Χρόνια και πριν ακόμα από τα μνημόνια το φάρμακο και φυσικά οι παραγωγοί του, βρίσκονταν στο στόχαστρο. Απλά ήρθαν τα μνημόνια και επέβαλαν την περικοπή, σε όλο τον χώρο της υγείας. Κάποιοι κατάλαβαν λάθος, φαίνεται και την περικοπή δαπανών του κράτους, προκειμένου η χώρα να ελέγξει τα έξοδά του, θεώρησαν ότι μπορεί να την κάνουν πολύ εύκολα και γρήγορα.
Από που;
Από την υγεία.
Αρχίσαν να επιβάλουν μέτρα, να εφεύρουν όρους που πρώτη φορά μαθαίναμε στην χώρα όπως το clawback και το rebate, που αλλού χρησιμοποιούνται σε έκτακτες καταστάσεις, εδώ επιβλήθηκαν μόνιμα. Φαίνεται έχουμε μια μόνιμη, έκτακτη, κατάσταση.
Και κάθε χρόνο τα πράγματα χειροτερεύουν και ο κουβάς που αντιστοιχεί στην υγεία, αδειάζει και ο χώρος της υγείας πλήττεται.
Η φαρμαβιομηχανία σε αυτό το κράτος έχει παίξει ένα ιδιαίτερο ρόλο αφού έπρεπε να πληρώνει για την έρευνα, για την εκπαίδευση, για τα συνέδρια, για την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση του κόσμου. Πράγματα, που το κράτος δεν έκανε ή τα έκανε περιορισμένα.
Χρόνο με τον χρόνο η κατάσταση γίνεται χειρότερη και σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία τα πράγματα οδηγούνται σε ολέθρια αποτελέσματα. Και φυσικά όλη αυτή η κατάσταση που εξελίσσεται από το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα έχει οδηγήσει ένα σημαντικό στοιχείο αυτού του τομέα της οικονομίας να χάνεται αφού βρίσκεται σε εξέλιξη πάνω από πέντε χρόνια ένα απίστευτο brain drain. Άξιοι επιστήμονες εγκατέλειψαν την χώρα μας για να πάνε να εργαστούν στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Φαρμακευτικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΣΦΕΕ) λαμβάνοντας υπόψη την ήδη βεβαρημένη «κλινική εικόνα» των δημοσίων δαπανών για την υγεία στη χώρα – η δημόσια φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα βρίσκεται στο 50% του ευρωπαϊκού μέσου όρου και η φαρμακευτική φτωχοποίηση οδηγεί σε ανθρωπιστική και κοινωνική κρίση, με ολέθριες διαστάσεις.
Τα νέα μέτρα που πάει να επιβάλει το Υπουργείο φτάνουν να βάζουν «κόφτη» στην ελπίδα των Ελλήνων ασθενών.
Αφού έκοψε και ξανα έκοψε το Υπουργείο, τώρα πάει να επιβάλει στα νέα φάρμακα, 25 % επιπλέον προκαταβολικών εκπτώσεων (rebate). Έτσι φτάνει η
συνολική επιβάρυνση των νέων φαρμάκων σε ποσοστό άνω του 60%. Επίσης με τα νέα μέτρα παρεμποδίζεται η πρόσβαση των ασθενών που πάσχουν από βαριές ασθένειες ή είναι χρονίως πάσχοντες να πάρουν δυνατά αποτελεσματικά φάρμακα, αφού έως και 4 χρόνια θα κάνουν να μπουν τα νέα φάρμακα στην χώρα.
Και φυσικά μπορεί κανείς να πει ότι, και τι έγινε, τόσα χρόνια πώς ζούσαμε χωρίς αυτά τα φάρμακα;
Όμως, πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν μπορεί να καταδικάζουμε τους Έλληνες ακόμα και στον θάνατο, για την ιδεοληψία κάποιων. Ο κόσμος πέθαινε πριν πολλά χρόνια από χολέρα ή φυματίωση. Η εξέλιξη της επιστήμης είναι ραγδαία και ένα νέο φάρμακο μπορεί να θεραπεύσει πλήρως κάποιον ασθενή και να τον γλιτώσει ακόμα και από τον θάνατο. Ή μπορεί να επιβραδύνει για χρόνια την πορεία ενός καρκίνου και από εκεί που ο ασθενής θα είχε φύγει, να μπορέσει να ζει για χρόνια. Και φυσικά η ζωή δεν τιμολογείται.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η φαρμακευτική δαπάνη προσδιορίστηκε αυθαίρετα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη της, τις πραγματικές ανάγκες των Ελλήνων ασθενών, την επιβάρυνση της τριτοβάθμιας υγείας αλλά και τη ραγδαία αύξηση των ανασφάλιστων. Τις επιπλέον ανάγκες τις καλύπτουν από τη μία οι ασθενείς (από το 9% το 2009 η μέση συμμετοχή ανήλθε στο 26% το 2015) και από την άλλη οι εταιρίες, που με τις υποχρεωτικές εκπτώσεις και επιστροφές χρηματοδοτούν το 25% των φαρμακευτικών δαπανών. Δηλαδή, τη χρήση ενός στα τέσσερα φάρμακα την καλύπτει ο φαρμακευτικός κλάδος.
Η οικονομική πίεση στον χώρο της υγείας έχει συνέπειες και μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες. Και όμως οι ειδικοί έχουν λύσεις αλλά δεν επιλέγονται. Μόνο από τις κλινικές μελέτες θα μπορούσαν να μπαίνουν στην χώρα αντί 88 εκατ. ευρώ τον χρόνο, που είναι σήμερα, 450, αλλά χρόνια τώρα δεν προχωρούμε. Επίσης τα θεραπευτικά πρωτόκολλα θα μπορούσαν να επιβάλουν έλεγχο της συνταγογράφησης με μεγάλη εξοικονόμηση πόρων στην υγεία. Όμως και αυτό δεν εφαρμόζεται με αποτέλεσμα πάντα να καταλήγουμε στην εύκολη λύση των οριζόντιων περικοπών και στο φάρμακο αλλά και στις εξετάσεις.
Όμως όπως πάμε δεν θα υπάρχουν ούτε γιατροί αλλά ούτε και φάρμακα στην χώρα.....
Τέλος ενδιαφέρον έχει μέσα σε αυτό το ασφυκτικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, συγκυριακά ενόψει των μέτρων βγαίνει στο αέρα ένα σκάνδαλο με εμπλεκόμενη φαρμακευτική πολυεθνική για να..... αποσπάσει; την προσοχή του κόσμου για να ασχοληθεί με αυτό και να χάσει στο τέλος, την ουσία, που είναι το αγαθό της υγείας;
