παιδί του από ένα.
«Όμως» όπως είχε δηλώσει ο Μάριος Δακτυλίδης «του άρεσε τόσο πολύ το Caterpillar που συνέχισε και έκτισε έξι ακόμη, ενώ έδωσε το πρώτο ξενοδοχείο πέντε αστέρων στο νησί».
Κάτι που μόνο τυχαίο δεν ήταν, αφού ο πατέρας των παιδιών έβλεπε την συνεχώς αυξανόμενη τουριστική κίνηση που είχε η Μύκονος και αγόρασε κάποια στρέμματα με εκπληκτική θέα στο κόλπο του Πλατύ Γιαλού.
Χρειάστηκαν έξι χρόνια για να ολοκληρωθεί το Myconian Ambassador που άνοιξε το 1992, υποδεχόμενο κυρίως Αμερικανούς και Καναδούς τουρίστες.
Εκείνη την περίοδο και σταδιακά για τα επόμενα χρόνια ο ένας μετά τον άλλο οι γιοι της οικογένειας φεύγουν για την Ελβετία και το περίφημο Ecole Hotelier της Λωζάνης.
Ήταν μια απαραίτητη κίνηση ώστε οι διάδοχοι να εντρυφήσουν διεξοδικά στην διαχείρηση και το management μιας ξενοδοχειακής μονάδας στα διεθνή πρότυπα.
Ούτως η άλλος ο Παναγιώτης, ο Μάριος, ο Βαγγέλης και ο Μάρκος ήταν απόλυτα δεμένοι με την οικογενειακή επιχείρηση και ήταν ξεκάθαρο ότι αυτό ήθελαν να κάνουν.
Οι συνεχείς επενδύσεις
Δύο χρόνια πριν από την έλευση του 2000 και τα τέσσερα παιδιά είχαν επιστρέψει στην Μύκονο και μαζί με τον πατέρα τους συνέχισαν την επέκταση του αμιγώς οικογενειακού ομίλου.
Αυτή τη φορά επέλεξαν την παραλία της Ελιάς ξεκινώντας να αγοράζουν γη, επιλέγοντας αρχικά ένα κεκλιμένο χωράφι ενώ χρόνο με τον χρόνο συνέχιζαν να χτίζουν και να αγοράζουν.
Το «Royal» οικοδομήθηκε το 2000 και ακολούθησαν το «Imperial» το 2002, το Villa Collection το 2012 το «Utopia» το 2013 και το «Avaton» το 2014.
Στα επόμενα δύο χρόνια ανακαινίστηκαν τα παλιότερα ξενοδοχεία, υπό κατασκευή είναι ένα καινούργιο στον Ορνό ενώ έχει εκδοθεί άλλη μια άδεια για ένα δωδέκατο, στην θέση Καστελλάκια κοντά στον Πλατύ Γιαλό, σε μια έκταση 53 στρεμμάτων με προυπολογισμό σαράντα εκατομμύρια ευρώ.
Και τα τέσσερα παιδιά του οραματιστή Γιώργου Δακτυλίδη -που έχει αποσυρθεί πλέον- αποδείχθηκαν άξιοι συνεχιστές του έργου του, δουλεύοντας σκληρά. Μάλιστα, τρία από τα ξενοδοχεία τους είναι μεταξύ των πέντε μελών της διεθνούς αλυσιδας Relais & Chateaux στην Ελλάδα.
Η απρόβλεπτη πανδημία τους βρήκε στην καλύτερη στιγμή τους και βίωσαν τις συνέπειές της πέρυσι, όταν επέλεξαν να μην ανοίξουν τα ξενοδοχεία-ναυαρχίδες της Royal Myconian.
Φέτος ευελπιστούν σε μια σαφώς καλύτερη σεζόν ώστε να εφαρμόσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτό που πιστεύουν και οι ίδιοι, ότι η φιλοξενία είναι σαν να διατηρείς τον ρομαντισμό σε μια σοβαρή σχέση».
πηγή
