Την ευθύνη για την πυρκαγιά που εκδηλώθηκε τη Δευτέρα στο Ειρηνοδικείο Αθηνών ανέλαβε με ανακοίνωσή της ομάδα που υπογράφει ως «σύντροφοι και συντρόφισσες».
Η ανακοίνωση όπως αναρτήθηκε σε ιστοσελίδα του αντιεξουσιαστικού χώρου
Οι μόνοι άνθρωποι που ανέβηκαν στη δικαστική έδρα με καλό σκοπό.
Μεταξύ γεωπολιτικών παιχνιδιών, ρατσιστικών όχλων, ανθρώπινου ξεριζωμού, καλοστημένων μπίζνες, εθνικισμών, μιντιακού παραληρήματος, καλοβολεμένου μισανθρωπισμού, μια ανθρώπινη τραγωδία εκτυλίχθηκε από τον φράκτη του Έβρου ως τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.
Η Ευρώπη-φρούριο, η ελληνική πινέζα του χάρτη της και ο ερντογανικός καιροσκοπισμός, έπαιξαν στα γεωπολιτικά τους ζάρια, τις ζωές ανθρώπων ξεριζωμένων που αποζητούν τα ψιχούλα που πέφτουν από το τραπέζι της ευρωπαϊκής ευδαιμονίας.
Το ελληνικό κράτος στάθηκε άξια εμπροσθοφυλακή της Ευρώπης-φρούριο, διανθίζοντας την αποστολή του με εσωτερικής κατανάλωσης κορώνες “πατριωτισμού” και τσάμπα “ελληνικής μαγκιάς”, της μαγκιάς του οπλισμένου ενάντια στον άοπλο, του χορτάτου ενάντια στον πεινασμένο, του βολεμένου ενάντια στον ξεριζωμένο.
Εμείς στεκόμαστε και συλλογιζόμαστε τους (τουλάχιστον) δύο ανθρώπους μας που χάθηκαν από τις σφαίρες του Κτήνους. Δεν έχει σημασία αν ο Μοχάμαντ αλ Αράμπ και ο Μοχάμαντ Γκουλζάρ χτυπήθηκαν από τις σφαίρες μπάτσου, στρατιώτη ή φασίστα vigilante. Εμείς ξέρουμε ότι δύο άνθρωποι της παγκόσμιας Τάξης μας δολοφονήθηκαν από τους μισθοφόρους του παγκόσμιου εχθρού μας.
Και ζητάμε λογαριασμό για εγκλήματα που τους δράστες τους, καλά παραλλαγμένους μέσα στον “εθνικό κορμό”, κανείς δεν θα αναζητήσει.
Σε μια ελάχιστη κίνηση αξιοπρέπειας και αντίστασης, το πρωί της 9ης Μαρτίου επισκεφτήκαμε τα δικαστήρια της οδού Λουκάρεως. Το παραδεχόμαστε, τον πιο αδύνατο κρίκο τους: το Ειρηνοδικείο. Κρίκο όμως του ίδιου συστήματος που κρατάει στο απυρόβλητο αυτούς που ληστεύουν τον κοινωνικό πλούτο, αυτούς που νομίμως δολοφονούν και τιμωρεί αμείλικτα τους φτωχοδιαβόλους.
Η όλη ιστορία πέρασε στα ψιλά, υπό το βολικό fake news κάποιου “βραχυκυκλώματος”.
Ας αφηγηθούμε λοιπόν. Κι αυτοί που ξέρουν, ξέρουν. Είσοδος Ειρηνοδικείου. Μια μεγάλη αίθουσα. Στα αριστερά ένα ΑΤΜ της Πειραιώς με την ενοχλητική ενσωματωμένη του κάμερα. Το αποφεύγουμε. Στα δεξιά κάποιοι κάθετοι διάδρομοι με δικαστικές αίθουσες και γραφεία. Επιλέγουμε έναν διάδρομο. Τον προχωράμε ως το τέρμα του ώστε να μην υπάρξει ο παραμικρός κίνδυνος να εγκλωβιστεί από τη φωτιά κάποιος άνθρωπος. Εκεί στο βάθος δεξιά είναι η δικαστική αίθουσα 10 κένη. Πόρτα πρώτη, “για το κοινό”. Πόρτα δεύτερη, “μόνο για δικαστικούς”. Γελάμε. Πρώτη φορά αντικρύζουμε από εδώ πάνω αυτές τις αίθουσες που παίζονται ανθρώπινες ζωές, χρόνια φυλακής, ο πόνος του εγκλεισμού. Δεν αντικρύζουμε για πρώτη φορά το μπετόνι με το προσάναμμα. Είμαστε πάνω στην έδρα των δικαστών. Τα πάντα γίνονται. Βάζουμε το μπετόνι κάτω από την καρέκλα του προέδρου. Γελάμε. Ανάβουμε το προσαναμμα. Ακόμα γελάμε. Φεύγουμε.
Υ.Γ.1: Απέναντι στην γελοιότητα της (αντι)τρομοκρατικής να βαφτίζει τρομοκρατική οργάνωση, την πιο απλή και σεμνή υπογραφή “σύντροφοι, συντρόφισσες” που συνοδεύει απειράριθμες και πάσης φύσεως κινηματικές δραστηριότητες εδώ και δεκαετίες, εμείς επιλέγουμε για αυτή την δράση να πούμε ότι πραγματοποιήθηκε από ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ και ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ
Υ.Γ.2: Για τον Λάμπρο που πριν από δέκα χρόνια έπεσε μαχόμενος.
σύντροφοι και συντρόφισσες
