Της Μαριάννας ΤζάννεΜία υπόθεση ταμπού για τους γαλάζιους και πράσινους συνδικαλιστές της ΕΥΔΑΠ, ανοίγει η απόφαση της διοίκησης της εταιρείας, με την οποία παραμονή Χριστουγέννων ικανοποιήθηκαν εργατικές
διαφορές συνολικού ύψους 17,5 εκατ. ευρώ σε εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Η υπόθεση, η οποία φέρει την υπογραφή του προέδρου της ΕΥΔΑΠ κ. Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου με θετική εισήγηση του διευθύνοντος συμβούλου Γιάννη Μπενίση, θα μπορούσε να περάσει χωρίς σχολιασμό εάν δεν είχαν προηγηθεί δικαστικές διεκδικήσεις ετών, αμετάκλητες αποφάσεις του Αρείου Πάγου και τελεσίδικες αποφάσεις του Εφετείου και αν η ΕΥΔΑΠ δεν χρειαζόταν να επιβαρυνθεί συνολικά με τόκους πάνω από 72 εκατ. ευρώ, την τελευταία διετία, προσφέροντας μάλιστα υπέρογκες αμοιβές στους δικηγόρους.
Τόσο θα κοστίσει συνολικά στην επιχείρηση η διαχρονική άρνηση στην ικανοποίηση εργατικών διαφορών εκατοντάδων εργαζομένων, που με ομαδικές αγωγές απαιτούσαν τήρηση των συλλογικών τους συμβάσεων αλλά η εταιρία προτίμησε να σπρώξει κάτω από το χαλί με αποτέλεσμα σήμερα να χρυσοπληρώνει. Είχε προηγηθεί το 2014 κατόπιν συμβιβασμού, η καταβολή του ποσού των 55 εκατ. ευρώ σε 2.500 εργαζόμενους από τα οποία όμως στους τελευταίους έφτασαν πολύ λιγότερα. Αιτία είναι τα 19 εκατ. ευρώ (!) που χρειάστηκε να πληρωθεί ο δικηγόρος, εκπροσωπώντας την ομοσπονδία αλλά και όλους τους εργαζόμενους. Για την εργολαβική αμοιβή, ο δικηγόρος έλαβε το 14,64% του συνόλου των ομαδικών αγωγών (κεφαλαίου και τόκων), εκτινάσσοντας στα ύψη το κόστος για τους εργαζόμενους. Με το νεότερο συμβιβασμό, ο δικηγόρος υπολογίζεται να εισπράξει το ποσό των 2,5 εκατ. ευρώ εφόσον τα ποσοστά διατηρήθηκαν στα ίδια επίπεδα.
Πώς όμως φτάσαμε μέχρι εδώ; «Οι αιτίες του φαινομένου είναι ποικίλες πάντως συνετέλεσε σημαντικά και το γεγονός ότι το θεσμικό πλαίσιο (Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, αποφάσεις ΔΣ κ.α) που καθόριζε τις εργασιακές σχέσεις συχνά ήταν ασαφές και αμφίσημο, δεκτικό πολλαπλών ερμηνειών» διαβάζουμε στο σκεπτικό της προηγούμενης απόφασης (2014) όταν η τότε διοίκηση του κ. Αντώνη Βαρθολομαίου χρειάστηκε να δώσει εξηγήσεις για τον μεγάλο συμβιβασμό μεταξύ ΕΥΔΑΠ και εργαζομένων.
Για κάποιους άλλους η συντήρηση αυτών των εκκρεμοτήτων εξυπηρετούσε μόνο τους δικηγόρους, οι οποίοι είναι και οι μεγάλοι ωφελημένοι από την πορεία των διεκδικήσεων και την κατάληξη των διαδοχικών συμβιβασμών. Είναι ενδεικτικό ότι για πολλές από τις αντιδικίες αυτές η γενεσιουργός αιτία ανατρέχει την περίοδο 1982 έως 1999 (πλην μίας μεταγενέστερης του 2005). Η διαιώνισή τους είχε ως αποτέλεσμα την διόγκωση των υποχρεώσεων προς τους εργαζόμενους που εκτινάχθηκαν λόγω της αύξησης του μισθολογίου και των τόκων υπερημερίας. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση ήταν οι 1.390 εργατοτεχνίτες της ΕΥΔΑΠ, οι οποίοι από το 1994 μέχρι και το 2014 διεκδικούσαν 40 εκατ. ευρώ για κεφάλαιο και 60 εκατ. για τόκους!
Σήμερα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς πρωταγωνιστές, εγείροντας όμως σοβαρά ερωτήματα για τους λόγους που η επιχείρηση για δεκαετίες αντί να ρυθμίσει τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, προτίμησε να τα μεταθέτει στο μέλλον, σχηματίζοντας μόνο προβλέψεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι με την πρόσφατη απόφαση, οι τόκοι που θα καταβάλλει η ΕΥΔΑΠ ξεπερνούν τα 12,6 εκατ. ευρώ, δύο φορές πάνω από το κεφάλαιο, επιβεβαιώνοντας για άλλη μια φορά ότι τα εκατομμύρια στην δημόσια επιχείρηση ύδρευσης σκορπίζονται με μεγάλη ευκολία σε βάρος των υψηλών αποθεματικών της. Τη μία προς τους μετόχους που θα λάβουν με πρόσφατη απόφαση της γενικής συνέλευσης 40 εκατ. ευρώ ως επιστροφή κεφαλαίου και την άλλη από την συμμετοχή της στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της Τράπεζας Αττικής από την οποία, μετρά ήδη απώλειες 17 εκ. ευρώ από τα 20 εκατ. που τοποθέτησε. Τελευταίο κρούσμα – σχεδόν προδιαγεγραμμένο - είναι η απόφαση της νυν διοίκησης, με την οποία επέρχεται συμβιβασμός για μια σειρά από ομαδικές εργατικές διαφορές που δεν εντάχθηκαν στην προηγούμενη συμφωνία μεταξύ διοίκησης και εργαζομένων. Με την απόφαση αυτή διακανονίζονται 629 πρώην εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της ΕΥΔΑΠ και 50 εργατοτεχνίτες διαφορετικών κατηγοριών.
Το θέμα με τις εργατικές διαφορές και τις ιλιγγιώδης αμοιβές των δικηγόρων είχε φτάσει προ διετίας μέχρι την βουλή με ερωτήσεις από το κίνημα εργαζομένων και συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ (ΣΕΚΕΣ) που στο παρελθόν πρόσκεινται στο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα εμφανίζεται να κινείται στον ευρύτερο χώρο της αριστεράς. Με τη νεότερη απόφαση φαίνεται να κλείνει ένας μεγάλος κύκλος διεκδικήσεων. Κανείς όμως δεν μπορεί να προδικάσει ότι δεν θα έχει και συνέχεια.
http://www.newmoney.gr
