Όταν ο λαός τον Μπατζάου αναζήτησε καταφύγιο στη Μαλαισία ως πρόσφυγες, οι αρχές τους απαγόρευσαν να κατέβουν στο έδαφος της χώρας. Έτσι εκείνοι έχτισαν το χωριό τους μέσα στον ωκεανό, με σπιτάκια που στηρίζονται σε πασάλους.
Αντί να μάθουν για την άλγεβρα ή την επιστήμη, τα παιδιά Bajau εκπαιδευονται για να πιάσουν ψάρια, χταπόδια και αστακούς στα ανοικτά μοναδικά χειροποίητα σκάφη τους.
Τα παιδιά περνούν τόσο πολύ χρόνο στον ωκεανό που τα μάτια τους έχουν προσαρμοστεί να βλέπουν πιο καθαρά κάτω από το νερό. Επίσης έχουν αναπτύξει ένα είδος ναυτίας (σαν αυτή που έχουν οι στεριανοί στη θάλασσα) όταν πατάνε σε στέρεη γη.
Στη σπάνια επαφή που έχουν με τους ανθρώπους της ηπειρωτικής χώρας, η κοινότητα των προσφύγων ταξιδεύει στην κοντινή πόλη Σεμπόρνα, όπου εμπορεύεται θαλασσινά και αγοράζει πράγματα που δεν υπάρχουν στον ωκεανό.
Ο 43χρονος Μαλαισιανός φωτογράφος Ng Choo Kia, επισκέφθηκε αυτή την κοινότητα του ωκεανού και προσπάθησε να απαθανατίσει τη βαθιά σχέση μεταξύ των Μπατζάου και της θάλασσας που αποκαλούν σπίτι τους.
