Εδώ και 8 μήνες ζούμε κάτω από την αγωνία μιας καθημερινής αριθμητικής τριπλέττας: νέα κρούσματα – διασωληνωμένοι – νεκροί. Ο πρώτος αριθμός δίνει μια αίσθηση για το τι μας περιμένει στο άμεσο μέλλον 10 με 15 ημερών, ο δεύτερος αν πλησιάζουμε το όριο θραύσης του ΕΣΥ, ο τρίτος το μέγεθος του ανεπίστρεπτου πόνου στην κοινωνία μας. Η προ ημερών τριπλέττα λοιπόν ήταν σοκαριστική για πολύ κόσμο. Δυστυχώς όχι για εμένα και κάποιους φίλους συναδέλφους με τους οποίους ιδιωτικά συζητούσαμε εδώ και περίπου ένα μήνα ως αναμενόμενα αυτά τα νούμερα.
1259 – 102 – 12. Όχι, δεν διεκδικώ ούτε εγώ ούτε οι συνάδελφοι τις μαντικές ικανότητες του Κάλχα. Η θλιβερή αναμονή αυτών των αριθμών προκύπτει εξετάζοντας τους παράγοντες που επηρεάζουν την μετάδοση του ιού: το πάστωμα του κόσμου στις στάσεις των μέσων μαζικής μεταφοράς και εντός αυτών, η πλημμέλεια τήρησης μέτρων σε χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα εκτός γραφείων, οι περιγραφές φίλων εκπαιδευτικών για τις συνθήκες στις σχολικές αίθουσες, η δυσπιστία και άρνηση ή μη σωστή χρήση των μέσων ατομικής προστασίας σε πλειοψηφική – οϊμέ – μερίδα του κόσμου. Για τουλάχιστον ένα μήνα κρίνω δημοσίως ως ανεπαρκή και ημίμετρα τις δράσεις της πολιτείας. Μια πολιτεία που φαίνεται πως πανευρωπαϊκά διάλεξε τον δρόμο του στρουθοκαμηλισμού προσπαθώντας να περιορίσει την μετάδοση μόνο όταν αυτό δεν βλάπτει την «οικονομία» παρά μόνο την ψυχική υγεία των πολιτών της: τις κοινωνικές εκδηλώσεις. Κάποιοι έχω την εντύπωση πως έβαλαν στην ζυγαριά χρήματα και ανθρώπους και μέτρησαν τα πρώτα ως πιο βαριά. Περιόρισαν λοιπόν τις συναθροίσεις όταν δεν αφορούν την εργασία, περιόρισαν τον διαθέσιμο χρόνο για αποφόρτιση προκαλώντας μια δεύτερη, βραδινή, ώρα αιχμής και υπερπυκνότητας του πληθυσμού στα αστικά κέντρα, ανέθεσαν – ψευδέστατα, και αυτό φαίνεται από τις ανακαλυφθείσες εστίες υπερμετάδοσης – σε αυτές τις δραστηριότητες και μόνο εξ ολοκλήρου την ευθύνη μετάδοσης. Εις μάτην, η πανδημία καλπάζει σε ολόκληρη την Ευρώπη ανεμπόδιστη, σε ένα 2ο κύμα που μοιάζει τσουνάμι.
1259 – 102 – 12. Θα περίμενε κανείς την αναγνώριση της αναποτελεσματικότητας των έως τώρα «μέτρων» από επίσημα χείλη. Κι όμως, μας περίμενε μια ακόμα δυσάρεστη έκπληξη. Η ανερυθρίαστη ανάληψη του ρόλου κυβερνητικού εκπροσώπου (έως και δημοσίου κατήγορου) από ανθρώπους που οφείλουν να μιλούν εκ θέσεως αυστηρά επιστημονικά και η ψευδο-επιστημονική αρλουμπολογία των πολιτικών φορέων.
Όχι κύριε Τσιόδρα, δεν είστε ούτε συγκοινωνιολόγος, ούτε γραμματέας του υπουργείου οικονομικών για να μας πείτε αν είναι ή δεν είναι εφικτή η αύξηση των κυκλοφορούντων ΜΜΜ ώστε να μειωθεί ο συνωστισμός.
Όχι κύριε Χαρδαλιά, δεν είστε επιδημιολόγος για να ισχυρίζεστε ότι «δεν κολλάει» στα λεωφορεία με τον κόσμο σαν παστές σαρδέλες – θα έπρεπε να μας παρουσιάσετε απτά σχετικά δεδομένα όπως ένα μη διαφορετικό ρυθμό μετάδοσης σε «ορφανά περιστατικά» μεταξύ χρηστών και μη των μέσων.
Οχι κύριοι, δεν έχει διαφορά αν γέμισαν τα σκαλάκια νεαρούς το βράδυ ή το προαύλιο της εκκλησίας με πακτωμένους πιστούς που περιμένουν να πάρουν από το πανέρι με το γυμνό τους χέρι – το δικό τους γυμνό χέρι! – αντίδωρο (τηλεοπτική εικόνα που συνοδευόταν από επαίνους περί τήρησης των ΜΑΠ εξοργίζοντάς με).
Και συμπληρώθηκε η προσβλητική προς την επιστήμη ξεδιαντροπιά με την ρήση «Είναι αδύνατο να ελεγχθεί η διασπορά του ιού, θέλω με ήρεμη συνείδηση να πω ότι δεν χάνουμε την ελπίδα μας». Τι προσπαθείτε να πείτε, κύριε Τσιόδρα; Τι εννοείτε είναι αδύνατον; Οι χώρες που νωρίς είδαν το πρόβλημα του 2ου κύματος και νωρίς έκαναν κάτι ουσιαστικό, για αυτό έχουν ήδη μπει σε φάση επιπέδωσης της καμπύλης, είτε ενισχύοντας το δίκτυο ελέγχου, ιχνηλάτησης και κάθετης απομόνωσης είτε με ένα δυσάρεστο αλλά απαραίτητο 2ο οριζόντιο lockdown. Μήπως εννοείτε πως είναι «οικονομικά ασύμφορο»; Γιατί αυτό είναι μια απόφαση πολιτική και λαμβάνεται από πολιτικούς που λογοδοτούν στον λαό, όχι από επιστήμονες.
Έχω πει πολλές φορές πως στην επιστήμη δεν υπάρχει το επιχείρημα της αυθεντίας παρά μόνο επιστημονικά δεδομένα και επιχειρήματα. Ακόμα περισσότερο δεν υπάρχουν Τοτέμ που επιβάλλουν λατρεία με θρησκευτικούς όρους. Αυτό, κύριε Τσιόδρα, είμαι σίγουρος πως το γνωρίζετε. Αποδυθείτε λοιπόν του πολιτικού σας μανδύα ή κατεβείτε από το βάθρο της επιστήμης. Και τα δύο μαζί δεν γίνεται.
* Ο Γεράσιμος Γραμματικόπουλος είναι ιατρός/νευρολόγος στο Neuron Πρότυπο Νευρολογικό Κέντρο.
https:/www.ygeionomikoi.gr/
