«Όπου ακούς πολλά μνημόνια κράτα και μικρό καλάθι»!Το ''καλάθι της νοικοκυράς'' το 2008 μπορεί να ήταν ξέχειλο από ''καλούδια'', εν πολλοίς αγορασμένα με πλαστικό χρήμα, με εορτοδάνεια, διακοποδάνεια και πολλά άλλα εφευρήματα των τραπεζών, που με διψήφιο επιτόκιο πούλαγαν ''ευημερία'' και αποθέωναν τον υπερκαταναλωτισμό, υποθηκεύοντας ουσιαστικά το μέλλον όχι μόνο των πελατών τους αλλά και των επόμενων γενεών.
Επτά χρόνια από την αρχή της μεγάλης οικονομικής ύφεσης και με συμπληρωμένη μια πενταετία από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου, το ''καλάθι της νοικοκυράς'' ξυλώθηκε, άδειασε, φτώχυνε.
Παραθέτω ελάχιστα από το πλήθος των σημαντικών ευρημάτων της Έρευνας Οικογενειακών Προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ για το έτος 2015, συγκρίνοντάς τα με τα ευρήματα της αντίστοιχης έρευνας του 2008.
-Η μέση μηνιαία δαπάνη των νοικοκυριών για αγορά αγαθών και υπηρεσιών σε τρέχουσες τιμές μειώθηκε το διάστημα αυτό κατά 698 ευρώ ή ποσοστό 33%. Σε ετήσια βάση η ελληνική οικογένεια έχει περικόψει τις δαπάνες κατά 8.377 ευρώ.
-Σε σταθερές τιμές η μέση μηνιαία δαπάνη μειώθηκε κατά 843 ευρώ ή ποσοστό 37,3%, που μεταφράζεται σε περικοπές 10.115 ευρώ σε ετήσια βάση.
-Το σύνολο των ελληνικών νοικοκυριών το 2015 δαπάνησε 33 δις ευρώ λιγότερα από το 2008 για αγορά αγαθών και υπηρεσιών, ενώ οι περικοπές στα είδη διατροφής φθάνουν τα 2,5 δις ευρώ.
-Την εποχή των μνημονίων αυξήθηκε η κατανάλωση φθηνών τροφίμων, όπως είναι το ρύζι, τα ζυμαρικά, το λάδι, τα αυγά, το γιαούρτι.
-Αντίθετα, μειώθηκε η κατανάλωση ψαριών, κρέατος, τυριών, γάλακτος, φρούτων και σε μικρότερο βαθμό και λαχανικών.
-Οι δαπάνες για αγορά ειδών ένδυσης και υπόδησης και διαρκών αγαθών (ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα, οικιακός εξοπλισμός) έχουν μειωθεί πάνω από 50%, ενώ η μείωση ξεπερνά το 40% στις δαπάνες για διακοπές και φαγητό και ποτό έξω από το σπίτι. 28% έχει περικοπεί το κονδύλι για την εκπαίδευση των παιδιών, ενώ ακόμη και στα είδη διατροφής οι περικοπές φθάνουν το 16%.
-Το φτωχότερο 20% του πληθυσμού ''σπαταλά'' το 31,3% του οικογενειακού προϋπολογισμού για είδη διατροφής και το 20,4% για στέγαση (δηλαδή μόνο οι δύο αυτές κατηγορίες ''καταβροχθίζουν'' το 51,7% των δαπανών των νοικοκυριών).
Αντίθετα, το πλουσιότερο 20% του πληθυσμού ξοδεύει μόλις το 24,6% του προϋπολογισμού για τις δύο αυτές κατηγορίες (14,2% για τη διατροφή και 10,4% για τη στέγαση).
Να τονίσω ότι όλα τα παραπάνω αναφέρονται στο ''μέσο όρο''. Γιατί το ''καλάθι'' των άνεργων, των απλήρωτων εργαζόμενων και των αμοιβόμενων με μισθούς- χαρτζιλίκι ότι περιέχει οφείλεται στις γλίσχρες συντάξεις των παπούδων και στις απολύτως στοιχειώδεις παροχές των δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης.
Θανάσης Ηλιοδρομίτης
