Ξυπνάς το πρωί και με τρόμο διαπιστώνεις πως το ξυπνητήρι χτυπούσε σαν τρελό για τουλάχιστον 35 λεπτά πριν το πάρεις χαμπάρι. Το αποτέλεσμα σε χαλάει πολλαπλώς: όχι μόνο έχεις χάσει το δεκαπεντάλεπτο χουζούρι σου, αλλά είσαι και 20 λεπτά πίσω στο χρόνο σου να ετοιμαστείς, κάτι λογικό αν σκεφτείς πως πάλι άργησες να κοιμηθείς το βραδύ. Μέσα στη βιασύνη σου αναρωτιέσαι για πολλοστή φορά πώς να προλάβεις μέσα σε 24 μόλις ώρες να χωρέσεις όλα εκείνα που θέλεις να κάνεις.
Σηκώνεσαι και τρέχεις να χωθείς κάτω από το ντους μπας κι ανοίξει το μάτι. Βγαίνεις και πάλι τρέχοντας, γεμίζοντας το πάτωμα νερά, μιας και πάνω στον πανικό σου δεν πήρες πετσέτα. Ντύνεσαι και, όπως είναι λογικό, κάνεις μούσκεμα τα ρούχα σου, δεν έχεις καθόλου χρόνο για αλλαγές. Με βρεγμένο ακόμα το μαλλί, αρπάζεις το άγιο τρίπτυχο (τσάντα-κλειδιά-κινητό) και βγαίνεις από το σπίτι. Θα το μετανιώσεις που δεν πρόλαβες να στεγνώσεις, αλλά δεν είχες άλλη επιλογή.
Στο δρόμο τρέχεις να προλάβεις το λεωφορείο αν και τα χρονικά περιθώρια δεν είναι υπέρ σου. Πάλι θα αργήσεις στο γραφείο. Ως συνήθως θα περάσεις ένα γεμάτο 8ώρο στη δουλειά κι οι λίγες στιγμές ανάπαυλας θα είναι για να προλάβεις να πας στην τουαλέτα ή να πιείς ένα ποτήρι νερό. Άλλη μια ημέρα που δεν πρόλαβες να φας. Άσε που είχες ξεχάσει και το ταπεράκι στο σπίτι. Σχολάς και τρέχεις καρφί στο γυμναστήριο, τη μόνη πολυτέλεια ατομικής φροντίδας που σου χαρίζεται. Μέχρι να τελειώσει η προπόνηση και να κάνεις το ντουζάκι σου, η ώρα έχει πάει 8. Οριακά προλαβαίνεις το σούπερ μάρκετ. «Γάλα, κοτόπουλο και χαρτοπετσέτες» σκέφτεσαι όσο πλησιάζεις. Πληρώνεις και τρέχεις για ακόμα μια φορά στο σπίτι να προλάβεις να βάλεις το φαγητό στο φούρνο, να πλύνεις τα χτεσινά πιάτα, να βάλεις ένα πλυντήριο: η λίστα των υποχρεώσεων δεν έχει τελειωμό. Στις 12 τα μάτια σου κλείνουν από τη νύστα, το κορμί σου πονάει παντού κι ο εγκέφαλος σου έχει δηλώσει παραίτηση. Ύπνος και ξανά από την αρχή σε λίγες ώρες.
Κάπως έτσι περνάει η καθημερινότητα, με μικρές κατά καιρούς διαφοροποιήσεις. Σου θυμίζει κάτι όλο αυτό το σκηνικό; Βλέπεις κάπου κοινά σημεία με την δική σου ζωή σου σε αυτή την περιγραφή; Η απάντηση είναι επίπονα γνωστή. Κάτι όμως λείπει σε όλη αυτή την εικόνα, η παρουσία σου. Αναζητάς τις στιγμές που περνάς εσύ με τον εαυτό σου, δε θυμάσαι καν πότε ήταν η τελευταία φορά που είχες χρόνο μόνο για σένα.
Σε μια εποχή που το ρολόι μετράει εναντίον μας κι η ζωή κινείται με φρενήρεις ρυθμούς, ο χρόνος, ο πραγματικός και ποιοτικός χρόνος που θα έπρεπε να αφιερώνουμε στην εσωτερική μας αναζήτηση, φαντάζει με ουτοπία. Έχει γίνει αστικός μύθος, όλοι έχουμε ένα φίλο ή μια γνωστή που βρίσκουν χρόνο για τον εαυτό τους και κατορθώνουν να προλάβουν να το συμπεριλάβουν στο 24ωρο τους μαζί με δουλειά και κοινωνικές υποχρεώσεις. Ισχυρίζεται ότι δεν έχει να κοιμηθεί από πρόπερσι, μια χαρά βρίσκει χρόνο (λέει) και για τον ύπνο.
Το μυστικό βρίσκεται ότι τέτοια άτομα ακολουθούν μια βασική αρχή: όταν κάτι το θεωρείς σημαντικό, γίνεται βασική σου προτεραιότητα και θα δημιουργήσεις χρόνο και γι’ αυτό. Ο καθένας από μας οφείλει, πρώτα από όλα στον ίδιο κι ύστερα και στον περίγυρό του, να αφιερώνει χρόνο στην προσωπική του αναζήτηση και την εξέλιξή του.
Η κλασική δικαιολογία είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος, ή εάν βρεθεί χρόνος, η κούραση –σωματική και πνευματική– είναι τόσο έντονη που δεν υπάρχει κουράγιο και νηφαλιότητα για κάτι τόσο σπουδαίο. Το αποτέλεσμα είναι να μη συνειδητοποιούμε ποιοι είμαστε, τι θέλουμε, πού πάμε και πώς κατέληξε έτσι η ζωή μας. Η ενδοσκόπηση δεν είναι αγγαρεία, μουρουνέλαιο που σε κυνηγάει η μαμά να καταπιείς. Είναι ένα δώρο προς τον εαυτό σου, κάτι που θα πρέπει να εντάξεις στην καθημερινότητα σου, όπως το φαγητό και το νερό.
Με λίγα λεπτά την ημέρα, είτε το πρωί την ώρα που πίνεις τον καφέ σου, είτε όταν βρίσκεσαι στα ΜΜΜ, στον δρόμο προς τη δουλειά, ακόμα και πάνω στον διάδρομο του γυμναστηρίου ή οποιοδήποτε άλλο χρονικό διάστημα κρίνεις ότι έχεις την ηρεμία, μπορείς να πετύχεις πολλά. Αν καθίσεις και σκεφτείς λίγο την ζωή σου, πού πας και τι κάνεις, ίσως καταφέρεις μεγάλη πρόοδο σε προσωπικό επίπεδο. Αρκεί να αναρωτηθείς αν είσαι ευτυχισμένος, τι σε προβληματίζει, και τι σε εμποδίζει από το να πετύχεις όσα επιθυμείς. Αν ξεκινήσεις αυτή τη διαδικασία, θέτεις βάσεις για ένα σχέδιο αλλαγής και ανανέωσης. Υπάρχουν τόσες στιγμές «χαμένου χρόνου»: μερικές μπορείς μια χαρά να τις αξιοποιήσεις προς όφελός σου.
Η εσωτερική αναζήτηση κι ενδοσκόπηση μόνο καλό μπορούν να σου προσφέρουν. Αφιερώνοντας λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σου στο να σκεφτείς εσένα, τις επιλογές και τη ζωή σου, κάνεις την αρχή μιας νέας, πιο όμορφης και πιο ανάλαφρης ζωής. Αν μη τι άλλο, σου το χρωστάς.
Συντάκτης: Ελίνα Μυζίθρα
Επιμέλεια κειμένου: Μιχάλης Μαρκόνης
