Του Γιώργου Μεριζιώτη (*)
Προλογικό
Αφορμή για αυτό το άρθρο – παρέμβαση αποτέλεσαν δυο δημοσιεύσεις: α) αυτή“Δημοσιεύτηκε η απόφαση για την απαλλοτρίωση χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων” β) και ιδιαίτερα αυτή “Καθόλου τυχαία το, από 7 Μαΐου, πρακτικό έγκρισης της απαλλοτρίωσης της περιοχής Λιπασμάτων από την Περιφέρεια” που θέτει κάποια εύλογα ερωτήματα με αφορμή την απόφαση της Περιφέρειας για την απαλλοτρίωση του χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα όπου στο κεφάλαιο “ΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ” στο σημείο ΣΤ (σελίδα 10) λέει τα εξής:
{…} ΣΤ) Εξυγίανση του εδάφους / υπεδάφους από τα παραπροϊόντα που εναποτίθεντο κατά την περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου και τα οποία σήμερα εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή δημιουργώντας συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία των κατοίκων. {…} (**)
Για δεκαετίες αποκρύβεται η αλήθεια για το εργοστάσιο λιπασμάτων στην Δραπετσώνα
Για δεκαετίες το εργοστάσιο παραγωγής λιπασμάτων, χημικών, φυτοφαρμάκων και γυαλιού στην Δραπετσώνα μόλυνε με θανατηφόρες ουσίες τον αέρα τη θάλασσα και τη γη της περιοχής και της Αττικής, και τις συνέπειες από αυτή την εγκληματική δράση του ενάντια στην δημόσια υγεία εμείς οι κάτοικοι της περιοχής την πληρώνουμε μέχρι σήμερα.
Για δεκαετίες όταν οι κάτοικοι της περιοχής διαμαρτύρονταν για την μόλυνση, η απάντηση των ιδιοκτητών (αφεντικών και των παπαγάλων λακέδων τους) του εργοστάσιου, ιδιαίτερα την δεκαετία του ’80 που υπήρχε το αίτημα για το κλείσιμο του εργοστασίου, ήταν το εξής: «Εσείς ήρθατε και κατοικήσατε στην περιοχή, εμείς προϋπήρχαμε»! Αυτή ήταν η απάντηση στο αίτημα των κάτοικων και του νέου αφεντικού κληρονόμου του εργοστάσιου Αλέξανδρου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη(***) και εννοούσε το στοίβαγμα και το πέταμα σε αυτή την άγονη και ξερή γωνιά του Πειραιά, την Δραπετσώνα, χιλιάδων προσφύγων από την Μικρά Ασία και τον Πόντο, ενώ το εργοστάσιο προϋπήρχε.
Ο ιδρυτής και πρώτος ιδιοκτήτης του εργοστάσιου λιπασμάτων Νίκος Κανελλόπουλος (το όνομά του είχε η κεντρική οδός της Δραπετσώνας), έχει μείνει γνωστός στην τοπική ιστορία για τη φράση του «μια δεκάρα, εκατό εργάτες», μιλώντας για την πάμφθηνη τιμή των εργατικών μεροκάματων αφού λόγω προσφυγιάς και ανεργίας, τα εργατικά χέρια περίσσευαν. (1)
Για δεκαετίες τα αφεντικά του εργοστασίου και οι λακέδες τους προπαγάνδιζαν το ψέμα ότι “δίνουμε θέσεις εργασίας στους ντόπιους κάτοικους” ενώ ήταν ζήτημα αν το 1/3 των εργαζόμενων στο εργοστάσιο προέρχονταν από την Δραπετσώνα. (1)
Για δεκαετίες οι ιδιοκτήτες (αφεντικά) του εργοστάσιου έκαναν εισαγωγή φωσφορικού ορυκτού (ως πρώτη ύλη) από την Αφρική, πάμφθηνη, γιατί είχε μεγάλη περιεκτικότητα σε ραδιενεργά υλικά και δεν τον αγόραζε κάνεις, ή αν τον αγόραζαν θα τον αγόραζαν επιχειρηματίες σαν αυτούς της Ελλάδας.
Για δεκαετίες οι Αφρικανοί εργαζόμενοι στα ορυχεία, οι ναυτεργάτες που μετέφεραν με πλοία αυτά τα υλικά και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο λιπασμάτων ήταν εκτεθειμένοι σε αυτόν τον υψηλό σε ποσοστά ραδιενέργειας φωσφορικό ορυκτο.
Για δεκαετίες οι επιστημονικοί φορείς (Ελληνική Επιτροπή Πυρηνικής Ενέργειας, Δημόκριτος κλπ) μας καθησύχαζαν (2) ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και τα αφεντικά έθαβαν τα κατάλοιπα από την επεξεργασία του φωσφορικού ορυκτού τον φωσφογύψο και άλλα, είτε στον χώρο του εργοστάσιου και αφού γέμισε τα πήγαιναν στο Σχιστό κάθε πρωί με ανοιχτά φορτηγά που διέσχιζαν κεντρικούς δρόμους της Δραπετσώνας και του Κερατσινίου. “Σε κατοικημένη περιοχή, στο λεκανοπέδιο υπάρχει μία χωματερή με 10 εκατ. τόνους αποβλήτων που έχουν αυξημένη ραδιενέργεια, ραδιενεργά απόβλητα. Αυτό το πράγμα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι αποτέλεσμα της αυθαιρεσίας της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Ξεκίνησε από το εργοστάσιο λιπασμάτων Δραπετσώνας, όπου για την παραγωγή φωσφορικού οξέος που χρησιμοποιείται σαν πρώτη ύλη για τα λιπάσματα στη γεωργία, έκαναν εισαγωγές από μία περιοχή της Αφρικής που είχε ήδη αυξημένη ραδιενέργεια… Το εργοστάσιο έπειτα από διαμαρτυρίες άρχισε να μεταφέρει τα στερεά αυτά απόβλητα στους πρόποδες του όρου Αιγάλεω με την ανοχή της Αστυνομίας, του Δασαρχείου και όλων των κρατικών υπηρεσιών”. (3)
Στις δεκαετίες που λειτουργούσε το εργοστάσιο λιπασμάτων δεν έγινε καμιά έρευνα από ανάλογους επιστημονικούς φορείς για τις επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων και των εργαζόμενων που είχε η λειτουργία του, και αν έγινε, μας την κράτησαν κρυφή.
Την περίοδο που άρχισε να ξηλώνεται το εργοστάσιο, ο εργολάβος που είχε αναλάβει το ξήλωμα πήγε τα μέταλλα, σίδερα (σκραπ) κλπ στην Χαλυβουργική για ανακύκλωση, η Χαλυβουργική δεν τα δέχτηκε γιατί είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε ραδιενέργεια, τότε πάλι οι επιστημονικοί φορείς διαβεβαίωναν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Τελικά τα παλιοσίδερα αυτά (σκραπ) εξήχθησαν στην Ουκρανία που είχε ψηλότερα στάνταρ (sic) για την ραδιενέργεια λόγω του Τσερνομπίλ που όσοι/ες δεν ξέρουν βρίσκεται στην Ουκρανία. (4)
Λίγα χρόνια πριν
Όταν είχαμε δημιουργήσει την παμπειραϊκή «Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος» στην περιοχή των λιπασμάτων στο πρώτο ντου (μέσα από πορεία) που κάναμε μέσα στον χώρο ενημερώναμε τους διαδηλωτές να μην πιάνουν διάφορα υλικά (μηχανήματα, μετασχηματιστές κλπ) γιατί είχαν Κλοφέν (ξέρετε τι είναι το κλοφέν;) επίσης τους είπαμε να μην πιάνουν χώματα η να κάθονται κάτω κατά γης γιατί το χώμα μπορεί να είναι μολυσμένο.
Τότε επί κυβερνήσεως Καραμανλή (του νεότερου) και δημαρχίας Χρυσού στην Δραπετσώνα το 2006 – 2007 παιζόταν ένα σχέδιο όπου ο χώρος των λιπασμάτων θα μετατρεπόταν σε Σίτυ τύπου Λονδίνου και κατοικιών υψηλών προδιαγραφών (πολυτελείας) για υψηλούς εισοδηματίες αγοραστές. Είχαν βρεθεί και επενδυτές από το Κατάρ. Αυτό το σχέδιο (πρότζεκτ) προωθούσε με φανατισμό και ο τότε υπουργός ναυτιλίας Μανώλης Κεφαλογιάννης.
Στην πρωτοβουλία μας υπήρχε ένα μέλος (ο Γιώργος) που δούλευε σε μια εταιρία ως τεχνικός κομπιούτερ, εντελώς τυχαία πήγε για κάποιες βλάβες κομπιούτερ στα γραφεία της Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής τράπεζας, και τώρα Εθνική Ακινήτων που φέρεται ως νέος ιδιοκτήτης της έκτασης του πρώην εργοστασίου των λιπασμάτων, τα γραφεία της είναι μέσα στο χώρο των λιπασμάτων διπλά στον υδατόπυργο στα παλιά γραφεία του εργοστασίου.
Όταν πήγε εκεί οι υπάλληλοι της Κτηματικής του δείξανε ποια κομπιούτερ είχαν πρόβλημα και έφυγαν από τα γραφεία, ο Γιώργος έμεινε μόνος του και άρχισε να ψάχνει τα ντουλάπια, μέσα σε ένα ντουλάπι βρήκε την αλληλογραφία της Κτηματικής με τους Καταριανούς επενδυτές. Οι επενδυτές είχαν θέσει θέμα για το ποιος θα αναλάβει το κόστος από την απορρύπανση – εξυγίανση του χώρου κάτι που είχε υψηλό τίμημα και δεν ήθελαν να το αναλάβουν αυτοί. Έτσι χάλασε το ντιλ με τους επενδυτές και δεν προχώρησε η επένδυση. Δυστυχώς ο συναγωνιστής δεν βρήκε μέιλ στα κομπιούτερ ανάλογου περιεχόμενου , ούτε κατάφερε να αντιγράψει την αλληλογραφία που ήταν ολόκληρος φάκελος. (5) Μετά από λίγο διάστημα ήρθαν τα νέα για το τι γίνεται με την εναπόθεση του φωσφογύψου στο Σχιστό. (6)
Στο τώρα
Πέρσι, ως μακροχρόνια άνεργος δούλεψα μέσα από τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ στον Δήμο ως ηλεκτρολόγος. Σε εντολή του αντιδημάρχου να πάω στα λιπάσματα (ανάπλαση) να δουλέψω στην ηλεκτρική εγκατάσταση αρνήθηκα να πάω λέγοντας (μπροστά σε όλους τους εργαζόμενους), “δεν πάω για δυο λόγους, πρώτον: γιατί διαφωνώ με αυτό που γίνεται εκεί, και δεύτερο: μπορώ να παρακάμψω την διαφωνία μου αν μου δώσετε ένα έγγραφο που να βεβαιώνει ότι η περιοχή είναι ασφαλής από μόλυνση ώστε να μην διακινδυνεύσει η υγεία μου.
Ο αντιδήμαρχος απάντησε ότι “έχουν γίνει μελέτες ότι η περιοχή είναι ασφαλής και σιγά να μην σου δώσουμε εσένα τέτοιο έγγραφο, ποιος είσαι εσύ;” του απάντησα ότι “εκτός από εργαζόμενος είμαι και δημότης της περιοχής, αν δεν μου δώσεις το έγγραφο δεν πάω εκεί και απόλυσε με”, φυσικά δεν πήγα για δουλειά στην ανάπλαση ούτε μου δώσανε το έγγραφο που ζητούσα, ούτε με απέλυσαν.
Στο δια ταύτα
Αγωνιστήκαμε και παλέψαμε μέσα από την παμπειραϊκή «Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος» να δοθεί η περιοχή των λιπασμάτων (και όχι μόνο αυτή) στους κατοίκους, ώστε να δημιουργηθεί ένα άλσος προς ωφέλεια όλων των κατοίκων του ευρύτερου Πειραιά, μιας περιοχής με το σε παγκόσμιο επίπεδο μικρότερο ποσοστό πράσινου ανά κάτοικο.
Τον αγώνα αυτόν μέσα από ένα νέο πλαίσιο συνεχίζουν σήμερα οι συναγωνιστές/συναγωνίστριες της «Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου – Δραπετσώνας» (7)
Το πόσο χρήσιμο και ευεργετικό είναι μέσα στον οικιστικό – δομημένο ιστό της πόλης ένα άλσος ή αν θέλετε “μητροπολιτικό πάρκο” ειδικότερα τώρα που η κλιματική κατάρρευση είναι σε εξέλιξη, μελλοντικά θα φανεί. Προσπαθήσαμε να πείσουμε ότι αυτή η κατάρρευση θα έχει ακόμα δυσμενέστερες επιπτώσεις για την περιοχή μας, λχ θερμικό σοκ από καύσωνες κλπ. Δεν γίναμε πιστευτοί.
Η πλειοψηφία των κατοίκων της περιοχής, είτε αδιαφορούν, είτε τους αρέσει να παραμυθιάζονται από τους επαγγελματίες ή ερασιτέχνες αναπλαστές, τους πάσης φύσεως αναπτυξιολόγος και φυσικά τους πρώην και νυν Δημάρχους από τον Χρυσό (πρώην δήμαρχο Δραπετσώνας πριν από την ένωση με το Κερατσίνι, για να μην μιλήσω για πιο πριν) μέχρι τον Βρεττάκο (νυν και επανεκλεγμένο δήμαρχο Κερατσινίου – Δραπετσώνας) και πέφτοντας το βράδυ στο κρεβάτι ονειρεύονται (μπορεί και μέχρι σημείου ονείρωξης- φαντασίωσης) την “αναβάθμιση” της Δραπετσώνας. Στα πρώτα σχέδια ανάπλασης των λιπασμάτων (τo Σίτυ) το παραμύθιασμα ήταν ότι η Δραπετσώνα θα γίνονταν η Εκάλη των δυτικών προαστίων, μετά ήρθαν τα σχέδια (πρότζεκτ – sic) για πίστα Φόρμουλα 1, άρχισε μια νέα ονείρωξη ότι η Δραπετσώνα θα γίνει το πριγκιπάτο Μονακό (η “περίφημη” υπαίθρια πίστα Φόρμουλα 1) των δυτικών προαστίων.
Τώρα έχει επιβληθεί από τους αριστερούς διαφωτιστές – αναπλαστές ως δημοτική αρχή και διαχειριστές του δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας μια άλλη διαφορετική φαντασίωση – ονείρωξη, ότι δηλαδή η Δραπετσώνα θα αποτελέσει την “πολιτιστική πρωτεύουσα” των δυτικών – και όχι μόνο – προαστίων, αρχής γεννώμενης με τα “Φεστιβάλ στη Θάλασσα” στην περιοχή λιπασμάτων. Γιατί πρέπει να ξεφύγουμε από το παλιό και κακομοίρικο “στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή” μια στροφή από το γνωστό τραγούδι που έκφραζε (και ο νυν δήμαρχος το ξέρει) άλλες εποχές με άλλες καταστάσεις (μάχη της παράγκας) και να περάσουμε στο μικροαστικότερο “στη Δραπετσώνα έχουμε πια ζωή” είναι κάτι που ταιριάζει και στους νέους κάτοικους της περιοχής που αγόρασαν διαμερίσματα σε αυτές τις καινούργιες πολυκατοικίες αισθητικά και πολεοδομικά αίσχη(τύπου Ρουσουνέλου) στην περιοχή των Βούρλων και αλλού, διαμερίσματα που πολλά από αυτά είναι με κόκκινα δάνεια, γιατί για τον Έλληνα και την Ελληνίδα τον ενδιαφέρει να έχει πρωτίστως “ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του” και ας είναι αισθητικά και πολεοδομικά αίσχος.
Όμως τα εύλογα ερωτήματα που θέτει ο συνδημότης Μανώλης Γλαμπεδάκης εδώ στο “Καθόλου τυχαία το, από 7 Μαΐου, πρακτικό έγκρισης της απαλλοτρίωσης της περιοχής Λιπασμάτων από την Περιφέρεια” για την περιοχή των λιπασμάτων παραμένουν και οι απαντήσεις ίσως δεν έρθουν ποτέ.
Λέγεται ότι η δημοτική αρχή και ο δήμαρχος (που στις εκλογές ανανέωσαν την θητεία τους ) είναι αδιάφθοροι και αποτελεσματικοί στην διοίκηση- διαχείριση του δήμου. Οι περισσότεροι/ες όταν ακούνε για διαφθορά, το μυαλό τους πάει στα φράγκα, στο μαύρο χρήμα που πάει στις τσέπες κάποιων. Επειδή η διαφθορά είναι το αντίθετο της αρετής, διαφθορά δεν είναι μόνο το μαύρο χρήμα, διαφθορά είναι και το να ξέρεις για κάποια ζητήματα ότι είναι επικίνδυνα για την δημόσια υγεία και για λόγους πολιτικής η ατομικής – προσωπικής σκοπιμότητας και φιλοδοξίας να μην τα καταγγέλλεις ανοιχτά και δημόσια.
Οι χώροι που μέχρι στιγμής έχουν αποδοθεί στο δήμο και εκεί που γίνονται οι συναυλίες έχουν στρωθεί με ψιλό χαλίκι (γαρμπίλι) όπως οι θερινοί σηνεμάδες, (το «βασίλειο του γαρμπιλιού» το έχω ονομάσει) και έχουν φυτευτεί ελάχιστα δένδρα σε σχέση με τον χώρο, η δικαιολογία που δίνεται από την δημοτική αρχή είναι για να μην σηκώνεται σκόνη, – εγώ λέω και για να καλυφθεί το πρόβλημα της υπάρχουσας μόλυνσης του εδάφους. Αν τελικά ισχύουν αυτά που γράφω (εύχομαι να κάνω λάθος και να μην επιβεβαιωθώ για το καλό της περιοχής μας) γιατί μέχρι τώρα δεν έχει δημοσιευθεί κάποια εμπεριστατωμένη περιβαλλοντική μελέτη για τον χώρο των λιμασμάτων, οι κύριοι και κυρίες της δημοτικής αρχής είναι διεφθαρμένοι μέχρι τα μπούνια.
Επειδή θα βγουν κάποιοι/κάποιες καλοθελητές και θα πουν ότι κινδυνολογώ, διασπείρω τον φόβο και δυσφημώ την περιοχή που γίνεται το «φεστιβάλ στη θάλασσα» ή συντάσσομαι με κάποιους/ες από την συντηρητική αντιπολίτευση στο δήμο,γι αυτό ως δημότης απαιτώ και προτείνω, να δημοσιευτούν (διαύγεια – διαφάνεια) στο επίσημο σαιτ του δήμου όλα τα έγγραφα και οι περιβαλλοντικές – εδαφολογικές έρευνες και μελέτες – αν υπάρχουν – που έχουν σχέση με τον χώρο των λιμασμάτων.Επίσης υπάρχει σχετική μελέτη και αδειοδότηση από την ΕΕΑΕ (Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας) για τη δημιουργία δημόσιων χώρων επί των εναποθέσεων φωσφογύψου στον χώρο του εργοστασίου των λιπασμάτων; και αν υπάρχει, γιατί δεν δίνετε στην δημοσιότητα απο την δημοτική αρχή;
Εν κατακλείδι
Στην εποχή των fake news (ψεύτικων ειδήσεων) και των social media ( μέσα κοινωνικής δικτύωσης) τύπου Facebook κλπ, συντελείται η σφαγή του κριτικού πνεύματος και λόγου αναγάγοντας τη βλακεία και την υποταγή ως υπέρτατη συμπεριφορά.
Ο ανθρωπιστής φιλόσοφος Ernst Fischer έκφραζε την αισιοδοξία του ότι: «μέσα στο μπουμπουνητό της βλακείας, βουβαίνεται η λογική. Όταν όμως το μπουμπουνητό γίνει τόσο δυνατό σα να βροντούσε κιόλας η καταστροφή, ακούγεται το ψιθύρισμα. Ένα ψιθύρισμα μέσα στα τείχη της εξουσίας. Και την κρίσιμη στιγμή, πολλοί προτιμούν να ακούσουν τη συμβουλή των σκεπτόμενων παρά τη μπουρδολογία του δαιμονισμένου». (Ernst Fischer, Τέχνη και Ανθρωπισμός)
Δυστυχώς, η αισιοδοξία του Ernst Fischer δείχνει να διαψεύδεται από την εν διαμορφώσει περιρρέουσα πραγματικότητα που έχει δημιουργήσει ο ολοκληρωτικός εμπορικός καπιταλισμός : Στην κρίσιμη στιγμή, φαίνεται ότι πολλοί προτιμούν να ακούσουν την μπουρδολογία – βλακεία των δαιμονισμένων παρά τη συμβουλή των σκεπτόμενων. Έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο η ανθρώπινη βλακεία – μαλακία θα έλεγα καλύτερα, που συνωστίζονται άτομα στην απαγορευμένη και άκρος ραδιενεργή περιοχή του Τσερνομπίλ για να βγάλουν σέλφι ή βιντεάκια.
Είχαμε προειδοποιήσει για τους κινδύνους που εγκυμονούν στο χώρο των λιπασμάτων, αλλά εμείς είμαστε περιθωριακοί (προσφιλές επίθετο των αριστερών) και ποιος μας λαμβάνει υπόψη του;
Οι επαγγελματίες ή ερασιτέχνες αναπλαστές, όταν έθετα θέμα σε διαπροσωπικές συζητήσεις για το πως μπαίνει ο κόσμος έτσι ανεξέλεγκτα στον χώρο των λιπασμάτων για τις συναυλίες (φεστιβάλ στην θάλασσα) μου την πέφτανε λέγοντας, ότι είμαι ενάντια στον πολιτισμό και τους απαντούσα ότι. “Στο πολιτιστικό πεδίο, συντελείται μια χωρίς προηγούμενο διάλυση της «πολιτιστικής δημιουργίας» με τη συστηματική καταστροφή της κριτικής λειτουργίας και τη διαμόρφωση ενός υπερεκπολιτισμένου καταναλωτικού και νεοαναλφάβητου κοινού προορισμένου να καταναλώνει σκουπίδια, μαζική κουλτούρα όγκους κοπριάς».
Παράλληλα ο ολοκληρωτικός εμπορικός καπιταλισμός και η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του έχει διαμορφώσει έναν νέο τύπο ανθρώπου αυτόν του σταρχιδιστή, αυτόν τον σταρχιδισμο αντιμετωπίζω όταν συζητάω με άτομα πάνω – κάτω της ηλικίας μου (50/60 χρόνων) λέγοντας τους για την κλιματική κατάρρευση του πλανήτη και τις δυσμενείς καταστάσεις που θα αντιμετωπίσουν τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας σε περίπου 50 χρόνια και μου απαντούν, «και τι μας νοιάζει αφού τότε εμείς θα έχουμε πεθάνει». Αυτός είναι ο νέος ανθρωπολογικός τύπος και σε αντίθεση με τους παππούδες/γιαγιάδες και πατεράδες/μανάδες μας που πάλευαν (σωστά ή λαθεμένα) να ζήσουν τα παιδιά τους σε έναν καλύτερο κόσμο από αυτούς.
Τελειώνοντας αυτό το κείμενο σε μια υποτιθέμενη ερώτηση που θα μου τεθεί «μα και εσείς βάζατε το αίτημα να απαλλοτριωθεί ο χώρος των λιπασμάτων και να γίνει άλσος, τώρα είσαι αντίθετος;» απαντώ, απο που και ως που να δοθούν χρήματα στην Εθνική τράπεζα που φέρετε ως ιδιοκτήτης του χώρου, οι τράπεζες ανακεφαλαιοποιήθηκαν δυο φορές και όλοι οι Ελληνες /Ελληνίδες φορολογούμενοι πληρώνουν αυτή την ανακεφαλαιοποίηση.
Ενώ για να μην διασπαστεί (κατακερματιστεί) ο χώρος των λιπασμάτων που οι επιχειρηματίες του Real Estate το ονομάζανε και φιλέτο, και για να μην πέσει η αξία του φιλέτου έγινε δώρο από την τότε κυβέρνηση το τούνελ του περιφερειακού δρόμου από το λιμάνι του Πειραιά προς στο Σχιστό, στα αρχικά σχέδια ήταν να περάσει ο δρόμος μέσα από τον χώρο των λιπασμάτων τελικά έγινε σήραγγα και πέρασε από κάτω και γιαυτό το κόστος η Εθνική τράπεζα δεν πλήρωσε ευρώ, πληρώθηκε από τα δημόσια έργα, από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Γιατί να δοθούν χρήματα στους μετόχους της τράπεζας αφού πρόκειται για έναν κοινωφελή σκοπό που αγγίζει όλον τον ευρύτερο Πειραιά και να μην δοθούν αυτά τα εκατομμύρια ευρώ ως κεφάλαιο για την απορρύπανση – εξυγίανση του χώρου και την δημιουργία του πάρκου. Πάντως εγώ φαντασιώνομαι μέχρι σημείου ονείρωξης ότι η περιοχή των λιπασμάτων, αν γίνει πάρκο, μπορεί να μοιάζει με αυτά: Υπέροχα αστικά πάρκα στον κόσμο!.
Επιπλέων, δείτε πια τράπεζα θέλουν να αποζημιώσουν χρηματικά με την απαλλοτρίωση, αυτή; Έκλεισε το υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας στην Δραπετσώνα, αυτό το υποκατάστημα ήταν “συνυφασμένο” με την ιστορία της Δραπετσώνας, παλιά υπήρχαν μόνο δυο τράπεζες στην περιοχή, η Εθνική που χρησιμοποιούσε ο απλός κόσμος της περιοχής και η Εμπορική στα Βούρλα που ήταν περισσότερο για τους επιχειρηματίες της περιοχής και του λιμανιού. Που θα πάνε τώρα όλοι αυτοί οι παππούδες και η γιαγιάδες που κάνανε ουρά έξω και μέσα στην τράπεζα όταν πληρώνονταν οι σύνταξη τους;
Η εθνική ήταν μια στην ουσία “λαϊκή τράπεζα” και οι μεγάλοι (ηλικιακά) ανθρώπου ούτε έχουν κομπιούτερ, ούτε πολυκαταλαβαίνουν τα μηχανήματα πληρωμών (ΑΤΜ) και αν θα πάει στο Κερατσίνι θα γίνετε χαμός από των κόσμο, είδη γινότανε και από πριν.
Θα μου πείτε ότι το κεφάλαιο δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες, όμως οι υποψήφιοι δήμαρχοι και ο νυν γιατί δεν έθεσαν – θέτουν θέμα να παραμείνει το υποκατάστημα στην Δραπετσώνα, δεν ήξεραν ότι θα κλείσει; Το παραμύθι (που λέγετε) ότι είναι θάμα εσωτερικό της τράπεζας και ο Δήμος δεν μπορεί να κάνει κάτι, δεν το δέχομαι.
Υποσημειώσεις:
*) Ο συγγραφέας αυτού του κειμένου ως κάτοικος της Δραπετσώνας και δημότης του Δήμου Κερατσινίου – Δραπετσώνας ασχολείται με την οικολογία και το εργοστάσιο λιπασμάτων από την δεκαετία του ογδόντα δείτε: «Λιπάσματα Δραπετσώνας μια άλλη άποψη». Δεν ασχολείται με το καρναβάλι των εκλογών ούτε ψηφίζει γιαυτό δεν παρενέβη προεκλογικά επί του θέματος.
**) Όλη η απόφαση της Περιφέρειας σε pdf εδώ: apofasi Periferias
Σχετικά με το επίμαχο κεφάλαιο: Στην απόφαση της Περιφέρειας για την απαλλοτρίωση του χώρου του πρώην Εργοστασίου Λιπασμάτων στην Δραπετσώνα όπου στο κεφάλαιο “ΣΚΟΠΟΣ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗΣ” στο σημείο ΣΤ (σελίδα 10) λέει τα εξής:
{…} ΣΤ) Εξυγίανση του εδάφους / υπεδάφους από τα παραπροϊόντα που εναποτίθεντο κατά την περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου και τα οποία σήμερα εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή δημιουργώντας συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία των κατοίκων. {…}
{…} ΣΤ) Εξυγίανση του εδάφους / υπεδάφους από τα παραπροϊόντα που εναποτίθεντο κατά την περίοδο λειτουργίας του εργοστασίου και τα οποία σήμερα εξακολουθούν να ρυπαίνουν την ευρύτερη περιοχή δημιουργώντας συνθήκες επικινδυνότητας για την υγεία των κατοίκων. {…}
Η «Λαϊκής Συσπείρωσης» Κερατσινίου Δραπετσώνας» λέει στο κείμενο της:
{…} Η περιφερειακή αρχή μέσω του κ. Γαβρίλη ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι το συγκεκριμένο μπήκε στην έγκριση ως «τέχνασμα», για να γίνουμε πιο πειστικοί στην υπόθεση της απαλλοτρίωσης….…!!! Η δημοτική αρχή αφού υπεραμύνθηκε τη άποψη της περιφέρειας (κόρακας, κοράκου μάτι δεν βγάζει!!), μας είπε ότι όλα είναι καλά και ότι δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας…{…}
Αν όντως έτσι είναι, και δεν έχω λογούς να μην τους πιστέψω, ο αντιπεριφερειάρχης Γαβρίλης είναι ένας σκέτος πολιτικός τυχοδιώκτης που μας εμπαίζει, είναι ενας συστημικός – καθεστωτικός γραφειοκράτης συνδικαλιστής, από αυτούς που έχει εν επάρκεια στους κόλπους του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βιογραφικό Αντιπεριφερειάρχη Πειραιώς (από το σαιτ της Περιφέρειας)
***) Το τελευταίο αφεντικό του εργοστασίου λιπασμάτων ήταν ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης, ο οποίος εκτελέστηκε από την Επαναστατική Οργάνωση 17 ΝΟΕΜΒΡΗ την Τρίτη 1η Μαρτίου 1988. Ο Αλέξανδρος Αθανασιάδης–Μποδοσάκης, ήταν γενικός διευθυντής (αφεντικό) της Εταιρείας Λιπασμάτων, της Λάρκο και της Πυρκάλ. Δείτε τη προκήρυξη της οργάνωσης σε μορφή pdf εδώ: ΕΝΑΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟΣ
Σημειώσεις:
1) Δείτε την μπροσούρα «Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος» (Δεν τους χρωστάμε τίποτα, μας χρωστάνε τα πάντα).
2) Για όσους έχουν εμπιστοσύνη στους ελληνικούς επιστημονικούς φορείς τύπου Δημοκρίτου ή Ελληνική Επιτροπή Πυρηνικής Ενεργείας θα τους θυμίσω την περίπτωση με το πυρηνικό ατύχημα στο Τσερνόμπιλ. Αυτοί οι φορείς μαζί με την τότε πασοκικη πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΧΩΔΕ, όχι μόνο απέκρυψαν σε χειρότερο βαθμό ακόμα και από τους τότε Σοβιετικούς το γεγονός , ενώ (στην αρχή την κρίσιμη περίοδο του ατυχήματος ) οι εγχώριοι κομμουνιστές όλων των αποχρώσεων μίλαγαν για δυτική- Αμερικάνικη προπαγάνδα. Το κράτος (η πολιτεία -sic) ήταν υπεύθυνο για ενημέρωση των κινδύνων ώστε ο κόσμος να πάρει τα ανάλογα μέτρα προστασίας. Όμως αφού έγινε γνωστό το γεγονός και δεν μπορούσε πλέον να αποσιωπηθεί, οι κρατικοί φορείς άρχισαν να καθησυχάζουν τον κόσμο ότι δεν είναι κάτι που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία. Μόνο όταν άρχισαν οι διαμαρτυρίες και οι διαδηλώσεις άρχισαν να αλλάζουν στάση.
Ως διαδηλωτής που μας χτύπησαν μάλιστα και τα ματ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στην πλατεία Ομονοίας στο κέντρο της Αθήνας , έζησα από κοντά αυτή τη βρόμικη επιχείριση συσκότισης των επιπτώσεων από την διαρροή ραδιενέργειας του Τσερνομπίλ στην Ελλάδα, και μόνο όταν άρχισαν διάφορες ευρωπαϊκές χώρες να παίρνουν μέτρα και όταν οι ελληνικοί μη κυβερνητικοί φορείς όπως το ΠΑΚΟΕ, ΠΕΑΚ και διάφοροι οικολόγοι αγόρασαν μετρητές ραδιενέργειας και άρχισαν να μετρούν, τότε αναγκάστηκαν οι επίσημοι επιστημονικοί φορείς να προτείνουν μέτρα προφύλαξης του πληθυσμού .
Φυσικά δεν έγινε και κάποια σοβαρή επιδημιολογική έρευνα για τις επιπτώσεις από το Τσερνομπίλ στην χώρα μας, πάντως ο θείος μου που δούλευε τότε στα χωριά της Μεσσηνίας και έβαζε από χωριό σε χωριό κολόνες με καλώδιο του ΟΤΕ εκτεθειμένος για μήνες στην ύπαιθρο, μετά από δυο χρόνια πέθανε από “οξεία καλπάζουσα μυελοβλαστική λευχαιμία”. Οι γιατροί λακέδες και τσανακογλείφτες του συστήματος το απέδωσαν στην κληρονομικότητα και στα γονίδια!!! αυτοί οι γιατροί λακέδες του συστήματος έχουν την τάση να τα αποδίδουν όλα στα γονίδια. Από τότε εγώ δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε αυτούς τους διεφθαρμένους επιστημονικούς φορείς.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΦΩΣΦΟΓΥΨΟΣ ;
4) Τότε η γνωστή φυλάδα κολαούζος της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας, τα ΝΕΑ, μέσω της “ελληνικής επιτροπής ατομικής ενέργειας” έγραφε ότι δεν υπάρχει θέμα: «Δεν υπάρχει φόβος ραδιενέργειας» ενώ η εφημερίδα Ελευθεροτυπία μας ενημέρωνε ότι λόγω επικινδυνότητας το σκραπ από τα λιπάσματα Δραπετσώνας εξήχθη στην Ουκρανία. (δυστυχώς λόγω του ότι η Ελευθεροτυπία έχει κλείσει δεν βρίσκω να ποστάρω το δημοσίευμα).
5) Όταν έγινε γνωστό στην πρωτοβουλία ότι υπάρχει αυτή η αλληλογραφία, έπεσε η πρόταση να την απαλλοτριώσουμε και να την δημοσιεύσουμε, όμως επειδή στην πρωτοβουλία δεν είχαμε αρκετούς μάχιμους και δεδομένου ότι τότε αστυνομικά την δικαιοδοσία στην περιοχή την είχε το λιμενικό, για να μην μας την πέσουν οι ειδικές δυνάμεις του λιμενικού (αυτοί οι καραφασίστες, τα βατράχια) , ζητήσαμε βοήθεια από μια συλλογικότητα του Κερατσινίου ώστε να γίνει στα γρήγορα η δουλειά, αυτή η συλλογικότητα (αν και πιο παλιά συμμετείχε στην πρωτοβουλία) αρνήθηκε να συνδράμει, έτσι το εγχείρημα δεν έγινε και δεν πήραμε στα χέρια μας την αλληλογραφία.
Παρεμπιπτόντως , ο πρώην νομάρχης Πειραιά και πρώην δήμαρχος Κερατσινίου κλπ κ. Χρήστος Φωτίου ήταν διευθύνων σύμβουλος της Πρότυπος Κτηματική, θυγατρική της Εθνικής τράπεζας στην οποία ανήκουν τα 254 στρέμματα του Εργοστασίου Λιπασμάτων. Έτσι, για να μην χαθούν τα παιδιά αφού τελειώνει η θητεία τους στους δημοτικούς και κρατικούς θώκους ,να μην πάνε χαμένες οι γνώσεις τους και να αξιοποιηθούν!
6) Στο ίδιο μπροσούρα «Πρωτοβουλία Αγώνα για Ενιαίο Άλσος»
