Θα ήθελα να αναφέρω ένα απίστευτο περιστατικό που συνέβη πριν 3 ημέρες στην οδό Ερμού στο κέντρο της Αθήνας, το οποίο με...εξόργισε πάρα πολύ.
Συγκεκριμένα είχα πάει στο κέντρο για κάτι δουλειές και καθώς διέσχιζα την οδό Ερμού προς Μοναστηράκι κατά της 7 η ώρα το απόγευμα, βλέπω με την άκρη του ματιού μου, ένα κοριτσάκι περίπου 2 ετών, μέσα στην μέση της Ερμού να είναι μόνο του.
Αστραπιαία πλησιάζω δίπλα του και κοιτάζω να δώ εάν συνοδεύεται από κάποιον μεγαλύτερο. Προς μεγάλη μου έκπληξη, διαπιστώνω ότι το κοριτσάκι, δεν συνοδεύεται από κανένα και είναι εντελώς μόνο του, με ένα καπελάκι και ένα σακίδιο στην πλάτη, μέσα στην μέση του μεγαλυτέρου εμπορικού δρόμου των Αθηνών.
Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει, έχει μαζευτεί στο σημείο αρκετός κόσμος, καθώς και δυο αστυνομικοί που περνούσαν από το σημείο. Οι αστυνομικοί, που κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί, πήραν αμέσως το κοριτσάκι από το χέρι, το οποίο το έδωσε πολύ πρόθυμα χωρίς να κλαίει και ακολούθησε τους αστυνομικούς στο αστυνομικό τμήμα.
Κάποια στιγμή και ενώ οι αστυνομικοί πήγαιναν προς το τμήμα, διανύοντας ήδη μια μεγάλη απόσταση, βλέπω να τρέχουν από πίσω τους ένας άντρας και μια γυναίκα με ακόμη δυο παιδάκια μαζί τους. Πλησιάζοντας ο πατέρας το κοριτσάκι, χωρίς να μιλήσει καν τους αστυνομικούς, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, ανοίγει την αγκαλιά του και το κοριτσάκι πηγαίνει επάνω του.
Σαστισμένα τα δυο παιδιά της αστυνομίας από την απάθεια του πάτερα, τον ρωτούν αν το κοριτσάκι είναι δικό τους, παίρνοντας θετική απάντηση. Τότε ο αστυνομικός ρώτησε τον πατέρα από πού είναι και εκείνος του απάντησε πως είναι από Κύπρο και η γυναίκα του από Γαλλία και είχαν έρθει στην Ελλάδα για διακοπές και καθώς ψώνιζαν στα μαγαζιά, το κοριτσάκι διέφυγε την προσοχή τους και δεν το κατάλαβαν, βγαίνοντας αυτό στο δρόμο.
Τότε ο αστυνομικός, αφού άκουσε το ποιηματάκι του Κυρίου, του είπε άλλη φορά να είστε πιο προσεκτικοί κύριε, γιατί το κοριτσάκι ήταν για αρκετή ώρα μόνο του μέσα στο δρόμο με ότι κινδύνους εγκυμονούσε όλο αυτό. Τότε ο πατέρας του παιδιού που μάλλον δεν είχε συνειδητοποίηση τι είχε γίνει, μάλλον θίχτηκε από αυτό που του είπε ο αστυνομικός και αντί να ζητήσει έστω ένα ευχαριστώ σε αυτά τα παιδιά ,άρχισε να φωνάζει και να λέει: «εντάξει ρε φίλε και τι να κάνω τώρα… το ξέρω φταίμε… αλλά εντάξει το βρήκαμε γρήγορα το παιδί… και τι να κάνω ρε φίλε να φωνάζω… και αλλά τέτοια ανόητα πράγματα…».
Τα παιδιά της αστυνομίας αφού αιφνιδιάστηκαν με αυτά που έλεγε ο πατέρας, λες και έφταιγαν κιόλας, με μεγάλη ψυχραιμία, είπαν στον πατέρα και στην σύζυγό του να τους ακολουθήσουν για λίγο στο τμήμα στο Ακροπόλεως.
Από εκεί και πέρα δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η συνέχεια που δόθηκε στο τμήμα.
Απλά ήθελα να το μοιραστώ όλο αυτό που έζησα, γιατί, δεν μπορώ να διανοηθώ ποια ήταν η συμπεριφορά αυτού του πατέρα, που και αδιαφόρησε χάνοντας το παιδί του, αλλά και ζητούσε και τα ρέστα από τους αστυνομικούς, που διαφύλαξαν από τον οποιοδήποτε κίνδυνο το ίδιο του το παιδί .
Αλλά θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο μπράβο στα δύο παιδιά της αστυνομίας, που έδειξαν τέτοια μεγάλη υπομονή απέναντί του, κάτι που εγώ δε νομίζω να είχα.
Αναγνώστης
Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι έχει γίνει, έχει μαζευτεί στο σημείο αρκετός κόσμος, καθώς και δυο αστυνομικοί που περνούσαν από το σημείο. Οι αστυνομικοί, που κατάλαβαν αμέσως τι είχε συμβεί, πήραν αμέσως το κοριτσάκι από το χέρι, το οποίο το έδωσε πολύ πρόθυμα χωρίς να κλαίει και ακολούθησε τους αστυνομικούς στο αστυνομικό τμήμα.
Κάποια στιγμή και ενώ οι αστυνομικοί πήγαιναν προς το τμήμα, διανύοντας ήδη μια μεγάλη απόσταση, βλέπω να τρέχουν από πίσω τους ένας άντρας και μια γυναίκα με ακόμη δυο παιδάκια μαζί τους. Πλησιάζοντας ο πατέρας το κοριτσάκι, χωρίς να μιλήσει καν τους αστυνομικούς, σαν να μην έχει συμβεί τίποτα, ανοίγει την αγκαλιά του και το κοριτσάκι πηγαίνει επάνω του.
Σαστισμένα τα δυο παιδιά της αστυνομίας από την απάθεια του πάτερα, τον ρωτούν αν το κοριτσάκι είναι δικό τους, παίρνοντας θετική απάντηση. Τότε ο αστυνομικός ρώτησε τον πατέρα από πού είναι και εκείνος του απάντησε πως είναι από Κύπρο και η γυναίκα του από Γαλλία και είχαν έρθει στην Ελλάδα για διακοπές και καθώς ψώνιζαν στα μαγαζιά, το κοριτσάκι διέφυγε την προσοχή τους και δεν το κατάλαβαν, βγαίνοντας αυτό στο δρόμο.
Τότε ο αστυνομικός, αφού άκουσε το ποιηματάκι του Κυρίου, του είπε άλλη φορά να είστε πιο προσεκτικοί κύριε, γιατί το κοριτσάκι ήταν για αρκετή ώρα μόνο του μέσα στο δρόμο με ότι κινδύνους εγκυμονούσε όλο αυτό. Τότε ο πατέρας του παιδιού που μάλλον δεν είχε συνειδητοποίηση τι είχε γίνει, μάλλον θίχτηκε από αυτό που του είπε ο αστυνομικός και αντί να ζητήσει έστω ένα ευχαριστώ σε αυτά τα παιδιά ,άρχισε να φωνάζει και να λέει: «εντάξει ρε φίλε και τι να κάνω τώρα… το ξέρω φταίμε… αλλά εντάξει το βρήκαμε γρήγορα το παιδί… και τι να κάνω ρε φίλε να φωνάζω… και αλλά τέτοια ανόητα πράγματα…».
Τα παιδιά της αστυνομίας αφού αιφνιδιάστηκαν με αυτά που έλεγε ο πατέρας, λες και έφταιγαν κιόλας, με μεγάλη ψυχραιμία, είπαν στον πατέρα και στην σύζυγό του να τους ακολουθήσουν για λίγο στο τμήμα στο Ακροπόλεως.
Από εκεί και πέρα δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η συνέχεια που δόθηκε στο τμήμα.
Απλά ήθελα να το μοιραστώ όλο αυτό που έζησα, γιατί, δεν μπορώ να διανοηθώ ποια ήταν η συμπεριφορά αυτού του πατέρα, που και αδιαφόρησε χάνοντας το παιδί του, αλλά και ζητούσε και τα ρέστα από τους αστυνομικούς, που διαφύλαξαν από τον οποιοδήποτε κίνδυνο το ίδιο του το παιδί .
Αλλά θα ήθελα να πω και ένα μεγάλο μπράβο στα δύο παιδιά της αστυνομίας, που έδειξαν τέτοια μεγάλη υπομονή απέναντί του, κάτι που εγώ δε νομίζω να είχα.
Αναγνώστης
πηγή: tro-ma-ktiko.blogspot.gr
