Πολλά χρόνια πίσω οι υπερφυσικές οντότητες ήταν ίσως ή πιο αντιληπτές ή πιο πολλές. Πολλά ανεξήγητα φαινόμενα έχουν συμβεί σε σπίτια, κάστρα, νεκροταφεία κ.α. που έχουν καταγραφεί και ακόμη δεν έχουν διαπιστωθεί οι αιτίες τους. Πολλές φορές είναι δύσκολο να κατανοήσεις τέτοιου είδους δυνάμεις και αμφιταλαντεύεσαι όσον αφορά την πραγματικότητα. Ένα τέτοιο μέρος, που όποια πέτρα και αν σηκώσεις θα συναντήσεις κάποιο μύθο για στοιχειό ή νεράιδα, είναι η Ιρλανδία.
Πολλοί ερευνητές συμφωνούν, πως τα μέρη με έντονο το στοιχείο της υγρασίας, της μακράς ιστορίας αλλά και του πρασίνου, έχουν πολλές πιθανότητες να παρουσιάσουν ανεξήγητα φαινόμενα και φυσικά η Ιρλανδία, το πράσινο νησί, είναι ο κατάλληλος προορισμός. Ας δούμε τους πιο γνωστούς.
Hell Fire Club (Montpelier Hill), Κομητεία Δουβλίνου, Ιρλανδία
Χτίστηκε αρχικά ως καλύβα κυνηγού, στο λόφο Μονπελιέ, από τον Γουίλιαμ Κόνολι, το 1725, ο ο ιδρυτής του οποίου πέθανε τέσσερα χρόνια μετά. Τα χαρτιά δείχνουν ότι, τον Ιούλιο του 1751 περνάει στα χέρια του γιου του αρχιεπισκόπου του Δουβλίνου, που ήταν νεκρός από τις αρχές του ίδιου έτους, και τότε μπαίνει στο σκηνικό το Hell Fire Club (Κλαμπ της φωτιάς της κολάσεως). Ιδρύθηκε το 1737 και στις συγκεντρώσεις του στο Δουβλίνο, τα μέλη, έπιναν ένα μείγμα από ουίσκι και καυτό βούτυρο, και πάντοτε άφηναν μια καρέκλα κενή για τον Εωσφόρο.
Η ιστορία απέδειξε, πως ο αρχικός ιδιοκτήτης, ο Κόνολι ήταν ο ιδρυτής του πρώτου Hell Fire Club το 1719 και ιδιοκτήτης όλου του λόφου Μονπελιέ. Ο διασημότερος μύθος, λέει πως ένας ταξιδιώτης έφτασε ένα βροχερό βράδυ. Τα μέλη τον προσκάλεσαν να παίξει μαζί τους χαρτιά. Κάποια στιγμή έπεσε ένα φύλλο και όταν, ένα από τα μέλη, έσκυψε να το πιάσει, είδε πως ο ξένος, αντί για πόδια είχε οπλές. Εκείνη τη στιγμή ο επισκέπτης εξαφανίστηκε σε μια μπάλα φωτιάς. Από όλες τις ιστορίες το μόνο σίγουρα επιβεβαιωμένο είναι πως ο Ρίτσαρντ Πάρσονς, κόμης του Ρος που εγκατέστησε το Hell Fire Club στο Δουβλίνο, το 1737, ήταν και αρχιμασόνος της Ιρλανδίας από το 1725 μέχρι το 1730.
Η ιστορία απέδειξε, πως ο αρχικός ιδιοκτήτης, ο Κόνολι ήταν ο ιδρυτής του πρώτου Hell Fire Club το 1719 και ιδιοκτήτης όλου του λόφου Μονπελιέ. Ο διασημότερος μύθος, λέει πως ένας ταξιδιώτης έφτασε ένα βροχερό βράδυ. Τα μέλη τον προσκάλεσαν να παίξει μαζί τους χαρτιά. Κάποια στιγμή έπεσε ένα φύλλο και όταν, ένα από τα μέλη, έσκυψε να το πιάσει, είδε πως ο ξένος, αντί για πόδια είχε οπλές. Εκείνη τη στιγμή ο επισκέπτης εξαφανίστηκε σε μια μπάλα φωτιάς. Από όλες τις ιστορίες το μόνο σίγουρα επιβεβαιωμένο είναι πως ο Ρίτσαρντ Πάρσονς, κόμης του Ρος που εγκατέστησε το Hell Fire Club στο Δουβλίνο, το 1737, ήταν και αρχιμασόνος της Ιρλανδίας από το 1725 μέχρι το 1730.
Σατανιστικές τελετές, μαύρη μαγεία και ανθρωποθυσίες! Η ιστορία αυτού του μέρους μοιάζει μ’ εγχειρίδιο με τίτλο «Πώς να κάνετε ένα μέρος στοιχειωμένο»! Μια πυρκαγιά, της οποίας η προέλευση εξακολουθεί ν’ αποτελεί ένα σκοτεινό μυστήριο, κατέστρεψε τον σύλλογο στα τέλη του 1700. Σήμερα πιστεύεται πως τ’ αποθανόντα μέλη του στοιχειώνουν τον λόφο, όπου κάποτε στεγαζόταν ο σύλλογός τους. Ορισμένοι δε, ισχυρίζονται ότι εκεί αισθάνονται εντόνως την παρουσία του ίδιου του Διαβόλου.
Kilmainham Gaol
Η πρώην φυλακή στο Δουβλίνο στέγασε ορισμένους από τους πιο διάσημους πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες στην ιστορία της Ιρλανδίας. Μετατράπηκε σε μουσείο, αλλά το Kilmainham λέγεται ότι είναι στοιχειωμένο από τα φαντάσματα των πρώην κρατουμένων του. Οι επισκέπτες ισχυρίζονται πως έχουν γίνει μάρτυρες περίεργων περιστατικών. Να τρεμοπαίζουν τα Φώτα, να ακούγονται εξωπραγματικές φωνές και βήματα και να σπρώχνονται από αόρατες δυνάμεις.
Κάστρο Leap, Iρλανδία
Στην επαρχία Offaly της Ιρλανδίας υπάρχει το κάστρο Leap, ένας προορισμός του οποίου η κατάρα μάλλον δεν θα φύγει ποτέ. Στο τεράστιο υπόγειο μπουντρούμι που βρίσκεται μέσα στο κάστρο, του οποίου η οροφή ήταν σκεπασμένη με κοφτερούς κορμούς δέντρων, η τοπική ιστορία αναφέρει πως εκατοντάδες αιχμάλωτοι βασανίστηκαν και βρήκαν μαρτυρικό
θάνατο. Όταν κλήθηκαν οι εργάτες αναπαλαίωσης να «καθαρίσουν» το κάστρο, χρησιμοποίησαν συνολικά 4 φορτηγά για να απομακρύνουν τα κόκαλα των νεκρών.
Το Κάστρο Ballygally είναι το μοναδικό κάστρο του 17ου αιώνα στην Βόρεια Ιρλανδία που χρησιμοποιείται ακόμα ως κατοικία και, το πιο σημαντικό, θεωρείται ως το πιο στοιχειωμένο κτίριο της Ιρλανδίας. Το πιο διάσημο φάντασμα του κάστρου είναι εκείνο της Lady Isobel Shaw. Ο σύζυγός της πιστεύεται πως άρχισε να της αφαιρεί δόσεις φαγητού ως τιμωρία επειδή δεν μπορούσε να του προσφέρει ένα αγόρι διάδοχο και, αντί να πεθάνει της πείνας, διάλεξε να αφαιρέσει η ίδια τη ζωή της πηδώντας από ένα παράθυρο. Το φάντασμά της λέγεται πως περπατάει στους διαδρόμους το βράδυ και ξυπνάει τους καλεσμένους χτυπώντας στις πόρτες τους, μόνο και μόνο για να εξαφανιστεί μυστηριωδώς μόλις εκείνοι ανοίξουν.
θάνατο. Όταν κλήθηκαν οι εργάτες αναπαλαίωσης να «καθαρίσουν» το κάστρο, χρησιμοποίησαν συνολικά 4 φορτηγά για να απομακρύνουν τα κόκαλα των νεκρών.
Κάστρο Ballygally, κομητεία Άντριμ, Βόρεια Ιρλανδία
Το Κάστρο Ballygally είναι το μοναδικό κάστρο του 17ου αιώνα στην Βόρεια Ιρλανδία που χρησιμοποιείται ακόμα ως κατοικία και, το πιο σημαντικό, θεωρείται ως το πιο στοιχειωμένο κτίριο της Ιρλανδίας. Το πιο διάσημο φάντασμα του κάστρου είναι εκείνο της Lady Isobel Shaw. Ο σύζυγός της πιστεύεται πως άρχισε να της αφαιρεί δόσεις φαγητού ως τιμωρία επειδή δεν μπορούσε να του προσφέρει ένα αγόρι διάδοχο και, αντί να πεθάνει της πείνας, διάλεξε να αφαιρέσει η ίδια τη ζωή της πηδώντας από ένα παράθυρο. Το φάντασμά της λέγεται πως περπατάει στους διαδρόμους το βράδυ και ξυπνάει τους καλεσμένους χτυπώντας στις πόρτες τους, μόνο και μόνο για να εξαφανιστεί μυστηριωδώς μόλις εκείνοι ανοίξουν.
Το "Dark Hedges" της Ιρλανδίας 
Το "Dark Hedges" είναι ένας τμήμα του Bregagh Road κοντά στο Armoy, στην Ιρλανδία, που μοιάζει σαν έρχεται κατευθείαν από από τα βάθη του Κελτικού λυκόφωτος. Τα τελευταία 300 χρόνια, οι οξιές που βρίσκονται εκατέρωθεν του δρόμου έχουν ενωθεί και δημιουργούν ένα φυσικό, θολωτό τούνελ όπου το φως και η σκιά παίζουν ανάμεσα στα κλαδιά. Οι οξιές είχαν φυτευτεί από την οικογένεια Stuart τον 18ο αιώνα, για να εντυπωσιάζουν τους επισκέπτες τους, καθώς πλησίαζαν στην είσοδο του γεωργιανού αρχοντικό τους, το Gracehill House. Ο μύθος λέει ότι μια υπερφυσική «Grey Lady» στοιχειώνει τον μικρό δρόμο κάτω από τις αιωνόβιες οξιές, η οποία γλιστράει αθόρυβα κατά μήκος του δρόμου και εξαφανίζεται στο τελευταίο δέντρο. Μερικοί λένε ότι είναι το φάντασμα μιας καμαριέρας από ένα γειτονικό σπίτι που πέθανε υπό μυστηριώδεις συνθήκες πριν από αιώνες.
Άλλοι πιστεύουν ότι είναι ένα χαμένο πνεύμα από ένα εγκαταλειμμένο νεκροταφείο που πιστεύεται ότι βρίσκεται κρυμμένο στα χωράφια γύρω. Την νύχτα του Χάλοουιν, οι τάφοι λέγετε πως ανοίγουν και πως τα πνεύματα κάνουν παρέα στην «Grey Lady» στη βόλτα της.
Άλλοι πιστεύουν ότι είναι ένα χαμένο πνεύμα από ένα εγκαταλειμμένο νεκροταφείο που πιστεύεται ότι βρίσκεται κρυμμένο στα χωράφια γύρω. Την νύχτα του Χάλοουιν, οι τάφοι λέγετε πως ανοίγουν και πως τα πνεύματα κάνουν παρέα στην «Grey Lady» στη βόλτα της.
πηγές:
