Σπάνε, καίνε, καταστρέφουν, βγάζουν προκηρύξεις, απειλούν κόσμο και η Ελληνική Αστυνομία δεν προχωρά σε ούτε μία σύλληψη...
Τους τελευταίους μήνες, οι επιθέσεις σε σταθμούς των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και η καταστροφή ή το «ξήλωμα» των ακυρωτικών μηχανημάτων έχουν γίνει συχνό φαινόμενο, με δεκάδες περιστατικά να έχουν σημειωθεί σε διάφορες περιοχές, όπως στα Πετράλωνα τον περασμένο Απρίλιο και στον Κεραμεικό τον περασμένο Μάρτιο.
Για τα παραπάνω γεγονότα, σήμερα έρχεται μία επίσημη ανάληψη ευθύνης από ομάδα αναρχικών και αντιεξουσιαστών, μέσα από ένα κείμενο που δημοσιεύεται στο γνωστό φασιστοσάιτ, indymedia.org.
Στο μακροσκελές κείμενο αναφέρεται πως ο στόχος των επιθέσεων είναι οι ελεύθερες μετακινήσεις στα ΜΜΜ, ενώ γίνεται επίθεση στις μνημνονιακές πολιτικές των τελευταίων ετών που στοχεύουν «στη διάσωση των κεφαλαιοκρατών, των τραπεζών και των κάθε λογής αφεντικών, στη συνέχιση της αναπαραγωγής του καπιταλιστικού κι εξουσιαστικού συστήματος, που για να σταθεί ξανά στα πόδια του απαιτεί από τη βίαιη φτωχοποίηση κομματιών του πληθυσμού, ως και την πλήρη εξόντωση αυτών που περισσεύουν (φτωχών, ανέργων, μεταναστών)».
Στο τέλος του κειμένου αναφέρεται επίσης πως μόνο το Σάββατο 18 Ιουνίου έγινε «σαμποτάζ» σε 514 ακυρωτικά μηχανήματα, ενώ δίνεται και η ακριβής λίστα των γραμμών λεωφορείων και τρόλεϊ του Λεκανοπεδίου της Αττικής, όπου έγιναν οι επιθέσεις.
Διαβάστε αναλυτικά το σχετικό κείμενο:
«Συντονισμένη δράση για ελεύθερες μετακινήσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς
Η αναδιάρθρωση των αστικών συγκοινωνιών εντάσσεται στον γενικότερο οικονομικό και πολιτικό σχεδιασμό, με τις μνημονιακές συμφωνίες και τα κυβερνητικά μέτρα, που η κυριαρχία παρουσιάζει ως αναγκαστικά προαπαιτούμενα για την “οικονομική ανάπτυξη” και την “εθνική ευημερία”. Στην πραγματικότητα, η διαχείριση της συστημικής κρίσης που διανύουμε στοχεύει στη διάσωση των κεφαλαιοκρατών, των τραπεζών και των κάθε λογής αφεντικών, στη συνέχιση της αναπαραγωγής του καπιταλιστικού κι εξουσιαστικού συστήματος, που για να σταθεί ξανά στα πόδια του απαιτεί από τη βίαιη φτωχοποίηση κομματιών του πληθυσμού, ως και την πλήρη εξόντωση αυτών που περισσεύουν (φτωχών, ανέργων, μεταναστών). Συνάμα, στοχοποιεί και διώκει όσες και όσους αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής μας.
Η πρόσφατη αύξηση της τιμής του εισιτηρίου συμπεριέλαβε την προηγούμενη αύξηση του ΦΠΑ από 13% σε 23% και επιβάρυνε σχεδόν εξ ολοκλήρου εμάς τους επιβάτες. Πέρα από τις αυξήσεις στο κόστος (δεδομένης της νέας αύξησης του ΦΠΑ σε 24%), το σχέδιο αναδιάρθρωσης του ΟΑΣΑ που ψηφίστηκε το περασμένο φθινόπωρο περιλαμβάνει πάμπολλες ρυθμίσεις και “καινοτομίες”, από τις οποίες ξεχωρίζουν η πάταξη της λαθρεπιβίβασης και ο έλεγχος των επιβατών: περιστρεφόμενες μπάρες και είσοδος μόνο από την μπροστινή πόρτα στα λεωφορεία, σώμα ελεγκτών κομίστρου με τη συμμετοχή της αστυνομίας, αλλά και ο πολλαπλασιασμός των καμερών μέσα κι έξω από βαγόνια του μετρό και μέσα στα λεωφορεία, ύστερα από τη νέα γνωμοδότηση της αρχής προστασίας δεδομένων, που δίνει το πράσινο φως στη λειτουργία της βιντεοσκόπησης.
Μαζί με τις νέες φορολογικές ρυθμίσεις κάθε είδους (ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ, μείωση αφορολόγητου ορίου κ.ο.κ), τις αυξήσεις στα βασικά είδη επιβίωσης και στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, η αύξηση του εισιτηρίου αποτελεί άλλη μια επιθετική κίνηση κράτους και αφεντικών εναντίον των εκμεταλλευόμενων. Η μηνιαία κάρτα κοστίζει σε ετήσια βάση 360 ευρώ, ενώ η παροχή δωρεάν μετακίνησης στους κατόχους κάρτας ανεργίας εξαιρεί τις χιλιάδες μη καταγεγραμμένες άνεργες και υπο-απασχολούμενους. Όλα αυτά κάνουν τις δημόσιες μετακινήσεις στην πόλη ακριβές στο σύνολό τους.
Τέλος, η ένταξη των συγκοινωνιακών φορέων στο νέο υπερταμείο “αξιοποίησης δημόσιας περιουσίας και αποκρατικοποιήσεων” θα οδηγήσει σε ακόμα πιο δυσάρεστες εξελίξεις.
Από την άλλη, η διοίκηση και το κράτος που ζητάνε από όλους να πληρώνουμε αυξημένο εισιτήριο στηρίζουν την “εύρυθμη” λειτουργία των δημόσιων συγκοινωνιών στην εντατικοποίηση της εργασίας, στη μείωση οχημάτων, προσωπικού και μισθών στους μόνιμους υπάλληλους. Αναθέτουν υπηρεσίες σε εργολάβους που καταπατούν την εργατική νομοθεσία και χρωστάνε μισθούς μηνών, δώρα κι επιδόματα. Πρόσφατος είναι ο αγώνας των εργαζόμενων στην εταιρεία καθαρισμού “Link Up”, που παρά τις πάμπολλες χώρες καταγωγής τους, ενώθηκαν και έδωσαν δύο μακροσκελείς αγώνες από τον Φλεβάρη ως τώρα, με κορύφωση την τελευταία 15-ήμερη απεργία τους. Οι εργαζόμενες κατάφεραν να ελεγχθούν και να δεσμευτούν γραπτώς εργολάβος και ΟΣΥ πως θα πληρώσουν όλα τα χρωστούμενα και πως από δω και μπρος θα τους καταβάλλονται κανονικά όσα αναλογούν στις ώρες και τις συνθήκες εργασίας τους (βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα κ.ο.κ).
Επίσης, όσο η κρίση και η καπιταλιστική αναδιάρθρωση βυθίζουν στην ανέχεια ολοένα και περισσότερους, τόσο η αναγκαιότητα για διεύρυνση των πεδίων ελέγχου και καταστολής στον δημόσιο και ιδιωτικό χώρο αυξάνεται. Γιατί η πειθάρχηση σε κάθε πτυχής της ανθρώπινης δραστηριότητας και η παραδειγματική (εξοντωτική κάποιες φορές) τιμωρία της αντίστασης είναι βασικά προαπαιτούμενα συντήρησης και αναπαραγωγής του σύγχρονου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Με την εγκατάσταση αναρίθμητων καμερών σε σταθμούς, συρμούς και λεωφορεία, δίνεται στους επιβάτες η αίσθηση πως διαρκώς παρακολουθούνται. Πέρα λοιπόν από την αποθάρρυνση όσων τολμούν ή επιλέγουν να μη χτυπήσουν εισιτήριο, διεκδικώντας στην πράξη την ελεύθερη μετακίνηση, ο συνεχής έλεγχος καθ’ όλη τη διάρκεια της διαδρομής αποσκοπεί στην καταστολή οποιασδήποτε συμπεριφοράς έξω από την παθητική μετακίνηση, κάνοντας τα μέσα μεταφοράς ένα αποστειρωμένο περιβάλλον όπου απλώς σκυφτοί και απομονωμένοι πηγαίνουμε στον προορισμό μας. Στην κατεύθυνση του απόλυτου ελέγχου, ακόμα και αστυνομικά τμήματα έχουν εγκατασταθεί μέσα στους κεντρικότερους σταθμούς της πόλης. Η δολοφονία του 19-χρονου Θανάση Καναούτη από ελεγκτές στο Περιστέρι στις 13/8/13, κατέδειξε με τον πιο μακάβριο τρόπο το μέλλον της μετακίνησης που μας επιφυλάσσουν.
Για όλους και όλες εμάς, τους εργαζόμενους, τις άνεργες, τους μετανάστες και τις μετανάστριες, τους μαθητές και τις φοιτήτριες, τους συνταξιούχους, τα ΜΜΜ είναι η αναγκαστική επιλογή μέσα στην μητρόπολη. Απέναντι σ’ αυτό το ζοφερό μέλλον και ως κομμάτι του συνολικού αγώνα που μένει να δώσουμε, αντιστεκόμαστε, στεκόμαστε αλληλέγγυοι απέναντι στους ελεγκτές, μαζί σε όσους και όσες δεν μπορούν ή επιλέγουν να μην πληρώσουν το κόμιστρο, αρνούμαστε στην πράξη και συλλογικά την επιτήρηση, την τιμωρία και την αποστείρωση του δημόσιου χώρου.
Το Σάββατο 18 Ιουνίου σαμποτάραμε περισσότερα από 500 (για την ακρίβεια 514) ακυρωτικά μηχανήματα στις ακόλουθες γραμμές λεωφορείων και τρόλεϊ [1, 2, 3, 4, 5, 6, 10, 11, 14, 15, 17, 18, 19, Α3, Α5, Α7, Α8, Α10, Α11, Α16, Β5, Β9, Β10, Β12, Β18, Γ9, 021, 022, 025, 026, 035, 054, 100, 109, 122, 140, 141, 171, 201, 203, 204, 206, 209, 212, 218, 220, 221, 224, 229, 230, 235, 237, 305, 416, 418, 420, 446, 550, 608, 619, 622, 704, 711, 714, 732, 739, 803, 813, 816, 824, 825, 826, 831, 843] σε όλο το λεκανοπέδιο Αττικής.
Οι δράσεις αυτές είναι κομμάτι μιας διαδρομής πολύμορφων αντιστάσεων, που έχουν γίνει στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες. Δράσεις, οι οποίες προσδοκούμε να αγκαλιαστούν από ακόμα περισσότερους/ες και να συνεχιστούν στο μέλλον.
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Αναρχικοί/ες, αντιεξουσιαστές/τριες, σύντροφοι και συντρόφισσες».
