Είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεις –και μετά να αποδεχθείς− ότι τελειώνουν. Σε αντίθεση, ας πούμε, με τις ερωτικές σχέσεις, που με κάποιο τρόπο οι περισσότεροι έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι εννιά στις δέκα καταλήγουν σε χωρισμό, οι φιλίες έχουν αυτό το ρομαντικό «για πάντα» φορτωμένο στην πλάτη τους.
Καθώς, όμως, τα χρόνια περνούν, οι άνθρωποι αλλάζουν, και –όπως όλες οι υπόλοιπες ανθρώπινες σχέσεις− οι φιλίες καμιά φορά τελειώνουν. Κι αυτά είναι μερικά ανησυχητικά σημάδια ότι η δική σας οδεύει προς τα εκεί.
Δεν είσαι 100% ο εαυτός σου με τον άλλο. Μπορεί ας πούμε να κρύβεις πράγματα επειδή ανησυχείς πως θα σε κρίνει, ή μπορεί να συμφωνείς –έστω, αδιαφορείς− με κάτι που κανονικά θα διαφωνούσες, επειδή βαριέσαι να ανοίξεις διάλογο.
Δεν έχετε πια πολλά να πείτε. Οι συζητήσεις σας που παλιότερα έρρεαν σαν το γάργαρο ποτάμι, τώρα σκοντάφτουν σε τοίχο, έχουν μεγάλες παύσεις και ερωτήσεις τύπου «τι άλλα νέα;».
Δεν σε ρωτάει τι κάνεις. Όχι, δεν είναι ένδειξη οικειότητας, ούτε σημαίνει πως «ξέρει, επειδή μπορεί να καταλάβει από ένα σου βλέμμα». Ακόμα και αν ίσχυε αυτό, θα ήθελε να επιβεβαιώσει/ συζητήσει/ αναλύσει τα πώς και τα γιατί είσαι όπως είσαι. Λυπόμαστε αν το ακούς πρώτη φορά από εμάς, αλλά είναι καθαρή, ξεκάθαρη έλλειψη ενδιαφέροντος.
Δεν ξέρεις τι ακριβώς κάνει. Δεν εννοούμε ανά πάσα ώρα και στιγμή, όπως όταν ήμασταν στο σχολείο. Εννοούμε πως όταν ένας τρίτος σε ρωτάει «τι κάνει ο φίλος σου ο τάδε» δεν έχεις πολύ συγκεκριμένα πράγματα να πεις, πέρα από το ότι είναι «καλά».
Δεν βρίσκεστε πια συχνά. Ναι, είστε πολυάσχολοι άνθρωποι με δουλειές και ζωές που τρέχουν. Το κλισέ που λέει πως «όποιος θέλει, βρίσκει χρόνο», όμως, είναι κλισέ για κάποιο λόγο –επειδή ισχύει.
Απαντάει μονολεκτικά στα μηνύματά σου. Ή, χειρότερα, «απαντάει» στα μηνύματα που στέλνεις στο Messenger μόνο με reaction, ή με στικεράκια.
Δεν σου στάθηκε σε κάτι σοβαρό. Μπορεί να άκουσε τη διήγησή σου, να πήρε και κανα-δυο τηλέφωνα μετά να δει πώς είσαι, αλλά δεν έκανε κάτι για να βοηθήσει έμπρακτα –δεν ξενύχτησε μαζί σου, δεν ήρθε μαζί σου στο γιατρό, δεν «ξεβολεύτηκε» με κανέναν τρόπο για να νιώσεις καλύτερα.
Λέτε συχνά ότι «θα κανονίσετε». Και δεν κανονίζετε σχεδόν ποτέ.
Πηγή
