Ύδρα Ιούνιος 2017.
Όποιος περιμένει να δει σ΄αυτό εδώ το δήθεν γραφικό νησί τον Τζορτζ Κλούνεϊ (ήρθε μια φορά για τις ανάγκες της ταινίας του και έφυγε
τρέχοντας), ποιητές σαν τον Λέοναρντ Κοέν, τον Μικ Τζάγγερ ή τον Κιθ Ρίτσαρντ ας ψάξει αλλού. Άσε που όλος αυτός ο μύθος μπορεί σε μεγάλο βαθμό να οφείλεται και στην ανάγκη της lifestyle δημοσιογραφίας των΄70ς και΄80ς να πουλήσει τη πραμάτεια της.
τρέχοντας), ποιητές σαν τον Λέοναρντ Κοέν, τον Μικ Τζάγγερ ή τον Κιθ Ρίτσαρντ ας ψάξει αλλού. Άσε που όλος αυτός ο μύθος μπορεί σε μεγάλο βαθμό να οφείλεται και στην ανάγκη της lifestyle δημοσιογραφίας των΄70ς και΄80ς να πουλήσει τη πραμάτεια της.
Aπό τον Ian Ford
Το πρώτο που διαπιστώνει κανείς με το που πατήσει το πόδι του στο νησί είναι ένα απίστευτο μαρτύριο των ζώων.
Η Υδρα των ποιητών και των καλλιτεχνών είναι τόπος μαρτυρίου για τα χιλιάδες γαιδουράκια και αλογάκια που έχουν αφήσει εδώ τα κοκκαλά τους με το άλλοθι ότι προστατεύεται το περιβάλλον από την ρύπανση των τροχοφόρων. Πάντα ακραίος ο γελοίος τραχανοπλαγιάς Ελληνας. Λες και δεν θα μπορούσαν να δωθούν συγκεκριμένες άδειες για ειδικά ταξί, ακόμη και τρίκυκλα, ώστε να μην βασανίζουν τα ζώα.
Δεν χωράει ο νους ότι μάρτυρες του βασανισμού των ζώων υπήρξαν οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι καλλιτέχνες που βρέθηκαν εδώ. Τι σόι καλλιτέχνες ήταν αυτοί που ανέχονταν να βλέπουν αυτό το θέαμα των ντόπιων σατυροβαρκάρηδων να βασανίζουν τα ζώα με την ανοχή των βλαχοδημάρχων, του Λιμενικού, της Αστυνομίας;
Η Υδρα δεν είναι παρά ένας βόθρος για τους σκαφάτους και ένας τόπος βασανισμού των ζώων. Ενας πολίτης με ίχνη αξιοπρέπειας δεν έχει κανέναν λόγο να έρθει σ΄αυτό εδώ το νησί της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Μια βαρβαρότητα που μαζί με τα ζώα σκοτώνει και την ανάπτυξη του νησιού.
Ολα τα σπίτια που βρίσκονται σε απόσταση 500 μέτρων και πέρα από το λιμάνι είναι ακατοίκητα. Πρόκειται για ένα νεκροταφείο παρατημένων, έρημων σπιτιών. Μια πόλη φάντασμα γεμάτη πωλητήρια ερειπίων. Αυτή είναι η κατάντια του νησιού που καμώνεται ότι προστατεύει το περιβάλλον.
Απίστευτη υποκρισία. Ασε που και στα Μουσεία του νησιού σπάνια συναντάς Ελληνες επισκέπτες. Μόνο Ιάπωνες τουρίστες που ενδιαφέρονται πιο πολύ για την Ιστορία από τους Ελληνες. Και ποια Ιστορία άραγε; Την Ιστορία ενός κακομούτσουνου και διαχρονικά χρεοκοπημένου Ελληνάρα, επαίτη της Ευρώπης και ραγιά κάθε είδους ισχυρών.
Ο Ελληνάρας που βγάζει τα απωθημένα του στα ανυπεράσπιστα ζώα, όπως τα γαιδουράκια και τα αλογάκια της Υδρας, και γενικά στα πιο αδύνατα πλάσματα. Είναι ο ίδιος κατάπτυστος Ελληνάρας που 7 χρόνια τώρα τρώει αδιαμαρτύρητα το ένα χαστούκι μετά το άλλο από το εγχώριο πελατειακό κράτος, τους ντόπιους Ολιγάρχες και τους δανειστές. Ο Ελληνας είναι η ντροπή του πλανήτη. Αρκεί ένα ταξίδι στην Υδρα να το διαπιστώσεις παρότι σ΄αυτούς εδώ τους βασανιστές δεν πρέπει να τους δώσετε ούτε το σάλιο σας. Αφήστε τους σκαφάτους να αδειάζουν τις κουράδες τους στο “γραφικό” λιμανάκι. Μακριά από αυτό το νησί… απο το kourdistoportocali.com
Το πρώτο που διαπιστώνει κανείς με το που πατήσει το πόδι του στο νησί είναι ένα απίστευτο μαρτύριο των ζώων.
Η Υδρα των ποιητών και των καλλιτεχνών είναι τόπος μαρτυρίου για τα χιλιάδες γαιδουράκια και αλογάκια που έχουν αφήσει εδώ τα κοκκαλά τους με το άλλοθι ότι προστατεύεται το περιβάλλον από την ρύπανση των τροχοφόρων. Πάντα ακραίος ο γελοίος τραχανοπλαγιάς Ελληνας. Λες και δεν θα μπορούσαν να δωθούν συγκεκριμένες άδειες για ειδικά ταξί, ακόμη και τρίκυκλα, ώστε να μην βασανίζουν τα ζώα.
Δεν χωράει ο νους ότι μάρτυρες του βασανισμού των ζώων υπήρξαν οι ποιητές, οι ζωγράφοι, οι καλλιτέχνες που βρέθηκαν εδώ. Τι σόι καλλιτέχνες ήταν αυτοί που ανέχονταν να βλέπουν αυτό το θέαμα των ντόπιων σατυροβαρκάρηδων να βασανίζουν τα ζώα με την ανοχή των βλαχοδημάρχων, του Λιμενικού, της Αστυνομίας;
Η Υδρα δεν είναι παρά ένας βόθρος για τους σκαφάτους και ένας τόπος βασανισμού των ζώων. Ενας πολίτης με ίχνη αξιοπρέπειας δεν έχει κανέναν λόγο να έρθει σ΄αυτό εδώ το νησί της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Μια βαρβαρότητα που μαζί με τα ζώα σκοτώνει και την ανάπτυξη του νησιού.
Ολα τα σπίτια που βρίσκονται σε απόσταση 500 μέτρων και πέρα από το λιμάνι είναι ακατοίκητα. Πρόκειται για ένα νεκροταφείο παρατημένων, έρημων σπιτιών. Μια πόλη φάντασμα γεμάτη πωλητήρια ερειπίων. Αυτή είναι η κατάντια του νησιού που καμώνεται ότι προστατεύει το περιβάλλον.
Απίστευτη υποκρισία. Ασε που και στα Μουσεία του νησιού σπάνια συναντάς Ελληνες επισκέπτες. Μόνο Ιάπωνες τουρίστες που ενδιαφέρονται πιο πολύ για την Ιστορία από τους Ελληνες. Και ποια Ιστορία άραγε; Την Ιστορία ενός κακομούτσουνου και διαχρονικά χρεοκοπημένου Ελληνάρα, επαίτη της Ευρώπης και ραγιά κάθε είδους ισχυρών.
Ο Ελληνάρας που βγάζει τα απωθημένα του στα ανυπεράσπιστα ζώα, όπως τα γαιδουράκια και τα αλογάκια της Υδρας, και γενικά στα πιο αδύνατα πλάσματα. Είναι ο ίδιος κατάπτυστος Ελληνάρας που 7 χρόνια τώρα τρώει αδιαμαρτύρητα το ένα χαστούκι μετά το άλλο από το εγχώριο πελατειακό κράτος, τους ντόπιους Ολιγάρχες και τους δανειστές. Ο Ελληνας είναι η ντροπή του πλανήτη. Αρκεί ένα ταξίδι στην Υδρα να το διαπιστώσεις παρότι σ΄αυτούς εδώ τους βασανιστές δεν πρέπει να τους δώσετε ούτε το σάλιο σας. Αφήστε τους σκαφάτους να αδειάζουν τις κουράδες τους στο “γραφικό” λιμανάκι. Μακριά από αυτό το νησί… απο το kourdistoportocali.com
