ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΣΙΡΙΓΩΤΑΚΗΣ: "Στην εποχή της πανδημίας του κορωναϊού COVID-19, ποιος έχει προτεραιότητα ο ασθενής με καρκίνο ή η ασφάλεια του γιατρού και του νοσηλευτικού προσωπικού";
Το Πρότυπο Κέντρο Χειρουργικής Θυρεοειδούς και ο Χειρουργός Θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης, παρακολουθώντας στενά τις εξελίξεις σχετικά με την πανδημία του κορωναϊού Covid-19 και αναγνωρίζοντας ότι οι ασθενείς με καρκίνο θυρεοειδούς είναι ιδιαίτερα ανήσυχοι και βρίσκονται σε δύσκολη θέση υπό το πρίσμα των καθημερινών εξελίξεων, έχουμε τροποποιήσει τη διαχείριση των ασθενών με χειρουργικό πρόβλημα στο θυρεοειδή.
Η διάγνωση του καρκίνου αποτελεί αληθινό σοκ όχι μόνο για τον ασθενή, αλλά και για τους οικείους του (στην αρχή τουλάχιστον). Οι επιπτώσεις του καρκίνου στην ψυχολογία του ασθενή έχουν τεράστια σημασία.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι «Η λέξη καρκίνος όταν ανακοινώνεται σε έναν ασθενή ήταν σαν να ανοίγει μια πόρτα και να βρίσκεται σε έναν εφιάλτη.
Ο χρόνος σταματάει, ξυπνούν σκέψεις και συναισθήματα αγωνίας, φόβου για το μέλλον. Είναι σαν τα καρκινικά κύτταρα να κάνουν μεταστάσεις όχι μόνο στο σώμα αλλά σαν να πηγαίνουν σε όλους τους τομείς της ζωής του, στους ρόλους του σαν άνθρωπος, σαν να εξαπλώνονται χωρίς έλεγχο».
Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που νοσούν ή έχουν κάποιο δικό τους άνθρωπο με καρκίνο έχουν ακούσει, έχουν σκεφτεί ή έχουν αισθανθεί αυτά τα λόγια.
Η λέξη «Καρκίνος» έχει στερεότυπα, κοινωνικό στίγμα, σε κάθε της συλλαβή κρύβεται μια ιστορία, κάθε της γράμμα είναι μια προβολή στο μέλλον, μια υπόθεση «μήπως και» ένας εγκλωβισμός στο «Αν», ένα σενάριο καταστροφής.
Μια λέξη που ξυπνάει αυτόματα ψυχολογικούς μηχανισμούς της σκέψης, που κάνουν πιο δύσκολη τη διαχείρισή του.
Λόγια που πια πρέπει να τα εκλογικεύσουμε, να τους αλλάξουμε ερμηνεία, να βγάλουμε τις ταμπέλες, να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε όχι μόνο την ασθένεια σαν καρκίνο αλλά και αυτό που έχει γραφτεί στο μυαλό των ανθρώπων για αυτήν.
Να τη δούμε σαν μια ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί και όχι σαν καταστροφή για την ζωή.
Δεν πρόκειται ποτέ να παραβλέψουμε αυτό το κομμάτι στην αποκατάσταση της υγείας του αρρώστου μας.
Ο χρόνος σταματάει, ξυπνούν σκέψεις και συναισθήματα αγωνίας, φόβου για το μέλλον. Είναι σαν τα καρκινικά κύτταρα να κάνουν μεταστάσεις όχι μόνο στο σώμα αλλά σαν να πηγαίνουν σε όλους τους τομείς της ζωής του, στους ρόλους του σαν άνθρωπος, σαν να εξαπλώνονται χωρίς έλεγχο».
Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι που νοσούν ή έχουν κάποιο δικό τους άνθρωπο με καρκίνο έχουν ακούσει, έχουν σκεφτεί ή έχουν αισθανθεί αυτά τα λόγια.
Η λέξη «Καρκίνος» έχει στερεότυπα, κοινωνικό στίγμα, σε κάθε της συλλαβή κρύβεται μια ιστορία, κάθε της γράμμα είναι μια προβολή στο μέλλον, μια υπόθεση «μήπως και» ένας εγκλωβισμός στο «Αν», ένα σενάριο καταστροφής.
Μια λέξη που ξυπνάει αυτόματα ψυχολογικούς μηχανισμούς της σκέψης, που κάνουν πιο δύσκολη τη διαχείρισή του.
Λόγια που πια πρέπει να τα εκλογικεύσουμε, να τους αλλάξουμε ερμηνεία, να βγάλουμε τις ταμπέλες, να προσπαθήσουμε να θεραπεύσουμε όχι μόνο την ασθένεια σαν καρκίνο αλλά και αυτό που έχει γραφτεί στο μυαλό των ανθρώπων για αυτήν.
Να τη δούμε σαν μια ασθένεια που μπορεί να αντιμετωπιστεί και όχι σαν καταστροφή για την ζωή.
Δεν πρόκειται ποτέ να παραβλέψουμε αυτό το κομμάτι στην αποκατάσταση της υγείας του αρρώστου μας.
Κύριος γνώμονας στις αποφάσεις μας είναι η ασφάλεια του ασθενή, η ασφάλεια του κοινωνικού συνόλου και τελευταία η άνεση και η ασφάλεια η δική μας.
Ο Χειρουργός Θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης τονίζει:
‘’Η εργασία του γιατρού που θεραπεύει ασθενείς και δεν κάθεται σπίτι του…είχε πάντα υπαρκτούς κινδύνους για τη ζωή των ίδιων των γιατρών και αυτοί οι κίνδυνοι δεν προέκυψαν σήμερα με τον κορωναϊό. Υπήρχαν πάντα ασθενείς με μολυσματικές αρρώστιες, που θα μπορούσαν να μολύνουν το γιατρό, όπως οι ασθενείς εκείνοι που έχουν γρίπη, ηπατίτιδα, φυματίωση, AIDS και αυτές είναι μόνο λίγες από τις δεκάδες ασθένειες στις οποίες είμαστε καθημερινά εκτεθειμένοι. Σαν πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης, έχουμε πλήρη επίγνωση των κινδύνων που υπάρχουν ιδιαίτερα αυτό τον καιρό στους χώρους εργασίας μας.
Σήμερα, σχεδόν κάθε νοσοκομείο που γνωρίζω έχει υιοθετήσει μέτρα προστασίας και κάποια μορφή «απολύμανσης» μετά την αποχώρηση μας από αυτό το χώρο. Είτε αυτά απολυμαίνουν αντικειμενικά, είτε ανακουφίζουν την ψυχολογία μας, ή και τα δύο, οι εργαζόμενοι στον τομέα της Υγείας έχουν επινοήσει και εφαρμόζουν τα δικά τους πρωτόκολλα.
Όπως φαίνεται, υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στη σοβαρότητα της αλήθειας, στο βάρος της θεραπείας των ασθενών και στη βοήθεια που παρέχουμε για τη σωτηρία ζωών, που ζυγίζει τόνους πάνω στις πλάτες μας. Ο κίνδυνος είναι μια πραγματικότητα και δεν υπάρχει ΤΕΛΕΙΑ λύση σε μια τόσο περίπλοκη κατάσταση.’’
Ο Χειρουργός Θυρεοειδούς Σταύρος Τσιριγωτάκης, έλαβε υπόψιν του τις επικαιροποιημένες οδηγίες του ΕΟΔΥ (https://eody.gov.gr/neos-
Οι συστάσεις καθορίζονται από τις ακόλουθες παραμέτρους:
- την αναγκαιότητα της χειρουργικής επέμβασης για την επιβίωση του ασθενούς
- την επιβάρυνση του Συστήματος Υγείας (medical logistics) από την χειρουργική επέμβαση ή την μη χειρουργική αντιμετώπιση παθήσεων (συντηρητική αντιμετώπιση) – κατανάλωση μονάδων αίματος και παραγώγων, ανάγκη για πολύωρη χειρουργική επέμβαση, ανάγκη για πολυήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο, ανάγκη για νοσηλεία στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας
- τον κίνδυνο έκθεσης σε λοίμωξη από τον COVID-19 τόσο του ασθενούς όσο και του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού.
Γενικά, οι συνθήκες εκτιμώνται καθημερινά, από τον Χειρουργό Θυρεοειδούς Σταύρο Τσιριγωτάκη και τους συνεργάτες του, με βάση τα δεδομένα της πανδημίας του COVID-19 και τις ανάγκες του Συστήματος Υγείας, με αίσθημα ευθύνης. Ειδικότερα οι συστάσεις μας έχουν ως εξής:
- Κάθε ασθενής είναι μοναδικός
- Ο ασθενής που πρέπει να χειρουργηθεί για καλοήθη νόσο στο θυρεοειδή, μπορεί να περιμένει, μέχρι να βελτιωθούν οι συνθήκες της πανδημίας από τον κορωναϊό COVID-19
- Ασθενής με καρκίνο θυρεοειδούς, που απειλείται η ζωή του, έχει πρόσβαση στη χειρουργική επέμβαση
- Ασθενής με τοξική βρογχοκήλη (Graves) έχει πρόσβαση στη χειρουργική επέμβαση
Αυτή η τακτική δεν είναι η πλευρά της αυτοθυσίας αλλά η υπεύθυνη στάση για το κοινό καλό και για τη δημόσια υγεία. Είναι η πλευρά της κοινωνικής συνείδησης. Είμαστε με την πλευρά αυτών που βάζουν τη ζωή τους σε κίνδυνο για να σωθούν οι συμπολίτες τους, που αγόγγυστα το τελευταίο διάστημα τρέχουν δίπλα στον ασθενή.
Είμαστε μαζί με εκείνους που εμπλέκονται άμεσα ως εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας. Στην πρώτη γραμμή φυσικά είναι οι γιατροί-ήρωες που βρίσκονται στα δημόσια νοσοκομεία, αλλά και το νοσηλευτικό και το υπόλοιπο προσωπικό των νοσοκομείων.
Γνωρίζουμε ότι στην Κίνα πολλοί γιατροί και νοσηλευτές έχασαν τη ζωή τους, στην Ιταλία η κυβέρνηση καλεί σε βοήθεια ακόμα και τους συνταξιούχους γιατρούς. Και ξέρετε τι σημαίνει αυτό... Σημαίνει ότι όσοι ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα ίσως δώσουμε μάχη και για τη δική μας ζωή και όχι μόνο για την ζωή των άλλων.
Μαζί μας είναι και οι επιστήμονες που βγάζουν τα μάτια τους πάνω από ένα μικροσκόπιο για να βρουν θεραπείες και το εμβόλιο. Που δεν κινδυνεύουν τόσο, αλλά ζουν με την ελπίδα και το τιτάνιο στρες να σώσουν όσο περισσότερους μπορούν, όσο το δυνατό πιο γρήγορα.
Δεν είμαστε οι ήρωες των ημερών, τώρα που ο χρόνος πιέζει σαν υδραυλική πρέσα.
Όσοι επιλέξαμε αυτό το λειτούργημα που θέλαμε να υπηρετήσουμε, είμαστε εδώ καθαρά από επιλογή μας.
Ας κάνουμε ο καθένας αυτό που ξέρουμε. Η ανθρώπινη ανάγκη για πίστη δεν χρειάζεται εκμετάλλευση.
Με εκτίμηση,
Σταύρος Τσιριγωτάκης, γενικός χειρουργός MD FACS
Χειρουργός θυρεοειδούς και ενδοκρινών αδένων
Τακτικό Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (ΕΕΧΕΑ)
Τακτικό Μέλος Αμερικάνικου Κολεγίου Χειρουργών (ACS)
Τακτικό Μέλος Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργών (ISS)
Τακτικό Μέλος Ευρωπαϊκής Εταιρείας Θυρεοειδούς (ΕΤΑ)
Τακτικό Μέλος Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς (ΑΤΑ)
