 |
| Ο Τάφος της Λουίζας Άρμανσμπεργκ (Φωτ. Αρχείο: Γ. Λεκάκη και www.Fryktories.net) |
Η Κόμισσα Άρμανσμπεργκ ήταν η σύζυγος του Βαυαρού Κόμη Ιωσήφ Άρμανσμπεργκ, ενός άκαμπτου και ψυχρού γραφειοκράτη, που είχε διοριστεί αντιβασιλιάς, στο νεοσύστατο Ελληνικό Βασίλειο την εποχή του Όθωνα. Ήταν γυναίκα πνευματώδης, ηλικίας περίπου 40 ετών, εύσωμης εξωτερικής εμφάνισης, αλλά ελκυστικού γενικού παρουσιαστικού.
Οι καλοί της τρόποι εντυπωσίαζαν όσους έκαναν παρέα μαζί της, αλλά υπερνικούσε πάντοτε το πάθος της που ήταν η τάση της για δόξα και πολιτική δύναμη. Είχε ήδη τέσσερις κόρες από τις οποίες οι τρεις ήταν σε ηλικία γάμου, σύμφωνα με τη ήθη της εκείνης εποχής (η μεγαλύτερη όλων η Λουίζα αλλά κι αυτή ήταν κάτω των 20 ετών). Δηλαδή σχετικά κοντινής ηλικίας με τον Όθωνα, γιαυτό και οι κόρες της αποτελούσαν την μόνιμη παρέα του. Η Κόμισσα όμως γνώριζε καλά πως ο νεαρός βασιλιάς προορίζονταν για γάμο με κάποια γαλαζοαίματη των ευρωπαϊκών βασιλικών οίκων. Αυτή ίσως ήταν και η κυριότερη αιτία που σταδιακά στράφηκε εναντίον του και έφτασε να τον κατηγορεί με επιστολές στην Αγγλική Κυβέρνηση. Η Κόμισσα φρόντιζε να ερευνά διαρκώς ώστε οι κόρες της καλοπαντρευτούν κάποιους αντάξιους των προσδοκιών της.
 |
| Ο Τάφος της Λουίζας Άρμανσμπεργκ (Φωτ. Αρχείο: Γ. Λεκάκη και www.Fryktories.net) |
Από την εποχή ακόμα που το Ναύπλιο ήταν Πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Κόμισσα προέβαλε τις κόρες της καθώς τις έπαιρνε μαζί της σε "επιθεωρήσεις" που ενεργούσε αυτοβούλως σε Φρουραρχεία και Στρατιωτικές εγκαταστάσεις. Σε μια από αυτές τις εξορμήσεις είχε επισκεφθεί και τον Βαυαρό Φρούραρχο του Παλαμηδίου Χριστόφορο Νέζερ. Αφού όλοι είχαν ανέβει τα ατέλειωτα σκαλιά του κάστρου του Ναυπλίου, παρότι επικρατούσε άνεμος ισχυρός, η Κόμισσα είχε πληροφορηθεί για την στρατηγική σημασία του Φρουρίου και τον ρόλο του Φρουράρχου αυτού. Στο μεταξύ με τέτοιου είδους επισκέψεις, έρχονταν σε επαφή με τους Αξιωματικούς Βαυαρούς και Έλληνες, ερευνώντας διαρκώς για τους κατάλληλους συζύγους.
Όταν η Αθήνα έγινε η νέα Πρωτεύουσα της Ελλάδας, η Κόμισσα με τον Άρμανσμπεργκ και τις τέσσερις κόρες της, μετακόμισαν σε οικία στην οδό Πειραιώς, στην άλλοτε οικία Βλαχούτση. Εκεί με χορούς και δεξιώσεις κατάφερε να φέρει σε γάμο, τις δύο μεγαλύτερες (Λουίζα και Σοφία) με τα δύο αδέλφια Κατακουζηνών, πλούσιους νέους αρχοντικής καταγωγής, αφού προέρχονταν από την Βυζαντινή Βασιλική οικογένεια των Κατακουζηνών.
Αλλά η μεγαλύτερη κόρη της η Λουίζα Άρμανσμπεργκ αμέσως μετά το γαμήλιο ταξίδι της στην Κωνσταντινούπολη, αρρώστησε από πανώλη και κατά την επάνοδό της με πλοίο στον Πειραιά, πέθανε. Τάφηκε λοιπόν το 1835, όπως αναφέρει ο Χριστόφορος Νέζερ στα απομνημονεύματά του "επί τινος νήσου, εξ ευωνύμων, τω εισπλέοντι τον λιμένα τούτον". Δηλαδή τάφηκε στην νήσο της Ψυττάλειας όπου συνήθιζαν να θάβουν τότε, όσους ξένους ή Έλληνες ναυτικούς αποβίωναν επί πλοίων, εξαιτίας μολυσματικών ασθενειών. Γιαυτό και μέχρι σήμερα στην Ψυττάλεια εκτός του τάφου της Λουίζας Άρμπανσμπεργκ υπάρχουν και τάφοι ξένων ναυτικών.
 |
| Τάφος VRENIERE THEODORE - THOMAS (11 Σεπτεμβρίου 1845). Το όνομά του αναφέρεται στους αποδέκτες των Γαλλικών Ναυτικών Χρονικών του 1834. |
 |
| Κι ένας ακόμα τάφος αυτός του Samuel Pole που σώζεται μέχρι σήμερα(Φωτ. Αρχείο: Γ. Λεκάκη και www.Fryktories.net) |
 |
| Ο τάφος της Λουίζας Άρμανσμπεργκ όπως είχε φωτογραφηθεί παλαιότερα από την Λίζα Μιχελή |
Όσοι επιθυμούν μπορούν να δουν όλο το βίντεο με τίτλο "Η άγνωστη Ψυττάλεια" από το www.Fryktories.net και τον Γιώργο Λεκάκη:
