Σε κατάρρευση οδηγείται η εξαιρετικά μειωμένη «ταρίφα» που προβλέφθηκε προ 3ετίας λόγω κρίσης ακόμα και για την ψυχική οδύνη στα θανατηφόρα τροχαία, αλλά και στις γενικότερες αποζημιώσεις (τραυματισμοί, υλικές ζημιές) που πρέπει να καταβάλλει το Επικουρικό Κεφάλαιο (ΕΚ) στους συγγενείς των θυμάτων.
Σε ακύρωση οδηγείται το πλαφόν που προβλέφθηκε προ 3ετίας λόγω κρίσης ακόμα και για την ψυχική οδύνη στα θανατηφόρα τροχαία, αλλά και στις γενικότερες αποζημιώσεις που πρέπει να καταβάλλει το Επικουρι
Σε ακύρωση οδηγείται το πλαφόν που προβλέφθηκε προ 3ετίας λόγω κρίσης ακόμα και για την ψυχική οδύνη στα θανατηφόρα τροχαία, αλλά και στις γενικότερες αποζημιώσεις που πρέπει να καταβάλλει το Επικουρικό Κεφάλαιο
Δίνοντας σαφές προβάδισμα στην αποτίμηση και έμμεση ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου σε σχέση με τη «σκληρή» οικονομική πολιτική των περικοπών, το Δ' τμήμα του Αρείου Πάγου έκρινε αντισυνταγματική την πρόσφατη προστατευτική για το ΕΚ νομοθεσία (ν. 4092/12).
Με αυτήν μπήκε ανώτατο πλαφόν μόλις 6.000 ευρώ ανά άτομο (για τους στενούς συγγενείς των θυμάτων) με δραστική μείωση των αποζημιώσεων που οφείλει το ΕΚ, που «εξοπλίστηκε» και με το προνομιακό κρατικό επιτόκιο ύψους 6%, ενώ προβλέφθηκε και αναδρομική εφαρμογή για να «μπλοκαριστούν» και να «ψαλιδιστούν» οι υψηλές αποζημιώσεις που επιδίκαζαν τα δικαστήρια σε χιλιάδες δίκες όχι μόνο από το 2012 και μετά, αλλά και σε όλες τις εκκρεμείς υποθέσεις του παρελθόντος (ακόμα και αν οι συγγενείς των θυμάτων είχαν δικαιωθεί από πρωτοδικεία και εφετεία).
Το Δ' τμήμα ΑΠ υπό την πρόεδρο ΑΠ Β. Θάνου, έκρινε (με ψήφους 4-1) ότι όλες οι περιοριστικές αυτές διατάξεις είναι αντίθετες στο Σύνταγμα, σε κοινοτική οδηγία και στο 1ο Πρόσθετο Πρωτόκολλο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Ανθρώπου, καθώς παραβιάζουν τις αρχές της ισότητας, της αναλογικότητας, αλλά και «γεννημένα» περιουσιακά δικαιώματα κ.λπ.
Λόγω της αντισυνταγματικότητας το ζήτημα παραπέμφθηκε υποχρεωτικά στην Ολομέλεια ΑΠ, που αν υιοθετήσει τις θέσεις αυτές (όπως αναμένεται, αφού υπάρχουν και άλλες παρόμοιες αρεοπαγιτικές εισηγήσεις) τότε θα απελευθερωθούν οι σχετικές αποζημιώσεις για πολλές εκκρεμείς υποθέσεις, καθώς αυξάνονται διαρκώς και τα τροχαία ατυχήματα.
Ετσι το ΕΚ δεν θα πληρώνει μόλις 6.000 ευρώ ανά άτομο, αλλά τις αυξημένες αποζημιώσεις που επιδικάζουν τα δικαστήρια για θανατηφόρα τροχαία, τραυματισμούς, υλικές ζημιές κ.λπ. που προκαλούνται από άγνωστα οχήματα (ή οδηγούς), εφόσον η ασφαλιστική εταιρεία του ζημιογόνου οχήματος πτώχευσε ή ανακλήθηκε η άδεια λειτουργίας της κ.λπ.
Το πλαφόν, το προνομιακό επιτόκιο και η αναδρομική εφαρμογή θεσπίστηκαν για να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του ΕΚ, λόγω ελλείμματος 700 εκατ. €, στην περίοδο της οικονομικής κρίσης.
Κατά τον ΑΠ (1025/15), το πλαφόν παραβιάζει την οδηγία 84/5/ΕΟΚ, την αρχή της αναλογικότητας, τον σεβασμό των «γεννημένων» περιουσιακών δικαιωμάτων.
Ο δραστικός περιορισμός των αποζημιώσεων καταργεί ουσιαστικά την απαίτηση για ψυχική οδύνη, οδηγώντας σε αποστέρηση περιουσιακών δικαιωμάτων, μόνο για το ταμειακό όφελος του ΕΚ, χωρίς να συντρέχουν λόγοι δημόσιας ωφέλειας. Η εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ΕΚ θα μπορούσε -κατά τον ΑΠ- να επιτευχθεί με ηπιότερα μέσα (π.χ. έκτακτη επιδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, υποχρεωτική εξυγίανση των οικονομικών του με αύξηση εσόδων και περιορισμό λειτουργικών δαπανών).
Η μειοψηφία
Αντίθετα προς αρεοπαγιτική εισήγηση, που θεωρεί ότι το δημόσιο συμφέρον επιβάλλει να καλυφθούν πρωτίστως όσα θύματα και συγγενικά πρόσωπα κινδυνεύουν να μείνουν απροστάτευτα από την ασφαλιστική νομοθεσία, η μειοψηφία του ΑΠ υποστηρίζει ότι η νομοθεσία δεν είναι αντισυνταγματική, γιατί το ΕΚ επιτελεί λειτουργία δημοσίου συμφέροντος και η επιβίωσή του είναι σημαντικότερη από τον ποσοτικό περιορισμό περιουσιακών δικαιωμάτων, αφού τυχόν παύση της λειτουργίας του θα προκαλούσε την ολοσχερή στέρησή τους. Αλλωστε, οι αποζημιώσεις μπορούν να διεκδικηθούν από τον υπαίτιο οδηγό.
