Οι φωνές από το παρελθόν έχουν μια γοητεία....
Η γοητεία τους οφείλεται στο γεγονός ότι αναβιώνουν στο παρόν πρόσωπα και γεγονότα του ιστορικού σου παρελθόντος.
Τέτοιου είδους αναδρομές πυροδοτούν στην ανθρώπινη φύση το ευαισθητο συναίσθημα της ευχάριστης ή δυσάρεστης νοσταλγίας.
Ταυτοχρόνως, οι φωνές αυτές έχουν και μια ιδιαιτερότητα.
Τσαλαβουτούν με ευκολία ανάμεσα στον αόριστο και στον ιστορικό ενεστώτα.
Σε απλά ελληνικά, εμφανίζονται στο παρόν σου με την άνεση του παρελθόντος σου, αγνοώντας ότι συνηθώς μεσολαβούν γεγονότα και καταστάσεις, που δεν τους επιτρέπουν να ασχολούνται με την υφιστάμενη καθημερινότητά σου.
Η μακροσκελής ανάρτηση μιας τέτοιας φωνής από το πολιτικό μου παρελθόν ομολογώ μού γέννησε αρχικά αισθήματα νοσταλγίας. Λίγα δευτερόλεπτα μετά, όμως, μού γέννησε αισθήματα οργής.
Αντικείμενο της οργής αυτής φυσικά δεν αποτέλεσε η ίδια η φωνή από την κρύπτη. Αυτή θα παραμείνει σε εμένα εξαιρετικά συμπαθής.
Αντικείμενο της οργής είναι τα απίθανα αυτά τυπάκια των κομματικών γραφείων, αυτά που στην καθομιλουμένη ειναι γνωστά ως κομματικά τεμεπλόσκυλα. Για όσους δεν το έχουν βιώσει οι ίδιοι, σας ενημερώνω βιωματικά ότι οι τεμπέληδες είναι οι μεγαλύτεροι ρουφιάνοι. Όταν δεν εχει κάποιος δουλειά να κάνει, έχει και χρόνο και όρεξη να ρουφιανεύει. Και το ρουφιανιλίκι είναι μια τέχνη, που με την εξάσκηση βελτιώνεται. Όσο περισσότερο ρουφιανεύει κανείς, τόσο καλύτερα το κάνει.
Είμαι, λοιπόν, εξοργισμένος με τους τεμπέληδες ρουφιάνους, που νόμισαν ότι μπορούν να διαβρώσουν ανθρώπινες σχέσεις σε τέτοιο βαθμό, ώστε να διαβάζεις από πρόσωπα διαχρονικά αγαπητά ... παραμύθια της χαλιμάς, για να μην πω τίποτα άλλο.
Ήρθε, λοιπόν, η ώρα της χαλάστρας σύντροφοι....
Ειδικά συντροφάρες του Πειραιά, όλοι εσείς που τα κάνατε μαντάρα 4,5 χρόνια στην πλάτη του πονεμένου κόσμου του μεροκάματου, αυτού που οι επστήμονες αποκαλούν "δημοκρατική παράταξη", εάν νομίζετε ότι βολεμένοι στα κομματικά πόστα θα επενδύσετε στη λήθη, επιδιώκοντας τα πεπραγμένα σας να ξεχαστούν, έχετε κάνει λάθος...
Είχα ξεκινήσει να γράφω ένα απολογιστικό βιβλίο, στο οποίο σκόπευα να συγκεντρώσω όλα τα πεπραγμένα της Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στο Υπουργείο Ναυτιλίας και ειδικά στη Δημόσια Αρχή Λιμένων...
Όμως, αυτά που διάβασα για το πρόσωπό μου στην αγαπημένη μου φωνή από την κρύπτη, με οδήγησαν να αλλάξω γνώμη.
Θα αρχίσω, μια (1) φορά κάθε εβδομάδα, να δημοσιεύω στο διαδίκτυο το βιβλίο αυτό...όχι για να βλάψω το ΣΥΡΙΖΑ και να ευνοήσω τη ΝΔ...εμένα δε με λένε Μιχάλη Χρυσοχοϊδη...τεμπέληδες ρουφιάνοι με μαλακά μόρια σε online με την πέτσινη καρέκλα της κομματοκρατίας μπορείτε να ρουφιανέψετε, όσο θέλετε...αλλά η αλήθεια είναι ότι το κάνω, διότι αυτοί που φταίνε για την ήττα πρέπει να πάνε σπίτι τους και να κάνουν χώρο σε όσους μπορούν να φανούν πραγματικά χρήσιμοι στην περιλάλητη "δημοκρατική παράταξη'
Και όταν λέμε "δημοκρατική παράταξη" εννοούμε την πονεμένη οικογένεια του μεροκάματου, εκείνα τα σπίτια, που, αν η μαμά και ο μπαμπάς δε βγάλουν μεροκάματο, το τραπέζι δεν έχει ζεστό φαγητό το μεσημέρι...αυτή την οικογένεια που ξεχάσατε όταν τα μαλακά μόρια αγκιστρώθηκαν στην pure leather πολυθρόνα των υπουργείων και που δεν υπηρετήσατε στα συχνά drinks των πλουτοκρατικών clubs των βορείων προαστίων...στα ίδια λευκά τραπεζομάντηλα του Άδωνι και της Μανωλίδου, του Βορίδη, του Γεραπετρίτη, του Χατζηδάκη του Κωστή και φυσικά του Μητσοτάκη οικογενειακώς...
Εννοούμε τον μεροκαματιάρη, που σταμάτασε να σας απασχολεί, όταν τρώγατε ψαρόσουπα ημέρας δίπλα- δίπλα με τον μουσουργό Βαγγέλη Μαρινάκη και όταν τού ζητούσατε μύρια για να φυτρώσει τηλεοπτικός σταθμός στα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα...κατά τα λοιπά οι κλαράτοι του λιμενικού έμεναν στις καρέκλες για να ξεδιαλύνουν το Noor One...
Η πορεία της αφήγησης θα είναι επαγωγική. Το ταξίδι μας θα ξεκινήσει από τα ιδεολογικά και πολιτικά θέματα και θα κατευθυνθεί προς πρόσωπα και υπογραφές με ονοματεπώνυμο. Για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...
Καλό μας ταξίδι, λοιπόν...
Έχει έρθει η ώρα της ορκομωσίας της ιστορικής Κυβέρνησης της πρώτης φοράς Αριστεράς μετά τη νίκη του Γενάρη του 2015.
Λίγες ώρες πριν την ορκωμοσία, έχει πέσει το ταβάνι στο κεφάλι μας, διότι πληροφορούμαστε από την τηλεόραση ότι Γενικός Γραμματέας της Κυβέρνησης ορκίζεται ο ... Σπύρος Σαγιάς. Ο Σπύρος Σαγιάς υπήρξε για πολλά χρόνια στενός συνεργάτης του Δημητρη Αβραμόπουλου, δικηγόρος του Σάφα στην υπόθεση διεκδίκησης αποζημιώσεων από το Ελληνικό Δημόσιο για τη σύμβαση των υποβρυχίων, ενώ το διαδίκτυο έχει μακροσκελέστατες αναρτήσεις για το ρόλο του στα ... δώρα αποθανόντος εφοπλιστή και υπουργού σε πλέον...γραία, αλλά ακόμα ωραία δημοσιογράφο. Κερασάκι στην τούρτα αποτέλεσε το γεγονός ότι ο Σπύρος Σαγιάς ήταν δικηγόρος της ... COSCO...
Στο δικηγορικό γραφείο του Σπύρου Σαγιά γράφτηκε η πρόταση εξεταστικής επιτροπής, που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά του Βαγγέλη Βενιζέλου για την υπόθεση των υποβρυχίων...αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να οριστεί δεξί χέρι του Έλληνα Πρωθυπουργού, η απόσταση, που διανύθηκε ήταν μεγάλη και από ότι φαίνεται διανύθηκε...νύχτα....Ακόμα θυμάμαι παγωμένα τα πρόσωπα των ... μεγάλων ονομάτων της Αριστεράς να κοιτούν αποσβολωμένα στην τηλεόραση την ορκωμοσία του Σαγιά, ενός προσώπου την επιλογή του οποίου αγνοούσαν...
Με το δικηγόρο της COSCO δεξί χέρι της πρώτης φοράς Αριστεράς ο καλοκάγαθος πολιτικός γίγαντας της Α' Πειραιά (εκλεγείς με ρεκόρ ψήφων και με διαφορά ... Γκεμπρεσελασιέ πρώτος Βουλευτής) Θοδωρής Δρίτσας δηλώνει έξω από το Προεδρικό Μέγαρο, λίγα μόνο λεπτά πριν την ορκωμοσία του, ότι η πρώτη φορά Αριστερά σταματάει ΟΛΕΣ τις ιδιωτικοποιήσεις, με πρώτη και καλύτερη την ιδιωτικοποίηση του λιμανιού του Πειραιά...
Οι επόμενες ώρες κυλούν ευχάριστα...
Όμως, δεν έχουν περάσει παρά δευτερόλεπτα στη γραφειάρα του Υπουργού Ναυτιλίας και το κόκκινο τηλέφωνο βαρά ενοχλητικά και ασταμάτητα...
Έξαλλος, λέει, τηλεφώνησε ο Κινέζος Πρέσβης...Ποιός είναι αυτός ο Δρίτσας που εμποδίζει τους Κινέζους να βάλουν για τα καλά στο χέρι το μεγαλύτερο και στρατηγικότερο λιμάνι της Μεσογείου; Δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε κύριε...
Θα ανέμενε κανείς ότι στοιχειωδώς σοβαρή Κυβέρνηση κυρίαρχης χώρας θα εξηγούσε ευγενικά στον ... Κινέζο ότι έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση να υλοποιήσει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις για ισχυρά κρατικά λιμάνια, στέλνοντάς τον να προσθέσει λίγο ακόμα ξύδι στη σούπα καρχαρία, που απολάμβανε με τα έξοδα των Κινέζων φορολογουμένων...
Όμως, δεν έγινε έτσι...
Οι μεγάλοι εγκέφαλοι της πρώτης φοράς Αριστεράς συσκέφθηκαν λέει [από τότε αναρωτιέμα τί ακριβώς συμβούλεψε ο Σαγιάς για το τηλεφώνημα αυτό;] και αποφάσισαν να γίνει ... ταύλανδέζικο μασάζ στον Κινέζο...υπήρχε λέει κάτι τάχα μου δήθεν μεγάλο για Κινέζους που θα αγόραζαν ελληνικό χρέος και θα μας έσωζαν...
Τρίχες...
Απλά οι pure leather πολυθρόνες είχαν αρχίσει να ψυθιρίζουν στα μαλακά μόρια των καθήμενων "μην είσαι κορόιδο, που να τρέχεις ξανά στα πεζοδρόμια να σε δέρνουνε τα ΜΑΤ του Σαμαρά"...
Και οι pure leather πολυθρόνες εισακούστηκαν...Την επόμενη μέρα έγινε δι-υπουργική σύσκεψη με συμμετοχή κινέζικης αντιπροσωπείας και τα λόγια άρχισαν από νωρίς να μασιώνται, όπως μασάει την κασέτα το χαλασμένο κασετόφωνο...
Υπάρχει, όμως, και μια εύλογη απορία...
Για τις δηλώσεις του Δρίτσα τα πήραν στο κρανίο μόνο οι Κινέζοι...Σε μια ανοιχτή διαδικασία ιδιωτικοποίησης του μεγαλύτερου και στρατηγικότερου λιμανιού της χώρας, θα έπρεπε να τα είχαν πάρει στο κρανίο και άλλοι...Αμερικάνοι, Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι...
Γιατί να τσαντιστούν τόσο πολύ αποκλειστικά και μόνο οι Κινέζοι;
Γιατί μόνο οι Κινέζοι αισθάνθηκαν ότι κάποιος τους πήρε την μπουκιά από το στόμα;
Ποιός έταξε τον Πειραιά στους Κινέζους σύντροφοι;
Και όποιος το έκανε, ενήργησε τσάμπα;
Η συνέχεια επί της οθόνης...
ΥΓ. Μαρία, αφιερωμενο
https://www.youtube.com/watch?v=doSzNC7nL8g
