ένα συγκλονιστικό θεατρικό έργο για την προσφυγική ταυτότητα και μνήμη από το ΙΩΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
H ιστορία μιας γυναίκας, όπως την ξετυλίγει η ίδια, σπαραχτικά και απελπισμένα, σε έναν θάλαμο του Δρομοκαΐτειου Φρενοκομείου αρχές της δεκαετίας του 1950, είναι το κεντρικό θέμα του θεατρικού έργου του βραβευμένου δημοσιογράφου και συγγραφέα Θωμά Σίδερη με τίτλο «Το μεσοφόρι που χόρευε». Το έργο στηρίζεται στο ομότιτλο μυθιστόρημά του, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Άπαρσις».
Το έργο έχει άμεσες αναφορές στην εγκατάσταση των προσφύγων μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ανταλλαγή των Πληθυσμών στις γειτονιές της περιφέρειας του Πειραιά αλλά και στον περιώνυμο οίκο ανοχής των Βούρλων, αργότερα φυλακή για ποινικούς και πολιτικούς κρατουμένους. Ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο Ανέστος Δελιάς, ένας μοναχικός οργανοποιός ο Πανάγος, η Αντριάνα, πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και ο γιος της ο Βαγγελάκης, είναι μερικοί από τους ήρωες που εισχωρούν στα θραύσματα της ατομικής μνήμης της, ματωμένη και σκοτεινή στο πέρασμα του χρόνου.
Άλλωστε και η ίδια η ηρωίδα, η Λέλα, όνομα παρμένο από το ποίημα «Αμαρτωλό» της Γαλάτειας Καζαντζάκη, κουβαλά σε όλη τη ζωή της την ταυτότητα του πρόσφυγα και της αέναης περιπλάνησης στον χώρο. Μοναδικός συνδετικός κρίκος με το παρελθόν και τη «χαμένη πόλη» η αδελφή της, η Αγγελικούλα.
Το έργο ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αντώνη Παπαδόπουλου, φωτισμούς από τον Λουλούδη Χατζή, κοστούμια από τη Δώρα Νικολοπούλου και μουσική επιμέλεια από τον Δημήτρη Τσακιλτζή.
Στον ρόλο της Λέλας η Γιάννα Πετρουτσά και στον ρόλο του Αναστάση ο Κυριάκος Ψαρράκος.
Το έργο παίζεται κάθε Δευτέρα, στις 8.30 το βράδυ, στη θεατρική σκηνή «Γκαράζ» του Πνευματικού Κέντρου δήμου Κορυδαλλού, Γρ. Λαμπράκη 159-161.
