Μία υπόθεση-κόλαφος για την λειτουργία των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους αλλά και για την ίδια την πολιτική της "ανάπτυξης" μέσω εκποίησης δημόσιας περιουσίας της κυβέρνησης Σαμαρά, έρχεται να συγκλονίσει με την αποκάλυψή της.
Γράφει: Μηνάς Κωνσταντίνου
Η υπόθεση αφορά την πώληση έκτασης 15.000 στρεμμάτων από ιδιώτη που εμφανίστηκε να κατέχει δικαιώματα στην περιοχή του Ναυαγίου της Ζακύνθου κατόπιν διατάγματος από... την Ενετική κατοχή!
Στην αγοραπωλησία φέρεται να εμπλέκεται έμμεσα και ο γνωστός και από τα άλλα έξι νησιά που έχει αγοράσει στο Ιόνιο πέλαγος, Εμίρης του Κατάρ Χαμάντ μπιν Χαλίφα αλ Θανί.
Ιδιοκτήτης από... Ενετοκρατίας
Σύμφωνα με δημοσίευμα του Έθνους, ο ιδιώτης Γιώργος Χάρος πούλησε μία έκταση 15.000 στρεμμάτων η οποία εκτός από παρθένα δάση, αναδασωτέες περιοχές, αιγιαλούς, εκκλησιαστική περιουσία, δημόσιους δρόμους και ρέματα, περιλαμβάνει την πασίγνωστη σε όλο τον πλανήτη παραλία του Ναυαγίου.
Ο ίδιος παρουσίασε το 2014 ένα Ενετικό Διάταγμα που φέρεται να κληρονόμησε από την οικογένεια Φλαμπουριάρη, της οποίας ο τελευταίος απόγονος απεβίωσε το 1961. Παρόλα αυτά, και παρά το γεγονός πως σύμφωνα με νομικούς τα διατάγματα δεν συνιστούν τίτλους ιδιοκτησίας, κατάφερε και ολοκλήρωσε την αγοραπωλησία με την εταιρεία real estate Pimana.
Μάλιστα, το θέμα είχε έρθει στην επιφάνεια στα μέσα του περασμένου Ιουλίου εν μέσω αντιδράσεων στη Ζάκυνθο, όταν οι δικηγόροι του φερόμενου ως ιδιοκτήτη είχαν διαβεβαιώσει πως η εν λόγω παραλία δεν συμπεριλαμβάνεται στο deal.
Κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε τίποτα
Παρά το κραυγαλέο της παρουσίασης του Ενετικού Διατάγματος 50 χρόνια μετά τον θάνατο του τελευταίου δικαιούχου της οικογένειας αλλά και το γεγονός πως σύμφωνα με το δημοσίευμα στο διάταγμα δεν ορίζεται ούτε καν η συγκεκριμένη έκταση, ο Χάρος κατάφερε και πούλησε στην εταιρεία την έκταση έναντι 9 εκατ. ευρώ.
Σύμφωνα με πληροφορίες, η αντικειμενική αξία της έκτασης απίστευτου φυσικού κάλλους εκτιμάται πάνω από τα 17 εκατ. ευρώ. Συνεπώς ο "ιδιοκτήτης" πούλησε την έκταση αντί 600 ευρώ το στρέμμα, αντί για 1.100 που ορίζει η αντικειμενική του αξία.
Τίποτε από τα παραπάνω δεν φάνηκε να βάζει σε σκέψεις κανέναν από τους κρατικούς και μη λειτουργούς που μεσολάβησαν για να ολοκληρωθεί η αγοραπωλησία ώστε να το αναφέρουν.
Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, στην υπόθεση φέρονται να εμπλέκονται μεταξύ άλλων πολιτικά πρόσωπα, κρατικοί υπάλληλοι του δασαρχείου και της κτηματικής εταιρείας, έφοροι και συμβολαιογράφοι, καθώς και η εκκλησία.
Και στη μέση ο Εμίρης του Κατάρ
Η υπόθεση αποκτά ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν διαπιστώσει κανείς πως η εταιρεία που αγόρασε την έκταση, σχετίζεται με τον Εμίρη του Κατάρ Χαλίφα αλ Θανί.
Μάλιστα σύμφωνα με πληροφορίες, η εν λόγω εταιρεία είναι αυτή που έκλεισε μερικές από τις συμφωνίες του Εμίρη για τα υπόλοιπα νησιά που έχει αγοράσει στο Ιόνιο.
Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι πολλά και οι πολιτικές (τουλάχιστον) ευθύνες φτάνουν ψηλά.
Πως ένας ιδιώτης κατάφερε παρουσιάζοντας ένα αμφιβόλου αξίας έγγραφο, το οποίο μάλιστα εμφάνισε ξαφνικά μετά από δεκαετίες, να ολοκληρώσει μία τέτοια αγοραπωλησία;
Πως το δασαρχείο και το υποθηκοφυλάκειο δεν είδαν όλες αυτές τις εκτάσεις απίστευτης ομορφιάς, καθώς και πολλές δασικές και αναδασωτέες, αλλά και την διάσημη παραλία που συμπεριλαμβάνονται στη συμφωνία;
Τι έλεγχος είχε γίνει στην εν λόγω εταιρεία real estate, που προ μηνών αποτελούσε συνομιλητή της κυβέρνησης, στη θέα των πετροδόλαρων του Εμίρη;
Και τελικά, υπήρξε πολιτική απόφαση που να προώθησε την αγοραπωλησία όταν έγινε γνωστό πως πίσω από αυτή κρύβεται ο Εμίρης; Και εάν ναι, από ποιον πάρθηκε αυτή η απόφαση;
Ίσως βρισκόμαστε μπροστά από ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα της καταστροφικής πολιτικής των εκποιήσεων της κυβέρνησης Σαμαρά.
Όλα έχουν την τιμή τους, αρκεί να βρίσκονται οι κατάλληλοι άνθρωποι στην κατάλληλη θέση.
Τον δρόμο της δικαιοσύνης
Η ιστορία έχει πάρει τον δρόμο της δικαιοσύνης από τον περασμένο Μάιο.
Παράλληλα, κατά του Γιώργου Χάρου εκκρεμεί δίωξη για εμπρησμό. Σημειώνεται πως η επίμαχη περιοχή έχει γίνει πολλές φορές τις τελευταίες δεκαετίες στόχος εμπρηστών.
Στην Ελλάδα του success story και της εκποίησης δημόσιας περιουσίας με κάθε τρόπο, όλα είναι πιθανά.
Ακόμα και να πουλήσει κανείς 15.000 στρέμματα παρθένας γης κρατώντας στο χέρι ένα χαρτί σε μια άγνωστη ενετική διάλεκτο.
Ακόμα και να κρατιέται κανείς στην εξουσία αποδεικύοντας πως είναι ανίκανος πλέον να ασκήσει ακόμη και τον στοιχειώδη έλεγχο στους κρατικούς μηχανισμούς.
