Η 20χρονη Κορακάκη έγραψε ιστορία καθώς έγινε η πρώτη μετά από 100 χρόνια που κατακτά δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση. Τελευταίος ήταν ο Κωνσταντίνος Τσικλητήρας το 1912 στη Στοκχόλμη.
Παράλληλα, είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας μετά από δώδεκα χρόνια, αφού τόσο στο Πεκίνο (2008) όσο και στο Λονδίνο (2012) η χώρα μας είχε περιοριστεί σε ασημένια και χάλκινα.
Λίγο μετά την απονομή όμως η Ελληνίδα αθλήτρια, δεν μπορούσε να αντιληφθεί ακόμα το επίτευγμα της. “Δεν μπορώ να το περιγράψω, δεν βρίσκω λόγια. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Ελπίζω τα δύο μετάλλια να είναι το έναυσμα για τα νέα παιδιά να έλθουν στο σκοπευτήριο”ήταν οι πρώτες δηλώσεις της στην ΕΡΤ.
Μάλιστα, όταν έμαθε ότι είναι η πρώτη Ελληνίδα γυναίκα που κατακτά δύο Ολυμπιακά μετάλλια στην ίδια διοργάνωση, έλαμψε περισσότερο. “Δεν γνώριζα ότι είμαι η μοναδική Ελληνίδα που έχει δύο μετάλλια στους ίδιους αγώνες. Τώρα που το μαθαίνω είμαι ακόμα πιο χαρούμενη. Ο πατέρας μου ήταν κι αυτός πρωταθλητής κι ήταν εκείνος που με μύησε στα μυστικά της σκοποβολής. Τα προκριματικά ήταν ρώσικη ρουλέτα και ο ημιτελικός δύσκολος. Όταν ήλθε το μετάλλιο απελευθερώθηκα και ήλθε το χρυσό.”, είπε.
“Ελπίζω αυτά τα δύο μετάλλια να αποτελέσουν έναυσμα για να έρθουν νέα παιδιά στο σκοπευτήριο, να έχουμε κι άλλους πρωταθλητές”, πρόσθεσε, ενώ χαρακτήρισε “ρώσικη ρουλέτα” τον προκριματικό του αγώνα της. «Μετά απελευθερώθηκα ψυχολογικά», είπε για την πρόκρισή της στον τελικό. “Είχα ήδη εξασφαλίσει ένα μετάλλιο. Προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα”, πρόσθεσε.
Όσον αφορά τα δάκρυα της πάνω στο βάθρο, η Κορακάκη τόνισε: “Έκλαψα παρότι ήμουν αποφασισμένη να συγκρατηθώ. Στο μυαλό μου ήλθαν πολλά πράγματα, όπως τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα μαζί με τον πατέρα μου μέχρι να φτάσουμε ως εδώ. Ακούω πάντα τον πατέρα μου, αφού έχει αποδειχθεί ότι όποτε δεν το κάνω τα πράγματα δεν πάνε καλά".
Όταν, ωστόσο, ρωτήθηκε για το τι θα έλεγε στα νέα παιδιά, η χρυσή Ολυμπιονίκης παρέδωσε μαθήματα ωριμότητας, αναφέροντας: "Η παρότρυνσή μου στα νέα παιδιά είναι να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Αν όχι με τον πρωταθλητισμό, τουλάχιστον με τον αθλητισμό. Γιατί ο αθλητισμός είναι υγιής, ο πρωταθλητισμός όχι”.
newsit.gr
Παράλληλα, είναι το πρώτο χρυσό μετάλλιο της Ελλάδας μετά από δώδεκα χρόνια, αφού τόσο στο Πεκίνο (2008) όσο και στο Λονδίνο (2012) η χώρα μας είχε περιοριστεί σε ασημένια και χάλκινα.
Λίγο μετά την απονομή όμως η Ελληνίδα αθλήτρια, δεν μπορούσε να αντιληφθεί ακόμα το επίτευγμα της. “Δεν μπορώ να το περιγράψω, δεν βρίσκω λόγια. Για να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα. Ελπίζω τα δύο μετάλλια να είναι το έναυσμα για τα νέα παιδιά να έλθουν στο σκοπευτήριο”ήταν οι πρώτες δηλώσεις της στην ΕΡΤ.
Μάλιστα, όταν έμαθε ότι είναι η πρώτη Ελληνίδα γυναίκα που κατακτά δύο Ολυμπιακά μετάλλια στην ίδια διοργάνωση, έλαμψε περισσότερο. “Δεν γνώριζα ότι είμαι η μοναδική Ελληνίδα που έχει δύο μετάλλια στους ίδιους αγώνες. Τώρα που το μαθαίνω είμαι ακόμα πιο χαρούμενη. Ο πατέρας μου ήταν κι αυτός πρωταθλητής κι ήταν εκείνος που με μύησε στα μυστικά της σκοποβολής. Τα προκριματικά ήταν ρώσικη ρουλέτα και ο ημιτελικός δύσκολος. Όταν ήλθε το μετάλλιο απελευθερώθηκα και ήλθε το χρυσό.”, είπε.
“Ελπίζω αυτά τα δύο μετάλλια να αποτελέσουν έναυσμα για να έρθουν νέα παιδιά στο σκοπευτήριο, να έχουμε κι άλλους πρωταθλητές”, πρόσθεσε, ενώ χαρακτήρισε “ρώσικη ρουλέτα” τον προκριματικό του αγώνα της. «Μετά απελευθερώθηκα ψυχολογικά», είπε για την πρόκρισή της στον τελικό. “Είχα ήδη εξασφαλίσει ένα μετάλλιο. Προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα”, πρόσθεσε.
Όσον αφορά τα δάκρυα της πάνω στο βάθρο, η Κορακάκη τόνισε: “Έκλαψα παρότι ήμουν αποφασισμένη να συγκρατηθώ. Στο μυαλό μου ήλθαν πολλά πράγματα, όπως τις δυσκολίες που αντιμετώπιζα μαζί με τον πατέρα μου μέχρι να φτάσουμε ως εδώ. Ακούω πάντα τον πατέρα μου, αφού έχει αποδειχθεί ότι όποτε δεν το κάνω τα πράγματα δεν πάνε καλά".
Όταν, ωστόσο, ρωτήθηκε για το τι θα έλεγε στα νέα παιδιά, η χρυσή Ολυμπιονίκης παρέδωσε μαθήματα ωριμότητας, αναφέροντας: "Η παρότρυνσή μου στα νέα παιδιά είναι να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Αν όχι με τον πρωταθλητισμό, τουλάχιστον με τον αθλητισμό. Γιατί ο αθλητισμός είναι υγιής, ο πρωταθλητισμός όχι”.
newsit.gr
