Οι ελιές ή σπίλοι είναι καλοήθεις βλάβες του δέρματος, που χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη υπερμελάγχρωσης (σκουρότερο χρώμα, λόγω υπερπαραγωγής μελανίνης, από τα μελανινοκύταρα που περιέχουν).Όλοι οι άνθρωποι, άνδρες και γυναίκες, κατά την ενήλικη ζωή έχουν περίπου 40 ελιές.
Κάποιες ελιές μπορεί να είναι επικίνδυνες, καθώς εξαλλάσσονται σε μελάνωμα, το οποίο είναι ένας από τους πιο κακοήθεις και επιθετικούς όγκους στον άνθρωπο.
Ο δερματολόγος ή ο πλαστικός χειρουργός είναι ο αρμόδιος να ξεχωρίσει τις ύποπτες για την υγεία σας ελιές, να τις αφαιρέσει και να τις στείλει για βιοψία.
Ανάλογα με το μέγεθος, οι συγγενείς σπίλοι (αυτοί δηλαδή που υπάρχουν από τη γέννηση), μπορεί να είναι μικροί (20 sq cm).
-Στους μικρούς σπίλους, η πιθανότητα ανάπτυξης μελανώματος, είναι μεταξύ 1%–5%.
-Στους μεσαίους αυτή η πιθανότητα δεν έχει διερευνηθεί.
-Οι μικροί και οι μεσαίου μεγέθους σπίλοι, σπάνια εξαλλάσσονται σε μελάνωμα πριν την εφηβεία.
-Στους μεγάλους ένα 5%–10% καταλήγει σε μελάνωμα και στους μισούς από αυτούς (50%) η εμφάνιση της νόσου γίνεται στην ηλικία 3–5 ετών.
-Η ανάπτυξη μελανώματος επί γιγαντιαίων σπίλων, έχει φτωχή πρόγνωση.
Η κλινική εικόνα της εξαλλαγής των συγγενών σπίλων σε μελάνωμα, περιλαμβάνει:
-Γρήγορη αύξηση του μεγέθους
-Ανωμαλία των ορίων
-Ανάπτυξη ασυμμετρίας
-Ποικιλοχρωμία μέσα στο σπίλο
-Ανάπτυξη δορυφόρων βλαβών
-Αλλαγές στην υφή.
Οι μικροί και μεσαίοι σπίλοι πρέπει να παρακολουθούνται κάθε χρόνο για τυχόν αλλαγές. Αν υπάρχει οποιαδήποτε υποψία, πρέπει να γίνεται βιοψία, ή ολική προληπτική αφαίρεση (πχ. σε εκείνους που λόγω θέσης είναι δύσκολο να ελεγχθούν πχ. της πλάτης, του τριχωτού της κεφαλής, κλπ).
Οι μικροί σπίλοι, που δεν γνωρίζουμε αν υπήρχαν από τη γέννηση, αντιμετωπίζονται σαν επίκτητοι (ανάλογα το χρώμα, την ανάπτυξη, το σχήμα, κλπ).
Οι άτυποι στην εμφάνιση σπίλοι, πρέπει να αφαιρούνται χειρουργικά, ανεξάρτητα του μεγέθους τους.
πηγή:onmed.gr//via:stogiatro.gr
