Από βέβαιο πνιγμό έσωσε 24χρονος τον πατέρα του Γιώργου Μαζωνάκη, ο οποίος βρισκόταν μαζί με έναν φίλο του και τα
σκυλιά τους εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα τζιπ στην εθνική οδό Μάνδρας-Θηβών, κατά τη διάρκεια της θεομηνίας στη Δυτική Αττική.
Ο νεαρός Βαγγέλης Καρατσόλης άκουσε τις εκκλήσεις τους και έσπευσε για βοήθεια, όπου κατάφερε να τους σώσει τη ζωή.
Στη συνέχεια. περιέγραψε στην εφημερίδα Espresso πώς έσωσε από βέβαιο πνιγμό τον πατέρα του Γιώργου Μαζωνάκη
«Ο δρόμος είχε εξαφανιστεί και τα νερά ήταν τόσο ορμητικά που παρέσυραν τα αμάξια σαν καρυδότσουφλα. Εγώ είχα βρει καταφύγιο στην οροφή ενός φορτηγού για να σωθώ από τον χείμαρρο. Υπήρχε ένα τζιπ σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο νταλίκες, και όταν κοίταξα καλύτερα είδα πως υπήρχαν επιβάτες. Δυο ηλικιωμένοι άντρες…. Παντού φωνές, ουρλιαχτά και εκκλήσεις για βοήθεια.
Και η στάθμη του νερού ανέβαινε… κατέβηκα από το όχημα και με υπεράνθρωπες προσπάθειες τους τράβηξα έξω από το παράθυρο του οδηγού. Μου είπαν ότι πήγαιναν για κυνήγι και είχαν αγωνία για την τύχη των σκυλιών που βρίσκονταν σε ειδικό κλουβί στο πίσω μέρος του οχήματός τους. Τους είπα ότι αδυνατούσα. Δεν άντεχα άλλο. Κι όμως τελικά τα ελευθέρωσα, Δεν μου επέτρεπε η συνείδησή μου να τα παρατήσω σε βέβαιο θάνατο».
σκυλιά τους εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα τζιπ στην εθνική οδό Μάνδρας-Θηβών, κατά τη διάρκεια της θεομηνίας στη Δυτική Αττική.
Ο νεαρός Βαγγέλης Καρατσόλης άκουσε τις εκκλήσεις τους και έσπευσε για βοήθεια, όπου κατάφερε να τους σώσει τη ζωή.
Στη συνέχεια. περιέγραψε στην εφημερίδα Espresso πώς έσωσε από βέβαιο πνιγμό τον πατέρα του Γιώργου Μαζωνάκη
«Ο δρόμος είχε εξαφανιστεί και τα νερά ήταν τόσο ορμητικά που παρέσυραν τα αμάξια σαν καρυδότσουφλα. Εγώ είχα βρει καταφύγιο στην οροφή ενός φορτηγού για να σωθώ από τον χείμαρρο. Υπήρχε ένα τζιπ σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο νταλίκες, και όταν κοίταξα καλύτερα είδα πως υπήρχαν επιβάτες. Δυο ηλικιωμένοι άντρες…. Παντού φωνές, ουρλιαχτά και εκκλήσεις για βοήθεια.
Και η στάθμη του νερού ανέβαινε… κατέβηκα από το όχημα και με υπεράνθρωπες προσπάθειες τους τράβηξα έξω από το παράθυρο του οδηγού. Μου είπαν ότι πήγαιναν για κυνήγι και είχαν αγωνία για την τύχη των σκυλιών που βρίσκονταν σε ειδικό κλουβί στο πίσω μέρος του οχήματός τους. Τους είπα ότι αδυνατούσα. Δεν άντεχα άλλο. Κι όμως τελικά τα ελευθέρωσα, Δεν μου επέτρεπε η συνείδησή μου να τα παρατήσω σε βέβαιο θάνατο».