Άμεσο αντίκτυπο στις πολιτικές διεργασίες -σε όλους τους χώρους- έχουν οι εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά όπως σηματοδοτήθηκαν από την αποφασιστική στάση του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια ενώπιον του Τούρκου ομολόγου του Μ. Τσαβούσογλου στην Άγκυρα. Αυτό μάλιστα σημειώνεται σε μια συγκυρία κατά την οποία επικρατεί γενικότερη ρευστότητα και για πολλούς έρχονται σημαντικές σημαντικών στην αιχμή των οποίων τείνουν να βρεθούν τα εθνικά θέματα.
Από το βράδυ της Πέμπτης, όταν μεταδόθηκε on camera, ο έντονος διάλογος των δύο υπουργών το κύμα των θετικών αντιδράσεων για τον τρόπο που αντιμετώπισε την κατάσταση ο κ. Δένδιας μεγαλώνει διαρκώς υπερβαίνοντας μάλιστα τα κομματικά όρια της κυβερνητικής παράταξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στάση του επιδοκίμασαν και κόμματα της αντιπολίτευσης από σχεδόν όλο το φάσμα ενώ το κυριότερο είναι ότι και σε επίπεδο κοινής γνώμης αναπτύχθηκαν και εκφράστηκαν αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας για πρώτη φορά ύστερα από πολύ καιρό εάν όχι μετά από πολλά χρόνια.
Ο απόηχος αυτών των θετικών αντιδράσεων έφθασε αμέσως και στο Μέγαρο Μαξίμου όπως φάνηκε από την σπουδή να γίνει γνωστό, μέσω «κυβερνητικών πηγών», ότι ο υπουργός ήταν σε συνεννόηση και εκτελούσε πρωθυπουργικές «εντολές» στην Άγκυρα. Επίσης, ήταν πολλαπλής σημειολογίας η συνάντηση που είχε την Παρασκευή το πρωί στο Μαξίμου ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Δένδια και η «ικανοποίηση» που εξέφρασε για όλους τους χειρισμούς του. Και μόνο οι δύο αυτές κινήσεις αρκούν για να καταδείξουν αφενός μεν ότι η εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης έχει ξεκάθαρα πλέον το στίγμα του κ. Δένδια και αφετέρου ότι ισχυροποιείται έτι περαιτέρω η γενικότερη πολιτική θέση του υπουργού Εξωτερικών. Αρκετοί ήδη τον καταγράφουν ως εν δυνάμει «Νο2» της κυβέρνησης την ώρα μάλιστα που και σε όλες τις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται ως ο δημοφιλέστερος και πιο επιτυχημένος υπουργός.
Από πολιτικής πλευράς το σημαντικότερο είναι ότι αναδιατάσσονται κατά τρόπο μάλλον θεαματικό οι ισορροπίες στο εσωτερικό της ΝΔ για τα διπλωματικά, κατ' αρχάς, ζητήματα. Ύστερα από ένα μακρύ διάστημα αμφιταλαντεύσεων και τριβών, η πατριωτική γραμμή -που ήταν ανέκαθεν στον ιδεολογικό και προγραμματικό πυρήνα των θέσεων της κεντροδεξιάς- κερδίζει χάρη στον κ. Δένδια, κατά κράτος, την αποκαλούμενη «γραμμή Σημίτη». Ορισμένοι μιλούν και για «επιστροφή» στο παραδοσιακό πλαίσιο άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της ΝΔ, παρά τη συστηματική και δόλια προσπάθεια της τελευταίας περιόδου να νοθευτεί και να αλλοιωθεί.
Δεν στερείται σημασίας ότι η εξέλιξη αυτή έρχεται στον απόηχο της πρόσφατης ηχηρής παρέμβασης του Κ. Καραμανλή με την απάντησή του προς τον Κ. Σημίτη για τη Συμφωνία του Ελσίνκι και την παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης, που ήταν ταυτόχρονα όμως και ένα σαφές προειδοποιητικό μήνυμα προς το Μέγαρο Μαξίμου. Αν και επιχειρήθηκε η «αποσιώπηση» της απάντησης του πρώην πρωθυπουργού, αυτή έθεσε σε κίνηση πολλές διεργασίες στο εσωτερικό της ΝΔ ένα τμήμα των οποίων αποτυπώθηκε με τις δημόσιες δηλώσεις των έντεκα βουλευτών προς την «δημοκρατία» που συντάχθηκαν μαζί του. Στους βουλευτές αυτούς προστίθενται διαρκώς και άλλοι ενώ δημόσια δήλωση, στην ίδια κατεύθυνση, έκανε και ο υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλής ο οποίος κατά τους γνωρίζοντες φέρεται να διευρύνει -καθόλου τυχαία- τις παρεμβάσεις του πέραν των στενών υπουργικών αρμοδιοτήτων. Επίσης, ύστερα και από τις τελευταίες εξελίξεις, αναμένεται να ακολουθήσουν, σύμφωνα με πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», δηλώσεις σε ανάλογο κλίμα και από άλλους γαλάζιους βουλευτές με τις οποίες θα καταδεικνύεται ότι οι πατριωτικές θέσεις διαπερνούν οριζόντια της ΝΔ και δεν περιορίζονται σε ένα μόνο τμήμα της.
Η άσκηση της εξωτερικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία με βάση τις πάγιες κόκκινες γραμμές αναμένεται να επηρεάσει και τους άλλους τομείς τις διπλωματίας. Ήδη γίνονται συζητήσεις και για την άλλη εκκρεμότητα που έχει σχέση με τα τρία εφαρμοστικά μνημόνια της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αν και έως τώρα η προσπάθεια ψήφισής τους βρισκόταν στις προτεραιότητες του κυβερνητικού επιτελείου, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το πιθανότερο πλέον είναι να παραμείνουν κι άλλο στον «πάγο» λόγω του νέου κλίματος που διαμορφώνεται.
Πέρα από το διπλωματικό πεδίο, η «νίκη Δένδια» στην Άγκυρα την Πέμπτη παίρνει και ευρύτερες πολιτικές διαστάσεις με δεδομένη τη συστηματική προσπάθεια του «συστήματος Σημίτη» να κυριαρχήσει στο δημόσιο βίο της χώρας και να ασκεί την πραγματική εξουσία, σε πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο, ακόμη και από τα παρασκήνια. Εντελώς συμπτωματικά μάλιστα αυτές τις ημέρες ήρθαν στο φως τα ξεχασμένα «τουίτ», από το 2012, της νυν κυβερνητικής εκπροσώπου Αρ. Πελώνη όταν ως δημοσιογράφος χλεύαζε και λοιδωρούσε ακόμη και με αγοραίες εκφράσεις τη ΝΔ, τα σύμβολα και την ιδεολογία της, τα στελέχη ακόμη και τον τότε πρωθυπουργό. Οι αντιδράσεις που ξεσηκώθηκαν είναι ενδεικτικές του κλίματος οργής που έχει συσσωρευθεί στο εσωτερικό της ΝΔ τα δύο τελευταία χρόνια καθώς όχι μόνο κορυφαίοι υπουργοί και επιτελείς προέρχονται -όπως και η κ. Πελώνη- από τις τάξεις των «εκσυγχρονιστών» του κ. Σημίτη, πολλοί εκ των οποία στεγάστηκαν στη συνέχεια στο θνησιγενές Ποτάμι του Στ. Θεοδωράκη, αλλά και στρατιές ολόκληρες συμβούλων και παραγόντων του κυβερνητικού και κομματικού μηχανισμού. Ουκ ολίγες φορές έχουν δημιουργηθεί σοβαρά ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν αφενός με τις επιρροές τόσο στην ασκούμενη πολιτική, που παραπέμπει στην περίοδο 1996-2004, και αφετέρου με τον παραγκωνισμό παραδοσιακών στελεχών της ΝΔ που βλέπουν μια σταδιακή μετάλλαξη της κεντροδεξιάς σε όλα τα επίπεδα. Η αιτιολογία που είχε δοθεί για το «άνοιγμα» της ΝΔ προς το κέντρο έχει προ πολλού εξαντλήσει την πειστικότητά της όπως δείχνουν το τελευταίο διάστημα και τα ποιοτικά στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων που καταγράφουν ολοένα και αυξανόμενο τον κίνδυνο των διαρροών προς τα «δεξιά» της ΝΔ με μεγάλη δυσαναλογία προς τα όποια κέρδη από την άλλη πλευρά. Από την άποψη αυτή μένει να φανεί τι θα σηματοδοτήσει και γενικότερα η «ήττα Σημίτη» που πέτυχε για τα εθνικά μας θέματα εν πρώτοις ο κ. Δένδιας...
