Η νέα θεαματική κυβίστηση του Άδωνι Γεωργιάδη για το θέμα της φαρμακευτικής κάνναβης θα μπορούσε να συνιστά απλώς μια ακόμη επιβεβαίωση της προσαρμοστικότητας του νυν υπουργού Ανάπτυξης ο οποίος έχει αποδείξει, τα τελευταία χρόνια, ότι χάριν της πολιτικής του επιβίωσης και ανέλιξης είναι ικανός με την ίδια άνεση να πει ακόμη και τα πιο αντίθετα μεταξύ τους πράγματα.
Όμως δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό ή μια απλή περίπτωση πολιτικής γλαφυρότητας. Το τελευταίο διάστημα αυξάνονται -εάν όχι πολλαπλασιάζονται- τα κρούσματα που δείχνουν ότι ως κυβέρνηση η ΝΔ αρχίζει, σε διάφορα μέτωπα, είτε να αντιγράφει, είτε να μοιάζει (έως και «επικίνδυνα») με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα δύο κόμματα βρίσκονται βεβαίως -ή έτσι έστω εμφανίζονται- σε τροχιά σύγκρουσης, το ίδιο και οι ηγεσίες τους. Ωστόσο πίσω από τον καπνό που σηκώνεται, γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτη η σύγκλισή τους στις πολιτικές για τα πιο κρίσιμα θέματα: Από τα εθνικά έως τα μεταναστευτικά, τα οικονομικά και τα κοινωνικά έως τα επιδημιολογικά και τα εκκλησιαστικά που λόγω του κορονοϊού έχουν βρεθεί τον τελευταίο χρόνο στο επίκεντρο.
Το ενδιαφέρον είναι ότι έως τώρα η συζήτηση είχε επικεντρωθεί στις τακτικές «ομογενοποίησης» της (μετεκλογικής) ΝΔ με το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα με το «εκσυγχρονιστικό» τμήμα του μαζί με τις παραλλαγές του όπως εκφράστηκαν μέσα από το θνησιγενές «Ποτάμι» του Στ. Θεοδωράκη. Παρά τις έντονες ενστάσεις και κραδασμούς στους κόλπους της παραδοσιακής κεντροδεξιάς παράταξης, ο Κ. Μητσοτάκης δεν έχει κάνει πίσω από το σχέδιο του για μετάλλαξη της ΝΔ σε ένα περισσότερο «κεντρώο» κόμμα. Μάλιστα λόγω της απλής αναλογικής η οποία θα εφαρμοστεί υποχρεωτικά τουλάχιστον στις πρώτες επερχόμενες εκλογές, το ενεργό πολιτικό σενάριο που υπάρχει, εναλλακτικά, στο Μαξίμου προβλέπει και το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας με το ΚΙΝΑΛ -με την παρούσα ή άλλη ηγεσία του- ως εταίρο.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, πίσω από τις διαδοχικές συγκλίσεις του τελευταίου διαστήματος, βλέπουν ότι ανοίγει πλέον η προοπτική ενδεχομένως και για έναν «μεγάλο» συνασπισμό. H σεναριολογία αυτή ενισχύεται καθώς αυξάνονται οι κίνδυνοι και αβεβαιότητες για την επόμενη ημέρα της πανδημίας. Η μακαριότητα και ο εφησυχασμός που αναπτύσσεται -εν μέσω και της επιδημιολογικής ακόμη κρίσης- μοιάζει με την ηρεμία πριν ξεσπάσει η οικονομική και κοινωνική καταιγίδα που τοποθετείται στις αρχές του 2022. Η αντιμετώπιση μιας τέτοιας πιθανολογούμενης κρίσης θα απαιτήσει, όπως λέγεται, πολύ ευρύτερες συγκλίσεις οι οποίες αφενός δεν θα διακατέχονται από το άγχος της οριακής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας και αφετέρου θα μπορούν να απορροφήσουν και τους αναμενόμενους κοινωνικούς κραδασμούς. Μέχρι τώρα επίσης ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν ψηφίσει στην Βουλή μαζί ουκ ολίγα νομοσχέδια την τελευταία διετία διαγκωνιζόμενα «ποιος αντιγράφει τον άλλον». Μία από τις ...κορυφαία στιγμές ήταν η από κοινού ψήφιση του νομοσχεδίου για την «επένδυση στο Ελληνικό»....
Εν όψει της επιβεβαίωσης ή μη αυτών των σεναρίων, το γεγονός είναι πάντως οι αποκλίσεις της ΝΔ με τον ΣΥΡΙΖΑ ολοένα και μικραίνουν. Είχε προηγηθεί η τετραετής κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ που έφερε και τη δική του μετατόπιση, ειδικά στην οικονομία λόγω της προσαρμογής στα μνημόνια.
Παρά τη σταδιακή αυτή εξέλιξη, η περίπτωση της κάνναβης προκάλεσε ένα δυνατό σοκ καθώς ήχησε ως παραβίαση μιας ισχυρής κόκκινης γραμμής για το χώρο της ΝΔ και όχι μόνο. Ο επιπλέον λόγος είναι ότι ως αντιπολίτευση η ΝΔ όχι απλώς είχε διαφωνήσει με το νομοσχέδιο της ΣΥΡΙΖΑ το 2018 για την φαρμακευτική κάνναβη αλλά και δια στόματος του Κ. Μητσοτάκη είχε καταγγείλει ότι «αποτελεί προκάλυμμα για τη συνολική αποποινικοποίηση της χρήσης κάνναβης». Το άλλοθι για τον κ. Γεωργιάδη -ο οποίος έφθασε στο σημείο να ζητήσει και «συγγνώμη» από τον πρώην σύμβουλο του Αλ. Τσίπρα Νίκο Καρανίκα- και την κυβέρνηση της ΝΔ τώρα είναι δίνεται ευκαιρία για «επενδύσεις» (πολλών δις ευρώ...) στη χώρα μας στον τομέα αυτό.
Πριν από την κάνναβη, η ΝΔ είχε φροντίσει να «μοιάσει» στον ΣΥΡΙΖΑ και σε άλλα θέματα ανάλογης υφής. Ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ανακοίνωσε ότι συστήνεται επιτροπή με σκοπό τη σύνταξη «Εθνικής Στρατηγικής για την Ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ» και με στόχος την «κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου που θα καθορίζει οριζόντια τη στρατηγική, τους στόχους και τις δράσεις υπουργείων και αρμόδιων φορέων για τον σχεδιασμό, την εκπόνηση και την υλοποίηση πολιτικών για την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, κυρίως στην περίοδο 2021-2023». Άλλωστε στη σημερινή ΝΔ τείνει να επιβληθεί ως ...κυρίαρχη και η άποψη ότι πρέπει να νομιμοποιηθεί και στη χώρα μας ο γάμος μεταξύ των ομοφυλοφίλων, θέση που έχει σπεύσει να υποστηρίξει και δημοσίως ο πρόεδρος της Βουλής Κ. Τασούλας. Γενικότερα η στροφή προς τον λεγόμενο «δικαιωματισμό», που ήταν ανέκαθεν βασικός πυρήνας της ιδεολογίας του χώρου που εξέφραζε -από τότε που ήταν μικρό κόμμα- ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθημερινά όλο και πιο εμφανής από τη σημερινή κυβέρνηση. Ούτε είναι τυχαίο ότι πολλές φορές τον τόνο τον δίνουν με δηλώσεις τους κυβερνητικά στελέχη όπως ο Αλ. Πατέλης και ο Ν. Γιατρομανωλάκης οι οποίοι ενδιαφέρονται να προβάλουν περισσότερο το γεγονός ότι είναι ομοφυλόφιλοι. Ανάλογα, ο «δικαιωματισμός» έχει βρει έκφραση και στο μεταναστευτικό ζήτημα όπου τα δύο τελευταία χρόνια ως κυβέρνηση η ΝΔ ρέπει και εκεί περισσότερο προς τις πολιτικές που εφάρμοζε την προηγούμενη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στα εθνικά θέματα έχει καταστεί ηλίου φαεινότερο προ πολλού ότι η ΝΔ ξεχνώντας τις προεκλογικές της θέσεις ακολουθεί επίσης «πολιτική ΣΥΡΙΖΑ» με πιο χειροπιαστό παράδειγμα το Σκοπιανό. Η επίσκεψη του κ. Ζάεφ στην Αθήνα αυτές τις ημέρες έδωσε την ευκαιρία για να επιβεβαιωθεί η απόλυτη προσήλωση του κ. Μητσοτάκη στην (κάποτε «επαίσχυντη»...) Συμφωνία των Πρεσπών και η αγωνία του να βγει τρόπο να ψηφίσει η παρούσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ τα τρία μνημόνια συνεργασίας με το Σκόπια που έμειναν ως εκκρεμότητα από την προηγούμενη κυβέρνηση του κ. Τσίπρα. Κι αν λόγω της πανδημίας τους τελευταίους μήνες η επί της ουσίας σύγκλιση των δύο μεγάλων κομμάτων -παρά τις επιμέρους κριτικές- για την καραντίνα και το εμβολιαστικό πρόγραμμα θα μπορούσε να ακούγεται φυσιολογική, αυτό που «έμεινε» πάντως είναι το μένος με το οποίο αντιμετωπίστηκαν σε πολλές περιπτώσεις η Εκκλησία και οι πιστοί έως τώρα, με επίσης πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Ανάσταση στις ...9 το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Μια τακτική την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο επικροτούσε αλλά ζητούσε συχνά και την αυστηροποίησή της...
Ανδρέας Καψαμπέλης
www.dimokratianews.gr
