πολεμικών τεχνών, όμως οι 30ρηδες περισσότερο τον μάθαμε από τη λάμψη της κληρονομιάς του παρά τον ζήσαμε.
Ο Chuckie Chan παραήταν χαβαλές, ο Chuck Norris παραήταν τυπικός Αμερικανός ενώ πόσο Steven Seagal να αντέξει κανείς στη ζωή του; Οπότε ποιος μας μένει; Ναι, φίλτατοι αναγνώστες ο Muscles from Brussels ήταν ο καρατέκα που μεγάλωσε τη δικιά μας γενιά.
Ο Jean-Claude Van Damme επανήλθε πρόσφατα δριμύτερος με το Kickboxer: Retaliation -με το «Βουνό» από το GoT να κάνει ένα ιδανικό βίαιο πέρασμα από την ταινία. Επέστρεψε δηλαδή με τη σειρά ταινιών που τον έβγαλε στο κουρμπέτι της show-biz και τον έκανε διάσημο.
Κι αυτό στάθηκε αφορμή για να ανατρέξουμε βαθιά στο μπαούλο της νοσταλγίας και των αναμνήσεων για να βρούμε τις διδαχές που μας έχει αφήσει για τη ζωή. Ένα κτήμα ες αεί για τις επόμενες γενιές.
Ο άντρας κάνει αυτό που πρέπει χωρίς τύψεις
Αν ένα πράγμα δεν έκανε ποτέ ο Van Damme ήταν να δειλιάσει μπροστά στο βάρος των ευθυνών του. Να κωλώσει για να το πούμε πιο απλά και λαϊκά. Γιατί ποιος από εμάς θα ήταν αρκετάς αρρενωπός για να τολμήσει να κινηματογραφηθεί με κούρεμα-χαίτη; Ποιος θα έλεγε «ναι» στο πρωταγωνιστικό ρόλο του Street Fighter (1994), της μάλλον χειρότερης ταινίας όλων των εποχών; Ποιος, τελικά, δε θα δείλιαζε να κάνει αυτόν τον χορό on camera;
Μάθαμε σπαγκάτο από τον Άρχοντα
Ξεχάστε τα βάρη, ξεχάστε τις πολλές επαναλήψεις, ξεχάστε το αρματωμένο τρέξιμο σε ανηφόρα στο βουνό λες και είστε Σπαρτιάτες. Αφού όλα τα προαναφερθέντα είναι δύσκολα μεν αλλά όχι ακατόρθωτα δε. Το πραγματικά ακατόρθωτο ήταν η άσκηση του Jean Claude: το 100% σπαγκάτο σε όλες τις επικίνδυνες παραλλαγές του.
Τα ποτά δεν κάνουν τον άντρα -αλλά το αντίθετο
Μπορεί ακόμα να σου αρέσει το Malibu-Ανανά. Ή ακόμα και να είσαι αρκετά γενναίος ώστε σπίτι σου να φτιάχνεις Cosmopolitan και να το πίνεις στην υγειά σου. Θα το παράγγελνες όμως ποτέ έξω; Μάλλον ποτέ. Αλλά εσύ είσαι εσύ, ενώ o Jean Claude δε δίστασε ποτέ του: μέχρι και διαφήμιση για μπύρα light γύρισε ο αθεόφοβος.
Ο καλύτερος σύντροφος είναι ο εαυτός σου
Εκείνος δεν είπε ποτέ όχι σε κάποιον συμπρωταγωνιστή -το αντίθετο. Τόση εμπιστοσύνη είχε στον εαυτό του γιατί αλλιώς δεν εξηγείται. Δεν μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι είπε OK στον «τελειώμένο», πρώην Ivan Drago (κατά κόσμο Dolph Lundgren) για το Universal Soldier (1992), έναν τύπο που εκείνη την εποχή ακόμα κι η μάνα του θα τον έκοβε στο casting. Και λίγο αργότερα είπε «ναι» στον Dennis Rodman -ο οποίος αποδείχθηκε στην πορεία κολλητός του Kim Jong Un. Αλλά τον Jean Claude δεν το έσκιαζε φοβέρα καμιά. Ποτέ. Κι ας πάτωνε η μία ταινία μετά την άλλη.
Ο προορισμός του άντρα είναι πατρότητα
Και δεν μιλάμε μονάχα κυριολεκτικά, αφού όντως ο Jean Claude είναι πατέρας. Μιλάμε και κινηματογραφικά, εκεί δηλαδή που ο Βέλγος καρατέκα αποφάσισε να παραδώσει τη σοφία και τα μαθήματα ζωής σε ολόκληρη την οικουμένη. Έτσι στο τελευταίο Kickboxer άλλαξε τους ρόλους του: ενώ τότε ήταν ο μαθητής που μάθαινε τα κόλπα, τώρα είναι ο δάσκαλος που διδάσει στον νέοπα τι πρέπει να κάνει.
Και η σχέση «μαθητή-δασκάλου», «πατέρα-γιου» ολοκλήρωσε την κυκλική της πορεία φέρνοντας τον Van Damme εκεί που είχε ξεκινήσει. Και κάνοντας εμάς, θεατές σε άλλο ένα μάθημά του.
Πηγή
