Και πώς βρίσκεις δηλαδή, συμβατό δότη συναισθημάτων; Τί είναι αυτό που δημιούργει τις κατάλληλες συνθήκες ή βάζει τις προϋποθέσεις, ώστε δύο άνθρωποι να αποφασίσουν να είναι μαζί και να περνάνε και καλά; Πώς οι προτεραιότητες του ενός, θα συμπέσει να είναι και προτεραιότητες του άλλου; Πώς δύο ζωές θα κινηθούν παράλληλα και με την ίδια ταχύτητα και πώς, όταν χρειαστεί να συμπέσουν, αυτό δεν θα είναι καταστροφικό για κανέναν από τους δύο;
Συμβατός δότη συναισθημάτων. Προϋπόθεση ή ζητούμενο; Ίσως και τα δύο! Γιατί αν το συναίσθημα σου δεν μπορεί να ταυτιστεί με το συναίσθημα του άλλου, τότε για ποια επικοινωνία μιλάμε; Και τελικά, τί είναι αυτό που ζητάμε από κάποιον να καλύπτει, τα συναισθηματικά μας κενά ή κάποιον να ξυπνάει τα θαμμένα συναισθήματά μας;
Απαντήσεις δεν υπάρχουν ή ίσως υπάρχουν πολλές. Αυτό που σίγουρα καθορίζει την αρτιότητα ή το αντίθετο στην επικοινωνία δύο ανθρώπων είναι ο σωστός χρόνος. Το σωστό timing που λέμε! Γιατί δεν έχει σημασία τί ζητάει ο καθένας μας στην ζωή του γενικά ή μια δεδομένη στιγμή. Σημασία έχει να συναντήσεις τον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή.
Και τότε τίποτα δεν θα θέλει απάντηση, γιατί δεν θα τίθεται κανένα ερώτημα. Όλα θα κυλούν φυσικά και αβίαστα και ίσως πιάσουμε τον εαυτό μας να σιγομουρμουρά τους στίχους από το αγαπημένο τραγούδι “γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου, γι’ αυτό, για να σε συναντήσω” …
Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
