πρ. βουλευτή Β' Θεσσαλονίκης
εκπροσώπου της «Πρωτοβουλίας Εστίασης Θεσσαλονίκης»
«Δεν πρέπει να μείνει κανείς πίσω», δήλωσε φορτισμένα ο Πρωθυπουργός στο τελευταίο διάγγελμά του, θέλοντας να υπογραμμίσει το ενδιαφέρον του για όσους θα βιώσουν τις επόμενες εβδομάδες ένα ακόμα χτύπημα στο εισόδημα, στα όνειρα και τελικά στην ψυχή τους. Κι όμως λίγες αράδες μετά τις ωραίες λέξεις διαβάζει κανείς για έναν ακόμα γύρο οριζόντιων μέτρων για όλους τους εργαζομένους του ιδιωτικού τομέα και για όλους τους επιχειρηματίες ανεξαρτήτως του μεγέθους των συνεπειών που θα υποστεί η δραστηριότητά τους από το νέο lockdown. Και μετά το τέλος. Καμία σκέψη για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Καμία σκέψη για την ανάγκη στήριξης των ιδιωτικών υπαλλήλων από τους δημοσίους υπαλλήλους με τον ασφαλή μισθό. Είναι λοιπόν αυτός ο τρόπος να «μη μείνει κανείς πίσω»;
Όχι, αυτός είναι απλώς ο τρόπος να μην τα χαλάσεις με κανέναν. Να μη δουλέψεις ως κυβέρνηση στον εντοπισμό των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας και της οικονομίας. Κάτι σαν την αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Βάζεις σε όλους «άριστα» για να μην τα χαλάσεις με κανέναν και να μην ψάξεις τρόπους να μετρήσεις την αποδοτικότητα του καθενός. Έτσι κάνουν πάντα οι κυβερνήσεις σε αυτήν τη χώρα. Διαχειρίζονται με μόνο άξονα την ελαχιστοποίηση του κόστους τους.
Δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στην πανδημία. Είναι διαφορετικό να είσαι άνεργος, άλλο εν δυνάμει άνεργος γιατί δεν γνωρίζεις πότε και αν η επιχείρηση που εργαζόσουν θα ανοίξει, άλλο σε αναστολή εργασίας, άλλο μικρομεσαίος επιχειρηματίας που για σένα δεν έχουν καν προβλεφθεί επιδόματα και ευνοϊκές διατάξεις και άλλο δημόσιος υπάλληλος. Και υπάρχουν περισσότερες υποκατηγορίες. Άλλο να είσαι επιχειρηματίας τρίτης γενιάς και άλλο νέος επιχειρηματίας που επένδυσες στην αγορά τις αποταμιεύεις σου και έκανες το ξεκίνημά σου στις αρχές του 2020. Άλλο να είσαι ιδιώτης γιατρός που η πελατεία σου θα συνεχίσει να περιμένει στην ουρά και άλλο διαφημιστής που περιμένεις εσύ στην ουρά για κανέναν νέο πελάτη. Και όμως όλοι αυτοί αντιμετωπίζονται από την κυβέρνηση ως ίσοι. Ωσάν να έχουν τις ίδιες ανάγκες. Δεν είναι έτσι.
Και για αυτό η τακτική της οριζόντιας στήριξης είναι μια κακή τακτική. Η εμπειρία των μέτρων στήριξης του πρώτο lockdown απέδειξε ότι υπήρχαν άνθρωποι που έλαβαν επιδόματα κατά πολύ μεγαλύτερα από τα εισοδήματα που λαμβάνανε πριν την πανδημία, ενώ έχουμε άλλες περιπτώσεις συνανθρώπων μας που έχουν φτωχοποιηθεί. Με δεδομένα τα όρια του κράτους στην παροχή στήριξης, δε θα ήταν λογικό να υπάρξει μια διαφοροποίηση στην κρατική στήριξη συναρτήσει των πραγματικών αναγκών του καθενός; Στη Μεγάλη Βρετανία, το επίδομα προς τους εργαζομένους κυμάνθηκε στο 60 έως 80% του μισθού των αντίστοιχων μηνών του 2019. Τίμιο; Τίμιο. Γιατί άλλο ενοίκιο έχει αυτός που μένει στο Camden Town και άλλο αυτός που μένει στο Kent. Άλλη ζωή έχει φτιάξει κάποιος που αμείβονταν με 2000 λίρες και άλλη αυτός που αμείβονταν με 1000 λίρες. Για τους επιχειρηματίες προβλέφθηκε επιδότηση αντίστοιχη με την αντικειμενική αξία των ακινήτων που εκμισθώνουν. Και σε δεύτερη φάση, κατόπιν κυλιόμενων ερευνών, επιδότηση σε συνάρτηση με τη μείωση της αγοραστικής κίνησης στην περιοχή. Έτσι, έφτασαν επιχειρηματίες στο κοσμοπολίτικο Soho και στο West End να λάβουν στήριξη μεγαλύτερη από εκείνη στο υποβαθμισμένο East End, γιατί ήταν στις πλέον τουριστικές περιοχές που η κίνηση της αγοράς κατέγραψε μείωση της τάξης του 75%.
Δεν είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στην πανδημία. Και για αυτό τα οριζόντια μέτρα δεν είναι δίκαια μέτρα. Ο εξισωτισμός δεν είναι δικαιοσύνη. Τσαπατσουλιά που συντηρεί προϋπάρχουσες αδικίες είναι. Η πανδημία θα αφήσει κάποιους πιο πίσω, αν η κυβέρνηση δε σκύψει πάνω στα ιδιαίτερα προβλήματα της κάθε επαγγελματικής κατηγορίας. Η πανδημία θα αφήσει κάποιους πίσω, αν η κοινωνία δε δείξει αλληλεγγύη σε εκείνους που μένουν ξεκρέμαστοι και για αυτό εκφράζουν εντονότερα την αγωνία τους για το νέο lockdown. Ας κατανοήσουμε τους ανθρώπους αντί να τους λοιδορούμε στα social media για έλλειψη κοινωνικής ευθύνης.
www.nyfoudis.gr
