Γραφει ο Σταύρος Γριμάνης
Όσο κι αν μοιάζει απίστευτο, η Ηλεκτρονική Αθηνών που πτώχευσε πριν πέντε χρόνια είναι…ακόμη εδώ. Όχι βέβαια σαν δρώσα επιχείρηση, αλλά, –όπως αποκαλύπτει σήμερα το newmoney-, ως «ηχηρή παρουσία» στην πλατφόρμα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, όπου κατέχει και ένα ασυνήθιστο ρεκόρ.Και αυτό καθώς για τη δική της περίπτωση έχει αναρτηθεί η πιο μακροσκελής κατασχετήρια έκθεση, η οποία καταλαμβάνει όχι μία, δύο ή τρεις όπως κατά κανόνα συμβαίνει, αλλά…772 σελίδες, δηλαδή ολόκληρο βιβλίο.
Τόσες χρειάστηκαν για να μπουν στο χαρτί τα τελευταία «ιμάτιά» της που βγαίνουν στο σφυρί την ερχόμενη Παρασκευή 30 Ιουλίου, με επισπεύδουσες τη Eurobank και την Cepal Hellas και με τιμή πρώτης προσφοράς 2.312.721,05 ευρώ.
Πρόκειται συνολικά για 36.877 αντικείμενα που περιλαμβάνουν από κουζίνες, φούρνους, ψυγεία, απορροφητήρες, τηλεοράσεις, μέχρι τηγάνια, κατσαρόλες υπολογιστές, μίξερ, ραδιόφωνα και κάθε είδους ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, έως και DVD με παιδικές ταινίες, όπως τα…3 μικρά γουρουνάκια… Όλα αυτά περιγράφονται αναλυτικά κατά είδος, μάρκα, μοντέλο, απογραφείσα ποσότητα, τιμή ανά μονάδα αποτίμησης, τιμή αποτίμησης βάσει ποσότητας, τιμή πρώτης προσφοράς ανά μονάδα και τιμή πρώτης προσφοράς βάσει ποσότητας, στη σχετική επιταγή της 19ης Μαΐου 2021.
Τα χιλιάδες αντικείμενα βρίσκονται σε τρία ακίνητα. Τα περισσότερα και συγκεκριμένα τα 34.868 είναι στην αποθήκη της εταιρείας στη Μαγούλα Αττικής, τα 1413 στο ακίνητο που στέγαζε το κατάστημα Κερατσινίου και τα υπόλοιπα 596 στο αντίστοιχο της Αλεξανδρούπολης.
Αποτελούν, δε, νόμιμο ενέχυρο δυνάμει τριών συμβάσεων «Σύστασης Κυμαινόμενης Ασφάλειας Ενεχύρου Επί Ομάδας Κινητών Πραγμάτων», που συνήφθησαν στις 9 Απριλίου 2012 μεταξύ αφενός της Ηλεκτρονικής Αθηνών, αφετέρου της Eurobank (δύο συμβάσεις για ποσά 7.150.000 ευρώ και 1.570.000 ευρώ) και της Alpha Bank (σύμβαση για ποσό 3.965.300 ευρώ).
Η συνολική αξία των εκπλειστηριαζόμενων κινητών ανέρχεται στο ποσό των 3.469.081,57 ευρώ και έτσι η συνολική τιμή πρώτης προσφοράς έχει οριστεί στο ποσό των 2.312.721,05 ευρώ (2/ 3 του ποσού της εκτίμησης).
Υπενθυμίζεται ότι μετά την κήρυξη της εταιρείας σε πτώχευση, τον Απρίλιο του 2016, έγινε η πρώτη διαδικασία εκπλειστηριασμού διαφόρων εμπορευμάτων της στο Πρωτοδικείο Αθηνών με αφετηρία στις 30 Ιανουαρίου 2017. Οι ενδιαφερόμενοι είχαν συρρεύσει μάλιστα κατά εκατοντάδες για να τα δουν και να επιλέξουν ορισμένες μέρες νωρίτερα στο πρώην κατάστημα της εταιρείας επί της λεωφόρου Βουλιαγμένης στη Γλυφάδα.
Η άνοδος, η πτώση και οι «παράπλευρες απώλειες»
Η ιστορία της Ηλεκτρονικής Αθηνών κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο «παζλ» της εγχώριας αγοράς. Ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘50 ως μικρή οικογενειακή επιχείρηση από ένα κατάστημα στην οδό Δραγατσανίου, αλλά από το 1989, όταν και ανέλαβε τα μετοχικά και διοικητικά ηνία η οικογένεια Στρούτση, έκανε το «μπαμ» και σταδιακά γιγαντώθηκε αποτελώντας την ελληνική αλυσίδα- «απάντηση» απέναντι στην επέλαση των ξένων πολυεθνικών. Το 1999 η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών,-ως ΗΛΕΑΘ-, αντλώντας, κατά πολλούς, πολύτιμα κεφάλαια που βοήθησαν στην περαιτέρω επέκτασή της, ωστόσο από την 1η Οκτωβρίου 2012 η διαπραγμάτευση της μετοχής της ανεστάλη.
Ο Γιάννης Στρούτσης χάραξε και ακολούθησε μια επεκτατική στρατηγική που είχε ως αποτέλεσμα να… παρασυρθούν και ορισμένες μικρότερες εταιρείες.
Πιο γνωστή από αυτές ήταν η βορειοελλαδίτικη αλυσίδα ηλεκτρικών Σαραφίδης που εξαγοράστηκε από την Ηλεκτρονική Αθηνών το 2007, όταν ο Στρούτσης αναζητούσε «δίοδο» για να ενισχύσει την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη. H Σαραφίδης (των οικογενειών Σαραφίδη και Tαβατίδη) ήταν η καλύτερη επιλογή, καθώς είχε τότε μερίδιο 20% στην αγορά της συμπρωτεύουσας και ερχόταν 2η στην «κατάταξη» μετά τον Kωτσόβολο.
Πριν την εξαγορά του 100% από την Hλεκτρονική, είχε προηγηθεί ένα θρίλερ, με πολύμηνες διαπραγματεύσεις που αρχικά κατέληξαν σε αδιέξοδο και με τον Στρούτση να βγάζει από το συρτάρι plan b για «αυτόνομη ανάπτυξη» στην περιοχή. Λίγο αργότερα το χάσμα γεφυρώθηκε και οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια, με τη συμφωνία να προβλέπει τη διατήρηση της επωνυμίας «Σαραφίδης» και τις συνήθεις εξαγγελίες για «περαιτέρω ανάπτυξη του δικτύου και δημιουργία συνεργιών και οικονομιών κλίμακος».
Aυτό αποδείχθηκε και το «μοιραίο βήμα» για την εταιρεία που μεσουράνησε επί χρόνια στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Γιατί από τότε συνέδεσε την πορεία της με την Hλεκτρονική. Έτσι, η Σαραφίδης ακολούθησε και αυτή στο «γκρεμό», με άδειο ταμείο και συσσωρευμένα χρέη άνω των 11 εκατ. ευρώ.
Μέχρι την τελική «πρόσκρουση» ο όμιλος της ΗΛΕΑΘ είχε καταφέρει να αναπτύξει πανελλαδικό δίκτυο, με μεγάλα καταστήματα σε κεντρικά σημεία των αστικών κέντρων,- διατηρούσε 45 καταστήματα στην Ελλάδα και 3 στην Κύπρο, απασχολώντας συνολικά περίπου 450 εργαζόμενους-,κοιτώντας στα ίσια τον ανταγωνισμό. Ποιος δεν θυμάται τις τηλεοπτικές διαφημίσεις με τον περίφημο «Αλέκο»…
Έτσι, την περίοδο 2008-2009 έφτασε σε τζίρο τα 151,45 εκατ. ευρώ. Στη συνέχεια όμως και με τη χώρα να έχει εισέλθει στη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, άρχισε η σταδιακή πτώση. Η μείωση των εισοδημάτων, ο σκληρός ανταγωνισμός από τους άλλους παίκτες της αγοράς, αλλά και τα capital controls, το 2015, οδήγησαν την εταιρεία στην ολισθηρή κατηφόρα, ακυρώνοντας το σχέδιο αναδιάρθρωσης που, όπως υποστήριζε η διοίκησή της, είχε συμφωνηθεί με τις τράπεζες και προέβλεπε νέα δανειοδότησή της.
Τον Ιούνιο του 2015 τα χρέη της εταιρείας προς τράπεζες και προμηθευτές είχαν φτάσει τα 85,69 εκατ. ευρώ, ενώ ο τζίρος της είχε καταβαραθρωθεί στα 65,37 εκατ. ευρώ.
Το «κερασάκι» στην πορεία ήταν η εμπλοκή με μια κατηγορία περί φορολογικής απάτης που επέσυρε πρόστιμο 80 εκατ. ευρώ, η οποία τελικά δεν αποδείχθηκε, με το λογαριασμό να μειώνεται στο 1,5 εκατ. Το «χτύπημα» ωστόσο ήταν δεδομένο σε μια περίοδο που οι πελάτες διέρρεαν προς άλλες κατευθύνσεις…
Η ιστορία της Ηλεκτρονικής Αθηνών κατέχει μια ξεχωριστή θέση στο «παζλ» της εγχώριας αγοράς. Ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘50 ως μικρή οικογενειακή επιχείρηση από ένα κατάστημα στην οδό Δραγατσανίου, αλλά από το 1989, όταν και ανέλαβε τα μετοχικά και διοικητικά ηνία η οικογένεια Στρούτση, έκανε το «μπαμ» και σταδιακά γιγαντώθηκε αποτελώντας την ελληνική αλυσίδα- «απάντηση» απέναντι στην επέλαση των ξένων πολυεθνικών. Το 1999 η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών,-ως ΗΛΕΑΘ-, αντλώντας, κατά πολλούς, πολύτιμα κεφάλαια που βοήθησαν στην περαιτέρω επέκτασή της, ωστόσο από την 1η Οκτωβρίου 2012 η διαπραγμάτευση της μετοχής της ανεστάλη.
Ο Γιάννης Στρούτσης χάραξε και ακολούθησε μια επεκτατική στρατηγική που είχε ως αποτέλεσμα να… παρασυρθούν και ορισμένες μικρότερες εταιρείες.
Πιο γνωστή από αυτές ήταν η βορειοελλαδίτικη αλυσίδα ηλεκτρικών Σαραφίδης που εξαγοράστηκε από την Ηλεκτρονική Αθηνών το 2007, όταν ο Στρούτσης αναζητούσε «δίοδο» για να ενισχύσει την παρουσία του στη Θεσσαλονίκη. H Σαραφίδης (των οικογενειών Σαραφίδη και Tαβατίδη) ήταν η καλύτερη επιλογή, καθώς είχε τότε μερίδιο 20% στην αγορά της συμπρωτεύουσας και ερχόταν 2η στην «κατάταξη» μετά τον Kωτσόβολο.
Πριν την εξαγορά του 100% από την Hλεκτρονική, είχε προηγηθεί ένα θρίλερ, με πολύμηνες διαπραγματεύσεις που αρχικά κατέληξαν σε αδιέξοδο και με τον Στρούτση να βγάζει από το συρτάρι plan b για «αυτόνομη ανάπτυξη» στην περιοχή. Λίγο αργότερα το χάσμα γεφυρώθηκε και οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια, με τη συμφωνία να προβλέπει τη διατήρηση της επωνυμίας «Σαραφίδης» και τις συνήθεις εξαγγελίες για «περαιτέρω ανάπτυξη του δικτύου και δημιουργία συνεργιών και οικονομιών κλίμακος».
Aυτό αποδείχθηκε και το «μοιραίο βήμα» για την εταιρεία που μεσουράνησε επί χρόνια στην αγορά της Θεσσαλονίκης. Γιατί από τότε συνέδεσε την πορεία της με την Hλεκτρονική. Έτσι, η Σαραφίδης ακολούθησε και αυτή στο «γκρεμό», με άδειο ταμείο και συσσωρευμένα χρέη άνω των 11 εκατ. ευρώ.
Μέχρι την τελική «πρόσκρουση» ο όμιλος της ΗΛΕΑΘ είχε καταφέρει να αναπτύξει πανελλαδικό δίκτυο, με μεγάλα καταστήματα σε κεντρικά σημεία των αστικών κέντρων,- διατηρούσε 45 καταστήματα στην Ελλάδα και 3 στην Κύπρο, απασχολώντας συνολικά περίπου 450 εργαζόμενους-,κοιτώντας στα ίσια τον ανταγωνισμό. Ποιος δεν θυμάται τις τηλεοπτικές διαφημίσεις με τον περίφημο «Αλέκο»…
Έτσι, την περίοδο 2008-2009 έφτασε σε τζίρο τα 151,45 εκατ. ευρώ. Στη συνέχεια όμως και με τη χώρα να έχει εισέλθει στη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, άρχισε η σταδιακή πτώση. Η μείωση των εισοδημάτων, ο σκληρός ανταγωνισμός από τους άλλους παίκτες της αγοράς, αλλά και τα capital controls, το 2015, οδήγησαν την εταιρεία στην ολισθηρή κατηφόρα, ακυρώνοντας το σχέδιο αναδιάρθρωσης που, όπως υποστήριζε η διοίκησή της, είχε συμφωνηθεί με τις τράπεζες και προέβλεπε νέα δανειοδότησή της.
Τον Ιούνιο του 2015 τα χρέη της εταιρείας προς τράπεζες και προμηθευτές είχαν φτάσει τα 85,69 εκατ. ευρώ, ενώ ο τζίρος της είχε καταβαραθρωθεί στα 65,37 εκατ. ευρώ.
Το «κερασάκι» στην πορεία ήταν η εμπλοκή με μια κατηγορία περί φορολογικής απάτης που επέσυρε πρόστιμο 80 εκατ. ευρώ, η οποία τελικά δεν αποδείχθηκε, με το λογαριασμό να μειώνεται στο 1,5 εκατ. Το «χτύπημα» ωστόσο ήταν δεδομένο σε μια περίοδο που οι πελάτες διέρρεαν προς άλλες κατευθύνσεις…
Η πτώχευση-εξπρές και το τέλος
Παρά την δύσκολη κατάσταση, όταν η Ηλεκτρονική κατέθεσε αίτηση πτώχευσης την άνοιξη του 2016 η είδηση έπεσε σαν «βόμβα» στην αγορά. Εντύπωση, πάντως, προκάλεσαν και οι χρόνοι-εξπρές, για τα ελληνικά δεδομένα, μέσα στους οποίους ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Η αίτηση πτώχευσης κατατέθηκε στις 11 Μαρτίου 2016, συζητήθηκε στο ακροατήριο στις 16 Μαρτίου και η απόφαση που την έκανε δεκτή δημοσιεύθηκε στις 14 Απριλίου. Όλα αυτά μέσα σε έναν μήνα…
Σε σχετική ανακοίνωση της Ηλεκτρονικής Αθηνών αναφερόταν ότι «παρά τις διαρκείς προσπάθειες της εταιρείας, η πορεία της οικονομίας, η περαιτέρω αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, τα capital controls που –εκτός των άλλων– ενίσχυσαν την καχυποψία των ξένων προμηθευτών προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με τη στάση των δανειστριών τραπεζών, καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας».
Παράλληλα, επικαλείτο την ακύρωση στην πράξη του συμφωνημένου με τις τράπεζες και τους προμηθευτές business plan «με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ασφυκτικό πρόβλημα ρευστότητας, να χάνονται μερίδια αγοράς και να αυξάνονται οι ζημίες»
Κάπως έτσι έπεσαν οι τίτλοι τέλους για τη μεγαλύτερη ελληνική αλυσίδα του κλάδου…
Παρά την δύσκολη κατάσταση, όταν η Ηλεκτρονική κατέθεσε αίτηση πτώχευσης την άνοιξη του 2016 η είδηση έπεσε σαν «βόμβα» στην αγορά. Εντύπωση, πάντως, προκάλεσαν και οι χρόνοι-εξπρές, για τα ελληνικά δεδομένα, μέσα στους οποίους ολοκληρώθηκε η διαδικασία. Η αίτηση πτώχευσης κατατέθηκε στις 11 Μαρτίου 2016, συζητήθηκε στο ακροατήριο στις 16 Μαρτίου και η απόφαση που την έκανε δεκτή δημοσιεύθηκε στις 14 Απριλίου. Όλα αυτά μέσα σε έναν μήνα…
Σε σχετική ανακοίνωση της Ηλεκτρονικής Αθηνών αναφερόταν ότι «παρά τις διαρκείς προσπάθειες της εταιρείας, η πορεία της οικονομίας, η περαιτέρω αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών, τα capital controls που –εκτός των άλλων– ενίσχυσαν την καχυποψία των ξένων προμηθευτών προς τις ελληνικές επιχειρήσεις, σε συνδυασμό με τη στάση των δανειστριών τραπεζών, καθιστούν αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας».
Παράλληλα, επικαλείτο την ακύρωση στην πράξη του συμφωνημένου με τις τράπεζες και τους προμηθευτές business plan «με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ασφυκτικό πρόβλημα ρευστότητας, να χάνονται μερίδια αγοράς και να αυξάνονται οι ζημίες»
Κάπως έτσι έπεσαν οι τίτλοι τέλους για τη μεγαλύτερη ελληνική αλυσίδα του κλάδου…
